🔸‌چرا شاهنامه ابومنصوری چنان با بی‌اعتنایی مواجه شد که به‌مرور زمان از میان رفت؟

در پاسخ این سؤال به دو نکته باید اشاره کرد. اول این‌که اهتمام عموم ایرانیان به شعر و سخن منظوم موجب می‌شد که برای نثر و کلام منثور چندان اهمیتی قائل نشوند و از رونویسی و تکثیر کتاب‌های منثور، به‌ویژه اگر مانند شاهنامه ابومنصوری سنگین و پرورق می‌بود، خودداری ورزند. دیگر این‌که کتاب پرحجمی که معمری به دستور ابومنصور فراهم آورده بود پس از مدتی با حریف قدرقدرتی چون شاهنامه منظوم فردوسی روبه‌رو شد و کم‌کم عرصه را به آن وانهاد و از میدان به در رفت. همین مقدمه آن هم اگر برجای مانده،  به گفتهٔ علامه قزوینی، «در سایهٔ شاهنامهٔ فردوسی» دوام آورده و به دست ما رسیده است. نخستین کسانی که شاهکار فردوسی را استنساخ و رونویسی می‌کرده‌اند چون این مقدمه را مناسب مقام یافته‌اند آن را از شاهنامه فردوسی منتقل کرده و از این طریق موجب ماندگاری‌اش شده‌اند، «والا قرن‌ها بود که با اصلش از میان رفته بود.» (قزوینی، ۱۳۸۹/۱۳۱۳، ص ۱۸۶).

#تاریخ_و_ادبیات
#شاهنامه_ابومنصوری

@dmdehghani

🆔 @sayehsokhan