@Naeene_Ma
🏴 #استقبال_از_محرم
از رسوم استقبال از محرم در نایین قدیم بدین گونه بود که پس از یک سال که درب حسینیه بسته بود و مسلماً از باد و طوفان و گرد و خاک مصون نبود ، باید تا فرا رسیدن شب اول محرم حسینیه را از هر نظر آماده می کردند.
نظافت و گردگیری و غبارروبی به عهده زنان و دختران هر محله بود که در یک روز به خصوص همگان با یک آفتابه و جاروب همه جای حسینیه را تمیز می کردند و اگر فرش و گلیمی داشت آن را می شستند و به اصطلاح حسینیه را برای شب اول محرم آماده می کردند.
در شب اول محرم در هر محله نایین رسم بر این بود که پس از ادای نماز مغرب و عشا در میدان بیرونی جمع می شدند تا چاووش محل بیاید. در محله باب المسجد مرحوم ملا علی چاوشیان این مراسم را رهبری می‌کرد، به این صورت که بیرقی مخصوص بر دوش خود گذارده و با صوتی حزن انگیز در رثای شهادت امام حسین علیه السلام می سرود؛
این حسین کیست که دلها همه دیوانه اوست
این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
آنگاه اهالی به صورت جمعی وارد حسینیه می‌شدند و چند دقیقه ایشان به چاوشی خود ادامه می داد و دیگران دست بر سر خود می‌گذاشتند و یا حسین یا حسین می گفتند.
پس از ختم مراسم که به اصطلاح امروز مراسم افتتاحیه می‌گویند یکی از روضه خوانان محله بر منبر می‌رفت و روضه می خواند پس از مراسم روضه‌خوانی بزرگان و دست اندرکاران حسینیه اعلام می کردند که برای برگزاری مراسم تاسوعا و روز عاشورا به وسایلی چون؛ شمع برای لاله‌ها، نفت و توری برای چراغ فانوس ها، پوست برای دهل ها و پارچه‌ها و بقچه های نو برای تزیین علم ها و سقاخانه ها نیاز است، که هر فردی از اهل محله یکی دو تا از این وسایل را تقبل می کرد.
همه این وسایل چون؛ دهل ها، علمها، نخلها، بیرقها، فانوسها، چراغ ها و حتی مشعل ها تا ظهر روز هشتم محرم آماده می‌شد. چرا که بعد از ظهر این روز کار تعطیل می‌شد، بازاری ها و کاسب کارها و کشاورزان دست از کار می‌کشیدند و تا صبح روز یازدهم این دو روز و نصفی را ایام کارحرومی می‌گفتند و هیچ کس جز عزاداری به کار دیگری دست نمی زد.
✍حسین میرزابیگی نایینی
#فرهنگ_نایین #محرم
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma
🏴 #استقبال_از_محرم
از رسوم استقبال از محرم در نایین قدیم بدین گونه بود که پس از یک سال که درب حسینیه بسته بود و مسلماً از باد و طوفان و گرد و خاک مصون نبود ، باید تا فرا رسیدن شب اول محرم حسینیه را از هر نظر آماده می کردند.
نظافت و گردگیری و غبارروبی به عهده زنان و دختران هر محله بود که در یک روز به خصوص همگان با یک آفتابه و جاروب همه جای حسینیه را تمیز می کردند و اگر فرش و گلیمی داشت آن را می شستند و به اصطلاح حسینیه را برای شب اول محرم آماده می کردند.
در شب اول محرم در هر محله نایین رسم بر این بود که پس از ادای نماز مغرب و عشا در میدان بیرونی جمع می شدند تا چاووش محل بیاید. در محله باب المسجد مرحوم ملا علی چاوشیان این مراسم را رهبری می‌کرد، به این صورت که بیرقی مخصوص بر دوش خود گذارده و با صوتی حزن انگیز در رثای شهادت امام حسین علیه السلام می سرود؛
این حسین کیست که دلها همه دیوانه اوست
این چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
آنگاه اهالی به صورت جمعی وارد حسینیه می‌شدند و چند دقیقه ایشان به چاوشی خود ادامه می داد و دیگران دست بر سر خود می‌گذاشتند و یا حسین یا حسین می گفتند.
پس از ختم مراسم که به اصطلاح امروز مراسم افتتاحیه می‌گویند یکی از روضه خوانان محله بر منبر می‌رفت و روضه می خواند پس از مراسم روضه‌خوانی بزرگان و دست اندرکاران حسینیه اعلام می کردند که برای برگزاری مراسم تاسوعا و روز عاشورا به وسایلی چون؛ شمع برای لاله‌ها، نفت و توری برای چراغ فانوس ها، پوست برای دهل ها و پارچه‌ها و بقچه های نو برای تزیین علم ها و سقاخانه ها نیاز است، که هر فردی از اهل محله یکی دو تا از این وسایل را تقبل می کرد.
همه این وسایل چون؛ دهل ها، علمها، نخلها، بیرقها، فانوسها، چراغ ها و حتی مشعل ها تا ظهر روز هشتم محرم آماده می‌شد. چرا که بعد از ظهر این روز کار تعطیل می‌شد، بازاری ها و کاسب کارها و کشاورزان دست از کار می‌کشیدند و تا صبح روز یازدهم این دو روز و نصفی را ایام کارحرومی می‌گفتند و هیچ کس جز عزاداری به کار دیگری دست نمی زد.
✍حسین میرزابیگی نایینی
#فرهنگ_نایین #محرم
#نائین_ما
🆔 @Naeene_Ma