☕️ قطعه‌ای از کتاب
اکثر مردم هنگامی که به پایانِ کار میرسند و نظری بر گذشته می‌افکنند، درمی‌یابنند که سرتاسرِ زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذّتی از آن نبرده‌اند، همان زندگیشان بوده است؛ یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند. انسان فریاد بر می‌آورد که امید و آرزو او را فریفته‌اند تا اینکه عاقبت در آغوش مرگ به رقص درآید! آه چه مخلوق حریصِ سیری ناپذیری است این انسان!
📕 #جهان_و_تاملات_فیلسوف
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
اکثر مردم هنگامی که به پایانِ کار میرسند و نظری بر گذشته می‌افکنند، درمی‌یابنند که سرتاسرِ زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذّتی از آن نبرده‌اند، همان زندگیشان بوده است؛ یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند. انسان فریاد بر می‌آورد که امید و آرزو او را فریفته‌اند تا اینکه عاقبت در آغوش مرگ به رقص درآید! آه چه مخلوق حریصِ سیری ناپذیری است این انسان!
📕 #جهان_و_تاملات_فیلسوف
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
می‌توان گفت که عمرِ انسان در اصل نه بلند است، نه کوتاه؛ زیرا عمر اساساً مقیاسی است که همه‌ی طول‌های زمانی دیگر را با آن می‌سنجیم.
تفاوتِ اساسی میان جوانی و پیری این است که در جوانی زندگی را پیش رو داریم و در پیری مرگ را؛ یعنی جوان گذشته‌ای کوتاه و آینده‌ای بلند دارد و پیر برعکس.
درست است که در پیری فقط مرگ و در جوانی فقط زندگی در برابر ماست؛ اما باید پرسید که کدام یک دشوارتر است و آیا به طور کلی بهتر نیست که آدمی زندگی را پشت سر گذاشته باشد تا اینکه در پیشِ رو داشته باشد...
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
می‌توان گفت که عمرِ انسان در اصل نه بلند است، نه کوتاه؛ زیرا عمر اساساً مقیاسی است که همه‌ی طول‌های زمانی دیگر را با آن می‌سنجیم.
تفاوتِ اساسی میان جوانی و پیری این است که در جوانی زندگی را پیش رو داریم و در پیری مرگ را؛ یعنی جوان گذشته‌ای کوتاه و آینده‌ای بلند دارد و پیر برعکس.
درست است که در پیری فقط مرگ و در جوانی فقط زندگی در برابر ماست؛ اما باید پرسید که کدام یک دشوارتر است و آیا به طور کلی بهتر نیست که آدمی زندگی را پشت سر گذاشته باشد تا اینکه در پیشِ رو داشته باشد...
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
به زعم ما، "هنرِ نخواندن"، اهمیت زیادی دارد!
یعنی نباید صرفاً به این دلیل که در حال حاضر، فلان کتاب توجه اکثریتِ عامه را به خود جلب کرده به مطالعه‌ی آن پرداخت- تألیفاتی چون جزوه‌های سیاسی و مذهبی و رُمان‌ها و شعر و امثال آن که به یکباره سر و صدایی به راه می‌اندازند و شاید در اولین سال انتشار به چاپ چندم هم برسند-.
به خاطر داشته باشید: «آن که برای ابلهان می‌نویسد، همواره مخاطبِ بسیار می‌یابد.»
تنها مدتی محدود و معین را به مطالعه اختصاص بدهید؛ آن هم مطالعه‌ی اذهانِ بزرگ...
📕 #جهان_و_تأملات_فیلسوف
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
به زعم ما، "هنرِ نخواندن"، اهمیت زیادی دارد!
یعنی نباید صرفاً به این دلیل که در حال حاضر، فلان کتاب توجه اکثریتِ عامه را به خود جلب کرده به مطالعه‌ی آن پرداخت- تألیفاتی چون جزوه‌های سیاسی و مذهبی و رُمان‌ها و شعر و امثال آن که به یکباره سر و صدایی به راه می‌اندازند و شاید در اولین سال انتشار به چاپ چندم هم برسند-.
به خاطر داشته باشید: «آن که برای ابلهان می‌نویسد، همواره مخاطبِ بسیار می‌یابد.»
تنها مدتی محدود و معین را به مطالعه اختصاص بدهید؛ آن هم مطالعه‌ی اذهانِ بزرگ...
📕 #جهان_و_تأملات_فیلسوف
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
هر كتابي كه به خواندنش مي ارزد بايد در آن واحد دوبار خوانده شود.
رعايت دستور فوق دو علت دارد: يكي اينكه در مطالعه دوم، قسمت هاي مختلف كتاب بهتر درك مي شود و قسمت اول كتاب زماني نيك فهميده مي شود كه از پايان آن نيز آگاه باشيم و ديگر اينكه در اين دو مطالعه وضع روحي ما يكسان نيست، در مطالعه ي دوم ما نظر تازه اي نسبت به هر قسمت پيدا كرده و جور ديگري تحت تأثير آن كتاب قرار مي گيريم.
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
رعايت دستور فوق دو علت دارد: يكي اينكه در مطالعه دوم، قسمت هاي مختلف كتاب بهتر درك مي شود و قسمت اول كتاب زماني نيك فهميده مي شود كه از پايان آن نيز آگاه باشيم و ديگر اينكه در اين دو مطالعه وضع روحي ما يكسان نيست، در مطالعه ي دوم ما نظر تازه اي نسبت به هر قسمت پيدا كرده و جور ديگري تحت تأثير آن كتاب قرار مي گيريم.
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
آن‌سان که در صورت فقدان جو زمین، بدنمان متلاشی میشود؛ اگر زندگی از هرگونه نیاز، هرگونه محنت و درد عاری میشد و همه‌چیز بر وفق مُراد بود، انسان بر خر مراد چنان از باد نخوت متورم می‌گردید که، هرچند از هم نمی‌پاشید، منظری بس رقت‌انگیز و احمقانه پیدا می‌کرد. نه فقط اینکه اصلا سر به جنون می‌گذاشت.
همواره وجودِ مقدار معینی هول و درد و هراس برای آدمی لازم است. کشتی بدون وزنه‌ی تعادل، سازه‌ای است ناپایدار و ناسودمند.
✍ #آرتور_شوپنهاور
📕 #جهان_و_تأملات_فیلسوف
@Library_Telegram
آن‌سان که در صورت فقدان جو زمین، بدنمان متلاشی میشود؛ اگر زندگی از هرگونه نیاز، هرگونه محنت و درد عاری میشد و همه‌چیز بر وفق مُراد بود، انسان بر خر مراد چنان از باد نخوت متورم می‌گردید که، هرچند از هم نمی‌پاشید، منظری بس رقت‌انگیز و احمقانه پیدا می‌کرد. نه فقط اینکه اصلا سر به جنون می‌گذاشت.
همواره وجودِ مقدار معینی هول و درد و هراس برای آدمی لازم است. کشتی بدون وزنه‌ی تعادل، سازه‌ای است ناپایدار و ناسودمند.
✍ #آرتور_شوپنهاور
📕 #جهان_و_تأملات_فیلسوف
@Library_Telegram
#یک_دقیقه_مطالعه
تنفر از قلب برمی‌خیزد و تحقیر از مغز! و هیچ یک از این دو احساس کاملا در اختیارِ ما نیستند. زیرا ما نه قادریم قلبِ خود را که پایه‌اش بر اغراض و امیالِ استوار است تغییر دهیم و نه سرمان را که با امور عینی سر و کار دارد و آنها را مشمول قوانینی تغییر ناپذیر می‌کند. هر فردی اتحاد یک قلبِ بخصوص و یک سر بخصوص است. تنفر و تحقیر دو احساس کاملا متعارض و سوای یکدیگر اند. محض نمونه، معدود مواردی هم یافت نمی‌شوند که تنفر از یک شخص در چیزی به غیر از احترامِ اجباری به صفات و برتری های وی ریشه داشته باشد. وانگهی اگر قرار بود انسان نسبت به همه‌ی موجودات پست و رقت انگیزی که می‌بیند اظهارِ تنفر کند، دیگر توان انجام کارِ دیگری در وی نمی‌ماند. در صورتی که وی می‌تواند یک بار برای همیشه و با آسودگی خیال آنها را حقیر بشمارد و خلاص.
|#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
تنفر از قلب برمی‌خیزد و تحقیر از مغز! و هیچ یک از این دو احساس کاملا در اختیارِ ما نیستند. زیرا ما نه قادریم قلبِ خود را که پایه‌اش بر اغراض و امیالِ استوار است تغییر دهیم و نه سرمان را که با امور عینی سر و کار دارد و آنها را مشمول قوانینی تغییر ناپذیر می‌کند. هر فردی اتحاد یک قلبِ بخصوص و یک سر بخصوص است. تنفر و تحقیر دو احساس کاملا متعارض و سوای یکدیگر اند. محض نمونه، معدود مواردی هم یافت نمی‌شوند که تنفر از یک شخص در چیزی به غیر از احترامِ اجباری به صفات و برتری های وی ریشه داشته باشد. وانگهی اگر قرار بود انسان نسبت به همه‌ی موجودات پست و رقت انگیزی که می‌بیند اظهارِ تنفر کند، دیگر توان انجام کارِ دیگری در وی نمی‌ماند. در صورتی که وی می‌تواند یک بار برای همیشه و با آسودگی خیال آنها را حقیر بشمارد و خلاص.
|#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
انسان وزن بدن خود را احساس نمی‌کند، اما وقتی اجسام خارجی را به حرکت درمی‌آورد، وزن آنها را احساس می‌کند.
همین‌طور متوجه کمبودها و عيوب خود نمی‌شود، بلکه کمبود و عیب دیگران را می‌بیند. اما حسن این امر عبارت از این است که دیگران برای هرکس چون آینه‌ای هستند که در آن همه نوع عیب، کمبود، و خصوصیت نفرت‌آور خود را به آشکار می بیند. مشکل در این جاست که معمولا رفتارش به رفتار سگی می‌ماند که در برابر آینه پارس می‌کند، زیرا نمی‌داند که آنچه می‌بیند، تصویر خود اوست، بلکه می‌پندارد سگ دیگری در برابر او قرار دارد...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
همین‌طور متوجه کمبودها و عيوب خود نمی‌شود، بلکه کمبود و عیب دیگران را می‌بیند. اما حسن این امر عبارت از این است که دیگران برای هرکس چون آینه‌ای هستند که در آن همه نوع عیب، کمبود، و خصوصیت نفرت‌آور خود را به آشکار می بیند. مشکل در این جاست که معمولا رفتارش به رفتار سگی می‌ماند که در برابر آینه پارس می‌کند، زیرا نمی‌داند که آنچه می‌بیند، تصویر خود اوست، بلکه می‌پندارد سگ دیگری در برابر او قرار دارد...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
همه‌ی امورِ شخصی را باید چون رازی نگاه‌داریم به‌طوری که آشنایان جز آنچه به چشم می‌بینند، به آن واقف نشوند. زیرا آگاهیِ آنان از امورِ بسیار بی‌اهمیت هم ممکن است در زمان و شرایط خاص، باعث زیانِ ما شود.
به طور کلی صلاح در این است که آدمی شعورِ خویش را با نگفتن نشان دهد، نه با گفتن؛ زیرا سکوت از هوشمندی است و گفتن از خودپسندی.
امکانِ پیش آمدنِ هر دو به یک اندازه است، اما غالبا ارضای گذرایی را که گفتن به همراه می‌آورد، به فایده‌ی دراز مدتی که سکوت ضامنِ آن است رجحان میدهیم.
حتی به منظور سبک کردنِ بارِ دل، نباید فکر خود را به صدای بلند گفت -کاری که اشخاصِ پر تحرک می‌کنند- مبادا که عادت شود. زیرا در اثر این‌کار، فکر و گفتار چنان با یکدیگر عجین میشوند که به تدریج، سخن گفتن با دیگران به فکر کردن با صدای بلند تبدیل میشود، حال آنکه اقتضای هوشمندی است که میانِ فکر و گفتار شکافی عمیق نگه داشته شود.
📕 #در_باب_حكمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
همه‌ی امورِ شخصی را باید چون رازی نگاه‌داریم به‌طوری که آشنایان جز آنچه به چشم می‌بینند، به آن واقف نشوند. زیرا آگاهیِ آنان از امورِ بسیار بی‌اهمیت هم ممکن است در زمان و شرایط خاص، باعث زیانِ ما شود.
به طور کلی صلاح در این است که آدمی شعورِ خویش را با نگفتن نشان دهد، نه با گفتن؛ زیرا سکوت از هوشمندی است و گفتن از خودپسندی.
امکانِ پیش آمدنِ هر دو به یک اندازه است، اما غالبا ارضای گذرایی را که گفتن به همراه می‌آورد، به فایده‌ی دراز مدتی که سکوت ضامنِ آن است رجحان میدهیم.
حتی به منظور سبک کردنِ بارِ دل، نباید فکر خود را به صدای بلند گفت -کاری که اشخاصِ پر تحرک می‌کنند- مبادا که عادت شود. زیرا در اثر این‌کار، فکر و گفتار چنان با یکدیگر عجین میشوند که به تدریج، سخن گفتن با دیگران به فکر کردن با صدای بلند تبدیل میشود، حال آنکه اقتضای هوشمندی است که میانِ فکر و گفتار شکافی عمیق نگه داشته شود.
📕 #در_باب_حكمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
سعادت انسان را می‌توان با درختان مقایسه نمود. هر هنگام که از دور به تماشای آنها می‌نشینی بسیار زیبا و دلنشین به نظر میرسند، امّا وقتی به میان آنها می‌روی این زیبایی محو میشود و دیگر قادر به تماشای آن نیستی. دلیل حسادت ورزیدن ما به دیگران نیز همین است.
📕 #ترس‌ها_و_مزخرفات_ذهنی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
سعادت انسان را می‌توان با درختان مقایسه نمود. هر هنگام که از دور به تماشای آنها می‌نشینی بسیار زیبا و دلنشین به نظر میرسند، امّا وقتی به میان آنها می‌روی این زیبایی محو میشود و دیگر قادر به تماشای آن نیستی. دلیل حسادت ورزیدن ما به دیگران نیز همین است.
📕 #ترس‌ها_و_مزخرفات_ذهنی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
هر کس در واقع آنچه را که با طبیعت او همگون است می‌فهمد و ارج می‌نهد.
کسی که سطحی است چیزهای سطحی را می‌پسندد، کسی که عامی است چیزهای عامیانه را، کسی که آشفته‌فکر است افکار مغشوش را و کسی که ابله است مهملات را.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
هر کس در واقع آنچه را که با طبیعت او همگون است می‌فهمد و ارج می‌نهد.
کسی که سطحی است چیزهای سطحی را می‌پسندد، کسی که عامی است چیزهای عامیانه را، کسی که آشفته‌فکر است افکار مغشوش را و کسی که ابله است مهملات را.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
فقط با کسانی بحث کنید که می‌دانید آن‌قدر عقل و عزت نفس دارند که حرف‌های بی‌معنی نمی‌زنند،
کسانی که به دلیل توسل می‌جویند، حقیقت را گرامی می‌دارند و آن‌قدر منصف هستند که اگر حق با طرف مقابلشان باشد اشتباه بودنشان را قبول می‌کنند...
پس نتیجه می‌گیریم که به ندرت در هر صد نفر یک نفر ارزش آن را دارد که با او بحث کنی!
📕 هنر همیشه بر حق بودن
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
فقط با کسانی بحث کنید که می‌دانید آن‌قدر عقل و عزت نفس دارند که حرف‌های بی‌معنی نمی‌زنند،
کسانی که به دلیل توسل می‌جویند، حقیقت را گرامی می‌دارند و آن‌قدر منصف هستند که اگر حق با طرف مقابلشان باشد اشتباه بودنشان را قبول می‌کنند...
پس نتیجه می‌گیریم که به ندرت در هر صد نفر یک نفر ارزش آن را دارد که با او بحث کنی!
📕 هنر همیشه بر حق بودن
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
همانطور که وقتی اشیاء را نزدیکِ چشم نگاه می‌داریم میدانِ دیدمان را محدود می‌کنند و جهان را از نظرمان می‌پوشانند، انسان‌ها و اموری که با ما ارتباطِ بسیار نزدیک دارند نیز، هرچند بسیار کم اهمیت باشند، توجه و افکارِ ما را بیش از اندازه‌ی لازم به خود مشغول می‌دارند و افکار و امورِ مهم را واپس می‌زنند.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
همانطور که وقتی اشیاء را نزدیکِ چشم نگاه می‌داریم میدانِ دیدمان را محدود می‌کنند و جهان را از نظرمان می‌پوشانند، انسان‌ها و اموری که با ما ارتباطِ بسیار نزدیک دارند نیز، هرچند بسیار کم اهمیت باشند، توجه و افکارِ ما را بیش از اندازه‌ی لازم به خود مشغول می‌دارند و افکار و امورِ مهم را واپس می‌زنند.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
مبتذل‌ترین نوع غرور، غرور ملی است؛ زیرا کسی که به ملیت خود افتخار می‌کند در خود کیفیت باارزشی برای افتخار ندارد و گرنه به چیزی متوسل نمی‌شد که با هزاران نفر در آن مشترک است.
بر عکس کسی که امتیازات فردی مهمی در شخصیت خود داشته باشد، کمبودها و خطاهای ملت خود را واضح‌تر از دیگران می‌بیند، زیرا مدام با این‌ها برخورد می‌کند.
اما هر نادانٍ فرومایه که هیچ افتخاری در جهان ندارد، به مثابه‌ی آخرین دستاویز به ملتی متوسل میشود که خود جزیی از آن است.
چنین کسی آماده و خوشحال است که از هر خطا و حماقتی که ملتش دارد با چنگ و دندان دفاع کند.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
مبتذل‌ترین نوع غرور، غرور ملی است؛ زیرا کسی که به ملیت خود افتخار می‌کند در خود کیفیت باارزشی برای افتخار ندارد و گرنه به چیزی متوسل نمی‌شد که با هزاران نفر در آن مشترک است.
بر عکس کسی که امتیازات فردی مهمی در شخصیت خود داشته باشد، کمبودها و خطاهای ملت خود را واضح‌تر از دیگران می‌بیند، زیرا مدام با این‌ها برخورد می‌کند.
اما هر نادانٍ فرومایه که هیچ افتخاری در جهان ندارد، به مثابه‌ی آخرین دستاویز به ملتی متوسل میشود که خود جزیی از آن است.
چنین کسی آماده و خوشحال است که از هر خطا و حماقتی که ملتش دارد با چنگ و دندان دفاع کند.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
هیچکس نمی‌تواند مدت زیادی ماسکی که بر چهره دارد را به نمایش بگذارد.
سرشت آدمی هر آنچه که به‌طور تصنعی کسب شده را در هم می‌شکند ...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
سرشت آدمی هر آنچه که به‌طور تصنعی کسب شده را در هم می‌شکند ...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
اَبله کیست؟
آنکس که می‌خواهد عمیق بنظر برسد و به دیگران چنین القا کند که عمیق و اندیشمند است !
اما چگونه؟
با ظاهر سازی و نمایش مضحکِ عینک و قلم و کتاب و رنگ و لعابش و هر آنچه که نمودی از مطالعه دارد ، او کتابخوان و اهل مطالعه نیست و البته تنها جلد و بیرون کتاب را نمایش می‌دهد تا محتوای درون آن را !
باید گفت آری !
او هر چه پیش می‌رود عمیق‌تر میشود
اما عمیق در چه؟ در جهل خود ...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
آنکس که می‌خواهد عمیق بنظر برسد و به دیگران چنین القا کند که عمیق و اندیشمند است !
اما چگونه؟
با ظاهر سازی و نمایش مضحکِ عینک و قلم و کتاب و رنگ و لعابش و هر آنچه که نمودی از مطالعه دارد ، او کتابخوان و اهل مطالعه نیست و البته تنها جلد و بیرون کتاب را نمایش می‌دهد تا محتوای درون آن را !
باید گفت آری !
او هر چه پیش می‌رود عمیق‌تر میشود
اما عمیق در چه؟ در جهل خود ...
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
فقط با کسانی بحث کنید که می دانید آن‌قدر عقل و عزت نفس دارند که حرف‌های بی‌معنی نمی‌زنند، کسانی که به دلیل توسل می‌جویند، حقیقت را گرامی می‌دارند و آن‌قدر منصف هستند که اگر حق با طرف مقابلشان باشد اشتباه بودنشان را قبول می‌کنند.
📕 #هنر_همیشه_بر_حق_بودن
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
فقط با کسانی بحث کنید که می دانید آن‌قدر عقل و عزت نفس دارند که حرف‌های بی‌معنی نمی‌زنند، کسانی که به دلیل توسل می‌جویند، حقیقت را گرامی می‌دارند و آن‌قدر منصف هستند که اگر حق با طرف مقابلشان باشد اشتباه بودنشان را قبول می‌کنند.
📕 #هنر_همیشه_بر_حق_بودن
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
کسی که طبیعت به او ذهنی سرشار بخشیده است، سعادتمندترین فرد است، زیرا ذهنیت، بی‌شک به ما نزدیک‌تر از عینیت است، که تأثیرش هرگونه باشد، همواره نخست از طریق ذهنیت به ما انتقال می‌یابد.
لوسیان این معنی را با این بیت زیبا بیان می‌کند: «غنای روح تنها ثروت حقیقی است، باقی ثروت‌ها، همه بیشتر موجب زیانند تا سود.»
کسی که غنای درونی داشته باشد از جهان بیرون به چیزی نیاز ندارد جز هدیه‌ای سلبی، یعنی فراغت، تا توانایی‌های ذهنی خود را بسازد و تکامل بخشد و از غنای درونی خود بهره‌مند شود، یعنی فقط به این امکان نیاز دارد که در طول زندگی، هر روز و هر ساعت آنگونه باشد که هست.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
کسی که طبیعت به او ذهنی سرشار بخشیده است، سعادتمندترین فرد است، زیرا ذهنیت، بی‌شک به ما نزدیک‌تر از عینیت است، که تأثیرش هرگونه باشد، همواره نخست از طریق ذهنیت به ما انتقال می‌یابد.
لوسیان این معنی را با این بیت زیبا بیان می‌کند: «غنای روح تنها ثروت حقیقی است، باقی ثروت‌ها، همه بیشتر موجب زیانند تا سود.»
کسی که غنای درونی داشته باشد از جهان بیرون به چیزی نیاز ندارد جز هدیه‌ای سلبی، یعنی فراغت، تا توانایی‌های ذهنی خود را بسازد و تکامل بخشد و از غنای درونی خود بهره‌مند شود، یعنی فقط به این امکان نیاز دارد که در طول زندگی، هر روز و هر ساعت آنگونه باشد که هست.
📕 #در_باب_حکمت_زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
#تلنگر 📚
وقتی کسی جوان، زیبا ،ثروتمند و مورد احترام است، میپرسیم که:
آیا شاد هم هست؟ تا بدانیم که خوشبخت است یا نه.
ولی اگر شاد باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که جوان است یا پیر، راست قامت است یا گوژپشت، ثروتمند یا فقیر؛ چنین کسی شادکام است و این او را بس ...
امتیازات واقعی شخصی، چون بزرگی روح یا خوش قلبی، در مقایسه با امتیازاتی چون مقام، اصل و نسب، ثروت و از این قبیل؛ مانند تفاوت میان پادشاه واقعی و هنر پیشه ای است که در صحنه ی نمایش نقش پادشاه را ایفا می‌کند.
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
وقتی کسی جوان، زیبا ،ثروتمند و مورد احترام است، میپرسیم که:
آیا شاد هم هست؟ تا بدانیم که خوشبخت است یا نه.
ولی اگر شاد باشد، دیگر فرقی نمی‌کند که جوان است یا پیر، راست قامت است یا گوژپشت، ثروتمند یا فقیر؛ چنین کسی شادکام است و این او را بس ...
امتیازات واقعی شخصی، چون بزرگی روح یا خوش قلبی، در مقایسه با امتیازاتی چون مقام، اصل و نسب، ثروت و از این قبیل؛ مانند تفاوت میان پادشاه واقعی و هنر پیشه ای است که در صحنه ی نمایش نقش پادشاه را ایفا می‌کند.
#آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
آدمی نباید نظـــر هیچکس را رد کند.
بلکه باید بداند که اگر بخواهد همه‌ی
مهملاتی را که دیگران به آن معتقدند
از ذهنشان بیرون کند، عمر نــوح هم
کافی نخواهد بود.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
آدمی نباید نظـــر هیچکس را رد کند.
بلکه باید بداند که اگر بخواهد همه‌ی
مهملاتی را که دیگران به آن معتقدند
از ذهنشان بیرون کند، عمر نــوح هم
کافی نخواهد بود.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
☕️ قطعه‌ای از کتاب
به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده‌ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می‌گردد و به انزوا رانده میشود، توصیه می‌کنم که عادت کند، قدری از تنهاییِ خویش را به همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه‌ای تنهایی خود را حفظ کند، هر چه می‌اندیشد فوراً ابراز نکند و همچنین آنچه را که می‌گویند زیاده به جد نگیرد، و از دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابراین بی‌اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن‌ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است. اگر چنین کند، در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می‌دارد.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram
به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده‌ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می‌گردد و به انزوا رانده میشود، توصیه می‌کنم که عادت کند، قدری از تنهاییِ خویش را به همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه‌ای تنهایی خود را حفظ کند، هر چه می‌اندیشد فوراً ابراز نکند و همچنین آنچه را که می‌گویند زیاده به جد نگیرد، و از دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابراین بی‌اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن‌ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است. اگر چنین کند، در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می‌دارد.
📕 در باب حکمت زندگی
✍ #آرتور_شوپنهاور
@Library_Telegram