‌‎#اپوزوسیون_جعلی-بسیار مهم

این یک توییت نیست،یک هشدار و یک نمونه ی واقعی از امروز است،پس هرچند طولانی،اما آنرا مطالعه کنیم:
🔺ایجاد اپوزیسیون جعلی یکی از ابزارهای کلیدی رژیم شوروی برای حفظ کنترل و سرکوب هرگونه تهدید واقعی یا بالقوه بود. این تاکتیک‌ها، که با دقت توسط سازمان‌های امنیتی اجرا می‌شدند، نشان‌دهنده پیچیدگی و بی‌رحمی رژیم در حفظ قدرت بود که با توجه به کپی برداری جمهوری اسلامی از شوروی سابق و الباقی انچه که از آن باقی مانده،این نگارش دقیقا به بی رحمی جمهوری اسلامی اشاره دارد.

🟢ابتدا باید بگویم که ما برای رسیدن به یک چنین صحنه ای(تصویر در توییت)که مملو از پرچم ملی ایران باشد،خون دلها خوردیم،زحمت ها کشیدیم و از نامردمانی‌گذشتیم که بوی تعفن افکار و عملکردشان همچنان فضا را مشمئز کرده،از صادراتی و مامور و اشعار «من هرزه ام،من سلیطه ام» لخت و عور و رفتاری که هیچ ربطی به انقلاب نداشت،تا حضور بد یُمن اصلاحات،
از کاسبان «زن-زندگی-آزادی» گرفته تا کمونیست و مجاهد منفور و...که باعث بقای این رژیم اهریمنی شدند و خونهای بسیاری دیگر بر زمینی که حالا به بوی خون عادت دارد.

🔴در دوران اتحاد جماهیر شوروی، به‌ویژه در دوره استالین، رژیم کمونیستی از تاکتیک‌های مختلفی برای کنترل جامعه و سرکوب مخالفان واقعی استفاده می‌کرد که زیر بنای اولیه ی تمامی موفقیت هایش نیاز به ایجاد «اپوزیسیون فیک» یا جعلی بود که به‌عنوان ابزاری برای شناسایی، فریب و حذف مخالفان بالقوه به کار می‌رفت.

۱-در دهه ۱۹۳۰، رژیم استالین گروه‌های تقلبی را به نام «تروتسکیست‌» ها یا دیگر جناح‌های مخالف ایجاد کرد تا رقبای سیاسی درون حزب را بی‌اعتبار کند.
انها زمینه ای را ایجاد می‌کردند تا افراد ناراضی یا مخالفان رژیم را جذب کنند. این گروه‌ها به‌ظاهر ضدکمونیستی یا اصلاح‌طلب بودند، اما در واقع تحت کنترل دولت عمل می‌کردند. هدف این بود که افراد مشکوک به مخالفت با رژیم به این گروه‌ها بپیوندند و در نتیجه شناسایی شوند. یکی از معروف‌ترین نمونه‌ها عملیات تراست (Trust Operation) در دهه ۱۹۲۰ بود که طی آن، کا.گ.ب یک سازمان ضدشوروی جعلی به نام «اتحادیه دفاع از میهن و آزادی» ایجاد کرد تا مخالفان را به دام بیندازند!انها ظاهراً در خارج از کشور فعالیت می‌کرد. این عملیات موفق شد تعداد زیادی از مخالفان واقعی، به‌ویژه در میان مهاجران روس سفید، را به دام بیندازد و آن‌ها را به شوروی بازگرداند، جایی که دستگیر یا اعدام شدند.

۲-پروپاگاندا و مشروعیت‌زدایی:رژیم شوروی از اپوزیسیون‌های جعلی برای بی‌اعتبار کردن مخالفان واقعی استفاده می‌کرد. با ایجاد گروه‌های ساختگی که اقدامات افراطی یا غیرواقعی انجام می‌دادند، رژیم می‌توانست مخالفان واقعی را به‌عنوان «ضدانقلاب»یا "عاملین امپریالیسم" معرفی کند. این کار به رژیم کمک می‌کرد تا حمایت عمومی از هرگونه مخالفت واقعی را کاهش دهد.

۳-کنترل فعالان و روشنفکران:رژیم روشنفکران یا فعالانی را که به نظر می‌رسید ممکن است به اپوزیسیون تبدیل شوند، به گروه‌های جعلی هدایت می‌کرد. این گروه‌ها به‌عنوان فضایی برای «بحث آزاد»(دقت کنید تمام موارد شبیه امروزند)معرفی می‌شدند، اما در واقع تحت نظارت شدید بودند. این روش به رژیم اجازه می‌داد تا بدون نیاز به سرکوب مستقیم، فعالیت‌های روشنفکران را کنترل کند.

۴-محاکمات نمایشی،در جریان محاکمات مسکو (دهه ۱۹۳۰)، برخی از متهمان وادار شدند که به‌عنوان بخشی از اپوزیسیون جعلی اعتراف کنند(آشنا نیست؟)که علیه رژیم توطئه کرده‌اند. این اعترافات، که اغلب تحت فشار و شکنجه به دست می‌آمد، برای توجیه پاکسازی‌های گسترده و حذف رقبا در داخل حزب کمونیست استفاده می‌شد. این محاکمات نه‌تنها مخالفان واقعی را نابود می‌کرد، بلکه تصویری از "دشمنان داخلی" ایجاد می‌کرد که رژیم را توجیه می‌کرد.

پ ن:
سه فاکتور کنترل اطلاعات-ترس و ارعاب و پیچیدگی سازمان اطلاعاتی در پیروزی استالین بسیار پر اهمیت بود که اما امروزه رژیم جمهوری اسلامی در هیچکدام شانسی ندارد و پیش تر از انها استفاه کرده و کوپن هایش سوخته اما احتمال وجود سایر ابزارش بسیار است.
‎#مونیخ
‎#پسرعاقل_نوح