@Naeene_Ma
#میدان_ها و #حسینیه_ها
میدان و حسینیه به مجموعه آثاری گفته می‌شود که مرکزیت هر محلّه می‌باشد وکاربردی آنرا منحصراً برای برپایی #مراسم_عزاداری امام حسین "ع" و يا در ایامی که فردی از اهالی محلّ فوت کرده، می‌دانند در صورتی که در گذشته چنین نبود.
#میادین :آنچه مسلم است در ابتدای شهر سازی و تکوین محلّه ها فضایی برای میدان محلّه در نظر گرفته شده و به همین جهت قدمت هر کدام با قدمت خانه سازی در یک مکان که بعداً محلّه نامیده شده یکی است. این میدان ها در قدیم کاربری چند گانه داشته است. مثلاً برای برگزاری مراسم عذاداری امام حسین "ع" در #محرم و #صفر، که مابقی سال محلّی بود برای داد و ستد اهالی محّل، تجمّع اهالی ومحّل بازی بچّه ها واز حسینیّه های سرپوشیده خبری نبود، مردم به مجموعه میادین و حسینیّه ها میدان می‌گویند.
#حسینیه : بطور کلی حسینیّه ها مهمترین نوع فضای سرپوشیده شهری نائین است و امروز از اهمیّت خاصی برخوردار است چون هر کدام در هفت محل عامل همبستگی اهالی آن با يکديگر است. امروز #نائینی_های مقیم خارج شهر هویت نائینی بودن خود را در همین محلّه ها جستجو می‌کنند.
اگر به #حسینیه ها توجه خاصی می‌شود و اغلب نو سازی شده و تجهیزات کافی تهیّه شده و در حاشیه آنها آشپزخانه و سالن غذا خوری احداث می‌شود، علاوه بر علاقه و عشقی که‌اهالی محل به امام حسین دارند تا حدودی عامل رقابت هم در این امر مؤثر است.
میادین و حسینیه ها از نظر فیزیکی و هندسی و مصالح ساختمانی تقریبا مشابه یکدیگرند. ولی در عین حال هر کدام ویژگی و خصوصّیت خاص خود را دارند که به آنها خواهیم پرداخت.
👈اینستاگرام نائین ما : naeene.ma
🆔 @Naeene_Ma
#میدان_ها و #حسینیه_ها
میدان و حسینیه به مجموعه آثاری گفته می‌شود که مرکزیت هر محلّه می‌باشد وکاربردی آنرا منحصراً برای برپایی #مراسم_عزاداری امام حسین "ع" و يا در ایامی که فردی از اهالی محلّ فوت کرده، می‌دانند در صورتی که در گذشته چنین نبود.
#میادین :آنچه مسلم است در ابتدای شهر سازی و تکوین محلّه ها فضایی برای میدان محلّه در نظر گرفته شده و به همین جهت قدمت هر کدام با قدمت خانه سازی در یک مکان که بعداً محلّه نامیده شده یکی است. این میدان ها در قدیم کاربری چند گانه داشته است. مثلاً برای برگزاری مراسم عذاداری امام حسین "ع" در #محرم و #صفر، که مابقی سال محلّی بود برای داد و ستد اهالی محّل، تجمّع اهالی ومحّل بازی بچّه ها واز حسینیّه های سرپوشیده خبری نبود، مردم به مجموعه میادین و حسینیّه ها میدان می‌گویند.
#حسینیه : بطور کلی حسینیّه ها مهمترین نوع فضای سرپوشیده شهری نائین است و امروز از اهمیّت خاصی برخوردار است چون هر کدام در هفت محل عامل همبستگی اهالی آن با يکديگر است. امروز #نائینی_های مقیم خارج شهر هویت نائینی بودن خود را در همین محلّه ها جستجو می‌کنند.
اگر به #حسینیه ها توجه خاصی می‌شود و اغلب نو سازی شده و تجهیزات کافی تهیّه شده و در حاشیه آنها آشپزخانه و سالن غذا خوری احداث می‌شود، علاوه بر علاقه و عشقی که‌اهالی محل به امام حسین دارند تا حدودی عامل رقابت هم در این امر مؤثر است.
میادین و حسینیه ها از نظر فیزیکی و هندسی و مصالح ساختمانی تقریبا مشابه یکدیگرند. ولی در عین حال هر کدام ویژگی و خصوصّیت خاص خود را دارند که به آنها خواهیم پرداخت.
👈اینستاگرام نائین ما : naeene.ma
🆔 @Naeene_Ma
@Naeene_Ma
🏴 #استقبال_از_محرم
از رسوم استقبال از محرم در نایین قدیم بدین گونه بود که پس از یک سال که درب حسینیه بسته بود و مسلماً از باد و طوفان و گرد و خاک مصون نبود ، باید تا فرا رسیدن شب اول محرم حسینیه را از هر نظر آماده می کردند.
نظافت و گردگیری و غبارروبی به عهده زنان و دختران هر محله بود که در یک روز به خصوص همگان با یک آفتابه و جاروب همه جای حسینیه را تمیز می کردند و اگر فرش و گلیمی داشت آن را می شستند و به اصطلاح حسینیه را برای شب اول محرم آماده می کردند.
در شب اول محرم در هر محله نایین رسم بر این بود که پس از ادای نماز مغرب و عشا در میدان بیرونی جمع می شدند تا چاووش محل بیاید. در محله باب المسجد مرحوم ملا علی چاوشیان این مراسم را رهبری می‌کرد، به این صورت که بیرقی مخصوص بر دوش خود گذارده و با صوتی حزن انگیز در رثای شهادت امام حسین علیه السلام می سرود؛
این حسین کیست که دلها همه دیوانه اوست
این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
آنگاه اهالی به صورت جمعی وارد حسینیه می‌شدند و چند دقیقه ایشان به چاوشی خود ادامه می داد و دیگران دست بر سر خود می‌گذاشتند و یا حسین یا حسین می گفتند.
پس از ختم مراسم که به اصطلاح امروز مراسم افتتاحیه می‌گویند یکی از روضه خوانان محله بر منبر می‌رفت و روضه می خواند پس از مراسم روضه‌خوانی بزرگان و دست اندرکاران حسینیه اعلام می کردند که برای برگزاری مراسم تاسوعا و روز عاشورا به وسایلی چون؛ شمع برای لاله‌ها، نفت و توری برای چراغ فانوس ها، پوست برای دهل ها و پارچه‌ها و بقچه های نو برای تزیین علم ها و سقاخانه ها نیاز است، که هر فردی از اهل محله یکی دو تا از این وسایل را تقبل می کرد.
همه این وسایل چون؛ دهل ها، علمها، نخلها، بیرقها، فانوسها، چراغ ها و حتی مشعل ها تا ظهر روز هشتم محرم آماده می‌شد. چرا که بعد از ظهر این روز کار تعطیل می‌شد، بازاری ها و کاسب کارها و کشاورزان دست از کار می‌کشیدند و تا صبح روز یازدهم این دو روز و نصفی را ایام کارحرومی می‌گفتند و هیچ کس جز عزاداری به کار دیگری دست نمی زد.
✍حسین میرزابیگی نایینی
#فرهنگ_نایین #محرم
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🏴 #استقبال_از_محرم
از رسوم استقبال از محرم در نایین قدیم بدین گونه بود که پس از یک سال که درب حسینیه بسته بود و مسلماً از باد و طوفان و گرد و خاک مصون نبود ، باید تا فرا رسیدن شب اول محرم حسینیه را از هر نظر آماده می کردند.
نظافت و گردگیری و غبارروبی به عهده زنان و دختران هر محله بود که در یک روز به خصوص همگان با یک آفتابه و جاروب همه جای حسینیه را تمیز می کردند و اگر فرش و گلیمی داشت آن را می شستند و به اصطلاح حسینیه را برای شب اول محرم آماده می کردند.
در شب اول محرم در هر محله نایین رسم بر این بود که پس از ادای نماز مغرب و عشا در میدان بیرونی جمع می شدند تا چاووش محل بیاید. در محله باب المسجد مرحوم ملا علی چاوشیان این مراسم را رهبری می‌کرد، به این صورت که بیرقی مخصوص بر دوش خود گذارده و با صوتی حزن انگیز در رثای شهادت امام حسین علیه السلام می سرود؛
این حسین کیست که دلها همه دیوانه اوست
این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
آنگاه اهالی به صورت جمعی وارد حسینیه می‌شدند و چند دقیقه ایشان به چاوشی خود ادامه می داد و دیگران دست بر سر خود می‌گذاشتند و یا حسین یا حسین می گفتند.
پس از ختم مراسم که به اصطلاح امروز مراسم افتتاحیه می‌گویند یکی از روضه خوانان محله بر منبر می‌رفت و روضه می خواند پس از مراسم روضه‌خوانی بزرگان و دست اندرکاران حسینیه اعلام می کردند که برای برگزاری مراسم تاسوعا و روز عاشورا به وسایلی چون؛ شمع برای لاله‌ها، نفت و توری برای چراغ فانوس ها، پوست برای دهل ها و پارچه‌ها و بقچه های نو برای تزیین علم ها و سقاخانه ها نیاز است، که هر فردی از اهل محله یکی دو تا از این وسایل را تقبل می کرد.
همه این وسایل چون؛ دهل ها، علمها، نخلها، بیرقها، فانوسها، چراغ ها و حتی مشعل ها تا ظهر روز هشتم محرم آماده می‌شد. چرا که بعد از ظهر این روز کار تعطیل می‌شد، بازاری ها و کاسب کارها و کشاورزان دست از کار می‌کشیدند و تا صبح روز یازدهم این دو روز و نصفی را ایام کارحرومی می‌گفتند و هیچ کس جز عزاداری به کار دیگری دست نمی زد.
✍حسین میرزابیگی نایینی
#فرهنگ_نایین #محرم
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma