در روزگاری که از صدر تا ذیل در ابرازِ خشونت و توحّش و ناسزا‌گویی بر هم پیشی می‌گیریم و فحّاشی را دستاویزی رقّت‌انگیز برای اثباتِ حقّانیّتِ خود قرار داده‌ایم، شاید بد نباشد یادی کنیم از مردی که اگر نه در عمل، دستِ‌کم در گفتار، برای بسیاری از ما عزیز است و مایه‌ی فخر و مباهات، حکیمِ توس که پایبندیِ کلامش به ادب و خِرد، مایه‌ی شگفتی‌ست.
حتّی تیره‌‌ترین چهره‌های شاهنامه در نهایتِ توازن و بلاغت به بیان و دفاع از موضع خود می‌پردازند؛ سخت‌ترین حملاتِ کلامیِ شخصیت‌های شاهنامه به یکدیگر با درود و احترام آغاز می‌شود و تا پایان با ادب و اندیشه‌ورزی هم‌راستا می‌ماند.

#ایران_و_جهان_از_نگاه_شاهنامه
..............................
❇️پ‌ن: دکتر اسلامی‌نُدوشن _سرو سُـخنگوی ایران_ در اینجا با تیزبینی به این نکته می‌پردازند که کلام فردوسی حتّی در میدان نبرد، آنجا که هنگامه‌ی عداوت است و خونریزی، از دایره‌ی ادب خارج نمی‌شود.
..............................

🆔 @sarv_e_sokhangoo
🆔 @Sayehsokhan

سرزمینی که شاهنامه موضوعِ خود را در آن متمرکز کرده است، ایران است. بارها نامِ ایران در این کتاب تکرار می‌شود، همه چیز بر گِرد این نام و این خاک می‌گردد. جنگِ بزرگ هم بر سرِ این کشور در می‌گیرد. ایران کشور میانه است، میانِ خاور و باختر، آبادتر و آراسته‌تر از جاهای دیگر، و به زعمِ شاهنامه دارای مردمی متمدّن‌تر.
در مقدّمه‌ی شاهنامه‌ی ابومنصوری آمده است: «و ایرانشهر از رودِ آموی است تا رود مصر (جیحون تا نیل)، و این کشورهای دیگر پیرامونِ اویند، و از این هفت کشور، ایرانشهر بزرگوارتر است به هر هنری...»(ص۴۹).
امّا ایران اگر ارجحیّت یا حتّی «تقدّسی» برایش قائل هستند، برای مردمش است نه خاک، و مردم هم به سبب کردارها و اندیشه‌هایشان چنین‌اَند. به هر حال، باید ایران را از تعرّض مصون داشت. نباید گذارد که بیگانگان به آن راه یابند.

       #ایران_و_جهان_از_نگاه_شاهنامه

💎 دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ نُدوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo
🆔 @Sayehsokhan

طریقه‌ی شاهنامه آن نیست که سربازان را به میدان بفرستند و «سران» در پناهِ امن بمانند.
داوطلبانِ نبردهای تن به تنِ خطير، نخبگان هستند، یا شاهزاده یا وابسته به خانواده‌ای مهم.

شخصِ شهریار نیز از رفتن به میدان ابا ندارد، چنانکه کیخسرو به تنِ خود با پشنگ، پسر افراسیاب روبه‌رو می‌گردد. سلم به دست منوچهر کشته می‌شود. روبه‌روییِ سردار با سردار کم سابقه نیست.

اگرچه جان عزیز است، و مرگ نادلخواه، با این حال چیزی فراتر از مرگ و زندگی هست، یعنی جست‌وجوی نوعی معنا در زندگی، و آن اینست که «شرف» آلوده نشود. از میانِ مواهبی که به انسان بخشیده شده «نام» بالاترین است، و نام عبارت از آن است که شخص آنچه را که «جوهرِ زندگی» می‌شناسد، در حفظِ آن تا پای جان بایستد.

      #ایران_و_جهان_از_نگاه_شاهنامه

💎دکتر محمّد‌علی اسلامی‌ نُدوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo
🆔 @Sayehsokhan