امروز یکشنبه #مهرشید
۲۵ آذرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با یکم دیماه در گاهشمار باستانی
⚘امروز نخستین روز دیماه در گاهشمار باستانی است که «اورمزد»نام دارد.
⚘در ماه دی چهار جشن با نام دیگان نام گذاری شده است(اورمزد ،دی بآذر، دی بمهر، دی بدین) جشن دیگان به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار ایرانیان باستان برگزار میشد.
⚘دی به روشنی صفت پروردگار است
دی از صورت پهلوی «دَی» و اوستایی «دَذوَه» به معنی آفریننده است.
⚘در ایران باستان نخستین جشن دیگان، در ماه دی یعنی روز اورمزد برگزار میشد.
واژه دی، آفریدن و آفریدگار معنی می‌دهد و در ماه دی غیر از نخستین روز ماه که اورمزد نامیده میشود و نام خداوند است، سه روز دیگر به نام‌های دی بآذر، دی بمهر و دی بدین وجود دارد. بنابراین جشن دیگان برابر است با یکی از این روزها در ماه دی، که دوم، نهم، و هفدهم در تقویم خورشیدی است.
نخستین جشن دیگــــان بر همگان فرخنده و شاد باد🌺
#جشنهای_باستانی
#جشن_دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۵ آذرماه ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با یکم دیماه در گاهشمار باستانی
⚘امروز نخستین روز دیماه در گاهشمار باستانی است که «اورمزد»نام دارد.
⚘در ماه دی چهار جشن با نام دیگان نام گذاری شده است(اورمزد ،دی بآذر، دی بمهر، دی بدین) جشن دیگان به مناسبت همنام شدن روز و ماه در گاهشمار ایرانیان باستان برگزار میشد.
⚘دی به روشنی صفت پروردگار است
دی از صورت پهلوی «دَی» و اوستایی «دَذوَه» به معنی آفریننده است.
⚘در ایران باستان نخستین جشن دیگان، در ماه دی یعنی روز اورمزد برگزار میشد.
واژه دی، آفریدن و آفریدگار معنی می‌دهد و در ماه دی غیر از نخستین روز ماه که اورمزد نامیده میشود و نام خداوند است، سه روز دیگر به نام‌های دی بآذر، دی بمهر و دی بدین وجود دارد. بنابراین جشن دیگان برابر است با یکی از این روزها در ماه دی، که دوم، نهم، و هفدهم در تقویم خورشیدی است.
نخستین جشن دیگــــان بر همگان فرخنده و شاد باد🌺
#جشنهای_باستانی
#جشن_دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
آن چه از آیینهای شب چله میان همهی ایرانیان بر جای مانده است.
🔹شب‌نشینی در این درازترین شب سال مهمترین آن است. در این شب، میوه‌های پاییزی همچون انار و خرمالو و هندوانه و سیب و بِه و انگورهای آویخته، زیبایی‌بخشِ خوانِ شب چله‌اند و ایرانیان به گردِ این خوان به شادی می‌نشینند.
🔹شادی بنیادِ جشنهای ایرانی است. انگیزه‌ی آفرینش شادی، این است که پروردگار شادی را آفرید تا مردمان بتوانند در روزگار آمیختگی نیکی و بدی زندگی را تاب آورند.
شادی ، کاری ایزدی و گونه‌ای ستایش و سپاس از پروردگار است و واژگونه‌ی آن اندوه و زاری است که ناخرسندی خداوند را در پی دارد.
🔹 با چنین نگرشی، ایرانیان شب چله را، به شادی و خوشی و پایکوبی سپری میکنند و شادند و گفت‌وگو میکنند، و از آن جا که با این شب زمستان آغاز میشود و میوه‌ای هم دیگر پرورش نمی‌یابد این خوانِ خوراکی و میوه پرشگون بوده و نشانه‌ای از این است که باوجود آمدن زمستان، باز هم خوان و خانه‌ی ایرانیان پرمیوه و پرخوراک خواهد بود.
در این میان، گاهی مادربزرگها داستانهای شیرین روزگاران گذشته را برای خانواده بازگو میکنند، و پدربزرگ یا سالخورده‌ای دیگر بخشهایی از شاهنامه‌ی فردوسی را می‌خواند و از حماسه‌های پهلوانی و سرفرازی و آزادیخواهی ایرانیان سخن میگوید.
🔹ایرانیان بدین گونه به پیشباز «چله‌ی بزرگ» می‌روند که از یکم دی آغاز میشود و دهم بهمن به سر می‌آید. در این چهل روز سرما استخوان‌سوز میشود و پس از آن «چله‌ی کوچک» فرامی‌رسد که تا اسفندماه ادامه دارد و در آن سرما رو به کاستی می‌رود و نویدبخش فرارسیدن بهار است و از میان رفتن سرما و شکفتن شکوفه‌ها.
در شهرستانهای ایران آیینهای شب چله گستردگی بیشتری دارند.
🔹 گفتنی است که در روزگاران گذشته، برخی از مردم به این امید، چله‌نشینی می‌کردند که قارون به سراغشان رود و به پاسِ این چله‌نشینی، شمش زر به آنها بدهد.
#چله
#چله_بزرگ
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🔹شب‌نشینی در این درازترین شب سال مهمترین آن است. در این شب، میوه‌های پاییزی همچون انار و خرمالو و هندوانه و سیب و بِه و انگورهای آویخته، زیبایی‌بخشِ خوانِ شب چله‌اند و ایرانیان به گردِ این خوان به شادی می‌نشینند.
🔹شادی بنیادِ جشنهای ایرانی است. انگیزه‌ی آفرینش شادی، این است که پروردگار شادی را آفرید تا مردمان بتوانند در روزگار آمیختگی نیکی و بدی زندگی را تاب آورند.
شادی ، کاری ایزدی و گونه‌ای ستایش و سپاس از پروردگار است و واژگونه‌ی آن اندوه و زاری است که ناخرسندی خداوند را در پی دارد.
🔹 با چنین نگرشی، ایرانیان شب چله را، به شادی و خوشی و پایکوبی سپری میکنند و شادند و گفت‌وگو میکنند، و از آن جا که با این شب زمستان آغاز میشود و میوه‌ای هم دیگر پرورش نمی‌یابد این خوانِ خوراکی و میوه پرشگون بوده و نشانه‌ای از این است که باوجود آمدن زمستان، باز هم خوان و خانه‌ی ایرانیان پرمیوه و پرخوراک خواهد بود.
در این میان، گاهی مادربزرگها داستانهای شیرین روزگاران گذشته را برای خانواده بازگو میکنند، و پدربزرگ یا سالخورده‌ای دیگر بخشهایی از شاهنامه‌ی فردوسی را می‌خواند و از حماسه‌های پهلوانی و سرفرازی و آزادیخواهی ایرانیان سخن میگوید.
🔹ایرانیان بدین گونه به پیشباز «چله‌ی بزرگ» می‌روند که از یکم دی آغاز میشود و دهم بهمن به سر می‌آید. در این چهل روز سرما استخوان‌سوز میشود و پس از آن «چله‌ی کوچک» فرامی‌رسد که تا اسفندماه ادامه دارد و در آن سرما رو به کاستی می‌رود و نویدبخش فرارسیدن بهار است و از میان رفتن سرما و شکفتن شکوفه‌ها.
در شهرستانهای ایران آیینهای شب چله گستردگی بیشتری دارند.
🔹 گفتنی است که در روزگاران گذشته، برخی از مردم به این امید، چله‌نشینی می‌کردند که قارون به سراغشان رود و به پاسِ این چله‌نشینی، شمش زر به آنها بدهد.
#چله
#چله_بزرگ
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
جشن #خرم_روز یا خور
✅ نخستین برآمدن خورشید در صبح زمستانی پس از جشن شب چله زمستان و آمدن پادشاه میان مردم.
برپایه منابع تاریخی همچون ابوریحان بیرونی :
« در این روز عادت ایرانیان چنین بود که پادشاه از تخت شاهی به زیر می‌آمد و جامه سپید می‌پوشید و بر فرش‌های سپید می‌نشست و دربان‌ها را که هیبت ملک بدان هاست بکنار میراند و در امور دنیا فارغ بال نظر می نمود و هر کس نیازمند میشد که با پادشاه سخن بگوید، خواه گدا باشد یا دارا و شریف باشد یا وضیع، بدون هیچ حاجب و دربانی به نزد پادشاه می رفت و بدون هیچ مانعی با او گفتگو می کرد و در این روز پادشاه با دهقانان و برزیگران مجالست میکرد و در يک سفره با ایشان غذا میخورد و می گفت : من امروز مانند یکی از شما هستم، من با شما برادر هستم زیرا قوام دنیا به کارهایی است که بدست شما میشود و قوام عمارت آن هم به پادشاه است، نه پادشاه را از رعیت گریزی است و نه رعیت را از پادشاه و چون حقیقت امر چنین شد من که پادشاه هستم با شما برزیگران برادر خواهم بود و مانند دو برادر مهربان خواهیم بود بخصوص که دو برادر مهربان هوشنگ و ويكرد چنین بودند. »
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
✅ نخستین برآمدن خورشید در صبح زمستانی پس از جشن شب چله زمستان و آمدن پادشاه میان مردم.
برپایه منابع تاریخی همچون ابوریحان بیرونی :
« در این روز عادت ایرانیان چنین بود که پادشاه از تخت شاهی به زیر می‌آمد و جامه سپید می‌پوشید و بر فرش‌های سپید می‌نشست و دربان‌ها را که هیبت ملک بدان هاست بکنار میراند و در امور دنیا فارغ بال نظر می نمود و هر کس نیازمند میشد که با پادشاه سخن بگوید، خواه گدا باشد یا دارا و شریف باشد یا وضیع، بدون هیچ حاجب و دربانی به نزد پادشاه می رفت و بدون هیچ مانعی با او گفتگو می کرد و در این روز پادشاه با دهقانان و برزیگران مجالست میکرد و در يک سفره با ایشان غذا میخورد و می گفت : من امروز مانند یکی از شما هستم، من با شما برادر هستم زیرا قوام دنیا به کارهایی است که بدست شما میشود و قوام عمارت آن هم به پادشاه است، نه پادشاه را از رعیت گریزی است و نه رعیت را از پادشاه و چون حقیقت امر چنین شد من که پادشاه هستم با شما برزیگران برادر خواهم بود و مانند دو برادر مهربان خواهیم بود بخصوص که دو برادر مهربان هوشنگ و ويكرد چنین بودند. »
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
✅ خور ماه و خُره روز یا #خرم_روز جشنی باستانی و کهن برای «خورشید» در آغاز زمستان
در منابع تاریخی ( القانون مسعودی، منتهی الادراک، آثارالباقیه، تاریخ گردیزی و ...)از جشن آغاز زمستان با نام « خور، خُره، خُر، خرم و ...» یاد شده است و ابوریحان بیرونی میگوید که نام دیگر ماه دی در نزد ایرانیان «خورماه»بوده است.طبق این منابع تاریخی:
🔺 ایرانیان در نخستین روز دیماه این جشن را برگزار می‌کردند.
🔺 نام دیگر دیماه«خور ماه» است و ماه بزرگ خدا بوده است و این روز و این ماه به نام خداست.
🔺 در نخستین برآمدن خورشید در این ماه، مراسم ویژه‌ای بنام خرم‌روز داشته‌اند که پادشاه با لباسی سفید در میان مردم حضور پیدا میکرد وبه مشکلات آنها رسیدگی میکرد.
🔺 همچنین نام دیگر این جشن «نَود روز» بوده، زیرا میان این جشن تا نوروز «۹۰ روز» فاصله زمانی بوده است.
💥 یعنی ایرانیان پس از جشن شب چله زمستان، در نخستین روز دیماه نیز جشنی داشته‌اند که با نام «خورشید» گره خورده بود. نیاکانمان به این روز، و به کل دیماه «خورماه» می‌گفتند و اینقدر با ارزش بوده است که آن را ماه «خدا / هرمزد» می‌دانستند.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
در منابع تاریخی ( القانون مسعودی، منتهی الادراک، آثارالباقیه، تاریخ گردیزی و ...)از جشن آغاز زمستان با نام « خور، خُره، خُر، خرم و ...» یاد شده است و ابوریحان بیرونی میگوید که نام دیگر ماه دی در نزد ایرانیان «خورماه»بوده است.طبق این منابع تاریخی:
🔺 ایرانیان در نخستین روز دیماه این جشن را برگزار می‌کردند.
🔺 نام دیگر دیماه«خور ماه» است و ماه بزرگ خدا بوده است و این روز و این ماه به نام خداست.
🔺 در نخستین برآمدن خورشید در این ماه، مراسم ویژه‌ای بنام خرم‌روز داشته‌اند که پادشاه با لباسی سفید در میان مردم حضور پیدا میکرد وبه مشکلات آنها رسیدگی میکرد.
🔺 همچنین نام دیگر این جشن «نَود روز» بوده، زیرا میان این جشن تا نوروز «۹۰ روز» فاصله زمانی بوده است.
💥 یعنی ایرانیان پس از جشن شب چله زمستان، در نخستین روز دیماه نیز جشنی داشته‌اند که با نام «خورشید» گره خورده بود. نیاکانمان به این روز، و به کل دیماه «خورماه» می‌گفتند و اینقدر با ارزش بوده است که آن را ماه «خدا / هرمزد» می‌دانستند.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز یکشنبه #مهرشید
۲ دی ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۸ دی در گاهشمار باستانی ایران نامی به روز "دی به آذر"
❤دومین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
جشن دیگان، استوارکننده‌ی پیوند پادشاه و مردم
🌺 جشنهای نوروز و مهرگان در ایران پیش از اسلام، جشن‌هایی بودند که مردم به فراخور آنها اجازه می‌یافتند تا به درگاه پادشاه وارد شوند و حتی اگر شکایتی از او داشتند، مطرح کنند.
💠 به گفته‌ی ابوریحان بیرونی، در جشن دیگان رویدادی دقیقا وارونه یا بهتر است بگویم مکمل جشنهای نوروز و مهرگان رخ می‌داده است؛ چه، اینبار نه مردم به نزد پادشاه، بلکه پادشاه به نزد مردم می‌رفته است و با آنها هم‌سخن و هم‌نشین میشده است.
💠 آنچه بر پایه‌ی گواه‌های تاریخی درباره‌ی جشنهای نوروز، مهرگان و دیگان می‌دانیم، نشان می‌دهد که جشنهای دیرینه‌ی ایرانیان در گاهشمار کهن باستانی، دارای ابعاد گوناگون علمی، تاریخی، فلسفی، اخلاقی، فرهنگی، محیط زیستی و حتی سیاسی-اجتماعی بودند و هر یک از آنها در واقع همچون ابزاری کاربردی برای کمک به حل مسائل گوناگون به شمار میرفتند.
💠 این نکته روشن میکند که هرگز نباید این جشنها را تنها به شادمانی و شادباش‌گویی فرو کاست؛ بلکه باید آنها را به همراه کاربردهای سودمند باستانی‌شان زنده و پابرجا کرد.
#جشنهای_باستانی
#جشن_دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲ دی ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۸ دی در گاهشمار باستانی ایران نامی به روز "دی به آذر"
❤دومین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
جشن دیگان، استوارکننده‌ی پیوند پادشاه و مردم
🌺 جشنهای نوروز و مهرگان در ایران پیش از اسلام، جشن‌هایی بودند که مردم به فراخور آنها اجازه می‌یافتند تا به درگاه پادشاه وارد شوند و حتی اگر شکایتی از او داشتند، مطرح کنند.
💠 به گفته‌ی ابوریحان بیرونی، در جشن دیگان رویدادی دقیقا وارونه یا بهتر است بگویم مکمل جشنهای نوروز و مهرگان رخ می‌داده است؛ چه، اینبار نه مردم به نزد پادشاه، بلکه پادشاه به نزد مردم می‌رفته است و با آنها هم‌سخن و هم‌نشین میشده است.
💠 آنچه بر پایه‌ی گواه‌های تاریخی درباره‌ی جشنهای نوروز، مهرگان و دیگان می‌دانیم، نشان می‌دهد که جشنهای دیرینه‌ی ایرانیان در گاهشمار کهن باستانی، دارای ابعاد گوناگون علمی، تاریخی، فلسفی، اخلاقی، فرهنگی، محیط زیستی و حتی سیاسی-اجتماعی بودند و هر یک از آنها در واقع همچون ابزاری کاربردی برای کمک به حل مسائل گوناگون به شمار میرفتند.
💠 این نکته روشن میکند که هرگز نباید این جشنها را تنها به شادمانی و شادباش‌گویی فرو کاست؛ بلکه باید آنها را به همراه کاربردهای سودمند باستانی‌شان زنده و پابرجا کرد.
#جشنهای_باستانی
#جشن_دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امـروز یکشنبه #مهرشید
۰۹ دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی.
نامی به روز "دی‌بمهر" در گاهشمار باستانی
🌹روز "دی‌بمهر" از ماه دی ، سومین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده❤
جشن "دیگان"
📖در گاهشمار کنونی ایرانی ۲۵ آذر، ۲، ۹ و ۱۷ دی ماه، جشن "دیگان" برگزار میشود.
ایرانیان باستان و برخی از مردمان کنونی در برخی از شهرها و روستاها ، نخستین روز ماه دی که "اورمزد" نامیده میشود و نام خداوند است، و سه روز دیگر به نام‌های "دی‌بآذر" "دی‌بمهر" و "دی‌بدین" را جشن میگیرند.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۰۹ دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی.
نامی به روز "دی‌بمهر" در گاهشمار باستانی
🌹روز "دی‌بمهر" از ماه دی ، سومین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده❤
جشن "دیگان"
📖در گاهشمار کنونی ایرانی ۲۵ آذر، ۲، ۹ و ۱۷ دی ماه، جشن "دیگان" برگزار میشود.
ایرانیان باستان و برخی از مردمان کنونی در برخی از شهرها و روستاها ، نخستین روز ماه دی که "اورمزد" نامیده میشود و نام خداوند است، و سه روز دیگر به نام‌های "دی‌بآذر" "دی‌بمهر" و "دی‌بدین" را جشن میگیرند.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امـروز دوشنبه #مه_شید
۱۷ دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۲۳ دیماه در گاهشمار باستانی
نامی به روز "دی‌بدین"
🌹چهارمین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد.🌺
ایرانیان قدیم، گذشته از جشن‌هایی كه به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌كردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه جشن می‌گرفتند.
در ایران باستان دی از چنان اهمیتی برخوردار بوده كه سه روز در هر ماه را در گاهشمار به نام خود اختصاص داده است.
دی به درستی صفت خدای یگانه و بزرگ است.
در ماه دی، سه روز جشن دیگان در ستایش و نیایش خدای بزرگ برگزار می شد، سه جشن نیایشی در سردترین ماه سال.
#جشنهای_باستانی
#دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۷ دی ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۲۳ دیماه در گاهشمار باستانی
نامی به روز "دی‌بدین"
🌹چهارمین جشن از جشنهای چهارگانه دیگان بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد.🌺
ایرانیان قدیم، گذشته از جشن‌هایی كه به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌كردند، همنام شدن روز و ماه را هم در هر ماه جشن می‌گرفتند.
در ایران باستان دی از چنان اهمیتی برخوردار بوده كه سه روز در هر ماه را در گاهشمار به نام خود اختصاص داده است.
دی به درستی صفت خدای یگانه و بزرگ است.
در ماه دی، سه روز جشن دیگان در ستایش و نیایش خدای بزرگ برگزار می شد، سه جشن نیایشی در سردترین ماه سال.
#جشنهای_باستانی
#دیگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز چهارشنبه #تیر_شید
۲۶ دی ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۲ بهمن در گاهشمار باستانی ایران
📌خجسته جشن بهمنگان فرخنده باد🌺
🌱جشن بهمنگان از جشنهای باستانی ایران است که در روز دوم یعنی وهمن روز از ماه بهمن برای بزرگداشت وهومن (اندیشه نیک) برگزار میشد.
🌱بهمن در متون پهلوی، وهومن Vohumana خوانده شده است.
«وهو» یعنی «نیک و سپندیه»
«من» یعنی «اندیشه»
که «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» معنی شده است.
به همین سبب میگوییم وهومن یا اندیشه نیک که تمایل به سوی راستی دارد.
🌱ایرانیان یازدهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام وهومن نامگذاری کرده‌اند و برابر با همنام شدن روز و ماه آن را جشن میگیرند.
🌱هنگامی که انسان از هوش و خرد همسو با راستی ، بهره برد اندیشه اش نیکو میشود، اندیشیدن در پرتو راستی همان اندیشه نیک است.
🌱انسانی که اندیشه نیک دارد ، نیک رفتار خواهد کرد و نیک گفتار خواهد کرد
پس همه رفتار و کردار ها از اندیشه آغاز میشود و نیک اندیشیدن منشا همه کارهای روزمره مان خواهد بود.
هنگامی که انسان راستی را پیش گیرد و با مدیریت بر خویش و با وجدان آگاه بایندیشد بیگمان نیک اندیش خواهد بود و به آرامش خواهد رسید.
انسانها آزادی اختیار دارند که بین خوبی یا بدی خودشان گزینش کنند و این گزینش بر پایه خرد انسانهاست که کدام را برگزینند.
🌱بنابراین خوبی و بدی، زاییده اندیشه انسان است و همیشه یک همبستگی بین خرد ما و گزینش و همراهی با راستی هست.
هر تن که خردمند است راه راستی را برمی‌گزیند و شاد و خرسند است و هر تن که خردمند نباشد راه راستی را بر نمیگزیند و همیشه ناراحت و افسرده خواهد بود.
#جشنهای_باستانی
#بهمنگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۶ دی ۱۴۰۳ خورشیدی
برابر با ۲ بهمن در گاهشمار باستانی ایران
📌خجسته جشن بهمنگان فرخنده باد🌺
🌱جشن بهمنگان از جشنهای باستانی ایران است که در روز دوم یعنی وهمن روز از ماه بهمن برای بزرگداشت وهومن (اندیشه نیک) برگزار میشد.
🌱بهمن در متون پهلوی، وهومن Vohumana خوانده شده است.
«وهو» یعنی «نیک و سپندیه»
«من» یعنی «اندیشه»
که «اندیشه نیک»، «منش نیک» و «خرد سپندینه» معنی شده است.
به همین سبب میگوییم وهومن یا اندیشه نیک که تمایل به سوی راستی دارد.
🌱ایرانیان یازدهمین ماه سال و دومین روز از هر ماه را به نام وهومن نامگذاری کرده‌اند و برابر با همنام شدن روز و ماه آن را جشن میگیرند.
🌱هنگامی که انسان از هوش و خرد همسو با راستی ، بهره برد اندیشه اش نیکو میشود، اندیشیدن در پرتو راستی همان اندیشه نیک است.
🌱انسانی که اندیشه نیک دارد ، نیک رفتار خواهد کرد و نیک گفتار خواهد کرد
پس همه رفتار و کردار ها از اندیشه آغاز میشود و نیک اندیشیدن منشا همه کارهای روزمره مان خواهد بود.
هنگامی که انسان راستی را پیش گیرد و با مدیریت بر خویش و با وجدان آگاه بایندیشد بیگمان نیک اندیش خواهد بود و به آرامش خواهد رسید.
انسانها آزادی اختیار دارند که بین خوبی یا بدی خودشان گزینش کنند و این گزینش بر پایه خرد انسانهاست که کدام را برگزینند.
🌱بنابراین خوبی و بدی، زاییده اندیشه انسان است و همیشه یک همبستگی بین خرد ما و گزینش و همراهی با راستی هست.
هر تن که خردمند است راه راستی را برمی‌گزیند و شاد و خرسند است و هر تن که خردمند نباشد راه راستی را بر نمیگزیند و همیشه ناراحت و افسرده خواهد بود.
#جشنهای_باستانی
#بهمنگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز چهارشنبه #تیر_شید
دهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
روز مهر
در این خجسته روز #جشن_سده یکی از بزرگ‌ترین جشنهای سالانه‌ی ایرانی‌مان را گرامی میداریم.
شب آمد برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه
یکی جشن کرد آن شب باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی از او یاد کرد.
#فردوسی
گرامی میداریم این جشن بزرگ باستانی ایرانزمین کهن پر گهر اهورایی‌مان را
برگزاری جشن سده و شکوه این جشن کهن سالانه در ایرانزمین شادباد❤
زنده باد فرهنگ زیبا و ناب ایران‌زمین‌مان
جاودان باد تمدن بزرگ باشکوه ایران‌زمین‌مان
پایدار باد تاریخ کهن و درخشان ایران‌زمین‌مان
پاینده باد آیین شاد و نیک نیاکان ایرانی‌مان
جشن#سده جشن آتش، جشن مهر، جشن پیروزی فروغ بر تاریکی شادباد.🌹
🔥جشن سده در چهارشنبه ۱۵ آذرماه ۱۴۰۲ در سومین روز از هجدهمین نشست کمیته بین الدولی پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس ثبت جهانی شد. جشن سده با مشارکت کشور تاجیکستان تهیه و تدوین شده است
جشن سده، جشنی است که در آغاز شامگاه ۱۰ بهمن برگزار میشود. این جشن بیش از هزاران سال قدمت دارد (از زمان پیدایش آتش) و از کهن‌ترین جشنهای ایرانشهر به‌شمار می‌رود #سده به‌عنوان یک میراث ایرانی است و اعضای جوامع را بدون توجه به سن، جنسیت و موقعیت اجتماعی گرد هم می‌آورد وجشن و همبستگی مردمان است. مردم از هر قومیت و هر مذهبی در این جشن باستانی شرکت میکنند این جشن با برگزاری مراسم روشن کردن آتش و حلقه زدن به دور آن، برگزاری مراسم مذهبی، قصه خوانی، شاهنامه خوانی، آواز و موسیقی، میزبانی و پذیرایی از میهمانان با غذاها و نان‌های خاص و آئینی، شیرینی و میوه همراه است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_سده
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
دهم بهمن‌ماه ۱۴۰۳ خورشیدی
روز مهر
در این خجسته روز #جشن_سده یکی از بزرگ‌ترین جشنهای سالانه‌ی ایرانی‌مان را گرامی میداریم.
شب آمد برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه
یکی جشن کرد آن شب باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی از او یاد کرد.
#فردوسی
گرامی میداریم این جشن بزرگ باستانی ایرانزمین کهن پر گهر اهورایی‌مان را
برگزاری جشن سده و شکوه این جشن کهن سالانه در ایرانزمین شادباد❤
زنده باد فرهنگ زیبا و ناب ایران‌زمین‌مان
جاودان باد تمدن بزرگ باشکوه ایران‌زمین‌مان
پایدار باد تاریخ کهن و درخشان ایران‌زمین‌مان
پاینده باد آیین شاد و نیک نیاکان ایرانی‌مان
جشن#سده جشن آتش، جشن مهر، جشن پیروزی فروغ بر تاریکی شادباد.🌹
🔥جشن سده در چهارشنبه ۱۵ آذرماه ۱۴۰۲ در سومین روز از هجدهمین نشست کمیته بین الدولی پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس ثبت جهانی شد. جشن سده با مشارکت کشور تاجیکستان تهیه و تدوین شده است
جشن سده، جشنی است که در آغاز شامگاه ۱۰ بهمن برگزار میشود. این جشن بیش از هزاران سال قدمت دارد (از زمان پیدایش آتش) و از کهن‌ترین جشنهای ایرانشهر به‌شمار می‌رود #سده به‌عنوان یک میراث ایرانی است و اعضای جوامع را بدون توجه به سن، جنسیت و موقعیت اجتماعی گرد هم می‌آورد وجشن و همبستگی مردمان است. مردم از هر قومیت و هر مذهبی در این جشن باستانی شرکت میکنند این جشن با برگزاری مراسم روشن کردن آتش و حلقه زدن به دور آن، برگزاری مراسم مذهبی، قصه خوانی، شاهنامه خوانی، آواز و موسیقی، میزبانی و پذیرایی از میهمانان با غذاها و نان‌های خاص و آئینی، شیرینی و میوه همراه است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_سده
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
💥 جشن #سده در ایران باستان
🔥دهم بهمن‌ماه در تاریخ ایران، روز " جشن #سده " است. "سده" که به معنای جشن نور و روشناییست، بر مبنای ۵۰ شب و روز مانده به نوروز، یا صد روز پس از یکم آبان، در ۱۰ بهمن هر سال جشن گرفته میشود و از این رو " سده " نام گرفته است.
🍃مردم ایران و دیگر مناطق پارسی زبان همچون افغانستان، تاجیکستان و پارسیان هند، از دیرباز این روز را با گردهم آمدن و برپاکردن آتش جشن می‌گرفتند. این سنت هنوز هم در بسیاری از شهرها مانند یزد، کرمان، نائین و دیگر مناطق جنوب شرقی ایران ادامه دارد.
جشن #سده که به لحاظ اهمیت، همردیف آئین‌های #نوروز و #مهرگان قرار دارد، جشن پیدایش #آتش است.
🍃ایرانیان معتقدند با رسیدن به دهم بهمن و روز سده، بهتدریج از شدت سرمای زمستان کاسته شده و با برپایی این آتش بزرگ، قلب زمین گرم میشود؛ زمستان کمکم رخت بسته و جای خود را به بهار می‌دهد.
🍃در متون کهن ادبیات پارسی از سده و جشن پیدایش آتش بسیار سخن گفته شدهاست.
🔥فردوسی میگوید :
« هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه‌ی کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه‌ای زد و آتش پدیدار شد ».
🍃ابوریحان بیرونی ، شیوه‌ی این آئین را، افروختن آتش بر بام‌ها که به دستور فریدون برمیشمارد و در" نوروزنامه" میگوید :
« آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند».
🍃در حکایتی دیگر آمدهاست :
« در روز ایزد مهر ستارهای که گرما بخش زمین است به زمین می‌آید و به زمین گرما می‌دهد و زمین اینچنین از خواب برمی خیزد».
🍃محمد علی گلاب زاده مورخ و تاریخنویس کنونی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر، میگوید :
« بدون شک جشن سده یکی از بزرگ‌ترین جشنهای کهن ایرانی است که پس از هزاران سال همچنان برگزار میشود».
منبع: ایپک تایمز
#جشن_سده
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🔥دهم بهمن‌ماه در تاریخ ایران، روز " جشن #سده " است. "سده" که به معنای جشن نور و روشناییست، بر مبنای ۵۰ شب و روز مانده به نوروز، یا صد روز پس از یکم آبان، در ۱۰ بهمن هر سال جشن گرفته میشود و از این رو " سده " نام گرفته است.
🍃مردم ایران و دیگر مناطق پارسی زبان همچون افغانستان، تاجیکستان و پارسیان هند، از دیرباز این روز را با گردهم آمدن و برپاکردن آتش جشن می‌گرفتند. این سنت هنوز هم در بسیاری از شهرها مانند یزد، کرمان، نائین و دیگر مناطق جنوب شرقی ایران ادامه دارد.
جشن #سده که به لحاظ اهمیت، همردیف آئین‌های #نوروز و #مهرگان قرار دارد، جشن پیدایش #آتش است.
🍃ایرانیان معتقدند با رسیدن به دهم بهمن و روز سده، بهتدریج از شدت سرمای زمستان کاسته شده و با برپایی این آتش بزرگ، قلب زمین گرم میشود؛ زمستان کمکم رخت بسته و جای خود را به بهار می‌دهد.
🍃در متون کهن ادبیات پارسی از سده و جشن پیدایش آتش بسیار سخن گفته شدهاست.
🔥فردوسی میگوید :
« هوشنگ پادشاه پیشدادی، که شیوه‌ی کشت و کار، کندن کاریز، کاشتن درخت … را به او نسبت می‌دهند، روزی در دامنه کوه ماری دید و سنگ برگرفت و به سوی مار انداخت و مار فرار کرد. اما از برخورد سنگها جرقه‌ای زد و آتش پدیدار شد ».
🍃ابوریحان بیرونی ، شیوه‌ی این آئین را، افروختن آتش بر بام‌ها که به دستور فریدون برمیشمارد و در" نوروزنامه" میگوید :
« آفریدون همان روز که ضحاک بگرفت جشن سده برنهاد و مردمان که از جور و ستم ضحاک رسته بودند، پسندیدند و از جهت فال نیک، آن روز را جشن کردندی و هر سال تا به امروز، آیین آن پادشاهان نیک عهد را در ایران و دور آن به جای می‌آورند».
🍃در حکایتی دیگر آمدهاست :
« در روز ایزد مهر ستارهای که گرما بخش زمین است به زمین می‌آید و به زمین گرما می‌دهد و زمین اینچنین از خواب برمی خیزد».
🍃محمد علی گلاب زاده مورخ و تاریخنویس کنونی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر، میگوید :
« بدون شک جشن سده یکی از بزرگ‌ترین جشنهای کهن ایرانی است که پس از هزاران سال همچنان برگزار میشود».
منبع: ایپک تایمز
#جشن_سده
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز دوشنبه #مهشید
۱۵ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_میانه_زمستان
یکی دیگر از جشن هایی که ایرانیان باستان در ۱۵ بهمن ماه برگزار می کردند و امروزه به فراموشی سپرده شده جشن میانه زمستان است. برگزاری جشن های مختلف در ماه ها نشان می دهد که ایرانیان فرهنگی شاد داشته که غم و اندوه در آن جایی نداشته است ولی شوربختانه بسیاری از این جشن ها به مرور زمان فراموش شده اند. در ۱۵ بهمن ماه یا چهل و پنجمین روز زمستان، جشن میانه زمستان به چرایی شکسته شدن سرما و دوباره زنده شدن و آغاز نفس کشیدن زمین با آیین ویژه ای برگزار می شد.
جشن میانه زمستان یا جشن کشاورزی
در ایران باستان هر ساله روز ۱۵ بهمن و ۴۵ روز از زمستان جشن میانه زمستان برگزار می شد که آن را جشن کشاورزی نیز می دانسته اند. در گذشته پیشه بیشتر مردم دامداری و کشاورزی بوده است بنابراین سرما و گرما و زنده شدن زمین برای آنها بسیار پر اهمیت بود.
نیاکان ما بر این باور بودند که در ۱۵ بهمن ماه سرما شکسته می شود و ۴۵ روز آینده تا جشن نوروز به سمت گرما پیش می رود و گیاهان و کشاورزی کم کم بیدار می شود بدین روی، در این روز جشنی برگزار می نمودند.
#جشنهای_باستانی
#میانه_زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۵ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_میانه_زمستان
یکی دیگر از جشن هایی که ایرانیان باستان در ۱۵ بهمن ماه برگزار می کردند و امروزه به فراموشی سپرده شده جشن میانه زمستان است. برگزاری جشن های مختلف در ماه ها نشان می دهد که ایرانیان فرهنگی شاد داشته که غم و اندوه در آن جایی نداشته است ولی شوربختانه بسیاری از این جشن ها به مرور زمان فراموش شده اند. در ۱۵ بهمن ماه یا چهل و پنجمین روز زمستان، جشن میانه زمستان به چرایی شکسته شدن سرما و دوباره زنده شدن و آغاز نفس کشیدن زمین با آیین ویژه ای برگزار می شد.
جشن میانه زمستان یا جشن کشاورزی
در ایران باستان هر ساله روز ۱۵ بهمن و ۴۵ روز از زمستان جشن میانه زمستان برگزار می شد که آن را جشن کشاورزی نیز می دانسته اند. در گذشته پیشه بیشتر مردم دامداری و کشاورزی بوده است بنابراین سرما و گرما و زنده شدن زمین برای آنها بسیار پر اهمیت بود.
نیاکان ما بر این باور بودند که در ۱۵ بهمن ماه سرما شکسته می شود و ۴۵ روز آینده تا جشن نوروز به سمت گرما پیش می رود و گیاهان و کشاورزی کم کم بیدار می شود بدین روی، در این روز جشنی برگزار می نمودند.
#جشنهای_باستانی
#میانه_زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
👌شاد و خجسته باد جشن میانه زمستان❄
جشن میانه زمستان یکی از جشنهای ایران باستان است که ۴۵ روز پس از آغاز زمستان و در ۱۵ بهمن برگزار می‌گردد. ایرانیان در این روز، به پیشواز بهار رفته و به چرایی پشت سر گذاشتن نیمه سخت زمستان، به شادی و پایکوبی می‌پردازند و با خوراکی و نوشیدنی از یکدیگر پذیرایی میکنند. جشن میانه زمستان همچون جشنهای دیگر ایران باستان، پاسداری از زاستار (طبیعت) و چرخه فصول بوده که امروز کمی به فراموشی سپرده شده است. گذشت زمان، تهاجم و ستیهندگی و دگرگونی سبک زندگی افراد، شوربختانه بسیاری از آداب و رسوم ایرانیان را دگرگون کرده که جشن میانه هم از این دست میباشد.
#جشنهای_باستانی
#میانه_زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
جشن میانه زمستان یکی از جشنهای ایران باستان است که ۴۵ روز پس از آغاز زمستان و در ۱۵ بهمن برگزار می‌گردد. ایرانیان در این روز، به پیشواز بهار رفته و به چرایی پشت سر گذاشتن نیمه سخت زمستان، به شادی و پایکوبی می‌پردازند و با خوراکی و نوشیدنی از یکدیگر پذیرایی میکنند. جشن میانه زمستان همچون جشنهای دیگر ایران باستان، پاسداری از زاستار (طبیعت) و چرخه فصول بوده که امروز کمی به فراموشی سپرده شده است. گذشت زمان، تهاجم و ستیهندگی و دگرگونی سبک زندگی افراد، شوربختانه بسیاری از آداب و رسوم ایرانیان را دگرگون کرده که جشن میانه هم از این دست میباشد.
#جشنهای_باستانی
#میانه_زمستان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز دوشنبه #مهشید
۲۲ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی بادروزی
جشن «بادروزی» یا «کژین» یا «بادبره» یا «باذ وره» این جشن برابر با روز «باد» از بهمن‌ماه در گاهشمار باستانی است در گرامیداشت «باد».
بادبَرَه یا «باذوَرَه» نام جشنی در روز بیست‌و‌دوم بهمن‌ماه (باد روز از بهمن‌ماه) است که در گرامیداشت باد، ایزد نگاهبان باد برگزار میشد. این ایزدها هر کدام نگهبان یکی از نیروهای موجود در طبیعت، استوره‌ها و آرمان‌ها هستند.
ابوریحان بیرونی میگوید که در گومِس (قم) و شهرها و روستاهای نزدیک به آن، «بادروز» با جشن و پایکوبی و راه افتادن کاروان‌های شادی همراه بود. همچنین در بازار ویژه‌ی این جشن، ابزار شادمانی در دسترس بود. در اسپادانا (اصفهان)، این روز را «کژین» می‌نامیدند و یک هفته جشن می‌گرفتند. این جشن نیز با بازار همگانی همراه بوده است.
📌جشن بادروزی بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#جشنهای_باستانی
#جشن_بادروزی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۲ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی بادروزی
جشن «بادروزی» یا «کژین» یا «بادبره» یا «باذ وره» این جشن برابر با روز «باد» از بهمن‌ماه در گاهشمار باستانی است در گرامیداشت «باد».
بادبَرَه یا «باذوَرَه» نام جشنی در روز بیست‌و‌دوم بهمن‌ماه (باد روز از بهمن‌ماه) است که در گرامیداشت باد، ایزد نگاهبان باد برگزار میشد. این ایزدها هر کدام نگهبان یکی از نیروهای موجود در طبیعت، استوره‌ها و آرمان‌ها هستند.
ابوریحان بیرونی میگوید که در گومِس (قم) و شهرها و روستاهای نزدیک به آن، «بادروز» با جشن و پایکوبی و راه افتادن کاروان‌های شادی همراه بود. همچنین در بازار ویژه‌ی این جشن، ابزار شادمانی در دسترس بود. در اسپادانا (اصفهان)، این روز را «کژین» می‌نامیدند و یک هفته جشن می‌گرفتند. این جشن نیز با بازار همگانی همراه بوده است.
📌جشن بادروزی بر ایرانیان راستین شاد و فرخنده باد 🌺
#جشنهای_باستانی
#جشن_بادروزی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز دوشنبه #مهشید
۲۹ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی سپندارمذگان
سپندارمذگان ۵ اسفندماه
یا ۲۹بهمن‌ماه برگزار میشود؟
گاهشمار باستانی دارای دوازده ماه ۳۰روزه بود، یعنی هر سال دقیق ۳۶۰روز بوده و پنج روز باقیمانده را پنجه می‌نامیدند و آن را در پایان هر سال جای داده و جزو هیچ یک ماههای سال نمی دانستند.
هرآینه سالنامه خورشیدی کنونی که به گاهشمار جلالی نامور است ۶ماه بهار و تابستان آن دارای ۳۱روز است و این سیستم و ترتیب روز شماری تقویمی را نسبت به گاهشمار و سالنامه باستانی به‌هم میزند.
برای نمونه وختی ۳۰روز فروردین‌ماه به پایان میرسد گاهشمار باستانی وارد روز یکم اردیبهشت‌ماه میشود چنانچه گاهشمار رسمی کنونی ایران پس از ۳۰فروردین‌ماه وارد ۳۱فروردین‌ماه میشود و بدینگونه سالنامه رسمی کنونی یک روز از سالنامه باستانی ایران عقب می‌ماند.
این به‌هم ریختن روزها همچنان تا پایان نیمه نخست سال یعنی تا آغاز پاییز ادامه دارد و در این ۶ ماه ۶روز گاهشمار خورشیدی ایران از گاه‌شماری باستانی عقب مانده است. پس در نتیجه ۵ اسفندماه در سالنامه باستانی برابر میشود با ۲۹بهمن‌ماه در سالنامه رسمی کشور یعنی سالنامه و گاهشمار جلالی.
پس نتیجه اینکه به گاهشمار باستانی جشن سپندارمذگان در ۲۹بهمن ماه است و در سالنامه خورشیدی جشن سپندارمذگان ۵ اسفند ماه میشود.
ایرانیان در ۲۹بهمن‌ماه روز سپندارمذ، سپندارمذگان را جشن میگیرند.
- خویشکاری سپندارمذ، خرم، پاک، آباد و بارور نگه داشتن زمین است. خشنودی سپندارمذ هنگامی فراهم میشود که زمین پاک بماند، کشت و کار شود یا کارایی نیک‌داشته باشد.
زمین نماد باروری است چون با فروتنی، تواضع و گذشت، زندگی را به همه زیستمندان هدیه میکند.
به همین روی، اسپندگان را به‌عنوان نماد تمایلات مادرانه و باروری می‌پنداشتند و مردان به همسرانشان پیشکشی میدادند.
به امید شادی و پیروزی برای همه بانوان میهن پرست ایرانی❤️
#جشنهای_باستانی
#سپندارمذگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۹ بهمن ۱۴۰۳ خورشیدی
جشن باستانی سپندارمذگان
سپندارمذگان ۵ اسفندماه
یا ۲۹بهمن‌ماه برگزار میشود؟
گاهشمار باستانی دارای دوازده ماه ۳۰روزه بود، یعنی هر سال دقیق ۳۶۰روز بوده و پنج روز باقیمانده را پنجه می‌نامیدند و آن را در پایان هر سال جای داده و جزو هیچ یک ماههای سال نمی دانستند.
هرآینه سالنامه خورشیدی کنونی که به گاهشمار جلالی نامور است ۶ماه بهار و تابستان آن دارای ۳۱روز است و این سیستم و ترتیب روز شماری تقویمی را نسبت به گاهشمار و سالنامه باستانی به‌هم میزند.
برای نمونه وختی ۳۰روز فروردین‌ماه به پایان میرسد گاهشمار باستانی وارد روز یکم اردیبهشت‌ماه میشود چنانچه گاهشمار رسمی کنونی ایران پس از ۳۰فروردین‌ماه وارد ۳۱فروردین‌ماه میشود و بدینگونه سالنامه رسمی کنونی یک روز از سالنامه باستانی ایران عقب می‌ماند.
این به‌هم ریختن روزها همچنان تا پایان نیمه نخست سال یعنی تا آغاز پاییز ادامه دارد و در این ۶ ماه ۶روز گاهشمار خورشیدی ایران از گاه‌شماری باستانی عقب مانده است. پس در نتیجه ۵ اسفندماه در سالنامه باستانی برابر میشود با ۲۹بهمن‌ماه در سالنامه رسمی کشور یعنی سالنامه و گاهشمار جلالی.
پس نتیجه اینکه به گاهشمار باستانی جشن سپندارمذگان در ۲۹بهمن ماه است و در سالنامه خورشیدی جشن سپندارمذگان ۵ اسفند ماه میشود.
ایرانیان در ۲۹بهمن‌ماه روز سپندارمذ، سپندارمذگان را جشن میگیرند.
- خویشکاری سپندارمذ، خرم، پاک، آباد و بارور نگه داشتن زمین است. خشنودی سپندارمذ هنگامی فراهم میشود که زمین پاک بماند، کشت و کار شود یا کارایی نیک‌داشته باشد.
زمین نماد باروری است چون با فروتنی، تواضع و گذشت، زندگی را به همه زیستمندان هدیه میکند.
به همین روی، اسپندگان را به‌عنوان نماد تمایلات مادرانه و باروری می‌پنداشتند و مردان به همسرانشان پیشکشی میدادند.
به امید شادی و پیروزی برای همه بانوان میهن پرست ایرانی❤️
#جشنهای_باستانی
#سپندارمذگان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز آدینه #ناهید_شید
۱۰ اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_وخشنکام
گرامیداشت جشن وخشنکام در 10 اسفند
در دوره ایران باستان جشن های زیادی برگزار میشد که هر کدام در زمان مشخص و به چرایی مشخصی شکل میگرفت. بسیاری از جشن های آن دوران در روزگار امروزی فراموش شده است که یکی از آنها جشن وخشنکام است که به مناسبت بزرگداشت رود جیحون برگزار میشده است.
جشن وخشنکام یکی دیگر از جشن های فراموش شده ایرانی است که در ۱۰ اسفند در گرامیداشت رود جیحون برگزار می شد.
جشن وخشنکام در گرامیداشت رود «آمودریا» یا «جیحون» بزرگ ترین رود سرزمین های ایرانی برگزار می شود. این نام از بزرگ ترین شاخه آمودریا بنام رود «وخش» بر گرفته شده است. ابوریحان بیرونی «وخشنکام» را «فرشته جیحون» می داند.
#جشنهای_باستانی
#وخشنکام
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۰ اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_وخشنکام
گرامیداشت جشن وخشنکام در 10 اسفند
در دوره ایران باستان جشن های زیادی برگزار میشد که هر کدام در زمان مشخص و به چرایی مشخصی شکل میگرفت. بسیاری از جشن های آن دوران در روزگار امروزی فراموش شده است که یکی از آنها جشن وخشنکام است که به مناسبت بزرگداشت رود جیحون برگزار میشده است.
جشن وخشنکام یکی دیگر از جشن های فراموش شده ایرانی است که در ۱۰ اسفند در گرامیداشت رود جیحون برگزار می شد.
جشن وخشنکام در گرامیداشت رود «آمودریا» یا «جیحون» بزرگ ترین رود سرزمین های ایرانی برگزار می شود. این نام از بزرگ ترین شاخه آمودریا بنام رود «وخش» بر گرفته شده است. ابوریحان بیرونی «وخشنکام» را «فرشته جیحون» می داند.
#جشنهای_باستانی
#وخشنکام
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز دوشنبه #مهشید
۲۰ اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_گلدان
در گاهشمار ایران جشن های بسیاری وجود دارند که شوربختانه بیشتر آنها در دست فراموشی هستند، از جمله جشن های ویژه ایرانی برابر با تقویم جلالی جشن «گلدان» است.
جشنهای ایرانی به جشن‌هایی ملی و مردمی گفته میشود که دارای ریشه تاریخی ایرانی هستند و از دوران باستان تا به امروز رسیده‌اند. برخی از این جشنها کم و بیش زنده هستند.
در ایران باستان بیستم اسفند، روز جشن گلدان بوده است. جشن گلدان یا اینجه، روز آماده سازی و كاشت گل ها و گیاهان در گلدان ها و نیز جشن درختكاری بوده و مردم در این روز در گلدان هایشان گل و گیاه و در باغچه ها و باغ ها، درخت می کارند.
کاشت گل و ریحان و سبزه انداختن، از آیینهای پیشواز نوروز است و ریشه در یک آیین کهن به نام جشن "گلدان" دارد. جشنی که ابوریحان بیرونی از آن یاد میکند و تداوم آن تا امروز، میراث آیینهای پیشابهاری است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_گلدان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۲۰ اسفند ۱۴۰۳ خورشیدی
#جشن_گلدان
در گاهشمار ایران جشن های بسیاری وجود دارند که شوربختانه بیشتر آنها در دست فراموشی هستند، از جمله جشن های ویژه ایرانی برابر با تقویم جلالی جشن «گلدان» است.
جشنهای ایرانی به جشن‌هایی ملی و مردمی گفته میشود که دارای ریشه تاریخی ایرانی هستند و از دوران باستان تا به امروز رسیده‌اند. برخی از این جشنها کم و بیش زنده هستند.
در ایران باستان بیستم اسفند، روز جشن گلدان بوده است. جشن گلدان یا اینجه، روز آماده سازی و كاشت گل ها و گیاهان در گلدان ها و نیز جشن درختكاری بوده و مردم در این روز در گلدان هایشان گل و گیاه و در باغچه ها و باغ ها، درخت می کارند.
کاشت گل و ریحان و سبزه انداختن، از آیینهای پیشواز نوروز است و ریشه در یک آیین کهن به نام جشن "گلدان" دارد. جشنی که ابوریحان بیرونی از آن یاد میکند و تداوم آن تا امروز، میراث آیینهای پیشابهاری است.
#جشنهای_باستانی
#جشن_گلدان
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
ویژگی جشنهای ایرانی
بررسی جشنهای ایرانی و زمان برگزاری آنها نشان دهنده ویژگی‌هایی مشترک در میان همه آنهاست.
💫نخست اینکه تقریباً همگی در پیوند با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی هستند و به همین دلیل کوشش شده است تا زمان برگزاری آنها هر چه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد.
💫دوم اینکه تقریباً هیچکدام برگرفته از دستورهای دینی نیستند. با اینکه همواره پیروان ادیان گوناگون تلاش کرده‌اند که برخی از آنها را مراسم دینی خود معرفی کنند؛ اما نمی‌توان آنها را متعلق به هیچ دینی دانست. اما برخی کسان تلاش میکنند تا این جشنها را در پیوند مستقیم با ادیان بدانند.
💫سومین ویژگی گردهمایی‌ها و مراسم ایرانی در این است که با سرور و شادی همراه هستند و غم و اشک و گریه در آنها جایی ندارد.
💫چهارمین ویژگی جشنها و مراسم ایرانی در احترام و پاسداشت همه مظاهر طبیعت است. در هیچکدام آیینهای ایرانی اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمی‌شود. بلکه حتی با آیین‌هایی همراه است که به انگیزه پاکیزگی و پاسداری از محیط زیست برگزار میشود.
💫ویژگی پنجم، پیوند ناگسستنی جشنهای ایرانی با عناصر طبیعت (آب،باد،خاک،آتش) است.
💫ششمین ویژگی عمومی جشنها و مراسم ایرانی چنین است که با زادروز یا سالمرگ کسی در پیوند نیست و آنگونه که از متون کهن همچون شاهنامه بر می‌آید، برای ایرانیان زادروز کسی اهمیتی فراوان نداشته و به ندرت آنرا ثبت می‌کرده‌اند؛ چرا که هر کسی در روزی زایش یافته و در روزی در می‌گذرد. آنچه برای ایرانیان با ارزش بوده و آنرا ثبت کرده و گاه جشن می‌گرفته‌اند، «انجام کاری بزرگ» بوده است که نمونه‌های آنرا در شاهنامه فردوسی می‌بینیم. می‌دانیم که فردوسی نیز تنها به ثبت زمانِ پایانِ کار بزرگ خود که همانا «سرایش شاهنامه» باشد، بسنده کرده و از یادآوری روشن زادروز خود خودداری کرده است.
💫هفتمین ویژگی‌های همگانی در گستردگی مراسم است. ایرانیان جشنها و آیینهای میهنی خود را به گونه‌ای یکپارچه و با همبستگی و همزیستی شگفت‌انگیزی برگزار کرده و تفاوت‌های قومی و دینی و زبانی را عامل بازدارنده این یگانگی نمی‌دانسته‌اند. آیینهای ایرانی متعلق به همه ایرانیان است و همه برای نگاهبانی از آن کوشیده‌اند.
کانال تلگرامی "نایین ما" در راستای شناساندن و یادآوری جشنهای ایران که بیشتر فراموش شده و انگشت شمار آن پابرجاست تلاش کرده و میکند.
📌جشنهای ایرانی را پاسدار باشیم برای ایرانی شاد و آباد❤
کانال نایین ما را به دوستانتان معرفی کنید.
#جشنهای_باستانی
#پاینده_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
بررسی جشنهای ایرانی و زمان برگزاری آنها نشان دهنده ویژگی‌هایی مشترک در میان همه آنهاست.
💫نخست اینکه تقریباً همگی در پیوند با پدیده‌های طبیعی و کیهانی و اقلیمی هستند و به همین دلیل کوشش شده است تا زمان برگزاری آنها هر چه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد.
💫دوم اینکه تقریباً هیچکدام برگرفته از دستورهای دینی نیستند. با اینکه همواره پیروان ادیان گوناگون تلاش کرده‌اند که برخی از آنها را مراسم دینی خود معرفی کنند؛ اما نمی‌توان آنها را متعلق به هیچ دینی دانست. اما برخی کسان تلاش میکنند تا این جشنها را در پیوند مستقیم با ادیان بدانند.
💫سومین ویژگی گردهمایی‌ها و مراسم ایرانی در این است که با سرور و شادی همراه هستند و غم و اشک و گریه در آنها جایی ندارد.
💫چهارمین ویژگی جشنها و مراسم ایرانی در احترام و پاسداشت همه مظاهر طبیعت است. در هیچکدام آیینهای ایرانی اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمی‌شود. بلکه حتی با آیین‌هایی همراه است که به انگیزه پاکیزگی و پاسداری از محیط زیست برگزار میشود.
💫ویژگی پنجم، پیوند ناگسستنی جشنهای ایرانی با عناصر طبیعت (آب،باد،خاک،آتش) است.
💫ششمین ویژگی عمومی جشنها و مراسم ایرانی چنین است که با زادروز یا سالمرگ کسی در پیوند نیست و آنگونه که از متون کهن همچون شاهنامه بر می‌آید، برای ایرانیان زادروز کسی اهمیتی فراوان نداشته و به ندرت آنرا ثبت می‌کرده‌اند؛ چرا که هر کسی در روزی زایش یافته و در روزی در می‌گذرد. آنچه برای ایرانیان با ارزش بوده و آنرا ثبت کرده و گاه جشن می‌گرفته‌اند، «انجام کاری بزرگ» بوده است که نمونه‌های آنرا در شاهنامه فردوسی می‌بینیم. می‌دانیم که فردوسی نیز تنها به ثبت زمانِ پایانِ کار بزرگ خود که همانا «سرایش شاهنامه» باشد، بسنده کرده و از یادآوری روشن زادروز خود خودداری کرده است.
💫هفتمین ویژگی‌های همگانی در گستردگی مراسم است. ایرانیان جشنها و آیینهای میهنی خود را به گونه‌ای یکپارچه و با همبستگی و همزیستی شگفت‌انگیزی برگزار کرده و تفاوت‌های قومی و دینی و زبانی را عامل بازدارنده این یگانگی نمی‌دانسته‌اند. آیینهای ایرانی متعلق به همه ایرانیان است و همه برای نگاهبانی از آن کوشیده‌اند.
کانال تلگرامی "نایین ما" در راستای شناساندن و یادآوری جشنهای ایران که بیشتر فراموش شده و انگشت شمار آن پابرجاست تلاش کرده و میکند.
📌جشنهای ایرانی را پاسدار باشیم برای ایرانی شاد و آباد❤
کانال نایین ما را به دوستانتان معرفی کنید.
#جشنهای_باستانی
#پاینده_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
جشن سیزده‌به‌در؛ آیین باشکوه نوروز
سیزده‌به‌در یکی از آیینهای نوروزی است که به درازای چند هزار سال از آن می گذرد. سیزده نوروزی برابر با روز تیر و ماه فروردین، از کهن آیینهای نیاکان ما ایرانیان است که از هزاره‌های دور آن را به نیکی پاس داشته‌ایم
«سیزده به در» همان گونه که از آن بر می‌آید یعنی ۱۳ را بیرون برو، در این روز مردم به دشت و دمن می‌روند شادی میکنند و سبزه‌های سبز کرده را به آب روان می‌اندازند. اینکه آیین سیزده‌به‌در می‌باید بیرون از خانه برگزار شود در بن و ژرفای خود ستایشی است پرشور از داده‌های آفرینش و زیبایی‌های گیتی و هرآنچه مایه زندگانی است. ایرانیان در این روز هنگامی که از خانه به دشت و دمن می‌روند پدیده‌های گیتی را که زندگانی آدمی بدان‌ها پیوند خورده، گرامی می‌دارند و می‌کوشند تا بدین سان زندگانی‌شان را بشگون و همایون بگردانند، بهار سال را به فرخندگی آغاز کنند و شالوده‌ی سالی فرخنده را برنهند.
در ایران باستان روز سیزدهم، به نشانه‌ی رهایی، به دامن طبیعت و آب‌های روان می‌روند و روز را با شادمانی و سرخوشی می‌گذرانند.
سبزه به آب افکندن هم از آیینهای روز سیزدهم فروردین است و پیشینه‌ی بسیار کهنی دارد. استوره‌شناسان می‌گویند که افکندن سبزه‌های تازه سربرآورده‌ی نوروزی به آب روان جویبارها، دادن پیشکش به ایزد آب «آناهیتا» و ایزد باران و جویبارها «تیر» است. بدینگونه گیاهی را که خود این ایزدان پرورانده‌اند به خود آنها بازمی‌گردد و برکت و باروری را در سال نو پدید می‌آورد.
این را هم از یاد نبریم که در گاهشمار زرتشتی روز سیزدهم هر ماه نماد باران «تیر» است. در این روز نیایش‌هایی انجام میشود و مردم آرزو میکنند که باران ببارد و سبزه و گیاه بروید و زندگی تازگی و شادابی از سر بگیرد. آیینی که هنوز هم در میان ایرانیان دیده میشود این است که سبزه خوان نوروزی را از خانه به همراه می‌برده‌اند تا به آب روان بسپارند. آب و سبزه هر دو نشانه‌های آبادانی، فراخی، روزی، شکفتگی و شادابی‌اند. پیوند سبزه با آب پیوندی است بسیار بشگون و همایون.
از روزگاران کهن، ایرانیان، یک هفته مانده به نوروز، گندم یا جو یا عدس در آب سبز می‌کردند و چون سر برمی‌آورد، سبزه را در ظرفی می‌گذاشتند و تا روز 13 فروردین نگه می‌داشتند و روز سیزه‌بدر دور می‌انداختند. برخی‌ها هم که خوش ذوق‌تر بودند، تخم شاهی یا تره‌تیزک را که خیلی زود رشد میکرد، روی پارچه‌ای سبز می‌کردند و پارچه را دور کوزه یا هر ظرف دیگری می‌کشیدند. البته گل نرگس و سنبل هم جز جدایی‌ناپذیری از آیین نوروزی است و در هر خانه‌ای پای سفره‌ی هفت‌سین گذاشته میشود
رویدادنگارها می‌نویسند که تا همین صد، صد و چند سال پیش که مردم بار و بندیل می‌بستند و روز سیزه فروردین با سماورهای کوچک و بقچه بسته‌هایی که پُر از خوراکی بود به دشت و صحرا میرفتند و کنار جویبارها و سبزه‌زارها می‌نشستند، دسته‌های آوازخوان و تارزن با گرفتن ده شاهی پنج شاهی مردم را سرگرم می‌کردند و داش‌مشدی‌ها و میمون‌بازها و خرس‌بازها و حاجی‌فیروزها و گروه‌های دیگر مردم را به پای بساط معرکه‌گیری خود می‌کشاندند. هم آنها را سرگرم می‌کردند و هم خود به نان و نوایی می‌رسیدند. کار خیمه‌شب‌بازها هم سکه بود. برای همین بود که مردم روز پیش از سیزده‌بدر آرزو می‌کردند که هوا آفتابی و گرم باشد. حتا در برخی از جاها برای برآورده شدن این آرزو، دست به کارهای شگفت‌آور و خرافی هم می‌زدند. همانند سرمه کشیدن چشم خروس خانه! تا فردا آسمانی آفتابی داشته باشند. «گرگم به هوا» و «الاکلنگ» و «تاب‌بازی» و بازی‌های دیگر هم که جای خود دارد و بازی کردن آنها در روز سیزده‌بدر، از یاد کسی نمی‌رود.
نوروز، که نوشدن اندیشه‌ها و کوشش برای بهترین شدن است، آیینی بس نیکو و پرمفهمومی را در نهاد خود دارد
باید همواره به یاد داشته باشیم که جهان امروز، نه با چشمداشت بر خاک و سرزمین که با تاختن بر اندیشه‌ها، باورها و هویت ملی، چیرگی بر مردمان را در سر می‌پروراند، تا همه ارزش‌های تاریخی خود را به فراموشی بسپارند. در دنیای امروزی با تکیه بر تاریخ و فرهنگ خویش، آیینهای نیک نیاکانی را به درستی پاس بداریم. با خرد و اگاهی نگاهبان ریشه‌های فرهنگی خود باشیم.
سیزده‌به‌در جشن سیزده نوروز گرامی باد
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
سیزده‌به‌در یکی از آیینهای نوروزی است که به درازای چند هزار سال از آن می گذرد. سیزده نوروزی برابر با روز تیر و ماه فروردین، از کهن آیینهای نیاکان ما ایرانیان است که از هزاره‌های دور آن را به نیکی پاس داشته‌ایم
«سیزده به در» همان گونه که از آن بر می‌آید یعنی ۱۳ را بیرون برو، در این روز مردم به دشت و دمن می‌روند شادی میکنند و سبزه‌های سبز کرده را به آب روان می‌اندازند. اینکه آیین سیزده‌به‌در می‌باید بیرون از خانه برگزار شود در بن و ژرفای خود ستایشی است پرشور از داده‌های آفرینش و زیبایی‌های گیتی و هرآنچه مایه زندگانی است. ایرانیان در این روز هنگامی که از خانه به دشت و دمن می‌روند پدیده‌های گیتی را که زندگانی آدمی بدان‌ها پیوند خورده، گرامی می‌دارند و می‌کوشند تا بدین سان زندگانی‌شان را بشگون و همایون بگردانند، بهار سال را به فرخندگی آغاز کنند و شالوده‌ی سالی فرخنده را برنهند.
در ایران باستان روز سیزدهم، به نشانه‌ی رهایی، به دامن طبیعت و آب‌های روان می‌روند و روز را با شادمانی و سرخوشی می‌گذرانند.
سبزه به آب افکندن هم از آیینهای روز سیزدهم فروردین است و پیشینه‌ی بسیار کهنی دارد. استوره‌شناسان می‌گویند که افکندن سبزه‌های تازه سربرآورده‌ی نوروزی به آب روان جویبارها، دادن پیشکش به ایزد آب «آناهیتا» و ایزد باران و جویبارها «تیر» است. بدینگونه گیاهی را که خود این ایزدان پرورانده‌اند به خود آنها بازمی‌گردد و برکت و باروری را در سال نو پدید می‌آورد.
این را هم از یاد نبریم که در گاهشمار زرتشتی روز سیزدهم هر ماه نماد باران «تیر» است. در این روز نیایش‌هایی انجام میشود و مردم آرزو میکنند که باران ببارد و سبزه و گیاه بروید و زندگی تازگی و شادابی از سر بگیرد. آیینی که هنوز هم در میان ایرانیان دیده میشود این است که سبزه خوان نوروزی را از خانه به همراه می‌برده‌اند تا به آب روان بسپارند. آب و سبزه هر دو نشانه‌های آبادانی، فراخی، روزی، شکفتگی و شادابی‌اند. پیوند سبزه با آب پیوندی است بسیار بشگون و همایون.
از روزگاران کهن، ایرانیان، یک هفته مانده به نوروز، گندم یا جو یا عدس در آب سبز می‌کردند و چون سر برمی‌آورد، سبزه را در ظرفی می‌گذاشتند و تا روز 13 فروردین نگه می‌داشتند و روز سیزه‌بدر دور می‌انداختند. برخی‌ها هم که خوش ذوق‌تر بودند، تخم شاهی یا تره‌تیزک را که خیلی زود رشد میکرد، روی پارچه‌ای سبز می‌کردند و پارچه را دور کوزه یا هر ظرف دیگری می‌کشیدند. البته گل نرگس و سنبل هم جز جدایی‌ناپذیری از آیین نوروزی است و در هر خانه‌ای پای سفره‌ی هفت‌سین گذاشته میشود
رویدادنگارها می‌نویسند که تا همین صد، صد و چند سال پیش که مردم بار و بندیل می‌بستند و روز سیزه فروردین با سماورهای کوچک و بقچه بسته‌هایی که پُر از خوراکی بود به دشت و صحرا میرفتند و کنار جویبارها و سبزه‌زارها می‌نشستند، دسته‌های آوازخوان و تارزن با گرفتن ده شاهی پنج شاهی مردم را سرگرم می‌کردند و داش‌مشدی‌ها و میمون‌بازها و خرس‌بازها و حاجی‌فیروزها و گروه‌های دیگر مردم را به پای بساط معرکه‌گیری خود می‌کشاندند. هم آنها را سرگرم می‌کردند و هم خود به نان و نوایی می‌رسیدند. کار خیمه‌شب‌بازها هم سکه بود. برای همین بود که مردم روز پیش از سیزده‌بدر آرزو می‌کردند که هوا آفتابی و گرم باشد. حتا در برخی از جاها برای برآورده شدن این آرزو، دست به کارهای شگفت‌آور و خرافی هم می‌زدند. همانند سرمه کشیدن چشم خروس خانه! تا فردا آسمانی آفتابی داشته باشند. «گرگم به هوا» و «الاکلنگ» و «تاب‌بازی» و بازی‌های دیگر هم که جای خود دارد و بازی کردن آنها در روز سیزده‌بدر، از یاد کسی نمی‌رود.
نوروز، که نوشدن اندیشه‌ها و کوشش برای بهترین شدن است، آیینی بس نیکو و پرمفهمومی را در نهاد خود دارد
باید همواره به یاد داشته باشیم که جهان امروز، نه با چشمداشت بر خاک و سرزمین که با تاختن بر اندیشه‌ها، باورها و هویت ملی، چیرگی بر مردمان را در سر می‌پروراند، تا همه ارزش‌های تاریخی خود را به فراموشی بسپارند. در دنیای امروزی با تکیه بر تاریخ و فرهنگ خویش، آیینهای نیک نیاکانی را به درستی پاس بداریم. با خرد و اگاهی نگاهبان ریشه‌های فرهنگی خود باشیم.
سیزده‌به‌در جشن سیزده نوروز گرامی باد
#جشنهای_باستانی
#سیزده_بدر
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امروز یکشنبه #مهرشید
۱۷ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
#جشن_سروشگان
هفدهمین روز از هر ماه در گاه شماری ایرانی #سروش نام دارد و هفدهم فروردین نخستین روز سروش سال ، هنگام جشن سروشگان یا جشن هفده روز است.
ایرانیان در این روز به عبادت و نیایش پروردگار پرداخته و به زیارتگاه میرفتند. سروش در میان ایزدان نخستین کسی است که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشا «سپندان» گشود ، نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گاتهای زرتشت را بسرود.
ایزد سروش بر آن است تا نیروهای اهریمنی چون (خشم) ،(کنده یا مستی)،(بوشاسب یا خواب و تنبلی) و مهمتر از همه (دروغ) را از میان ببرد.
#ابوریحان_بیرونی می‌نویسد:
سروش اولین کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه کردن امر کرده است در این روز دعا و عبادت کردن و به معبد رفتن بسیار نیک است.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۷ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
#جشن_سروشگان
هفدهمین روز از هر ماه در گاه شماری ایرانی #سروش نام دارد و هفدهم فروردین نخستین روز سروش سال ، هنگام جشن سروشگان یا جشن هفده روز است.
ایرانیان در این روز به عبادت و نیایش پروردگار پرداخته و به زیارتگاه میرفتند. سروش در میان ایزدان نخستین کسی است که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشا «سپندان» گشود ، نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گاتهای زرتشت را بسرود.
ایزد سروش بر آن است تا نیروهای اهریمنی چون (خشم) ،(کنده یا مستی)،(بوشاسب یا خواب و تنبلی) و مهمتر از همه (دروغ) را از میان ببرد.
#ابوریحان_بیرونی می‌نویسد:
سروش اولین کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه کردن امر کرده است در این روز دعا و عبادت کردن و به معبد رفتن بسیار نیک است.
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
امرووز سه شنبه #بهرام_شید
۱۹ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام بود، جشنی برگزار میشد كه بیگمان برای زندگی اجتماعی انسانها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همهی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامیداشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.🌺
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
۱۹ فروردین ۱۴۰۴ خورشیدی
جشن "فروردین‌گان" (فرودگ)
جشنی برای شادی روان درگذشتگان در آیین ایران باستان
📖در گاه‌شماری ایران باستان در هر ماہ، در روزی ڪه با نام آن ماہ همنام بود، جشنی برگزار میشد كه بیگمان برای زندگی اجتماعی انسانها سودمند بوده و پيش رفت روز افزون جامعه را به همراه داشته است.
در همهی اين جشنها آرمان‌‌هايی سپنت و ورجاوند چون ستايش پروردگار ، گردهم‌آيی، شادی و داد و دهش ديده میشود.
نخستين جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردين‌‌گان نام دارد كه روز فروردين از ماه فروردين برابر با نوزدهم فروردین است و به آن «فُرودگ» هم می‌گويند.
روز و ماہ فروردین به چم فروهرها (به معنی روان درگذشتگان) و این جشن در روزگار باستان، جشن فروهرها یا روان درگذشته بود.
ایرانیان پیشین بر این باور بودند ڪه بایستی در این روز پذیرایی شایانی از روان نیاڪان خود بنمایند.
این روز را اکنون برخی از ایرانیان برای گرامیداشت فرورهای پاڪان و روان ورجاوند نیاڪان و گذشتگان خویش جشن باشڪوهی گرفته و با آیینی ویژہ این جشن را برگزار می‌نمایند.
"ابوریحان بیرونی" دربارہ این جشن چنین در"آثارالباقیه" نوشته است:
«ایرانیان در هنگام فروردگان در خانه‌ے مردہ و بالای بام خانه، در فارس و خوارزم، برای پذیرایی روان مردہ خوراڪی می‌گذارند و بوی خوش بخور می‌ڪنند.»
اين جشن، در پيوند با فروهر(روان) پاک درگذشتگان و نياكان است، از اين‌رو ایرانيان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.
در اين جشن، هر فردی گُل، گياه، ميوه، «لُرک» (تركيبی از ميوه‌های خشک مانند، خرما، انجير، سنجد، كشمش، بادام، برگه‌خشک ميوه‌ها) با خود می‌آورد.
بانوان آش، سيرُگ، سيرو سِداب و ديگر خوراكی‌‌ها را آماده می‌كنند.
باشندگان با نيايش‌های خود و با روشن كردن شمع و گذاشتن مواد خوشبو كننده بر روی آتش، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند.
#جشن_فروردین‌گان خجسته و همایون باد.🌺
#جشنهای_باستانی
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma