🌹قبله اش یک گل سرخ

قبله اش یک گل سرخ بود، جانمازش چشمه، مهرش نور. دشت سجاده اش بود و با تپش پنجره ها وضو می گرفت.
و نمازش را وقتی می خوانْد که اذانش را باد سر گلدسته سرو گفته بود.

مسلمانی سهراب از این دست بود. عاشقانه و آرام . فراتر از اما و اگرها، او از باید ها و نباید های زهد و ورع گذشته بود و سلوکی سیال داشت و مذهبی مواج.
اما جهان همیشه طنزی تلخ دارد و ادعاهای آدم را حتی پس از مرگ نیز به چالش می کشد!

سهراب با آن چشم هایی که شسته شده بود و با آن چینی نازکی که در سینه اش می تپید، هرگز باورش نمی شد که مزارش در جایی قرار بگیرد که زنانی سیاه پوش با چوب دست فاتحه خوانان مزارش را به جرم کم مسلمانی تعزیر کنند!
شاید سهراب هر بار با هر نهی از منکری بر مزارش، چینی نازک تنهایی اش می شکند و شاید هر بار می گرید و می گوید:
من به اندازه یک ابر دلم می‌گیرد
وقتی از پنجره می‌بینم حوری
- دختر بالغ همسایه -
پای کمیاب‌‌ترین نارون روی زمین
فقه می‌خوانَد

✍️#عرفان_نظرآهاری
@erfannazarahari

#من_مسلمانم_قبله_ام_یک_گل_سرخ
#تولد_سهراب_سپهری_کسی_که_چشمهایش_را_شسته_بود_و_جور_دیگر_می_دید

🆔 @sayehsokhan