🥬جشن «سیزده بدر» جشن آغاز کشاورزی پیشاپیش بر ایرانیان نژاده(اصیل) بویژه کشاورزان سرافراز ، شاد و فرخنده باد.
این جشن در نخستین تیر روز سال
(سیزدهمین روز هر ماه باستانی به نام تیر یا تشتر teshtar) برگزار می‌شود مردم با نیایش و شادی و پایکوبی در پرهام(طبیعت) آرزوی بارش باران و سالی پر از فراوانی می‌کنند.
سیزدهم فروردین تیشتر روز می‌باشد و آغاز نیم‌سال دوم کِشت و کار،
مردمان ایرانی برای نیایش و گرامی‌داشت تیشتر، ایزد باران آور و نوید بخش سال نیک، به کشتزارهای خود می رفتند و در زمین تازه روییده و سرسبز و آکنده از انبوه گل و گیاهان نورُسته به شادی و ترانه سرایی و پایکوبی می‌پرداختند.
سیزده بدرِ پیشینیان ما، روزی برای ستایش و نیایش برای بارش باران فراوان در سال پیش رو، برای گرامی‌داشت و پاکیزگی زاستار(طبیعت) و زیست بوم بوده است.
با این‌که شوربختانه، امروزه روز ویرانی و تباهی زاستار است.!
🌺 جشنها و آیینها در جهان کنونی بهانه‌ای است برای شادی و همبستگی.
با این همه، جشنها و آیین‌های کهنی چون «سیزده بدر» که از دل سازه های گیتی‌شناختی و تاریخی یک سرزمین و دستگاه سرشتین و باورپذیر مردمان آن سربرآورده‌اند، فزون بر شادی‌آفرینی و یکپارچگی، کارکرد دیگری نیز دارند و آن آشنایی با گذشته ی میهن باستانی و شناخت باورها و اندیشه‌های مردمان آن است.
شناختی که پیش‌نیاز هر گونه گام برداشتن به سوی آینده است.
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
این جشن در نخستین تیر روز سال
(سیزدهمین روز هر ماه باستانی به نام تیر یا تشتر teshtar) برگزار می‌شود مردم با نیایش و شادی و پایکوبی در پرهام(طبیعت) آرزوی بارش باران و سالی پر از فراوانی می‌کنند.
سیزدهم فروردین تیشتر روز می‌باشد و آغاز نیم‌سال دوم کِشت و کار،
مردمان ایرانی برای نیایش و گرامی‌داشت تیشتر، ایزد باران آور و نوید بخش سال نیک، به کشتزارهای خود می رفتند و در زمین تازه روییده و سرسبز و آکنده از انبوه گل و گیاهان نورُسته به شادی و ترانه سرایی و پایکوبی می‌پرداختند.
سیزده بدرِ پیشینیان ما، روزی برای ستایش و نیایش برای بارش باران فراوان در سال پیش رو، برای گرامی‌داشت و پاکیزگی زاستار(طبیعت) و زیست بوم بوده است.
با این‌که شوربختانه، امروزه روز ویرانی و تباهی زاستار است.!
🌺 جشنها و آیینها در جهان کنونی بهانه‌ای است برای شادی و همبستگی.
با این همه، جشنها و آیین‌های کهنی چون «سیزده بدر» که از دل سازه های گیتی‌شناختی و تاریخی یک سرزمین و دستگاه سرشتین و باورپذیر مردمان آن سربرآورده‌اند، فزون بر شادی‌آفرینی و یکپارچگی، کارکرد دیگری نیز دارند و آن آشنایی با گذشته ی میهن باستانی و شناخت باورها و اندیشه‌های مردمان آن است.
شناختی که پیش‌نیاز هر گونه گام برداشتن به سوی آینده است.
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امرووز یڪ‌شنبه #مهر_شید
۱۹ فروردین ماہ ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام شود، جشنی برگزار می‌شد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همه‌‌ی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده می‌شود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامی‌داشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۹ فروردین ماہ ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام شود، جشنی برگزار می‌شد كه بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همه‌‌ی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده می‌شود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامی‌داشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma