فاطمه کریمی - #زن‌_کشی پدیده‌ای جهانی‌ست که به هیچ جغرافیا، فرهنگ، طبقه، ملت یا مذهبی محدود نمی‌شود. این شکل از خشونت علیه زنان واقعیتی ساختاری و نظام‌مند است که در سطوح مختلف زندگی فردی و اجتماعی، در بسترهای صلح یا جنگ، در کشورهای به‌اصطلاح «توسعه‌یافته» یا «در حال توسعه»، به اشکال گوناگون بروز می‌یابد.

زن کشی در خانه، خیابان، محیط کار و حتی در دل نهادهای رسمی و قانونی نمود می‌یابد و نشان‌دهنده سلطه نظام‌مند بر بدن و حیات زنان است؛ سلطه‌ای که ریشه در نابرابری‌های عمیق و نهادینه‌شده جنسیتی دارد. زن‌کشی را می‌توان آشکارترین تجلی اراده برای کنترل زنان دانست؛ اراده‌ای که به‌محض احساس تهدید نسبت به جایگاه قدرت مردانه، به حذف فیزیکی زنان می‌انجامد.

#قتل_زنان ممکن است دلایل متنوعی داشته باشد، اما یکی از رایج‌ترین اشکال آن، در ادبیات فمنیستی رسانه‌ای و حقوقی، غالباً با عنوان «قتل ناموسی» شناخته می‌شود، که چنین تعریف شده است: «قتل زنی به‌دست نزدیکانش به دلیل نقض یک کُد جنسی و به نام بازگرداندن حیثیت خانوادگی».

این اقدام معمولاً بر پایه رفتاری واقعی یا فرضی صورت می‌گیرد که به‌عنوان نقض هنجارهای جنسی یا اخلاقی تلقی می‌شود؛ مانند برقراری روابط جنسی یا بارداری خارج از چارچوب ازدواج، رد کردن ازدواجی از پیش ترتیب داده شده، پوشیدن لباس‌هایی که «نامناسب» دانسته می‌شود، یا مشارکت در فعالیت‌هایی که «غیراخلاقی» تلقی می‌گردند. این جنایت با هدف «بازگرداندن ناموس خانوادگی» انجام می‌شود و افراطی‌ترین شکل خشونت جنسیتی علیه زنان را نمایندگی می‌کند.

با وجود شدت و گستردگی این شکل از زن‌کشی، استفاده بی‌چون‌وچرای از اصطلاح «#قتل_ناموسی» مورد نقد برخی از فمینیست‌ها و پژوهشگران حوزه جنسیت قرار گرفته است. در ادامه، به سه دلیل اصلی این مخالفت‌ها پرداخته خواهد شد:

تقلیل خشونت‌های ساختاری علیه زنان به مسائل فردی و خانوادگی که به‌طور ناخواسته زن‌کشی را توجیه یا مشروع می‌سازد، و کلیشه‌های نژادپرستانه و شرق‌گرایانه را بازتولید می‌کند.

در حالی که زن‌کشی پدیده جهانی و ساختاری است، گفتار «قتل ناموسی» خشونت علیه زنان را به‌غلط ذاتی «فرهنگ» اقلیت‌های اتنیکی و مهاجران نسبت می‌دهد.

https://www.radiozamaneh.com/855929/

#نه_به_زن‌_کشی
#فمینیسم

@RadioZamaneh | رادیو زمانه