💠 مدیریت افکار و احساسات دردناک
✳️ برای اکثریت ما، رهایی از افکار و هیجاناتِ ناخواسته، وقتی که در حد ملایم‌اند، کار سختی نیست. وقتی‌که کمی مضطرب، اندکی عصبانی، یا کمی غمگینیم، معمولاً می‌توانیم این احساسات را نادیده بگیریم، حواس‌مان را پرت کنیم، و یا مثبت‌اندیشی کنیم، و از این طریق احساس بهتری به خودمان بدهیم.
❇️ اما هرچه این افکار و احساساتِ دردناک شدیدتر می‌شوند، انجام این کار سخت‌تر می‌شود. به‌عنوان‌مثال، وقتی ما کمی از چیزی غمگین باشیم، اگر خوراک لذیذی بخوریم - شکلات، چیپس، یا بستنی و یا هر چیز دیگری که برایمان لذت‌بخش باشد- اغلب متوجه می‌شویم که این غذای لذیذ به‌طور موفقیت‌آمیزی حواس‌مان را از آن احساسات ناخوشایند پرت می‌کند. اما اگر شدیداً از چیزی غمگین باشیم، و از همین روش‌های حواس‌پرتی استفاده کنیم، بی‌نتیجه خواهد بود. اغلب ما حتی مزهٔ غذا را هم در چنین شرایطی متوجه نمی‌شویم و هیچ حس خوشایندی نخواهد داشت.
✳️ به‌همین‌ترتیب، اگر از موردی که خیلی خطرناک و تهدیدآمیز نیست، اندکی نگران و مضطرب باشیم، و بعد در مورد آن به طور منطقی و عقلانی فکر کنیم (مثلاً با دقت حقایق موجود را بررسی کنیم و خطرات واقعی را محاسبه کنیم)، یا تکنیک‌های آرام‌سازی بدنیِ ساده را انجام دهیم (به‌عنوان‌مثال، چند نفس آرام بکشیم)، برای اکثریت ما، این اقدامات به‌سرعت اضطراب‌مان را کاهش می‌دهد، آرام‌مان می‌کند و نگرانی‌مان رفع می‌شود. اما اگر شدیداً از موردی که یک خطر جدی و واقعی است مضطرب باشیم، چنین راهکارهایی مؤثر واقع نمی‌شود. اگر شما برای یک جراحی جدی به بیمارستان رفته باشید که ریسک بالایی هم دارد، چطور تفکرِ مثبت، آرام‌سازی بدنی، یا حواس‌پرتی شما را از احساس اضطراب خلاص می‌کند؟ مطمئناً، ممکن است که در کوتاه‌مدت با چنین روش‌هایی احساس آرامش کنید، اما چقدر طول می‌کشد که چنین احساساتی بازگردند؟
❇️ یک مثال خوب دیگر این است: اگر کسی که شما شدیداً عاشقش هستید، در بستر مرگ باشد، می‌توانید احساس غمگینی، خشم یا ترس خود را متوقف کنید؟ برای اکثریت انسان‌ها، تنها دو راه وجود دارد تا بتوانند چنین کاری را انجام دهند. یک راه که می‌تواند کاملاً شما را بی‌حس کند استفاده از مواد مخدر و الکل است. روش دوم که می‌تواند ارتباط ما را با هیجان‌هایمان کاملاً قطع کند، به لحاظ تخصصی به آن "تجزیه" گفته می‌شود، که احساس ناخوشایند خلأ و بی‌حسی را به ما می‌دهد.
✳️ به همین دلیل است که ما نیاز داریم مهارت‌های #ذهن_آگاهی، #پذیرش، و شفقت‌ورزی به خود را بیاموزیم. بدین‌ترتیب می‌توانیم به طرز انعطاف‌پذیرتری به افکار و احساسات دردناک پاسخ بدهیم. می‌توانیم فضایی را برای آنها ایجاد کنیم. به جای جنگ با آنها می‌توانیم با آنها صلح کنیم. می‌توانیم اجازه دهیم در ما جریان پیدا کنند، اجازه دهیم بیایند و بمانند و در موقع مناسب بروند. این مهارت‌ها به راحتی حاصل نمی‌شوند، اما ارزش این را دارند که زمان و تلاشی را صرف آنها کنیم.
🖋 نوشتهٔ #دکتر_راس_هریس
ترجمهٔ #سحر_محمدی
✅ Channel: @school_of_happiness
🆔 @Sayehsokhan
✳️ برای اکثریت ما، رهایی از افکار و هیجاناتِ ناخواسته، وقتی که در حد ملایم‌اند، کار سختی نیست. وقتی‌که کمی مضطرب، اندکی عصبانی، یا کمی غمگینیم، معمولاً می‌توانیم این احساسات را نادیده بگیریم، حواس‌مان را پرت کنیم، و یا مثبت‌اندیشی کنیم، و از این طریق احساس بهتری به خودمان بدهیم.
❇️ اما هرچه این افکار و احساساتِ دردناک شدیدتر می‌شوند، انجام این کار سخت‌تر می‌شود. به‌عنوان‌مثال، وقتی ما کمی از چیزی غمگین باشیم، اگر خوراک لذیذی بخوریم - شکلات، چیپس، یا بستنی و یا هر چیز دیگری که برایمان لذت‌بخش باشد- اغلب متوجه می‌شویم که این غذای لذیذ به‌طور موفقیت‌آمیزی حواس‌مان را از آن احساسات ناخوشایند پرت می‌کند. اما اگر شدیداً از چیزی غمگین باشیم، و از همین روش‌های حواس‌پرتی استفاده کنیم، بی‌نتیجه خواهد بود. اغلب ما حتی مزهٔ غذا را هم در چنین شرایطی متوجه نمی‌شویم و هیچ حس خوشایندی نخواهد داشت.
✳️ به‌همین‌ترتیب، اگر از موردی که خیلی خطرناک و تهدیدآمیز نیست، اندکی نگران و مضطرب باشیم، و بعد در مورد آن به طور منطقی و عقلانی فکر کنیم (مثلاً با دقت حقایق موجود را بررسی کنیم و خطرات واقعی را محاسبه کنیم)، یا تکنیک‌های آرام‌سازی بدنیِ ساده را انجام دهیم (به‌عنوان‌مثال، چند نفس آرام بکشیم)، برای اکثریت ما، این اقدامات به‌سرعت اضطراب‌مان را کاهش می‌دهد، آرام‌مان می‌کند و نگرانی‌مان رفع می‌شود. اما اگر شدیداً از موردی که یک خطر جدی و واقعی است مضطرب باشیم، چنین راهکارهایی مؤثر واقع نمی‌شود. اگر شما برای یک جراحی جدی به بیمارستان رفته باشید که ریسک بالایی هم دارد، چطور تفکرِ مثبت، آرام‌سازی بدنی، یا حواس‌پرتی شما را از احساس اضطراب خلاص می‌کند؟ مطمئناً، ممکن است که در کوتاه‌مدت با چنین روش‌هایی احساس آرامش کنید، اما چقدر طول می‌کشد که چنین احساساتی بازگردند؟
❇️ یک مثال خوب دیگر این است: اگر کسی که شما شدیداً عاشقش هستید، در بستر مرگ باشد، می‌توانید احساس غمگینی، خشم یا ترس خود را متوقف کنید؟ برای اکثریت انسان‌ها، تنها دو راه وجود دارد تا بتوانند چنین کاری را انجام دهند. یک راه که می‌تواند کاملاً شما را بی‌حس کند استفاده از مواد مخدر و الکل است. روش دوم که می‌تواند ارتباط ما را با هیجان‌هایمان کاملاً قطع کند، به لحاظ تخصصی به آن "تجزیه" گفته می‌شود، که احساس ناخوشایند خلأ و بی‌حسی را به ما می‌دهد.
✳️ به همین دلیل است که ما نیاز داریم مهارت‌های #ذهن_آگاهی، #پذیرش، و شفقت‌ورزی به خود را بیاموزیم. بدین‌ترتیب می‌توانیم به طرز انعطاف‌پذیرتری به افکار و احساسات دردناک پاسخ بدهیم. می‌توانیم فضایی را برای آنها ایجاد کنیم. به جای جنگ با آنها می‌توانیم با آنها صلح کنیم. می‌توانیم اجازه دهیم در ما جریان پیدا کنند، اجازه دهیم بیایند و بمانند و در موقع مناسب بروند. این مهارت‌ها به راحتی حاصل نمی‌شوند، اما ارزش این را دارند که زمان و تلاشی را صرف آنها کنیم.
🖋 نوشتهٔ #دکتر_راس_هریس
ترجمهٔ #سحر_محمدی
✅ Channel: @school_of_happiness
🆔 @Sayehsokhan
♦️سالروز خاموشی یک #ذهن_زیبا
با پوزش از تاخیر!
مریم میرزاخانی در 23 اردیبهشت ۱۳۵۶ (۱۲ مه ۱۹۷۷) در تهران به دنیا آمد. پدرش احمد میرزاخانی مهندس برق و رئیس هیئت مدیره مجتمع آموزشی نیکوکاری «رعد» بود.
او با اتمام تحصیلات ابتدایی با شرکت در آزمون ورودی مدارس سمپاد وارد #دبیرستان_فرزانگان تهران شد.
مریم در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ (سال سوم و چهارم دبیرستان) از دبیرستان فرزانگان تهران موفق به کسب مدال #طلای_المپیاد_ریاضی کشوری شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ در #المپیاد_جهانی ریاضی هنگ‌کنگ با امتیاز ۴۱ از ۴۲ مدال طلای جهانی گرفت.
سال بعد، در المپیاد جهانی ریاضی #کانادا میرزاخانی با نمرهٔ کامل، رتبهٔ اول طلای جهانی را به دست آورد.
مریم در سال ۲۰۱۴ به خاطر کار بر «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ای آنها» برندهٔ #مدال_فیلدز شد، که بالاترین جایزه در ریاضیات است.
وی تنها زن و تنها ایرانی برندهٔ مدال فیلدز است.
او ۲۳ تیرماه ۱۳۹۶ براثر بیماری سرطان در گذشت.
#زنان
🆔 @Sayehsokhan
با پوزش از تاخیر!
مریم میرزاخانی در 23 اردیبهشت ۱۳۵۶ (۱۲ مه ۱۹۷۷) در تهران به دنیا آمد. پدرش احمد میرزاخانی مهندس برق و رئیس هیئت مدیره مجتمع آموزشی نیکوکاری «رعد» بود.
او با اتمام تحصیلات ابتدایی با شرکت در آزمون ورودی مدارس سمپاد وارد #دبیرستان_فرزانگان تهران شد.
مریم در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ (سال سوم و چهارم دبیرستان) از دبیرستان فرزانگان تهران موفق به کسب مدال #طلای_المپیاد_ریاضی کشوری شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ در #المپیاد_جهانی ریاضی هنگ‌کنگ با امتیاز ۴۱ از ۴۲ مدال طلای جهانی گرفت.
سال بعد، در المپیاد جهانی ریاضی #کانادا میرزاخانی با نمرهٔ کامل، رتبهٔ اول طلای جهانی را به دست آورد.
مریم در سال ۲۰۱۴ به خاطر کار بر «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ای آنها» برندهٔ #مدال_فیلدز شد، که بالاترین جایزه در ریاضیات است.
وی تنها زن و تنها ایرانی برندهٔ مدال فیلدز است.
او ۲۳ تیرماه ۱۳۹۶ براثر بیماری سرطان در گذشت.
#زنان
🆔 @Sayehsokhan