بهترین محک دوستی اصیل آن است که مصیبتی را که به آن گرفتار شده‌ایم بلافاصله برای دوستی نقل کنیم ...

آنگاه در چهره‌اش یا اندوه حقیقی و صمیمانه نقش می‌بندد، یا اثری از آرامش یا جلوهٔ دیگری جز همدردی که جملهٔ معروف روشفوکو آن را تأیید می‌کند: «حتی در مصیبتِ بهترین دوستان‌مان نیز همیشه جنبه‌ای پیدا می‌کنیم که برای ما ناخوشایند نیست.»

آشنایان عادی که آنان را دوست خود می‌نامیم، در چنین وضعیتی نمی‌توانند لبخند خفیفی را که حاکی از رضایت آنان است پنهان کنند. به‌ندرت می‌توان دیگران را بیش از این خوشحال کرد که برایشان از مصیبتی که اخیراً گرفتار آن شده‌ایم، نقل کنیم یا ضعف شخصی خود را بی‌پرده بر آنان آشکار سازیم. این خصلت ویژهٔ آدمیان است!

📕 #در_باب_حکمت_زندگی
👤 #آرتور_شوپنهاور
🆔 @sayehsokhan

با هیچ‌کس نباید بیش از اندازه گذشت یا محبت داشت!
همان‌طور که دوستانمان را نه به علت رد کردن تقاضای قرضی که از ما خواسته‌اند، بلکه به علت اینکه به آنان قرض داده‌ایم از دست می‌دهیم، هیچ‌کس را به علت رفتار غرورآمیز و بی‌اعتنایی اندک از دست نمی‌دهیم، بلکه به این علت از دست می‌دهیم که رفتاری بیش از اندازه دوستانه و فروتنانه از ما دیده است.

#در_باب_حکمت_زندگی
#آرتور_شوپنهاور

🆔@Sayehsokhan

وقتی کسی به دیگری اهانت می‌کند نشان می‌دهد که در واقع هیچ حرف درست و واقعی ندارد که علیه او بیان کند، وگرنه علت آن را بیان می‌کرد و با خیال آسوده نتیجه‌گیری را به شنوندگان وا می‌داشت.
اما برعکس، نتیجه را عرضه می‌کند و از ارائهٔ مقدماتی که به آن نتیجه منجر شده است، در می‌ماند، به این امید که مردم بپندارند به منظور کوتاهیِ سخن چنین کرده است ...

#آرتور_شوپنهاور
#در_باب_حکمت_زندگی

🆔 @SayehSokhan