⭕ ناکارآمدی پروژه‌های انتقال آب از دریا به روایت برخی آمار

🔹طرح *6 میلیارد #دلاری* #انتقال_آب از دریای عمان/جنوب به شرق و مشهد درحالی بعنوان نسخۀ شفابخش مشکلات آب مناطق مطرح می شود که امار واقعی عدم اثربخشی این طرح را با توجه به هزینه های آن نشان می دهد.
🔺حال سوال اینست که با هزینه گزاف و #غیرموثر *6 میلیارد دلار*، معادل چه طرح هایی را می توان در مناطق شرقی کشور ایجاد کرد که سبب ایجاد رشد و توسعه پایدار در این مناطق شود؟

✅چند نمونه از طرح های بین المللی:

◀️ طرح توسعه بندر #گوادر پاکستان: 248 میلیون دلار

◀️سرمایه گذاری هند در توسعه بندر بین المللی #چابهار: 85 میلیون دلار

◀️طرح بین المللی #کاسا1000: (طرح تولید و انتقال برق 1300 مگاوات از آسیای مرکزی به آسیای جنوبی به طول بیش از 1200 کیلومتر): 1.2 میلیارد دلار
این پروژه طرحی مشترک بین المللی میان قرقیزستان، تاجیکستان، افغانستان و پاکستان است که برق تولیدی از این طرح را به #افغانستان و #پاکستان صادر می کند.

علاوه بر این باید به این نکته توجه کرد که میزان هدر رفت آب شرب در استان خراسان.ر. معادل 25%، خراسان جنوبی معادل 44% و در سیستان و بلوچستان معادل 38% نسبت به کل آب تصفیه شده در سال 99 است.

🔺گزارش کامل را در این لینک مطالعه کنید (http://fna.ir/4vrku).

https://bit.ly/3omcwLz

@WaterDiplomacy

🔻ورود مهاجران افغانستانی به حاشیۀ شهرهای ایران، چه ابعادی دارد و با چه پیامدهایی روبروست؟

🔹روزنامه #پیام_ما امروز، ۱۰ خرداد گزارشی با تیتر «سیاستگذاری اجتماعی مهاجران را فقیر کرد» منتشر کرد که گزارشی از سومین سلسله‌نشست‌های هم‌اندیشی در باب ابعاد فرهنگی حضور مهاجران افغانستانی در ایران است.

🔹این نشست با موضوع «ابعاد و پیامدهای حاشیه‌نشینی مهاجران افغانستانی در ایران برگزار شد که بخش‌هایی از آن را می‌خوانیم:

🔹«پویا علاءالدینی»، دانشیار دانشکدۀ علوم اجتماعی تهران در بخشی از این نشست گفت:«مهاجران افغانستانی که از مناطق روستایی به ایران آمده‌اند، ممکن است به‌طور نسبی شرایط بهتری پیدا کرده باشند و دسترسی آنها به برخی از خدمات از جمله آموزش و بهداشت بهبود پیدا کرده باشد اما چون نسبت به مردم ایران فرصت کمتری دارند، به جمعیت فقرای شهری اضافه می‌کنند.»

🔹«آمنه میرزایی»، پژوهشگر و از نویسندگان کتاب «افغانستانی‌ها در شهر تهران» با اشاره به پژوهشی که در سه منطقۀ ۲، ۱۲ و ۲۰ در تهران انجام داده‌اند، گفت: «در محلاتی همچون امین‌آباد (منطقه ۲۰) و فرحزاد (منطقه ۲)، اعتماد محلی‌ها باعث شده که افغانستانی‌ها صاحب کسب‌وکار شوند. برای مثال در فرحزاد، افغانستانی‌ها نه به‌عنوان کارگر رستوران‌ها بلکه به‌عنوان مدیریت رستوران فعالیت می‌کنند؛ هرچند که ترجیح می‌دهند افغانستانی‌بودن خود را انکار کنند.»

🔹او با بیان اینکه در امین‌آباد نیز زمین‌های کشاورزی بسیاری هست که افغانستانی‌ها نه تنها به‌عنوان کارگر کشاورزی بلکه به‌صورت شراکتی ادارۀ یک زمین کشاورزی را برعهده دارند، ادامه داد:«در امین‌آباد یک محلیت افغانستانی شکل گرفته است و مغازه‌هایی هستند که به فروش لباس‌های محلی افغانستانی مشغولند. بازارهای محلی توسط خود افغانستانی‌ها شکل گرفته است و در آن افغانستانی‌ها، دادوستد می‌کنند.»

🔹«محمدحسن کریمیان»، نویسندۀ کتاب «زباله‌گردی» دربارۀ ریشه‌های در حاشیه نگه‌داشتن مهاجران افغانستان در ایران با تکیه بر مسیر تاریخی شکل‌گیری و گسترش کارهای غیررسمی در بازار پسماند خشک به پژوهشی در بازۀ زمانی سال‌های ۹۷ تا ۹۹ اشاره کرد: «داده‌های مطالعاتی ما و دیگر پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ۹۵ درصد زباله‌گردها در تهران، افغانستانی هستند و به‌شکل موقت در این حوزه کار می‌کنند؛ چرا که مهاجرت فصلی آنان را راحتتر می‌کند و در این شغل یک شبکۀ قومیتی ایجاد کرده‌اند.»/#پیام_ما

#افغانستان

@payamema

😔آخرالزمان در سیستان‌وبلوچستان

‏اینجا در نوار مرزی ایران و افغانستان؛ ملک قیمتی ندارد و خانه‌های بدون مشتری زیادی متروکه شده. محمد صفرزهی، مالک یک دفتر معاملات مسکن در زابل می‌گوید «در مقابل هر ۷۰ درخواست فروش، تنها دو درخواست خرید داریم و مردم دسته‌دسته در حال مهاجرت هستند.»

و باغ‌ها بدون قطره‌ای آب خشکیده و خریداری ندارند و بی‌آبی گاو و گوسفندان را تلف کرده‌است. کشاورزان می‌گویند نزدیک به سه سال است که حتی یک بوته عدس نکاشته‌اند اما دولت خسارت طرح «نکاشت» را به کشاورزان پرداخت نکرده‌است.

‏افغانستان آب را بطور کامل روی سیستان قطع کرده و مرزنشینان مام دار و ندارشان را به بحران آب باخته‌اند. حالا منبع درآمد بسیاری از آنها تنها یارانه ماهانه ۳۰۰ هزار تومانی است که حدود ۶ دلار می‌شود و زندگی با آن نمی‌چرخد. چهره‌های تکیده، دهان‌های بی‌دندان و لباس‌های مندرس گواه وضعیت معاش مرزنشینان سیستانی است.

‏در قُرقُری و تخت‌شاه قایق‌های به‌گل‌نشسته و وارونه کنار تابلوهای «شنا ممنوع» دیده می‌شوند اما از اسکله تنها لاستیک‌های سیاه لنگرگاه به جا مانده و برهوتی با خاک ترک‌خورده و شور. در حوالی هامون نام‌ خانوادگی بیشتر روستانشینان صیاد و صیادی است‌ اما از پیشینه اجدادی، تنها تورهای صیادی آویزان به دیوارها مانده که زیر نور آفتاب پوسیده‌اند.

‏صحنه‌ها در سیستان آخرالزمانی است. خورشید مثل آتش گداخته جهنم است و تا چشم کار می‌کند برهوت است و برهوت. لایه‌های ضخیم نمک بر خاک کنار جاده برق کورکننده‌ای دارد. خاک مثل مرده‌ای کف به لب آورده‌است.

‏در جاده، گردباد زوزه می‌کشد و شن‌های روان را پیچ و تاب‌خوران به هوا می‌برد. حسن شهدادی، معلم زابلی می‌گوید جاده تا صد‌متری کور است و اهالی می‌گویند طوفان شن و نمک باعث شیوع آسم در منطقه شده‌است.

‏موج مهاجرت آدم‌ها و مشاغل سبب شده که گاهی اهالی برای خرید یک نان ساده ۵۰ دقیقه در گرمای ۴۰ درجه پیاده‌روی کنند و اولین سلمانی یا بقالی ۳۰ ۴۰ کیلومتر با آنها فاصله داشته باشد! فروشگاه لوازم خانگی یا کتابفروشی که وجود خارجی ندارد!

‏⬅️ لینک گزارش میدانی من از سیستان و نقطه صفر مرزی ایران و افغانستان:
⁦ sharghdaily.com

نویسنده: #مریم_شکرانی، دبیر گروه اقتصادی روزنامه شرق
تماس در توییتر:
@shokrani_maryam

#سیستان‌وبلوچستان
#آب
#افغانستان
#هامون
#هیرمند

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: @CC_AP

در هیاهوی جهان؛ تنها مانده اند..

این مرد داغدیده‌ی هراتی می‌گوید ۱۴ عضو خانواده‌اش زیر آوار زلزله مانده‌اند و کاری از دستش برنمی‌آید… دریغ و درد🖤🖤💔💔

#افغانستان

🆔@RuralWomenIssues