✔️ گزارش کمیته فنی وزارت نیرو در خصوص منتفی شدن سد بهشت آباد

🔹 سد بهشت آباد به لحاظ پیچیدگی های زمین شناسی و کارستی بودن و عدم آب بندی مخزن سد منتفی شود

🔹 امکان ساخت سد بلند و حتی کاهش ارتفاع سد از سوی شورای فنی وزارت نیرو منتفی است.

🔹 بر این اساس مطالبه جمع آوری کارگاه سد و تونل بهشت آباد خواست اصلی مردم است. از دادستان محترم استان چهارمحال بختیاری تقاضا داریم صدای مردم باشد.

https://t.me/sedayepayeab1


#تغییر_به_نفع_مردم
#آب، #زن ، #زندگی، #آزادی
#رو_به_میهن ، #پشت_به_دشمن
#نه_به_انتقال_آب_کارون
#نه_به_خصوصی_سازی_اموال_ملی
#نه_به_یارانه_پنهان_صنعت
#پارلمان_آب
#دادگاه_قانون_اساسی
#انتخاب_دادستان_توسط_مردم
#بازبینی_در_قانون_مجازات_اسلامی #برگزاری_زود_هنگام_انتخابات
#بازگرداندن_اموال_عمومی_خصوصی_شده
#ملی_کردن_بانک_ها_و_صنایع_مادر

#اختصاصی

◻️چرا در مسئلۀ سدسازی در ایران نگرش «مدیران» و «کارشناسان» متفاوت است؟

🔻رویارویی قدیمی دو دیدگاه

✍️حنیف‌رضا گلزار
*کنشگر محیط زیست و منابع طبیعی

🔹پس از گذشت شصت و پنج سال از آغاز #آبگیری سد امیرکبیر، مدیران و سیاستگذاران امور #آب و حتی محیط زیست کشور همچنان تصور می‌کنند آبی که از رودخانه‌ها به تالاب‌ها و دریاها وارد می‌شود، هدر می‌رود.

🔹نگاهی به داده‌های رسمی ‌نشان می‌دهد که تا پایان سال ۱۳۵۰ خورشیدی، ۱۲ سد به گنجایش کل ۱۰ میلیارد مترمکعب در سراسر ایران به بهره‌برداری رسید و چهار سد به گنجایش کل ۴.۶ میلیارد مترمکعب در دست ساخت و دو سد به گنجایش کل ۱.۹ میلیارد مترمکعب نیز در دست مطالعه قرار داشت.

🔹به بیان دیگر، تعداد سدهایی که تا پایان سال ۱۳۵۷ در کشور بهره‌برداری شد، یا برای بهره‌برداری برنامه‌ریزی شد ۱۸ مورد و حجم کل این سدها نیز ۱۶.۵ میلیارد مترمکعب بود.

🔹با توجه به اینکه حجم روان‌آب‌های سطحی کشور در نیم‌قرن پیش به‌طور میانگین نزدیک به ۸۰ میلیارد مترمکعب در سال بوده است، یعنی این‌که کشور تا پایان سال ۱۳۵۷ در مجموع برای ۲۰ درصد از کل حجم روان‌آب‌های سطحی خود مدیریت سازه‌محور آب را در پیش گرفته بود و ۸۰ درصد از حجم رواناب‌های سطحی کشور همچنان متعلق به طبیعت و محیط زیست بود.

🔹 البته این بدان معنا نیست که قرار بود برنامۀ مدیریت سازه‌محور آب در ایران، روی همان مهار ۲۰ درصدی متوقف شود. چرا که امروز می‌دانیم بسیاری از سدهایی که به تازگی در کشور بهره‌برداری شده‌اند، در همان دوران مطالعه و مکان‌یابی شده بودند.

🔹اما در همان سال‌ها و با این‌که در عمل تنها ۲۰ درصد از حجم کل روان‌آب‌های سطحی کشور با مدیریت سازه‌محور آب بودند، یعنی با سدسازی مهار شده بودند، بعضی از کارشناسان با نگاهی ژرف به آینده، نقدهایی به این شیوۀ مدیریت منابع آب کشور داشتند.

🔹«محمد بایبوردی» که بی‌گمان از جمله بنیانگذاران دانش نوین #خاکشناسی در ایران و البته از نظریه‌پردازان برجستۀ کشور در حوزۀ #کشاورزی و #امنیت_غذایی بود و هست (و بدون بزرگنمایی، مسیر خاکشناسی و خاکشناس‌شدن در ایران، همچنان و بدون رقیب و با فاصلۀ بسیار از لابه‌لای برگه‌های کتاب‌های تخصصی و قطور او می‌گذرد)، یکی از این کارشناسان منتقد گسترش سدسازی در ایران بود و دربارۀ سهم ۲۰ درصدی مدیریت سازه‌محور آب‌های سطحی کشور نظری متفاوت داشت.

🔹یادداشت او با عنوان «امکانات توسعۀ کشاورزی در ایران» که در شماره‌های ۸۵۲ تا ۸۵۵ روزنامۀ «رستاخیز» (۸ اسفندماه ۱۳۵۶ تا ۱۱ اسفندماه ۱۳۵۶)، منتشر شده بود، همچنان تاریخ انقضا ندارد و برای سیاست‌گذاری و مدیریت بخش کشاورزی و امنیت غذایی، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.

🔹جا دارد پس از به‌روزرسانی برخی داده‌ها برای همۀ مدیران و تصمیم‎سازان بخش‌های کشاورزی و اّب و امنیت غذایی کشور در قالب دورۀ آموزشی ویژه، آموزش داده شود./پیام‌ما

#سدسازی

@payamema

⁠◻️ حجت میان‌آبادی، پژوهشگر دیپلماسی آب، در گفت‌و‌گو با #پیام‌ما:

🔻 از دیپلماسی نوین آب غفلت کرده‌ایم

✍️ فاطمه باباخانی

🔷 حجت میان‌آبادی پژوهشگر دیپلماسی آب و استادیار دانشکده کشاورزی، مهندسی و مدیریت آب دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌و‌گو با #پیام_ما با تشریح خطاهای راهبردی در زمینه دیپلماسی آب راهبردهای غیرواقعی برای حل مسئله کم‌آبی را نقد کرده است.

🔹باید وزارت نیرو به عنوان کمیسار آبی #هیرمند و متولی اصلی آب‌های فرامرزی، وزارت امور خارجه و سازمان حفاظت محیط زیست تعریف خود را از «دیپلماسی فعال و پویا» مشخص کنند.

🔹کشورهای خارجی نظیر ترکیه،‌ هند یا آمریکا از پروژه‌های سدسازی متعدد در افغانستان برای نفوذ سیاسی در این کشور یا فشار بر ایران استفاده می‌کنند.

🔹مسئولان استانی بگویند درس آموخته‌هایشان از این‌همه بودجه و پروژه‌های شکست خورده در سیستان چیست؟

🔹زمانی که از دیپلماسی محیط زیستی صحبت می‌کنیم ابتدا باید تعریفی از دیپلماسی داشته باشیم. متاسفانه بر اساس یک باور غلط تاریخی که شاید ریشه اجتماعی-سیاسی داشته باشد، دیپلماسی همان مذاکره فرض گرفته شده است.

🔹متاسفانه رویکردهای ما در مواجهه با دیپلماسی آبی نامشخص و نسخه‌های منسوخ شده است.

🔹سازمان برنامه و بودجه و دستگاه‌های نظارتی باید به شکل شفاف به جامعه و مردم سیستان بگویند بودجه‌هایی که به اسم حل مسئله آب در سیستان در سه دهه اخیر خرج شده، چه سرنوشتی داشته‌اند‌ .

🔹ما چندین پروژه چند ده هزار میلیارد تومانی در سه دهه گذشته به اسم مردم سیستان داشتیم که آبی نصیب مردم نکرده است. علاوه بر آن کسانی که چنین صحبت‌هایی را مطرح می‌کنند باید به این پرسش پاسخ دهند که نیاز آبی سیستان چقدر است و طرح‌هایی مثل آب ژرف و آب شیرین‌کن چه میزان از این نیاز را برطرف می‌کنند؟/#پیام_ما

#آب

@payamema

#اختصاصی

🔻 آب بی‌پناه است

✍️ یادداشت کامران داوری
استاد دانشگاه فردوسی مشهد

🔷این‌که چه درصدی از آب از کدام منابع سطحی یا زیرزمینی و برای چه مصرفی استفاده می‌شود، به خودی خود مهم نیست. مسئله مهم این است که نسبت به تجدید‌پذیری این منابع چه رفتاری داریم. فاجعه همین‌جا اتفاق می‌افتد؛ جایی مثل خراسان رضوی که ۱۳۰ درصد از منابع تجدید‌پذیر را برداشت می‌کنیم. این در حالی است که طبق استاندارد جهانی، اجازه نداریم که بیشتر از ۴۰درصد منابع تجدیدپذیر را برداشت کنیم. فرقی هم نمی‌کند که از منابع سطحی است یا زیرزمینی، چرا که این دو به هم وابسته‌اند.

🔷آب‌های سطحی با ایجاد رواناب در اثر بارش‌ها، شکل می‌گیرد، سفره‌های زیرزمینی را تغذیه می‌کند و در فصولی که بارش وجود ندارد، به صورت جریان چشمه‌ها به سطح زمین می‌رسد یا با نشت از کف رودخانه‌ها آنها را آبیاری می‌کند. بنابراین آب‌های سطحی و زیرزمینی از هم جدا نیستند. وقتی منابع آب تمام و حوضه مسدود شد، راه حل این است که مجوزهایی که تاکنون صادر شده، تنها مجوزهای موجود باشد و هر که آب لازم دارد، از همین مجوزها خرید و فروش کند.

🔷اما تفکر غالب اجازه این کار را نداده است. در ایران با آمدن پمپ‌ها در حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰سال پیش اضافه برداشتی شکل گرفت که پیش از آن وجود نداشت و رفته‌رفته مشکلاتی را پدید آورد.

🔷به طور خاص در سال ۱۳۴۷ در مشهد وقتی متوجه پایین رفتن سطح سفره‌های زیرزمینی شدند، باید حفر چاه‌های بیشتر ممنوع می‌شد و مجوز جدیدی صادر نمی‌شد. در آن زمان دشت مشهد حدود یک هزار و ۵۰۰ حلقه چاه رسمی داشت و اکنون شمار چاه‌ها نزدیک به هشت هزار حلقه رسیده است. مجوز این چاه‌ها را وزارت نیرو صادر کرده که نباید می‌کرد. این اشتباهی است که به دلیل نحوه تفکر دربارهٔ آب‌های زیرزمینی در آن زمان انجام شده اما بدتر این است که اشتباه ادامه داشته است و کمابیش همچنان ادامه دارد.

🔷فرض کنید در مشهد هنوز همان یک هزار و ۵۰۰ حلقه وجود داشت و با گسترش شهر و افزایش نیاز آبی، صنایع مجبور به خرید مجوزهای پیشین بودند و اجازه برداشت از منابع دیگر را نداشتند. اگر چنین بود به شرایط امروز دچار نمی‌شدیم. اما اولویت قائل بودن برای شهر و صنعت جلوی شکل‌گیری بازار آب را گرفته است.

🔷ملی بودن منابع به معنای این است که حق تضییع آنها را نداریم. اما موضوع ملی بودن آب در ایران به دولتی بودن تقلیل داده شده است. دولتی تلقی کردن آب باعث شده تا دولت خود را یدِ واسطی ببیند که هر طور می‌خواهد درباره آب تصمیم بگیرد. این نقطه اول مشکل است. چرا که وقتی کالایی کاهش می‌یابد، مالکیت شکل می‌گیرد. وقتی آب هم کم می‌شود، مالکیت شکل می‌گیرد.

🔷در فقه و دنیا موضوع مالکیت محترم است. در این میان، آب، ماهیت سه‌گانه‌ای دارد؛ عمومی، حیاتی و اقتصادی. ما ارزش آب را نادیده گرفته‌ایم و مسائل را پیچیده کرده‌ایم.
🔷شهرداری‌ها موظف هستند همان‌طور که محیط زیست شهری و فضای سبز را بهبود می‌دهند، مسئله آب و فاضلاب را به عهده بگیرند چرا که سهام‌دار ۴۹ درصدی آبفا هستند. اما اکنون هیچ یک از شهرداری‌های بزرگ کشور در آبفا هزینه نمی‌کنند. این در حالی است که باید برنامه‌ریزی انجام شود و برای تامین آب منابع مالی فراهم کنند.

🔷زمانی نخستین تونل انتقال آب در اصفهان احداث شد که این شهر دچار مشکلات جدی آب شده بود. اما مشکل آب اصفهان حل نشد. تونل دوم و سوم هم مشکل آب را مرتفع نکرد بلکه اشتها برای توسعه افزایش یافت. مدیریت تقاضا درست عکس این روند است. وقتی هزینه‌های زیرساختی در جایی بالا رفت، اشخاص تمایلی به زندگی در آنجا نخواهند داشت. اگر شهر ارزانی بسازیم که هم ارزان است و هم پول در آن فراوان است، جمعیت در آن افزایش می‌یابد و هجوم به آن انتها ندارد.

🔷 وقتی قواعد بازار را رعایت نکنید، باغ‌-ویلاهای مجانی راه می‌افتد و آب‌دزدی هم شکل می‌گیرد. اما اگر این ارزش شکل بگیرد، همان مالکان چاه‌های آب، اجازه نمی‌دهند هیچ چاه غیرمجازی حفر شود. اما وقتی این شرایط پیش بیاید، هیچ‌کس برای آب مالکیتی قائل نیست. آب به ماده بی‌پناهی تبدیل می‌شود و فاجعه منابع مشترک در پی آن پدید می‌آید. ما نگذاشته‌ایم که افراد احساس مالکیت و مادری به آب داشته باشند.

🔷پیش از این اما باید تفویض اختیار انجام شود. آیا اجازه داده‌ایم که به طور مثال شهر قوچان درباره آب تصمیمات بنیادین بگیرد؟ حوزه محلی نیازمند حکمرانی محلی و حوزه استانی نیازمند حکمرانی استانی است./#پیام_ما

#آب

@payamema

#اختصاصی

🔻 این‌بار کسی تکان می‌خورد؟

✍️حمیدرضا میرزاده
دبیر تحریریه

🔷به نظر می‌رسد دیگر قرار نیست «گزارش‌های تکان‌دهنده» کسی را تکان دهد. مرکز پژوهش‌های مجلس گزارشی از برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی منتشر کرده است. گزارشی که از کسری تجمعی ۱۴۳ میلیارد مترمکعبی در منابع آب زیر زمینی خبر می‌دهد.

🔷اگر بخواهیم کمی شفاف‌تر و دقیق‌تر درباره این عدد صحبت کنیم، باید بگوییم که مصرف سالانه آب در ایران بنا بر گزارش اخیر وزارت نیرو، چیزی در حدود ۹۸ میلیارد مترمکعب است که ۵۵ درصد آن یعنی حدود ۴۵ میلیارد مترمکعب از منابع زیرزمینی تأمین می‌شود.

🔷به بیان دیگر آنچه به عنوان «کسری تجمعی» اعلام شده، حجمی حدود سه برابر مصرف سالانه آب‌های زیرزمینی در ایران دارد. ساده بگوییم: تقریباً چیزی از آبخوان‌ها و منابع آب زیرزمینی باقی نمانده است.

🔷آمار وزارت نیرو از وجود ۸۰۰ هزار حلقه چاه مجاز و غیرمجاز در کشور خبر می‌دهد. معمولا رسم بر این است که کمبودها، نارسایی‌ها و مشکلات به گردن «فعالیت‌های غیرمجاز» انداخته شود و این وزارت‌خانه هم در گزارش خود به طور نامحسوسی همین رویه را در پیش گرفته است. وزارت نیرو هم در گزارش خود اعلام کرده «۸۵ درصد برداشت از منابع آب زیرزمینی از طریق چاه‌های مجاز انجام می‌شود.»

🔷در واقع سالانه ۳۸ میلیارد مترمکعب آب با مجوز وزارت نیرو برداشت می‌شود و حدود هفت میلیارد مترمکعب دیگر از طریق چاه‌های غیرمجاز برداشت می‌شوند.

🔷نسبت تعداد چاه‌های غیرمجاز به مجاز اما چیز دیگری می‌گوید. مرکز پژوهش‌های مجلس تعداد چاه‌های مجاز را ۴۱۶ هزار حلقه و تعداد چاه‌های غیرمجاز را ۳۳۷ هزار حلقه بیان می‌کند و جمع کل چاه‌های کشور را ۷۵۳ هزار حلقه (۴۳ هزار حلقه کمتر از آمار وزارت نیرو) اعلام می‌کند. بر این اساس، یعنی ۵۵ درصد چاه‌های کشور مجاز هستند اما به گفته وزارت نیرو، ۸۵ درصد منابع آب زیرزمینی را مصرف می‌کنند. این تناقضی قابل تأمل است.

🔷سوال اینجاست که آیا آبدهی متوسط چاه‌های غیرمجاز سالانه ۲۰ هزار و ۷۷۰ مترمکعب است؟ و آیا حفر چاهی با این میزان آبدهی اساساً صرفه اقتصادی دارد؟ این سوالی است که باید کارشناسان اقتصاد کشاورزی پاسخ دهند.

🔷اما اگر بخواهیم اعداد وزارت نیرو را بپذیریم، با چند گزاره روبرو خواهیم بود. یا این وزارتخانه نظارتی بر میزان برداشت آب از چاه‌هایی که خود مجوزش را صادر کرده ندارد. یا آنکه از ابتدا برآورد اشتباهی از میزان مجاز برداشت از چاه‌هایی که مجوز آنها را صادر کرده، داشته است.

🔷بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌ها، میزان کسری سالانه آبخوان‌ها ۵ میلیارد مترمکعب است و وزارت نیرو نیز در گزارش خود سعی دارد تمام بار کسری آبخوان‌ها را به گردن چاه‌های غیرمجاز بیاندازد که به گفته همین وزارتخانه سالانه هفت میلیارد مترمکعب از آب‌های زیرزمینی برداشت می‌کنند.

🔷در این گزارش به پیشرفت پروژه‌های «طرح احیای و تعادل‌بخشی منابع آب زیر زمینی کشور» اشاره شده است. در این طرح استقرار ۶۰۰ گروه گشت و بازرسی برای کنترل برداشت از چاه‌ها و نصب ۱۳۰۰ دستگاه جی‌پی‌اس روی دستگاه‌های حفاری با برچسب «اجرا شده» مشخص شده‌اند.

🔷اما «نصب ۲۰۹۰۰مورد تجهیزات اندازه‌گیری روی منابع آب و پیزومترها و چاه‌های اکتشافی» (با هدف اندازه‌گیری سطح آب آبخوان‌ها) فقط ۵ درصد و «حفر ۵۲۰۰چاه پیزومتری در دشت‌های کشور و تجهیز آنها» فقط ۲ درصد پیشرفت داشته است. اما «تهیه بیلان و بانک اطلاعاتی ۶۰۹ محدوده مطالعاتی به‌صورت برخط»، «تهیه و نصب ۳۶۰هزار کنتور حجمی و هوشمند آب و برق» و «خرید چاه‌های كم‌بازده كشاورزی» به طور کل اجرا نشده‌اند. در واقع این گزارش، توانایی کم وزارت نیرو در کنترل برداشت از منابع آب زیرزمینی را نشان می‌دهد.

🔷همین نظارت ضعیف، آمارهای وزارت نیرو از سهم چاه‌های غیرمجاز را با تزلزل روبرو می‌کند. در حالی که قرار بوده تا ۳۶۰ هزار کنتور هوشمند، میزان برداشت آب بخش عمده چاه‌های مجاز را کنترل کنند، اما این پروژه هیچ‌گاه انجام نشده است. از سوی دیگر حتی برآوردها از تعداد چاه‌های غیرمجاز در دو گزارش مرکز پژوهش‌ها و وزارت نیرو اختلافی ۴۳ هزار تایی دارد. با این حال گزارش وزارتخانه بر عملکرد خودش مهر تایید می‌زند و اضافه برداشت‌ها از منابع آب زیرزمینی را به فعالیت‌های بدون مجوز نسبت می‌دهد.

🔷اینکه بدانیم با چه راه‌حل و ترفندی می‌توان وضعیت منابع آب کشور را بهبود بخشید، ساده نیست. اما این را می‌دانیم که وضعیت یک تراژدی تکان‌دهنده و تمام عیار است؛ آیا این بار کسی تکان می‌خورد؟/#پیام_ما

#آب_زیرزمینی

@payamema

◻️نتایج آنالیز آب‌های چاه ژرف در سیستان نشان می‌دهد که به هشت عنصر سنگین آلوده‌اند

🔻هزینۀ نجومی برای استخراج آب آلوده

🔷درحالی‌که دولت به‌تازگی از اوج‌گیری فعالیت‌ها در زمینۀ توسعۀ تحقیقات و اکتشافات آب ژرف خبر داده است، نتایج آنالیز آب‌های استخراج‌شده نشان می‌دهد که هشت عنصر سنگین در آن وجود دارد.

🔷رئیس شاخۀ مهندسی عمران فرهنگستان علوم در دومین روز نشست تحلیلی وضعیت تالاب‌های کشور با اشاره به آنالیز نمونه‌ها در آزمایشگاهی در آلمان، این پروژه را شکست‌خورده دانست و گفت: «براساس گزارش‌ مرکز پژوهش‌های مجلس حتی اگر همۀ کشور را حفر و آب‌های آن را استخراج کنیم، تمام این آب‌ها ۲ میلیارد مترمکعب می‌شود، درحالی‌که ما میلیاردها تومان هزینه می‌کنیم تا این آب را استخراج کنیم.»

🔷 این هشدارها در شرایطی است که کمتر از یک‌ماه پیش سرپرست ستاد آب، اقلیم و محیط زیست معاونت علمی ریاست‌جمهوری در اظهارنظری متناقض از اظهارات پیشین، از اتصال آب چاه ژرف شهر ادیمی به شبکۀ آبرسانی تا پایان فروردین‌ماه خبر داد./#پیام_ما

#آب

@payamema

📊منابع آب‌هاي زيرزميني و مقدار تخليه سالانه آن‌ به تفكيك شركت‌هاي آب منطقه‌اي (سال آبي 1400-1399)

📘مرجع: سال‌نامه آماري كشور (1400) مركز آمار ايران

⚠️حجم تخليه از منابع آب زيرزميني كشور (چاه، چشمه و قنات) در سال آبي 1400-1399 ، 55.6 ميليارد مترمكعب بوده است.

📊209300 حلقه چاه با حجم تخليه 29.3 ميليارد مترمكعب و 675997 حلقه چاه نيمه عميق با حجم تخليه 12.1 ميليارد مترمكعب ، بيشترين سهم از حجم تخليه از منابع آب زيرزميني را به خود اختصاص داده‌اند.

📊بيشرين تعداد چاه نيمه عميق نيز در استان مازندران و به تعداد 115796 حلقه مي‌باشد.

📊از نظر تعداد چاه عميق استان فارس و از نظر حجم تخليه استان كرمان در صدر استان‌هاي كشور قرار دارد.

#آب_زيرزميني
#مركز_آمار_ايران
join👉 @WaterOnline

⁠◻️ میزان آب پنهان که از طریق دورریز غذا در ایران هدر می‌رود معادل ۴۵ درصد حجم کل سدهای احداث شده است
🔻 نصف ذخایر سدها در سطل زباله
✍️ مهتا بذرافکن

🔷براساس گزارش فائو، در ایران مقدار آب تلف‌شدۀ ناشی از ضایعات کشاورزی به‌میزان ۳.۹ و حتی بنا به آمار فائو ١٣ میلیارد مترمکعب معادل حدود ۴۵ درصد حجم ذخیره‌شدۀ کل سدهای کشور (سال ۹۲-۹۳) است که ارزش اقتصادی آن بیش از ۲/۸ میلیارد دلار معادل ۳۶۴ هزار میلیارد ریال است.»

🔷اینها فقط عدد نیستند، این اعداد نشان‌دهندۀ مقدار آب زیرزمینی خارج از دید و تصور ماست که هر سال از دست می‌رود و همچنین به‌معنای آلوده‌شدن میلیون‌ها مترمکعب آب سطحی و خاک با ارزش نیز هست.

🔷این گزارش می‌گوید در ایران به‌دلیل تورم و گرانی؛ خوراک تولیدشده نمی‌تواند توسط مصرف‌کننده‌ها در زمان مناسب خریداری و مصرف شود. در نتیجۀ این ضعف قدرت خرید، تولیدات غذایی یا مانند محصولات کشاورزی در کوتاه‌مدت به زباله تبدیل می‌شود، یا مانند برخی از محصولات دیگر در بلندمدت در انبارها می‌ماند و تاریخ مصرف آن سپری می‌شود و از دست می‌رود یا با افت کیفیت عرضه می‌شود.

🔷این شکنندگی مصرف که به‌دلیل فقر اقتصادی، کاهش ارزش پول ملی و تضعیف قدرت خرید غذای کافی و با کیفیت بر مردم تحمیل شده است؛ به‌تدریج بر سلامتی آحاد جامعه به‌ویژه آسیب‌پذیرترین‌ها تاثیر بد و منفی می‌گذارد و جامعه را در یک چرخۀ بیماری و ناتوانی می‌افکند که اثرات آن بر سلامتی جسم و روان و ذهن گاه غیرقابل جبران است./#پیام_ما
#آب
@payamema

◻️ گزارش میدانی «پیام ما» از روزگار مهاجران سیستانی در روستای «تنگراه» گلستان

🔻باد ما را مهاجر کرد

✍️ فاطمه باباخانی

🔷 مهاجرت به گلستان به‌ویژه از منطقۀ سیستان درحالی طی ده سال گذشته فزونی یافته است که مسئولان این استان، نسبت به پیامد‌های این مهاجرت به‌ویژه در حوزۀ آبی هشدار می‌دهند.

🔷 در آخرین آمار رسمی اعلام‌شده از سوی دولت، این استان با کاهش ۳۷ درصدی بارندگی و خشکسالی روبه‌روست. از سوی دیگر تعداد قابل توجهی از این مهاجران یا ساکن حاشیۀ شهرها می‌شوند یا روستاهای محروم هستند.

🔷 «تنگراه» یکی از این روستاهاست که طی دهه‌های اخیر میزبان مهاجرانی بوده که حالا خودشان صاحبخانه به حساب می‌آیند، اما مشکلات مهاجرت هنوز همراهشان است. /#پیام_ما
#محیط_زیست #آب #سیستان #مهاجرت
@payamema

🎥 سراب آب ژرف

🔹با جدی شدن مسئله کم‌آبی در استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان اظهارنظرها درباره میزان اثربخشی طرح حفر چاه‌های آب ژرف افزایش یافته است. امین شول سیرجانی، سردبیر روزنامه #پیام_ما این موضوع را در ۹۰ ثانیه بررسی کرده است.

🔹گزارش‌ها و مقالات تحلیلی «پیام ما» درباره ابعاد مختلف طرح حفر چاه‌های آب ژرف را سایت روزنامه بخوانید.

#یادداشت_ویدئویی
#آب_ژرف
@payamema

✔️ حذف ارزیابی محیط زیستی پروژه های عمرانی در لایحه برنامه هفتم توسعه

🔹 بر اساس لایحه برنامه هفتم توسعه پروژه های عمرانی بی نیاز از دریافت مجوز محیط زیستی می شوند


🔹 در کنار تهاجم سازمان یافته به معیشت و کاهش حقوق مستمری بازنشستگان در ماده ۶۷ قانون برنامه هفتم؛ دولت در اقدامی جنون امیز  بخش محیط زیست را از لایحه برنامه هفتم حذف کرد.

https://t.me/sedayepayeab1


#تغییر_به_نفع_مردم
#آب، #زن ، #زندگی، #آزادی
#رو_به_میهن ، #پشت_به_دشمن
#نه_به_انتقال_آب_کارون
#لزوم_تصویب_قانون_جامع_حفاظت_از_رودخانه_ها
#نه_به_خصوصی_سازی_اموال_ملی
#نه_به_یارانه_پنهان_صنعت
#پارلمان_آب
#هوشمندسازی_کشاورزی
#سیاست_های_رفاهی_و_تامین_اجتماعی
#دادگاه_قانون_اساسی
#انتخاب_دادستان_توسط_مردم
#بازبینی_در_قانون_مجازات_اسلامی #برگزاری_زود_هنگام_انتخابات
#بازگرداندن_اموال_عمومی_خصوصی_شده
#ملی_کردن_بانک_ها_و_صنایع_مادر

#گفتار

◻️در نظام برنامه‌ریزی ما، آب و مسایل مربوط به آن به صورت مستقل دیده نمی‌شود

🔻«نظام هماهنگی غیررسمی» برنامه‌های آب را فلج می‌کند

🔹در نظام برنامه‌ریزی ما، آب و مسایل مربوط به آن به صورت مستقل دیده نمی‌شود. به علاوه هدف‌های تعیین شده در نظام برنامه‌ریزی ما محقق نمی‌شوند و همین موضوع بر انگیزه برنامه‌نویسی و اجرای برنامه تأثیر می‌گذارد.

🔹یکی از هدف‌هایی که گذاشته شده بود، سازماندهی سه‌سطحی مدیریت آب کشور بود که به‌ویژه برای کنترل برداشت آب زیرزمینی مورد توجه بود. همچنین «سند آب» نیز یکی دیگر از اهداف بود که باید مسایل حقوق آب را مشخص می‌کرد و دست‌اندازی‌هایی که به آب انجام می‌شود و بی‌انضباطی‌های موجود در این زمینه را رفع می‌کرد.

🔹تحویل حجمی آب نیز از دیگر اهدافی بود که از برنامه دوم توسعه مشخص شده بود و تاکنون بدون نتیجه مانده است. علاوه بر اینها، ساماندهی نظام بهره‌برداری آب بود که این نظام کماکان بلاتکلیف مانده است. حتی هدف‌گذاری‌هایی که درباره مسایل اقتصادی آب انجام شده بود، مانند ارزش‌گذاری اقتصادی آب، واقعی‌کردن نرخ‌گذاری آب و ساماندهی شرکت‌های آب که هیچ‌کدام از آنها به سرانجام نرسیدند.

🔹همین اتفاقات در برنامه هفتم هم در حال تکرار است. اصولا در نوشتن برنامه‌ها، جهت‌گیری‌هایی کلی مشخص می‌شود که این جهت‌گیری‌های کلی فی‌نفسه هیچ ارزشی ندارند، مگر آنکه برای اجرای آنها پیگیری انجام شود.

🔹مهمتر از آن، پیگیری این موضوع است که چرا هدف‌گذاری‌های گذشته انجام نشده است. طبیعتا بدون این پیگیری‌ها نمی‌توانیم امیدی به برنامه جدید ببندیم.

🔹در این سال‌ها همواره مهمترین دلیل عدم دستیابی به اهداف برنامه‌ها، ناهماهنگی عنوان شده است. ریشه این ناهماهنگی وجود یک نظام هماهنگی غیررسمی در کشور است که در رأس امور مربوط به آب قرار دارد.

🔹 در واقع هماهنگی‌های ظاهری و رسمی که در قالب برنامه انجام می‌شود و نشان داده می‌شود، زیاد جدی گرفته نمی‌شود. چون نظام هماهنگی غیررسمی بسیار وسیع‌تر از نظام هماهنگی رسمی است و عملا همین نظام است که بر مسایل مربوط به آب سایه می‌اندازد و خودش را بر مستندات رسمی برنامه‌ها تحمیل می‌کند.

🔹به عنوان مثل در برنامه ششم مقرر شده بود که در بخش برداشت آب زیرزمینی، ۱۱ میلیارد مترمکعب کاهش برداشت داشته باشیم.

🔹در کنار این تکلیف قانونی، ما طرح‌های تامین آب اضافه داشتیم که همین موضوع به تقاضاهای جدید برای آب دامن می‌زد.

🔹به این شکل، تمرکز زیادی به سوی شیرین کردن آب شور و انتقال آب دریا به مسافت‌های طولانی سوق پیدا کرد و این به صورت کلی با سیاست کاهش برداشت ۱۱ میلیارد مترمکعب از آب‌های زیرزمینی در تعارض بود. چرا که شیرین‌سازی و انتقال آب شور، به دلیل راحتی در اجرا بر همه برنامه‌های مربوط به کاهش مصرف غلبه پیدا کرد و آن سیاست کلا فراموش شد.

🔹تا زمانی که نظام هماهنگی غیررسمی در حوزه آب بر نظام هماهنگی رسمی غلبه دارد، نوشتن برنامه‌های توسعه عملا راه به جایی نمی‌برد./#پیام_ما

#آب

@payamema

⁠◻️مرکز پژوهش‌های مجلس هشت دهه حکمرانی آب در برنامه‌های توسعه را بررسی کرد

🔻گرداب برنامه‌ریزی برای آب

🔹از سال ۱۳۲۷ که سنگ بنای برنامه‌های توسعه در کشور نهاده شد، تا قبل از انقلاب پنج برنامه عملیاتی شد.

🔹به‌مرور، این برنامه‌ها از منظر کارشناسی و علمی کارآمدتر شدند. اما بدنۀ اجرایی و مدیریتی کشور به طور متناسب، ظرفیت پذیرش تحولات و تغییرات را پیدا نکرد و کشور نتوانست طی ۳۰ سال (۱۳۵۷-۱۳۲۷) صاحب فرهنگ سازمانی منضبط، قانونمند، پاسخگو و زیرساخت‌های اساسی شود.

🔹پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، شش برنامۀ توسعه تدوین شده است که از شروع اولین برنامۀ توسعۀ پس از انقلاب در سال ۱۳۶۸، به‌مرور ادبیات بخش آب در برنامه‌ها ظهور یافت و در برنامه‌های اخیر به جایگاه و مسائل بخش آب بیشتر از برنامه‌های قبلی توجه شد.

🔹کارگروه زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با انتشار گزارشی با عنوان «مرور برنامه‌های توسعه در بخش آب جهت بهره‌گیری در تدوین برنامۀ هفتم توسعه» می‌نویسد: «با وجود نزدیک به هشت‌دهه تجربۀ کشور در تدوین و اجرای برنامه‌های عمران و توسعه، مشکلات فراروی بخش آب کشور همچنان پابرجاست و بحران آب پیچیده‌تر و گسترده‌تر شده است. بنابراین، چنانچه در برنامۀ هفتم توسعه نیز همین روش‌ها و برنامه‌های معمول به‌کار گرفته شوند، عملاً تحولی در بخش آب ایجاد نخواهد شد.»/#پیام_ما

#آب

@payamema

⁠◻️در نشست «نقش اجتماعی زنان در بحران‌های آبی ایران» مطرح شد:

🔻زنان میراث‌دار رنج‌های کم‌آبی

✍️ نازنین افتخار

🔷میلیون‌ها زن در سراسر دنیا، وظیفۀ تأمین آب برای خانوار را به‌عهده دارند. آنها سالانه بیشتر از ۱۵۲ هزار کیلومتر را در مسیرهای سخت و خطرناک، گروهی و با پای پیاده برای رفع این نیاز طی می‌کنند. با وجود اینکه زنان همواره چند برابر بیشتر از مردان رنج بی‌آبی را به دوش می‌کشند، اما بسیار کمتر از آنها به آموزش و توانمندسازی خود در حوزۀ آب دسترسی دارند.

🔷به گزارش بانک جهانی، سهم زنان کشاورز در تمام دنیا در حوزۀ مدیریت منابع آب فقط ۱۰ درصد از اعتبار موجود کشاورزی و خرده مالکی است. باوجوداین، حکمرانی آب هنوز یک مسئلۀ مردانه پنداشته می‌شود. «مهتا بذرافکن»، پژوهشگر تغییر اقلیم در نشست «نقش اجتماعی زنان در بحران‌های آبی ایران» راه‌حل مدیریت منابع آبی را افزایش سواد آبی زنان دانست.

🔷او گفت:«زنان باید از طریق انجمن‌ها و شبکه‌سازی‌های مدنی در حوزۀ آب مطالبه‌گری کنند؛ زیرا آب به‌طور مستقیم با عدالت اقلیمی در ارتباط است و مسئلهۀ جنسیت و نابرابری‌های جنسیتی در حوزۀ آب در کانون این نابرابری‌ها قرار دارد.» /#پیام_ما

#آب

@payamema

😔آخرالزمان در سیستان‌وبلوچستان

‏اینجا در نوار مرزی ایران و افغانستان؛ ملک قیمتی ندارد و خانه‌های بدون مشتری زیادی متروکه شده. محمد صفرزهی، مالک یک دفتر معاملات مسکن در زابل می‌گوید «در مقابل هر ۷۰ درخواست فروش، تنها دو درخواست خرید داریم و مردم دسته‌دسته در حال مهاجرت هستند.»

و باغ‌ها بدون قطره‌ای آب خشکیده و خریداری ندارند و بی‌آبی گاو و گوسفندان را تلف کرده‌است. کشاورزان می‌گویند نزدیک به سه سال است که حتی یک بوته عدس نکاشته‌اند اما دولت خسارت طرح «نکاشت» را به کشاورزان پرداخت نکرده‌است.

‏افغانستان آب را بطور کامل روی سیستان قطع کرده و مرزنشینان مام دار و ندارشان را به بحران آب باخته‌اند. حالا منبع درآمد بسیاری از آنها تنها یارانه ماهانه ۳۰۰ هزار تومانی است که حدود ۶ دلار می‌شود و زندگی با آن نمی‌چرخد. چهره‌های تکیده، دهان‌های بی‌دندان و لباس‌های مندرس گواه وضعیت معاش مرزنشینان سیستانی است.

‏در قُرقُری و تخت‌شاه قایق‌های به‌گل‌نشسته و وارونه کنار تابلوهای «شنا ممنوع» دیده می‌شوند اما از اسکله تنها لاستیک‌های سیاه لنگرگاه به جا مانده و برهوتی با خاک ترک‌خورده و شور. در حوالی هامون نام‌ خانوادگی بیشتر روستانشینان صیاد و صیادی است‌ اما از پیشینه اجدادی، تنها تورهای صیادی آویزان به دیوارها مانده که زیر نور آفتاب پوسیده‌اند.

‏صحنه‌ها در سیستان آخرالزمانی است. خورشید مثل آتش گداخته جهنم است و تا چشم کار می‌کند برهوت است و برهوت. لایه‌های ضخیم نمک بر خاک کنار جاده برق کورکننده‌ای دارد. خاک مثل مرده‌ای کف به لب آورده‌است.

‏در جاده، گردباد زوزه می‌کشد و شن‌های روان را پیچ و تاب‌خوران به هوا می‌برد. حسن شهدادی، معلم زابلی می‌گوید جاده تا صد‌متری کور است و اهالی می‌گویند طوفان شن و نمک باعث شیوع آسم در منطقه شده‌است.

‏موج مهاجرت آدم‌ها و مشاغل سبب شده که گاهی اهالی برای خرید یک نان ساده ۵۰ دقیقه در گرمای ۴۰ درجه پیاده‌روی کنند و اولین سلمانی یا بقالی ۳۰ ۴۰ کیلومتر با آنها فاصله داشته باشد! فروشگاه لوازم خانگی یا کتابفروشی که وجود خارجی ندارد!

‏⬅️ لینک گزارش میدانی من از سیستان و نقطه صفر مرزی ایران و افغانستان:
⁦ sharghdaily.com

نویسنده: #مریم_شکرانی، دبیر گروه اقتصادی روزنامه شرق
تماس در توییتر:
@shokrani_maryam

#سیستان‌وبلوچستان
#آب
#افغانستان
#هامون
#هیرمند

کانال تغییر اقلیم و آلودگی هوا 🍀🍀🍀
ID: @CC_AP

گزارش «پیام ما» از حاشیۀ شهر کرمان، آنجا که خانه‌ها زنگ ندارند

🔻 بی آبی در محدودهٔ بلاتکلیف

✍️ مرضیه قاضی‌زاده

🔹 شرکت آب‌وفاضلاب مناطق حاشیه‌ شهر را از خدمات شبکه آب شهری حذف کرده است

🔹 حرف از دوربین که باشد، کسی لام تا کام حرف نمی‌زند. تصمیم گرفتند ساکت باشند تا آبرویشان نرود. بیشترین واهمه را زنان از شوهرانشان دارند.

🔹 حرف‌زدن از بی‌آبی، فقر یا این در و آن در زدن و رو انداختن به همسایه‌ها برای استحمام، برایشان حکم آبروریزی دارد. نمی‌خواهند کسی از اهل فامیل بفهمد با چه شرایطی زندگی می‌کنند.

🔹 تابستان برای ساکنان «شهرک همت ۱۷»، «شیشه‌گر»، «چهارده‌معصوم»، «سیدی» و سایر نقاط حاشیۀ شهر کرمان نحس‌ترین فصل سال است.

🔹 کرمانی که خودش آب ندارد، دید مدیریت شهری‌اش به این اهالی -که برخی قانونی و برخی غیرقانونی ساخت‌وساز کرده‌اند- مثل سربار است. #پیام_ما

متن کامل گزارش را این‌جا بخوانید.

#آب

@payamema

⚠️🗞💧 در یک دهه گذشته وزن صادرات محصولات کشاورزی ایران حدود ۲.۲ برابر شده اما ارزی که بابت آن وارد کشور شده، کاهشی بوده است. این چکیده یک گزارش تکان‌دهنده اتاق ایران است؛ آن‌هم در شرایطی که تنش‌های آبی در ایران تشدید شده و مسئله به گرفتاری تأمین آب آشامیدنی رسیده است. نکته هشدار‌دهنده این گزارش، صدرنشینی صادرات محصولات آب‌بر و با ارزش افزوده پایین است‌.

📉در این گزارش، به‌صراحت عنوان شده است در سال‌۱۳۹۰ هر واحد محصول کشاورزی و صنایع غذایی به ارزش ۱.۵۴ دلار بر کیلوگرم صادر می‌‌‌‌‌شده که این عدد در سال‌ ۱۴۰۰ به ۰.۶۲ دلار بر کیلوگرم تنزل پیدا کرده است؛ به‌ عبارتی منابع ارزشمند داخلی (آب، خاک و انرژی) با قیمت‌های رو به افول به‌ فروش رسیده‌‌‌‌‌ا‌‌‌‌‌ند.

🗞گزارش روزنامه شرق (لينك)

📘گزارش مركز ملي مطالعات راهبردي كشاورزي و آب اتاق ايران (لينك)

#صادرات_كشاورزي
#آب_مجازي

✳️ کانال اطلاع‌رسانی کنفرانس دوسالانه و نشست‌های فصلی اقتصاد آب:
join 👉 🆔 T.me/WaterEconomics

شاخص EC آب رودخانه قزل اوزن در محدوده سد مشمپا غالبا بین 3000 تا 6000 میکروزیمنس بوده و فقط در زمان وقوع سیل ها به محدوده 1000 میکروزیمنس نزدیک می شود. ساختگاه این سد روی لایه های نمکی است که سبب شده حتی تخلیه شدن آبی با EC بالای 56000 میکروزیمنس هم از محدوده ساخت پی ثبت شود. منطقه دارای پتانسیل تبخیر بالای 2100 میلیمیتر و آورد آبی کمتر از 400 میلیمتر بوده و راندمان افزایش شوری حاصل، چشمگیر است. با این وجود، گویا طرح تخریب سرزمین، با اراده هایی قوی پشتیبانی می شود.

#فساد_اداری #مافیای_سدسازی #آب_منطقه_ای_زنجان #استانداری_زنجان #محیط_زیست #توسعه #مشمپا #مراش #بلوبین #قزل_اوزن

1_6540713167.pdf


🔵 ویژه نامه توسعه پایدار

✔️ شماره اول : تجارب جهانی در مدیریت مصرف آب

🔸کاری ارزشمند از دفتر توسعه پایدار شرکت آب و فاضلاب استان تهران

#آب
#مدیریت_مصرف
#تجارب_جهانی

▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️▫️

✅ رسانه اقتصادی اجتماعی دورنمای اقتصاد
👇👇👇👇
@econviews
اینستاگرام:
👇👇
https://www.instagram.com/econ.views