#یک_فنجان_تفکر ☕️
به این مثالها فکر کنید:
_فقط یه آدم "بدون درک و منطق" میتونه فکر کنه که دانشگاه رفتن و خوندن دقیق درسهای دانشگاه میتونه موجب رشد موفقیت بشه.
دلیلش واضحه. اگه اینها کمکی میکرد ما باید سالانه لااقل چندصد هزار نفر "آدم حسابی" به جامعه تحویل میدادیم.
نه یه سری گشنه ی بیکار مدرک به دست مدعی که مدرکشون رو بالای صفحه ی پروفایل اینستاگرامشون اعلام میکنن شاید لااقل به درد دوست یابی بخوره!
مسیر تمایز و رشد و موفقیت از جایی شروع میشه که:
استاد میگه:
من فقط از پنج فصل اول امتحان میگیرم. خوندن بقیه ی کتاب لازم نیست.
و دانشجو بعد از خوندن پنج فصل، شروع میکنه و با دقت، فصل ششم و هفتم رو هم میخونه.
_عشق در لحظه ای دیده میشه که من به جای مسیج فرستادن با استیکر و "قلب های پیش ساخته"، به دوستم زنگ بزنم بگم کاری نداشتم. اما دلم میخواست شفاهی بگم دوستت دارم.
_رابطه با خدا وقتی جدی میشه که نه درد دارم. نه مشکل. نه بدهی. نه بیماری.
بعد میشینم باهاش حرف میزنم.
_زندگی از اونجا شروع میشه که
من یه جمله ی خوب از یکی ببینم و بعدش بشینم سرچ کنم ببینم حرفهای دیگه اش چیه و سرگرم خوندنشون بشم.
_انسان بودن از اونجا شروع میشه که
دارم توی یه پارکینگ شلوغ میرم ماشینم رو بردارم و خارج شم (مثلا پارکینگ بیهقی تهران). میبینم یکی لابه لای ردیف های ماشین ها، دنبال جای پارک میگرده.
صداش کنم بگم: لطفا دنبال من بیاین. من دارم میرم ماشینم رو بردارم. شما اونجا پارک کنین.
_دانشجوی زرنگ کلاس، میشد بعد از پایان درس مستقیم بره خونه.
کسی هم انتظاری نداشت.
اما میگه اگر بچه ها نگران امتحان هستن من میتونم یه ساعت بمونم با هم تمرین حل کنیم.
_مدیری که برای بچه های شرکتش، دوره تخصصی آموزشی میگذاره، زحمت میکشه. اما این وظیفه ی اونه.
مثل تغذیه ی بهتر گیاه برای اینکه میوه ی بیشتری بده!
اما برگزاری یه کلاس آموزشی برای بهبود محیط خانواده و تربیت فرزندان. نه در شرح وظایفش هست و نه کسی انتظار داره.
_اصلا خلاصه بگم و اولین بحثهامون رو دوره کنیم:
پاسخ. یعنی کاری که لازم بوده.
اقدام یعنی کاری که میشد انجام نشه.
زندگی خودمون، شهرمون و جامعه مون، احتمالا از نقطه ای شروع به تغییر میکنه که به کارهای خوبی فکر میکنیم که میشد انجام ندیم
و اگر هم انجام نمیدادیم هرگز هیچوقت هیچکس نمیگفت که چرا انجام ندادی ولی ما انجام دادیم و یه قدم مثبت رو به تغییر ورداشتیم. از خودت شروع کن چون هیچکس مارو از بیرون نجات نمیده و نخواهد داد.
#محمدرضا_شعبانعلی
@Library_Telegram
به این مثالها فکر کنید:
_فقط یه آدم "بدون درک و منطق" میتونه فکر کنه که دانشگاه رفتن و خوندن دقیق درسهای دانشگاه میتونه موجب رشد موفقیت بشه.
دلیلش واضحه. اگه اینها کمکی میکرد ما باید سالانه لااقل چندصد هزار نفر "آدم حسابی" به جامعه تحویل میدادیم.
نه یه سری گشنه ی بیکار مدرک به دست مدعی که مدرکشون رو بالای صفحه ی پروفایل اینستاگرامشون اعلام میکنن شاید لااقل به درد دوست یابی بخوره!
مسیر تمایز و رشد و موفقیت از جایی شروع میشه که:
استاد میگه:
من فقط از پنج فصل اول امتحان میگیرم. خوندن بقیه ی کتاب لازم نیست.
و دانشجو بعد از خوندن پنج فصل، شروع میکنه و با دقت، فصل ششم و هفتم رو هم میخونه.
_عشق در لحظه ای دیده میشه که من به جای مسیج فرستادن با استیکر و "قلب های پیش ساخته"، به دوستم زنگ بزنم بگم کاری نداشتم. اما دلم میخواست شفاهی بگم دوستت دارم.
_رابطه با خدا وقتی جدی میشه که نه درد دارم. نه مشکل. نه بدهی. نه بیماری.
بعد میشینم باهاش حرف میزنم.
_زندگی از اونجا شروع میشه که
من یه جمله ی خوب از یکی ببینم و بعدش بشینم سرچ کنم ببینم حرفهای دیگه اش چیه و سرگرم خوندنشون بشم.
_انسان بودن از اونجا شروع میشه که
دارم توی یه پارکینگ شلوغ میرم ماشینم رو بردارم و خارج شم (مثلا پارکینگ بیهقی تهران). میبینم یکی لابه لای ردیف های ماشین ها، دنبال جای پارک میگرده.
صداش کنم بگم: لطفا دنبال من بیاین. من دارم میرم ماشینم رو بردارم. شما اونجا پارک کنین.
_دانشجوی زرنگ کلاس، میشد بعد از پایان درس مستقیم بره خونه.
کسی هم انتظاری نداشت.
اما میگه اگر بچه ها نگران امتحان هستن من میتونم یه ساعت بمونم با هم تمرین حل کنیم.
_مدیری که برای بچه های شرکتش، دوره تخصصی آموزشی میگذاره، زحمت میکشه. اما این وظیفه ی اونه.
مثل تغذیه ی بهتر گیاه برای اینکه میوه ی بیشتری بده!
اما برگزاری یه کلاس آموزشی برای بهبود محیط خانواده و تربیت فرزندان. نه در شرح وظایفش هست و نه کسی انتظار داره.
_اصلا خلاصه بگم و اولین بحثهامون رو دوره کنیم:
پاسخ. یعنی کاری که لازم بوده.
اقدام یعنی کاری که میشد انجام نشه.
زندگی خودمون، شهرمون و جامعه مون، احتمالا از نقطه ای شروع به تغییر میکنه که به کارهای خوبی فکر میکنیم که میشد انجام ندیم
و اگر هم انجام نمیدادیم هرگز هیچوقت هیچکس نمیگفت که چرا انجام ندادی ولی ما انجام دادیم و یه قدم مثبت رو به تغییر ورداشتیم. از خودت شروع کن چون هیچکس مارو از بیرون نجات نمیده و نخواهد داد.
#محمدرضا_شعبانعلی
@Library_Telegram
#محمدرضا_شعبانعلی
در سال 2009 شرکت #جنرال_الکتریک آمریکا از تیم تحقیقاتی خود خواست مشخص کنند افزایش شدت نور چقدر میتواند موجب بهبود کارایی و افزایش خروجی کارگران شود.
تیم محققان، هر روز صبح وارد کارخانه میشد و با پرسشنامه‌هایی به سراغ کارگران میرفت تا مطمئن شوند که شرایط تحقیق مانند روزهای گذشته نرمال است: یعنی کارگران صبحانه خورده‌اند، دیشب به موقع خوابیده‌اند، مشکل خاصی وجود نداشته و همه چیز رو به راه است, هنگام ترک کارخانه هم دوباره تیم تحقیق سراغ کارگران میرفت و از تعداد تولید و میزان خروجی می‌پرسید. نتایج تحقیق مطابق انتظار بود و افزایش شدت نور موجب افزایش تولید کارخانه شد اما برای اطمینان مسیر برعکس هم امتحان کردند و شدت نور را کمتر از حالت عادی قرار دادند... انتظار میرفت که خروجی از حالت عادی کمتر شود. اما با کاهش شدت نور هم افزایش یافت.
این رویداد یکی از رویدادهای مهم تاریخ مدیریت جهان است که مسیر نگرش مدیریتی را تغییر داد یعنی مهم‌تر از تغییر شدت نور نیاز کارکنان به «دیده شدن» است، اینکه کارگران دیده می شوند، با آنها حرف زده میشود، پرسیده می شود کی خوابیده‌اند و کی بیدار شده‌اند، صبحانه خورده‌اند به آنها انگیزه‌ای میدهد که در نهایت به خروجی بیشتر کارخانه تبدیل می شود.
زمانی که در نصب خطوط راه آهن در شرق کشور به عنوان متخصص ماشین‌آلات فعالیت می‌کردم یک روز به کارگری برخوردم که مسئول بستن پیچ‌های وسط ریل بود ولی دیدم که دقیق کار نمی‌کند و بی‌حوصله است، به او گفتم: تو که تمام زحمت را می‌کشی کافی‌ست چند ثانیه بیشتر وقت بگذاری تا کار با بهترین کیفیت انجام شود، گفت: اگر کار خوب باشد دیگران پاداش می گیرند و دیده می‌شوند و اگر هم بد باشد هیچکس به خاطر نمی‌آورد که کدام بینوایی در گرمای مرداد این پیچ‌ها را بسته است.
به نظر می‌آید مسئولان ما لازم است مفهومی به‌نام انسان و ویژگی‌های او را بشناسند چرا که ما انسان‌ها تشنۀ دیده شدن هستیم درست همان طور که در دوران کودکی با جیغ و داد در مهمانی‌ها توجه دیگران را به خود جلب می‌کردیم و در بزرگسالی برای بهتر دیده شدن تلاش میکنیم ، مسئولانی که این نیاز جامعه را جدی نگیرند دیر یا زود باید هزینه‌‌های سنگین این اشتباه را پرداخت کنند ...
@Library_Telegram
در سال 2009 شرکت #جنرال_الکتریک آمریکا از تیم تحقیقاتی خود خواست مشخص کنند افزایش شدت نور چقدر میتواند موجب بهبود کارایی و افزایش خروجی کارگران شود.
تیم محققان، هر روز صبح وارد کارخانه میشد و با پرسشنامه‌هایی به سراغ کارگران میرفت تا مطمئن شوند که شرایط تحقیق مانند روزهای گذشته نرمال است: یعنی کارگران صبحانه خورده‌اند، دیشب به موقع خوابیده‌اند، مشکل خاصی وجود نداشته و همه چیز رو به راه است, هنگام ترک کارخانه هم دوباره تیم تحقیق سراغ کارگران میرفت و از تعداد تولید و میزان خروجی می‌پرسید. نتایج تحقیق مطابق انتظار بود و افزایش شدت نور موجب افزایش تولید کارخانه شد اما برای اطمینان مسیر برعکس هم امتحان کردند و شدت نور را کمتر از حالت عادی قرار دادند... انتظار میرفت که خروجی از حالت عادی کمتر شود. اما با کاهش شدت نور هم افزایش یافت.
این رویداد یکی از رویدادهای مهم تاریخ مدیریت جهان است که مسیر نگرش مدیریتی را تغییر داد یعنی مهم‌تر از تغییر شدت نور نیاز کارکنان به «دیده شدن» است، اینکه کارگران دیده می شوند، با آنها حرف زده میشود، پرسیده می شود کی خوابیده‌اند و کی بیدار شده‌اند، صبحانه خورده‌اند به آنها انگیزه‌ای میدهد که در نهایت به خروجی بیشتر کارخانه تبدیل می شود.
زمانی که در نصب خطوط راه آهن در شرق کشور به عنوان متخصص ماشین‌آلات فعالیت می‌کردم یک روز به کارگری برخوردم که مسئول بستن پیچ‌های وسط ریل بود ولی دیدم که دقیق کار نمی‌کند و بی‌حوصله است، به او گفتم: تو که تمام زحمت را می‌کشی کافی‌ست چند ثانیه بیشتر وقت بگذاری تا کار با بهترین کیفیت انجام شود، گفت: اگر کار خوب باشد دیگران پاداش می گیرند و دیده می‌شوند و اگر هم بد باشد هیچکس به خاطر نمی‌آورد که کدام بینوایی در گرمای مرداد این پیچ‌ها را بسته است.
به نظر می‌آید مسئولان ما لازم است مفهومی به‌نام انسان و ویژگی‌های او را بشناسند چرا که ما انسان‌ها تشنۀ دیده شدن هستیم درست همان طور که در دوران کودکی با جیغ و داد در مهمانی‌ها توجه دیگران را به خود جلب می‌کردیم و در بزرگسالی برای بهتر دیده شدن تلاش میکنیم ، مسئولانی که این نیاز جامعه را جدی نگیرند دیر یا زود باید هزینه‌‌های سنگین این اشتباه را پرداخت کنند ...
@Library_Telegram