یارب مرا یاری بده، تا خوب آزارش کنم
هجرش دهم، زجرش دهم، خوارش کنم، زارش کنم

در پیشِ چشمش ساغری، گیرم زِ دست دلبری
از رشک آزارش دهم، وزغصه بیمارش کنم

سيمين بهبهانى / شـــعر پارسی

از غلافِ مِهر تیغِ قهر چون بیرون کشی
بهرِ سبقت در میانِ عاشقان غوغا شود

فيض كاشانى / شـــعر پارسی

یک لحظه با تو بودن و با غیر دیدنت
با صد هزار سال جدائی برابر است

محتشم كاشانى / شـــعر پارسی

اندک اندک خيلی شود و قطره قطره سيلی گردد. يعنی آنان که دستِ قوّت ندارند سنگ خورده نگه دارند تا به وقتِ فرصت دمار از دِماغِ ظالم برآرند.

و قَطرٌ عَلیٰ قَطْرٍ اِذَا اتَّفَقَتْ نَهْرٌ
و نَهْرٌ عَلیٰ نَهْرٍ اِذَا اجْتَمَعَتْ بَحْرٌ

اندک اندک به‌هم شود بسیار
دانه دانه است غله در انبار

گلستان سعدی / شـــعر پارسی

از تو گر لطف و كَرَم ور همه جور است و ستم
چه تفاوت كه اياز آنچه كند محمود است

يغماى جندقى / شـــعر پارسی

با من هزار تندی و تیزی نموده‌ای
گفتم به هیچ‌کس که فلان تندخوست؟ نه

اوحدی / شـــعر پارسی

از برایِ امتحان چندی مرا دیوانه کن
گر به از مجنون نباشم، باز عاقل کن مرا

صائب تبريزى / شـــعر پارسی

دیگران را او زِ لطفِ خویش دارد بهره‌ور
من به قهرش دلخوشم از من چنین می‌خواهد او

فیض کاشانى / شـــعر پارسی

گفته ای: "مشکل برآید کام ازین طالعْ تو را"
مشکلی در طالعِ من نیست، مشکل خویِ توست

اوحدى / شـــعر پارسی

بعدِ قهر از یاریت امّیدِ لطفی داشتم
لطف فرمودی به قتل امّیدوارم ساختی

محتشم كاشانى / شـــعر پارسی

میرفتم از قفایِ دل و گفت عاقلی:
«دیوانه بین که از پیِ دیوانه می‌رود»

عندليب كاشانى / شـــعر پارسی

به مویی بسته صبرم، نغمه ی تار است پنداری
دلم از هیچ می رنجد، دل یار است پنداری

به تحریک نسیمی خاطرم آشفته می گردد
به خودرایی سر زلفین دلدار است پنداری

نه پندم می دهد سودی، نه کارم راست بهبودی
دلی دارم که هر امسال او پار است پنداری

ننوشم تا قدح بر من دری از غیب نگشاید
کلید روزنم در دست خمار است پنداری

به نوعی طعن مردم را هدف گشتم که دامانم
ز سنگ کودکان، دامان کهسار است پنداری

فلک را دیده ها بر هم نمی آید شب از کینم
چنان هشیار می خوابد که بیدار است پنداری

نظیری! بوالعجب شیرین و نازک نکته می آری
تو را شکر به خرمن، گل به خروار است پنداری

نظیری نیشابوری / شـــعر پارسی

بوده است یار بی من اگر دوش با رقیب
یا من به قتل می‌رسم امروز یا رقیب

هاتف اصفهانى / شـــعر پارسی

ای که گویی بر سرِ آن کوی خواهی کشته شد
راضیم بالله، اگر دانم که یارم می‌کُشد

هلالى جغتايى / شـــعر پارسی

کردی قیام و گردِ تو بس ازدحام شد
گفتم که این قیامت و آن شور محشر است

عندليب كاشانى / شـــعر پارسی

بوسیم عطا کردی، زان کرده پشیمانی
دانی که خطا کردی، دیگر نکنی دانم

خاقانى / شـــعر پارسی

شوخی که دلم خون کرد، از وعده خلافی‌ها
فردایِ قیامت هم، فردای دگر دارد

صائب تبريزى / شـــعر پارسی

و نخ به نخ دهنم دود است
غمت غلیظ‌ترین کام است

حسین صفا / شـــعر پارسی

‏روا نبود دلی را چنین بیازاری
‏که خالی از دگران بود و از تو آکنده

سجاد سامانی / شـــعر پارسی

مستی به چشم شاهد دلبند ما خوش است
زان رو سپرده‌اند به مستی زمام ما

حافظ / شـــعر پارسی