@Naeene_Ma
🍀نگاهی به تاریخ و ریشه بنیادی #جشن_سیزده‌به‌در🍀
جشن سیزده‌به‌در و روز زاستار(طبیعت) سنت #ایرانیان_باستان است و به مناسبت پیروزی ایزد باران بر دیو خشکسالی اَپوش می‌باشد و پیش از #اشوزرتشت_اسپنتمان_آریایی هم مرسوم بوده است.
در ایران باستان سیزدهم روز از ماه فروردین، تیر یا تِشتَر نام دارد.
ایزد تیر یا تشتر که در اوستا، یَشتی هم به نام آن وجود دارد ایزد باران است و در باور پیشینیان پیش از #اشوزرتشت برای اینکه ایزد باران در سال جدید پیروز شود.و دیو خشکسالی نابود گردد باید مردمان در نیایش روز تیر ایزد از این ایزد یاد کنند و از او در خواست باریدن باران نمایند.
در استوره‌های ایرانی، ایزد باران همواره به‌گونه اسپی با دیو خشکسالی که دیواپوش نام دارد در جنگ و ستیز است و اگر تیر ایزد پیروز شود، باران می‌بارد و چشمه‌ها می‌جوشند و رودها روان می‌گردند و سرسبزی و شادابی را به ارمغان می‌آورند.
در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروزی سیزدهم روز که به ایزد باران تعلق داشت.
مردم ایران به دشت و بیابان و کنار جویبارها می‌رفتند و به شادی و پایکوبی می‌پرداختند و آرزوی بارش باران را از #اهورامزدا (خداوند جان و خرد) می‌نمودند.
اکنون هم #زرتشتیان از بامداد روز تِشتَر ایزد از فروردین‌ماه، سفره نوروزی را بر می‌چینند و خوردنی‌ها و مقداری آجیل و شیرینی‌های باقی‌مانده در سفره نوروزی و شِشه سبزه‌های موجود در سفره هفت سین نوروز را برمی‌دارند و به زاستار(طبیعت) و به دشت و بیابان و کنار چشمه‌ها و آب‌های روان می‌روند.
سبزه خود را در کنار جویبارها به آب روان می‌سپارند و آرزو می‌کنند که سالی پر برکت و خرم داشته باشند.
تا پسین آن روز یعنی #سیزده‌بدر را بیرون از خانه سپری می‌کنند و خوش می‌گزرانند و در زاستار(طبیعت) و میان سبزه و بیابان به جشن و شادمانی می‌پردازند.
برگرفته از نَسک(کتاب):
📖 از «نوروز تا نوروز»
✍نوشته موبد #کورش_نیکنام،
نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان)
📚 #یک_جرعه_کتاب
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🍀نگاهی به تاریخ و ریشه بنیادی #جشن_سیزده‌به‌در🍀
جشن سیزده‌به‌در و روز زاستار(طبیعت) سنت #ایرانیان_باستان است و به مناسبت پیروزی ایزد باران بر دیو خشکسالی اَپوش می‌باشد و پیش از #اشوزرتشت_اسپنتمان_آریایی هم مرسوم بوده است.
در ایران باستان سیزدهم روز از ماه فروردین، تیر یا تِشتَر نام دارد.
ایزد تیر یا تشتر که در اوستا، یَشتی هم به نام آن وجود دارد ایزد باران است و در باور پیشینیان پیش از #اشوزرتشت برای اینکه ایزد باران در سال جدید پیروز شود.و دیو خشکسالی نابود گردد باید مردمان در نیایش روز تیر ایزد از این ایزد یاد کنند و از او در خواست باریدن باران نمایند.
در استوره‌های ایرانی، ایزد باران همواره به‌گونه اسپی با دیو خشکسالی که دیواپوش نام دارد در جنگ و ستیز است و اگر تیر ایزد پیروز شود، باران می‌بارد و چشمه‌ها می‌جوشند و رودها روان می‌گردند و سرسبزی و شادابی را به ارمغان می‌آورند.
در ایران باستان پس از برگزاری مراسم نوروزی سیزدهم روز که به ایزد باران تعلق داشت.
مردم ایران به دشت و بیابان و کنار جویبارها می‌رفتند و به شادی و پایکوبی می‌پرداختند و آرزوی بارش باران را از #اهورامزدا (خداوند جان و خرد) می‌نمودند.
اکنون هم #زرتشتیان از بامداد روز تِشتَر ایزد از فروردین‌ماه، سفره نوروزی را بر می‌چینند و خوردنی‌ها و مقداری آجیل و شیرینی‌های باقی‌مانده در سفره نوروزی و شِشه سبزه‌های موجود در سفره هفت سین نوروز را برمی‌دارند و به زاستار(طبیعت) و به دشت و بیابان و کنار چشمه‌ها و آب‌های روان می‌روند.
سبزه خود را در کنار جویبارها به آب روان می‌سپارند و آرزو می‌کنند که سالی پر برکت و خرم داشته باشند.
تا پسین آن روز یعنی #سیزده‌بدر را بیرون از خانه سپری می‌کنند و خوش می‌گزرانند و در زاستار(طبیعت) و میان سبزه و بیابان به جشن و شادمانی می‌پردازند.
برگرفته از نَسک(کتاب):
📖 از «نوروز تا نوروز»
✍نوشته موبد #کورش_نیکنام،
نویسنده و پژوهشگر آیین و فرهنگ ایران باستان)
📚 #یک_جرعه_کتاب
#تاریخ_ایران
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma