محمد محسنی‌نیا بر اثر اصابت #گلوله #نیروی_انتظامی در روستای شهرستانک به علت #اعتراض به #حفر_چاه جان خود را از دست داد.
#آتش_به_اختیار
#آتش_به_اختیار
Forwarded from Attach Master
نامه سرگشاده گلرخ ایرایی از زندان اوین؛
طعم فریب را چشیدیم و به خانه هایمان کشانده شدیم
ما که درد را و فقر را و سقوط به قعر دره ی ارتجاع را و بیش از یک قرن استبداد را تاب آوردیم. ما که تازیانه خوردیم و ایستادیم. کشته دادیم و ماندیم. سفره های بی نان گشودیم و ادامه دادیم. بر گور قلم، #سرودآزادی خواندیم و از پای ننشستیم و حال بر دیوار لرزان و پایه های ارتجاع می کوبیم. تا لرزشی دوباره. تا عمیق تر شدن ترک های افتاده بر پیکر استبداد #ایستاده‌ایم حتی اگر دشنه ی زهرآگین دژخیم، پهلویمان را دریده قصد جان مان را کنند.
ایستاده‌ایم در کنار کارگرانی که حقوق معوقه شان مرز ماه و سال را درنوردیده است. ایستاده‌ایم با رانندگانی که هراسی از شاخ و شانه کشیدن های او که خود را #قاضی‌القضات میخواند به دل راه نداده‌اند و مصرند بر احقاق حقوق پایمال شده شان.ایستاده‌ایم با معلمان در بند که دانش‌آموزان شان مهر دیگری را بی آنان آغاز کرده‌اند.
با کولبران کردستان هدف #گلوله ی کین قرار گرفتیم و با فعالان محیط زیست به آتش کشیده شدیم. با کودکان #بلوچ در کپرها کلاس درس برپا نمودیم و دستان یخ زده مان را در تصور کانکس‌های وعده داده شده به مردم زلزله زده کرمانشاه گرم نمودیم.
با مسکن مهر آوار شدیم. و با اندوخته‌های مالی کشور ته کشدیم. با خوزستان ریه‌ها را از ریزگردها پر کردیم و با #دراویش تن به باتوم و سر به دار دادیم.
با دهه ی شصت در دشت بی فرهنگی خود غوطه خوردیم و بر تن داریم هنوز ترکه ی بیداد آن را. با قتل های زنجیره‌ای کارد‌آجین شدیم و با قیام اعتراضی هشتاد و هشت طعم فریب را چشیدیم و به خانه‌هایمان کشانده شدیم.
با اقلیت های مذهبی از حقوق شهروندی محروم ماندیم و گورستان هایمان زیرو رو شد و به بند کشیده شدیم و وادار به جلای وطن گردیدیم.با هزاران هم وطن در #دردی_مشترک به تماشا نشستیم مصادره ی اموال هم‌وطنانمان را.
با دختران #شین آبادزجر کشیدیم و در اردوهای دانش آموزی دست و پای مان را از دست داده روانه ی بیمارستان و گورستان شدیم. در کوی دانشگاه #قلع و قمع شدیم و ناپدید شدیم و به زنجیر کشیده شدیم. تاوان خالی بودن صندوق های ارزی کشور و به یغما رفتن بودجه و اقتصاد ورشکسته و صعود حیرت آور تورم افسار گسیخته و نوسانات بازار را به سیلی و سرخی گونه پرداختیم و در نمایش چند دقیقه ای رسانه ای، داستان کهنه و نخ نما را به تماشا نشستیم و با وعده ی اعدام قربانیان دست چین شده، بر این تراژدی تلخ و تکراری اندوهگین شدیم.
تاب آوردیم ناتوانی و عدم مدیریتی فاحش را که ختم شد به فقر و خفقان و بدنامی بین‌المللی و سرافکندگی و رسوایی و تنزلمان داد به پایین ترین رتبه های سربلندی و نائل مان نمود به اوج قله های فساد و فحشا و فقر فرهنگی. تاب آوردیم جا ماندن لنگه کفش های سفاهت را بر دیوار سفارت این کشور و آن کشور که حال به تلنگری شان دچار بحران میگردیم. به نام تروریست و منافق و داعشی و لامذهب سر به دار شدیم و تفتیش عقاید شدیم و محروم از حق تحصیل.
اما همچنان پیگیر ماندیم بر خواسته های برحق مان – تا آزاد شدن فعالیت احزاب، اصناف و اتحادیه ها – تا توقف اعدام – تا آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی – تا شکسته شدن فضای انحصاری رسانه‌ها – تا برچیده شن دادگاههای فرمایشی و پایان دادن به خفقان و فضای امنیتی حاکم بر جامعه – و تا توقف خصوصی سازی ها و بازگرداندن اموال فرودستان از جیبهای غیر بر سر سفره شان حتی اگر دوباره و دوباره به زنجیرمان کشند ایستاده‌ایم و مصریم بر احقاق حقمان در این روزهای پر التهاب که پاسخ اعتراض را به حبس و شکنجه و ترور و اعدام خواهند داد، ” ز ژرفِ آتش و خون، به صبح توده نوید خواهیم داد، رهایی خلق ایران را ، که نبرد ما را آیین است، حتی اگر کهکشان فردایش ز خون مان و ز سرخِ چهر هامان آذین بندد” نقاب تزویر و ریای مکارانه به زیر افکنده شد.
باشد که تاج استبداد در هم شکنیم.
گلرخ ابراهیمی ایرایی – بند زنان زندان اوین – دیماه ۹۷″.
طعم فریب را چشیدیم و به خانه هایمان کشانده شدیم
ما که درد را و فقر را و سقوط به قعر دره ی ارتجاع را و بیش از یک قرن استبداد را تاب آوردیم. ما که تازیانه خوردیم و ایستادیم. کشته دادیم و ماندیم. سفره های بی نان گشودیم و ادامه دادیم. بر گور قلم، #سرودآزادی خواندیم و از پای ننشستیم و حال بر دیوار لرزان و پایه های ارتجاع می کوبیم. تا لرزشی دوباره. تا عمیق تر شدن ترک های افتاده بر پیکر استبداد #ایستاده‌ایم حتی اگر دشنه ی زهرآگین دژخیم، پهلویمان را دریده قصد جان مان را کنند.
ایستاده‌ایم در کنار کارگرانی که حقوق معوقه شان مرز ماه و سال را درنوردیده است. ایستاده‌ایم با رانندگانی که هراسی از شاخ و شانه کشیدن های او که خود را #قاضی‌القضات میخواند به دل راه نداده‌اند و مصرند بر احقاق حقوق پایمال شده شان.ایستاده‌ایم با معلمان در بند که دانش‌آموزان شان مهر دیگری را بی آنان آغاز کرده‌اند.
با کولبران کردستان هدف #گلوله ی کین قرار گرفتیم و با فعالان محیط زیست به آتش کشیده شدیم. با کودکان #بلوچ در کپرها کلاس درس برپا نمودیم و دستان یخ زده مان را در تصور کانکس‌های وعده داده شده به مردم زلزله زده کرمانشاه گرم نمودیم.
با مسکن مهر آوار شدیم. و با اندوخته‌های مالی کشور ته کشدیم. با خوزستان ریه‌ها را از ریزگردها پر کردیم و با #دراویش تن به باتوم و سر به دار دادیم.
با دهه ی شصت در دشت بی فرهنگی خود غوطه خوردیم و بر تن داریم هنوز ترکه ی بیداد آن را. با قتل های زنجیره‌ای کارد‌آجین شدیم و با قیام اعتراضی هشتاد و هشت طعم فریب را چشیدیم و به خانه‌هایمان کشانده شدیم.
با اقلیت های مذهبی از حقوق شهروندی محروم ماندیم و گورستان هایمان زیرو رو شد و به بند کشیده شدیم و وادار به جلای وطن گردیدیم.با هزاران هم وطن در #دردی_مشترک به تماشا نشستیم مصادره ی اموال هم‌وطنانمان را.
با دختران #شین آبادزجر کشیدیم و در اردوهای دانش آموزی دست و پای مان را از دست داده روانه ی بیمارستان و گورستان شدیم. در کوی دانشگاه #قلع و قمع شدیم و ناپدید شدیم و به زنجیر کشیده شدیم. تاوان خالی بودن صندوق های ارزی کشور و به یغما رفتن بودجه و اقتصاد ورشکسته و صعود حیرت آور تورم افسار گسیخته و نوسانات بازار را به سیلی و سرخی گونه پرداختیم و در نمایش چند دقیقه ای رسانه ای، داستان کهنه و نخ نما را به تماشا نشستیم و با وعده ی اعدام قربانیان دست چین شده، بر این تراژدی تلخ و تکراری اندوهگین شدیم.
تاب آوردیم ناتوانی و عدم مدیریتی فاحش را که ختم شد به فقر و خفقان و بدنامی بین‌المللی و سرافکندگی و رسوایی و تنزلمان داد به پایین ترین رتبه های سربلندی و نائل مان نمود به اوج قله های فساد و فحشا و فقر فرهنگی. تاب آوردیم جا ماندن لنگه کفش های سفاهت را بر دیوار سفارت این کشور و آن کشور که حال به تلنگری شان دچار بحران میگردیم. به نام تروریست و منافق و داعشی و لامذهب سر به دار شدیم و تفتیش عقاید شدیم و محروم از حق تحصیل.
اما همچنان پیگیر ماندیم بر خواسته های برحق مان – تا آزاد شدن فعالیت احزاب، اصناف و اتحادیه ها – تا توقف اعدام – تا آزادی تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی – تا شکسته شدن فضای انحصاری رسانه‌ها – تا برچیده شن دادگاههای فرمایشی و پایان دادن به خفقان و فضای امنیتی حاکم بر جامعه – و تا توقف خصوصی سازی ها و بازگرداندن اموال فرودستان از جیبهای غیر بر سر سفره شان حتی اگر دوباره و دوباره به زنجیرمان کشند ایستاده‌ایم و مصریم بر احقاق حقمان در این روزهای پر التهاب که پاسخ اعتراض را به حبس و شکنجه و ترور و اعدام خواهند داد، ” ز ژرفِ آتش و خون، به صبح توده نوید خواهیم داد، رهایی خلق ایران را ، که نبرد ما را آیین است، حتی اگر کهکشان فردایش ز خون مان و ز سرخِ چهر هامان آذین بندد” نقاب تزویر و ریای مکارانه به زیر افکنده شد.
باشد که تاج استبداد در هم شکنیم.
گلرخ ابراهیمی ایرایی – بند زنان زندان اوین – دیماه ۹۷″.
Telegram
📎
🔴 دل‌نوشته‌ای تکان‌دهنده از بانو سحر بهشتی خواهر ستار بهشتی
به مناسبت سالروز تولد ستار قهرمان، زاده اول شهریور ۱۳۵۶
🔺بر گرفته از اینستاگرام بانو سحر بهشتی
🔷باز دوباره سر رسید آن روز شادی و روز غم!
ستارم، پناهگاهم، تکیه گاهم، یاورم و برادرم تو آمدی و دل‌ها گرم شد به بودنت. تو موهبت روزهای کودکی ام بودی آنروزهایی که تن خسته و جوانت از کارگری روزانه به خانه می رسید اما روح بلندت دستان کودک خانه را می گرفت تا رویای کودک کوچک خانه را به حقیقت برساند.
آخ ستارم!
چقدر دلم می خواهد آنروزهای کودکی را، دستان پر مهرت را، شانه های مردانه اما کوچکت را، حس غرور مردانه ات را، تکیه گاه پدرانه ات را، و می خواهم نگاه کنم به چشمانت تا ببینم مردی و مردانگی را در نوجوانی پانزده ساله.
ستارم می سوزم از نبودنت و در تنهایی خود می گریم، می سوزم اما ، اما، اما…
بگذریم یگانه پشتوانه ام. بگذریم که ما سوختیم در نبودنت و تصویر کردیم شکنجه های وحشیانه را که چطور ایستادی، مقاومت کردی و سر در برابرشان خم نکردی.
ستارم تحمل داری مثل گذشته، طاقت شنیدن دردهای درونم را داری، قول میدی باز هم سنگ صبورم شوی، می توانی اینبار را هم تحمل کنی و استقامت بخرج بدی؟
اما نه! اینبار سخت است خیلی سخت مامان گوهر نماد مقاومت شد و پرچم دادخواهی را یکه و تنها بدوش گرفت اما هر روز یک اتفاق بر سرمان آمد. می دانی که چه می گویم. آری! همان اتفاقی که کمر مامان گوهر را خم کرد آری همان هایی که گفتند ستار و در خفا خنجر کین زدند به گوهر ستار، آری همان هایی که…
چه فایده گفتنش شک ندارم تو خوب می دانی اما مهر سکوت بر لبانم خورده و باید در سوگ نبودنت بسوزم و در داغ بودن برخی دیگر بال بال زنم.
ستارم!
اگر آن فرد مبارز نما که ایرانی به سرش سوگند می خورند به تو می گفت مادرت را به آسایشگاه ببر و بگذار تا روزهای آخر عمرش را در آسایشگاه بگذراند چه می کردی؟ شک ندارم اگر بودی زبان از دهانش بیرون می کشیدی که مادرت را زندگیت را عمرت را داراییت را و همه هستی ات را بخواهند به آسایشگاه تحویل بدهند.
ستارم مملو از غم هستم غم رفتن تو آنقدر در برابر زخم زبانهای به ظاهر مبارزین و مخالفین جمهوری اسلامی می زنند کوچک است که فقط مهر سکوت و گریه های مخفیانه تنها مرحم است.
ما هستیم می سوزیم از نیش خنجرها اما باز می مانیم✌️
#ستار_بهشتی
#گوهر_عشقی
#یکم_شهریور_هزار_سیصد_پنجاه_پنج
#تولد_مبارک_داداشی
#اتحاد#ایران#خوزستان#شهریور#دی#آبان#خواهرانه#دلتنگی#مادران#شکنجه#بازجو#زندان#دادخواهی#تولد#آزادی#ستار#عشق#گلوله#اعدام#سکوت
@iranazadie
https://t.me/IranAzadie/90307
به مناسبت سالروز تولد ستار قهرمان، زاده اول شهریور ۱۳۵۶
🔺بر گرفته از اینستاگرام بانو سحر بهشتی
🔷باز دوباره سر رسید آن روز شادی و روز غم!
ستارم، پناهگاهم، تکیه گاهم، یاورم و برادرم تو آمدی و دل‌ها گرم شد به بودنت. تو موهبت روزهای کودکی ام بودی آنروزهایی که تن خسته و جوانت از کارگری روزانه به خانه می رسید اما روح بلندت دستان کودک خانه را می گرفت تا رویای کودک کوچک خانه را به حقیقت برساند.
آخ ستارم!
چقدر دلم می خواهد آنروزهای کودکی را، دستان پر مهرت را، شانه های مردانه اما کوچکت را، حس غرور مردانه ات را، تکیه گاه پدرانه ات را، و می خواهم نگاه کنم به چشمانت تا ببینم مردی و مردانگی را در نوجوانی پانزده ساله.
ستارم می سوزم از نبودنت و در تنهایی خود می گریم، می سوزم اما ، اما، اما…
بگذریم یگانه پشتوانه ام. بگذریم که ما سوختیم در نبودنت و تصویر کردیم شکنجه های وحشیانه را که چطور ایستادی، مقاومت کردی و سر در برابرشان خم نکردی.
ستارم تحمل داری مثل گذشته، طاقت شنیدن دردهای درونم را داری، قول میدی باز هم سنگ صبورم شوی، می توانی اینبار را هم تحمل کنی و استقامت بخرج بدی؟
اما نه! اینبار سخت است خیلی سخت مامان گوهر نماد مقاومت شد و پرچم دادخواهی را یکه و تنها بدوش گرفت اما هر روز یک اتفاق بر سرمان آمد. می دانی که چه می گویم. آری! همان اتفاقی که کمر مامان گوهر را خم کرد آری همان هایی که گفتند ستار و در خفا خنجر کین زدند به گوهر ستار، آری همان هایی که…
چه فایده گفتنش شک ندارم تو خوب می دانی اما مهر سکوت بر لبانم خورده و باید در سوگ نبودنت بسوزم و در داغ بودن برخی دیگر بال بال زنم.
ستارم!
اگر آن فرد مبارز نما که ایرانی به سرش سوگند می خورند به تو می گفت مادرت را به آسایشگاه ببر و بگذار تا روزهای آخر عمرش را در آسایشگاه بگذراند چه می کردی؟ شک ندارم اگر بودی زبان از دهانش بیرون می کشیدی که مادرت را زندگیت را عمرت را داراییت را و همه هستی ات را بخواهند به آسایشگاه تحویل بدهند.
ستارم مملو از غم هستم غم رفتن تو آنقدر در برابر زخم زبانهای به ظاهر مبارزین و مخالفین جمهوری اسلامی می زنند کوچک است که فقط مهر سکوت و گریه های مخفیانه تنها مرحم است.
ما هستیم می سوزیم از نیش خنجرها اما باز می مانیم✌️
#ستار_بهشتی
#گوهر_عشقی
#یکم_شهریور_هزار_سیصد_پنجاه_پنج
#تولد_مبارک_داداشی
#اتحاد#ایران#خوزستان#شهریور#دی#آبان#خواهرانه#دلتنگی#مادران#شکنجه#بازجو#زندان#دادخواهی#تولد#آزادی#ستار#عشق#گلوله#اعدام#سکوت
@iranazadie
https://t.me/IranAzadie/90307