درجه‌ی ایرانی بودن _چه کسی در داخل زندگی کند و چه در خارج_ دو ممیّزه دارد:
«یکی شناخت ایران و فرهنگ آن، و دیگری وابستگی به مردم کشور»؛
منظور از شناخت آن است که ارتباطی از طریق عمق با ایران و فرهنگش برقرار شود، زیرا هر نوع دلبستگی، فرع بر آگاهی است؛ و امّا مميّزه‌ی دوّم، سرنوشت خود را با سرنوشت دیگران پیوند دادن است. کسی که فقط خود و منافع خود را ببیند، صفت ایرانی بودن درباره‌اش تحقّق نمی‌یابد.
وطن خواهی در دنیای امروز یک ضرورت است، و نه مانند گذشته یک تعیّنِ عاطفی.

                     #بازتاب‌ها
دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

🆔 @Sayehsokhan

بار دیگر بگوییم: ایران هیچ چیز کم ندارد؛ نه تاریخ، نه فرهنگ، نه منابع و نه هوشِ مردمش.
چون این ملّت توانسته است که خود را سه هزار سال بر سـرِ پا نگه دارد و تا به امـروز خود را کشانده، دلیلی نمی‌بینیم که باز هم نتواند، منتها حرف بر سـرِ آن است که این «جوهره‌ی ذاتی» یعنی قابلیّتِ تطابق و ادامه، بازیافته شود و لازمه‌اش این خواهد بود که «مسیر» تعیین گردد.
باید عزمِ رو به راه نهادن در او به کار افتد.

                     #بازتاب‌ها

💎دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن

🆔 @sarv_e_sokhangoo
🆔 @Sayehsokhan

‍ ...سفر کرمان به دعوت «انجمن پژوهندگان کرمان» صورت گرفت، که می‌خواهند درباره‌ی تاریخ و فرهنگِ این سرزمین کوشش‌هایی به کار اندازند. از ۱ تا ۴ خرداد در آنجا بودم و یک روز هم در جیرفت گذشت. از آخرین دیدار من از کرمان نزدیک هشت سال گذشته بود، همین خود گذشتِ عمر را به یاد می‌آورد که همه‌ی قدرت‌های دیگر در برابر آن درهم شکسته می‌شوند.
کرمان استانی بوده است که همواره احساسِ مشفقانه را به خود جلب می‌کرده؛ ناحیه‌ای نجیب و بی‌آزار که در طیّ تاریخِ خود بیش از حدّ استحقاق و ظرفیّتش تحمّلِ مصائب کرده است و هیچ‌گاه فقرِ مردمش با ثروتِ ذاتی‌اَش تناسب نداشته. در همین سفر به من گفتند که یک چهارمِ کلّ محصول زراعتیِ کشور از استان کرمان تأمین می‌شود... ولی این سال‌ها قدری تغییر در کار این استان پدید آمده است و صنعت و تجارت به آن روی‌آور شده؛ هر چند معلوم نیست که مردمِ عادی از آن نصیبی ببرند. به هر حال شاه نعمت‌اللّه ولی که می‌خواست در عالمِ خیال «خاک را کیمیا» کند، کیمیایش امروز به بار نشسته، و «ماهان» دارای خطّ هوایی شده است. همچنین سال‌های سال، شاعران ایران دهان‌های تنگ را به پسته تشبیه می‌کردند که بی‌پشتوانه بود، اکنون بیایند و ببینند که پسته‌ی کرمان تا دور دست‌ها می‌رود و با لب‌های زیبایانِ جهان پیوندِ خواهر خواندگی برقرار می‌کند.
از روزی که حکیمِ بزرگ، خیّام، آن ترانه‌ها را سرود، و پیش از آن هم فردوسی گفته بود، و دنباله‌ی آن را هم سعدی و حافظ گرفتند، چنین می‌نماید که گویا آب و هوای این مُلک، دعوت به زدودنِ غم را توصیّه می‌کرده، شاید برای آن که اوضاع و احوالِ اجتماع، غم‌افزا بوده. چرا در تمدّن‌های دیگر آن همه نشانه‌ی گل و سبزه بر در و دیوار و فرش و پرده دیده نمی‌شود؟ آنها می‌بایست جای گلِ تازه را که در فصل‌های دیگر نیست، بگیرند و غم‌زدا بشوند.
گنجعلی خان، حکمرانِ کرمان از جانب شاه عبّاس، مردِ هنر دوست و باهمّتی بوده است. از قراری که نوشته‌اند در حالِ خواب از پشت‌بام افتاد و مُرد، آیا همین خود نمی‌نماید که میانِ قدرت و شکنندگیِ بشر، چه فاصله‌ی باریکی است؟

                     #بازتاب‌ها
       (سفرنامه‌ی کرمان، تابستان ۱۳۸۰)

💎کانال دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
@sarv_e_sokhangoo

🆔 @sayehsokhan

شاهنامه از جمله معدود کتاب‌هایی است که نمی‌توان گفت اثرِ طبعِ یک نفر است، فردوسی البتّه گوینده‌ی آن است، ولی گویی هزاران هزار مردم در سرودنِ آن مشارکت داشته‌اند. بیانِ حالِ یک قوم است از زبانِ یک تن.
شاهنامه کتابی است که آدمی را در همان شرایطِ خاکیِ خود، به بالاترین مرتبه‌ی انسانی فرا می‌خواند، و هیچ چند و چونی از زندگی نیست: از نوع جوانی و پیری، زنی و مردی، خوشبختی و بدبختی، مهر و کین، دانایی و نادانی، که در آن جای شایسته‌ی خود را نیافته باشد. کتابِ بشریّت است، و به‌ویژه «کتابِ ایران» که ایرانی آن را بر بالینِ خود داشته است، برای آنکه بی‌گاه خوابش نبَرَد، و اگر زمانی بُرد، باری، خواب‌های آشفته نبیند.

                    #بازتاب‌ها
  #زندگی_و_مرگ_پهلوانان_در_شاهنامه

💎 دکتر محمّد‌علی اسلامی ‌نُدوشن
@sarv_e_sokhangoo

🆔 @sayehsokhan