✍ مولانا انسان‌هایی را که تنها به خواب و خور و روزمرگی عادت دارند و جز ارضاء انواعِ شهوات به امرِ دیگری نمی‌پردازند به مرغِ کوری تشبیه می‌کند که هرگز آبِ شیرین ندیده است و بنابراین چاره‌ای جز خوردنِ همان دانه‌های پَست و بی‌ارزش ندارد.

اما کسانی نیز هستند که میل و کِششِ آنها به سوی آبِ شیرین است و در حدِّ توان از آشامیدنِ آبِ شور دوری می‌کنند.
این افراد گرچه قلیل هستند، در اینجا و آنجا یافت می‌شوند. محشور شدن با این افراد روحِ آدمی را شیرین می‌کند و او را به سوی یافتن و نوشیدنِ آبِ شیرین سوق می‌دهد.

آبِ شیرین چون نبیند مرغِ کور
چون نَگردد گِردِ چشمهٔ آبِ شور؟


#مولانای_جان
#مثنوی_دفتر_پنجم

🆔 @Sayehsokhan