به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان؛
نمونههایی از تلاش زنان و مردان کشورها برای رفع خشونت علیه زنان
۲۵ نوامبر مصادف با چهارم آذر ماه، روز جهانی «مبارزه با خشونت علیه زنان» نامگذاری شده است. نامگذاریای که ۱۵سال پیش از سوی سازمان ملل متحد صورت گرفت تا ضرورت پرداختن به خشونت علیه زنان و مبارزه با هر شکلی از آن را در سطحی جهانی گسترش دهد. علت این مناسبت، کشته شدن سه خواهر مشهور «میرابل» در راه مبارزه با دیکتاتور دومینیکن یعنی «رافائل تروخیو» بود. سازمان ملل متحد در هفدهم اکتبر سال ۱۹۹۹ طی قطعنامهای این روز جهانی را به رسمیت شناخت و از کشورهای عضو درخواست کرد تا اقدامات لازم برای مبارزه و کاهش اشکال خشونت علیه زنان را در پیش گیرند. از آن زمان تاکنون کشورهای بسیاری تغییراتی در مواد قانونی خود دادهاند و راههایی رسمی و قانونی برای کاهش آن وضع کردهاند. روندی که به عمومیسازی موضوع خشونت کمک کرده است و تلاشهای مردم و نهادهای ساختهشده از سوی آنان را چند برابر کرده است.
برخی از گروههای مردمی برای نمایانسازی خشونت از روشهایی نوین همچون استفاده از تکنولوژی و فناوریهای روز استفاده کردهاند. برخی روی تغییر و اصلاح فرهنگ متمرکز شدهاند. گروهی به حرکتهای نمادین دست زدهاند و گروهی نیز از رسانهها و شبکههای اجتماعی بهره بردهاند. در این مطلب میخواهیم که چندین کمپین و حرکت محلی را که در زمینه کاهش خشونت موفق عمل کردهاند بررسی کنیم؛ مثالهایی از کشورهای هند، جامائیکا، آمریکا، مکزیک، پاکستان و غیره.
از هند: نقشهای برای نمایش خشونت
هند چهارمین کشور خطرناک دنیا برای زنان است. نتایج به دست آمده از تحقیقی جدید باعث شده تا یکی از فعالان هندی به نام پ. شیمار شوکزده شود و به ایدهای جدید بپردازد. پروژه مپزفوراید (Maps4Aid) به زنان و مردان اجازه میدهد تا گزارشهای خشونت علیه زنان را از طریق اساماس و ایمیل و هرگونه وسیله ارتباطی دیگر ارسال کنند. این گزارشها بررسی میشود و در شبکههای اجتماعی قرار میگیرد. پروژه «مپزفوراید» در نظر دارد تا پس از ثبت گزارشها و نشان دادن گستردگی این موضوع حرکتی برای مداخله در شرایط بحرانی را آغاز کند.
از کنیا: اتحاد مردان برای به چالش کشیدن خشونت
شعبهای از سازمان جهانی "MenEngage" در کشور کنیا آغازگر این حرکت بوده است. این حرکت راهی برای درگیر کردن مردان در موضوع خشونت و تلاش برای تغییر رفتار جامعه است. مطالعهای از کشور کنیا در سال ۲۰۰۹ نشان داد که تقریبا ۴۷ درصد زنان متاهل تحت خشونت خانگی قرار گرفتهاند. این رقم در کشور کنیا از سال ۲۰۰۳، ۲۱ درصد افزایش داشته است. شبکه "MenEngage" در کشور کنیا به دنبال تصویب مواد قانونی برای مقابله با خشونت است. یکی از موضوعات اساسی این کمپین خشونت علیه زنان و ناقصسازی #جنسی آنهاست.
از کانادا و آمریکا: مردان ورزشکار از خشونت میگویند
مردان ورزشکار در آمریکای شمالی ویدیوهایی از خشونت شایع علیه زنان ضبط کردند و در شبکههای اجتماعی ارسال کردند. در اوایل تابستان سال جاری معاون رئیس جمهوری آمریکا، جو بایدن، کمپینی با نام "1 is 2 Many" را کلید زد که در آن مردان ورزشکار از جمله دیوید بکام، جرمی لین و الی منینگ از #خشونت #ساختاری علیه زنان سخن گفتند. جو بایدن درباره این #کمپین گفت: «مردان جوان پیامهای مبهم و درهمی درباره #مردانگی و #مرد بودن دریافت میکنند. به همین دلیل مهم است که #ورزشکاران بزرگ با همدیگر جمع و علیه خشونت متحد شوند.»
درباره این تلاشها در توانا بیشتر بخوانید: https://goo.gl/m0hPyS
#زنان
#روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#orangetheworld
#ViolenceAgainstWomen
#توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
نمونههایی از تلاش زنان و مردان کشورها برای رفع خشونت علیه زنان
۲۵ نوامبر مصادف با چهارم آذر ماه، روز جهانی «مبارزه با خشونت علیه زنان» نامگذاری شده است. نامگذاریای که ۱۵سال پیش از سوی سازمان ملل متحد صورت گرفت تا ضرورت پرداختن به خشونت علیه زنان و مبارزه با هر شکلی از آن را در سطحی جهانی گسترش دهد. علت این مناسبت، کشته شدن سه خواهر مشهور «میرابل» در راه مبارزه با دیکتاتور دومینیکن یعنی «رافائل تروخیو» بود. سازمان ملل متحد در هفدهم اکتبر سال ۱۹۹۹ طی قطعنامهای این روز جهانی را به رسمیت شناخت و از کشورهای عضو درخواست کرد تا اقدامات لازم برای مبارزه و کاهش اشکال خشونت علیه زنان را در پیش گیرند. از آن زمان تاکنون کشورهای بسیاری تغییراتی در مواد قانونی خود دادهاند و راههایی رسمی و قانونی برای کاهش آن وضع کردهاند. روندی که به عمومیسازی موضوع خشونت کمک کرده است و تلاشهای مردم و نهادهای ساختهشده از سوی آنان را چند برابر کرده است.
برخی از گروههای مردمی برای نمایانسازی خشونت از روشهایی نوین همچون استفاده از تکنولوژی و فناوریهای روز استفاده کردهاند. برخی روی تغییر و اصلاح فرهنگ متمرکز شدهاند. گروهی به حرکتهای نمادین دست زدهاند و گروهی نیز از رسانهها و شبکههای اجتماعی بهره بردهاند. در این مطلب میخواهیم که چندین کمپین و حرکت محلی را که در زمینه کاهش خشونت موفق عمل کردهاند بررسی کنیم؛ مثالهایی از کشورهای هند، جامائیکا، آمریکا، مکزیک، پاکستان و غیره.
از هند: نقشهای برای نمایش خشونت
هند چهارمین کشور خطرناک دنیا برای زنان است. نتایج به دست آمده از تحقیقی جدید باعث شده تا یکی از فعالان هندی به نام پ. شیمار شوکزده شود و به ایدهای جدید بپردازد. پروژه مپزفوراید (Maps4Aid) به زنان و مردان اجازه میدهد تا گزارشهای خشونت علیه زنان را از طریق اساماس و ایمیل و هرگونه وسیله ارتباطی دیگر ارسال کنند. این گزارشها بررسی میشود و در شبکههای اجتماعی قرار میگیرد. پروژه «مپزفوراید» در نظر دارد تا پس از ثبت گزارشها و نشان دادن گستردگی این موضوع حرکتی برای مداخله در شرایط بحرانی را آغاز کند.
از کنیا: اتحاد مردان برای به چالش کشیدن خشونت
شعبهای از سازمان جهانی "MenEngage" در کشور کنیا آغازگر این حرکت بوده است. این حرکت راهی برای درگیر کردن مردان در موضوع خشونت و تلاش برای تغییر رفتار جامعه است. مطالعهای از کشور کنیا در سال ۲۰۰۹ نشان داد که تقریبا ۴۷ درصد زنان متاهل تحت خشونت خانگی قرار گرفتهاند. این رقم در کشور کنیا از سال ۲۰۰۳، ۲۱ درصد افزایش داشته است. شبکه "MenEngage" در کشور کنیا به دنبال تصویب مواد قانونی برای مقابله با خشونت است. یکی از موضوعات اساسی این کمپین خشونت علیه زنان و ناقصسازی #جنسی آنهاست.
از کانادا و آمریکا: مردان ورزشکار از خشونت میگویند
مردان ورزشکار در آمریکای شمالی ویدیوهایی از خشونت شایع علیه زنان ضبط کردند و در شبکههای اجتماعی ارسال کردند. در اوایل تابستان سال جاری معاون رئیس جمهوری آمریکا، جو بایدن، کمپینی با نام "1 is 2 Many" را کلید زد که در آن مردان ورزشکار از جمله دیوید بکام، جرمی لین و الی منینگ از #خشونت #ساختاری علیه زنان سخن گفتند. جو بایدن درباره این #کمپین گفت: «مردان جوان پیامهای مبهم و درهمی درباره #مردانگی و #مرد بودن دریافت میکنند. به همین دلیل مهم است که #ورزشکاران بزرگ با همدیگر جمع و علیه خشونت متحد شوند.»
درباره این تلاشها در توانا بیشتر بخوانید: https://goo.gl/m0hPyS
#زنان
#روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#orangetheworld
#ViolenceAgainstWomen
#توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
روز 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان است.
goo.gl/U5BSyM
یکی از همراهان توانا یک ویدئو و متن کوتاه از کتاب حقوق بين الملل بشر و خشونت خانگي نوشته روناق جي.اي.مك كويگ
برایمان ارسال کرده است. شما هم اگر کتاب خوبی در این زمینه سراغ دارید می توانید در کامنت های اینستاگرام توانا برای آشنایی سایر همراهان معرفی کنید.
متن ارسالی همراه توانا:
"...به رغم نقش مهمي كه بايد ماموران پليس داشته باشند، اين نيروها در طول تاريخ بي ميلي خود را در خصوص دخالت در موقعيت هاي بروز خشونت خانگي نشان داده اند. نيروهاي پليس مي توانند به درخواست هاي كمك از سوي زناني كه مورد آزار و اذيت در محيط خانگي قرار گرفته اند پاسخ ندهند يا رويكردي غير مداخله اي در پيش گيرند و دليلشان اين باشد كه مسئله پيش آمده يك موضوع خانوادگي و شخصي است."
از متن كتاب حقوق بين الملل بشر و خشونت خانگي نوشته روناق جي.اي.مك كويگ
--------------------------
مطالب مرتبط:
در روز جهانی منع خشونت: تلاش زنان و مردان دنیا برای مقابله و کاهش خشونت
https://goo.gl/m0hPyS
دو طرح از مانا نیستانی
با خشونت علیه زنان مبارزه کنیم:
https://goo.gl/g4Ze4S
روز جهانی منع خشونت علیه زنان
https://goo.gl/G5jLGP
سرکوب و خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی در خصوص قانون حجاب اجباری
http://bit.ly/2fEdpv0
کمیسیون فرهنگی مجلس و اعتراف به شکست حجاب اجباری:
http://bit.ly/2fXm1kg
ساپورت غیرت حزب الله را تحریک می کند:
http://bit.ly/2fIQayX
دگرگون ساختن حقوق بشر از منظر فمنیستی, نوشته شارلوت بانچ
http://bit.ly/2ce8pgm
اعلامیه رفع خشونت علیه زنان
http://goo.gl/mu5Ih4
جلسه دوم قتل های ناموسی با پروین بختیاری نژاد: خشونت علیه زنان
http://bit.ly/1HFkkvV
ترانه زنجیرها را بشکنیم:
http://bit.ly/1mE3bNY
درباره زن آزاری
خشونت علیه زنان در رابطه جنسی
http://bit.ly/1U9iNX5
قانون نابرابر مروج خشونت علیه زنان
https://tavaana.org/fa/node/1069
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
goo.gl/U5BSyM
یکی از همراهان توانا یک ویدئو و متن کوتاه از کتاب حقوق بين الملل بشر و خشونت خانگي نوشته روناق جي.اي.مك كويگ
برایمان ارسال کرده است. شما هم اگر کتاب خوبی در این زمینه سراغ دارید می توانید در کامنت های اینستاگرام توانا برای آشنایی سایر همراهان معرفی کنید.
متن ارسالی همراه توانا:
"...به رغم نقش مهمي كه بايد ماموران پليس داشته باشند، اين نيروها در طول تاريخ بي ميلي خود را در خصوص دخالت در موقعيت هاي بروز خشونت خانگي نشان داده اند. نيروهاي پليس مي توانند به درخواست هاي كمك از سوي زناني كه مورد آزار و اذيت در محيط خانگي قرار گرفته اند پاسخ ندهند يا رويكردي غير مداخله اي در پيش گيرند و دليلشان اين باشد كه مسئله پيش آمده يك موضوع خانوادگي و شخصي است."
از متن كتاب حقوق بين الملل بشر و خشونت خانگي نوشته روناق جي.اي.مك كويگ
--------------------------
مطالب مرتبط:
در روز جهانی منع خشونت: تلاش زنان و مردان دنیا برای مقابله و کاهش خشونت
https://goo.gl/m0hPyS
دو طرح از مانا نیستانی
با خشونت علیه زنان مبارزه کنیم:
https://goo.gl/g4Ze4S
روز جهانی منع خشونت علیه زنان
https://goo.gl/G5jLGP
سرکوب و خشونت علیه زنان در جمهوری اسلامی در خصوص قانون حجاب اجباری
http://bit.ly/2fEdpv0
کمیسیون فرهنگی مجلس و اعتراف به شکست حجاب اجباری:
http://bit.ly/2fXm1kg
ساپورت غیرت حزب الله را تحریک می کند:
http://bit.ly/2fIQayX
دگرگون ساختن حقوق بشر از منظر فمنیستی, نوشته شارلوت بانچ
http://bit.ly/2ce8pgm
اعلامیه رفع خشونت علیه زنان
http://goo.gl/mu5Ih4
جلسه دوم قتل های ناموسی با پروین بختیاری نژاد: خشونت علیه زنان
http://bit.ly/1HFkkvV
ترانه زنجیرها را بشکنیم:
http://bit.ly/1mE3bNY
درباره زن آزاری
خشونت علیه زنان در رابطه جنسی
http://bit.ly/1U9iNX5
قانون نابرابر مروج خشونت علیه زنان
https://tavaana.org/fa/node/1069
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. روز 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با #خشونت_علیه_زنان است. یکی از همراهان توانا یک ویدئو و متن کوتاه از کتاب حقوق بين الملل بشر و خشونت خانگي نوشته روناق جي.اي.مك كويگ برایمان ارسال کرده است. شما هم اگر #کتاب خوبی در این زمینه سراغ دارید می توانید در کامنت…
Forwarded from تواناتک Tavaanatech
واکنش کاربران فضای مجازی و عذرخواهی تلویزیون دولتی مراکش
goo.gl/sJrkyP
تلویزیون دولتی مراکش دو روز پیش از روز جهانی منع خشونت علیه زنان، برنامهای نشان داده که در آن به زنان آموزش داده میشود که چطور با آرایش جای کبودی ناشی از خشونت فیزیکی خانگی را روی صورت خود بپوشانند.
پخش این برنامه با واکنش وسیع کاربران در توئیتر و شبکههای اجتماعی روبه رو شد. مرکز عالی ارتباطات صوتی و تصوری مراکش طوماری را در اعتراض به این شبکه تلویزیونی منتشر کرده است.
کاربران شبکههای اجتماعی این برنامهی صبحگاهی را با اضافه کردن هشتگ به باد انتقاد گرفتند. آن قدر که این شبکه مجبور شد دو بار عذرخواهی کند و به محتوای نادرست آن بارها اقرار کند.
کاربری نوشته: «خشونت علیه زنان بد است، ولی با کرمپودر چندان هم بد نیست! دست مریزاد شبکهی ۲ام!» کاربر دیگری نوشته: «جامعه ما دقیقا چنین رفتاری در مورد خشونت دارد: وقتی نمیتواند مشکل را حل کند، آن را لاپوشانی میکند.» کاربر دیگر: «برنامهی آینده: چگونه یک جسد را پنهان کنیم!» یک تحقیق که در داخل مراکش انجام شده، نشان میدهد که ۶۲.۸ درصد زنان این کشور تجربه شکلی از خشونت را در زندگی داشتهاند.
سال گذشته سازمان عفو بینالملل از دولت مراکش خواست که قوانین محکومیت را در مورد خشونت علیه زنان تقویت کند. با این حال تاکنون تغییراتی در این زمینه انجام نشده است.
نقل از رادیو زمانه
@tavaanatech
goo.gl/sJrkyP
تلویزیون دولتی مراکش دو روز پیش از روز جهانی منع خشونت علیه زنان، برنامهای نشان داده که در آن به زنان آموزش داده میشود که چطور با آرایش جای کبودی ناشی از خشونت فیزیکی خانگی را روی صورت خود بپوشانند.
پخش این برنامه با واکنش وسیع کاربران در توئیتر و شبکههای اجتماعی روبه رو شد. مرکز عالی ارتباطات صوتی و تصوری مراکش طوماری را در اعتراض به این شبکه تلویزیونی منتشر کرده است.
کاربران شبکههای اجتماعی این برنامهی صبحگاهی را با اضافه کردن هشتگ به باد انتقاد گرفتند. آن قدر که این شبکه مجبور شد دو بار عذرخواهی کند و به محتوای نادرست آن بارها اقرار کند.
کاربری نوشته: «خشونت علیه زنان بد است، ولی با کرمپودر چندان هم بد نیست! دست مریزاد شبکهی ۲ام!» کاربر دیگری نوشته: «جامعه ما دقیقا چنین رفتاری در مورد خشونت دارد: وقتی نمیتواند مشکل را حل کند، آن را لاپوشانی میکند.» کاربر دیگر: «برنامهی آینده: چگونه یک جسد را پنهان کنیم!» یک تحقیق که در داخل مراکش انجام شده، نشان میدهد که ۶۲.۸ درصد زنان این کشور تجربه شکلی از خشونت را در زندگی داشتهاند.
سال گذشته سازمان عفو بینالملل از دولت مراکش خواست که قوانین محکومیت را در مورد خشونت علیه زنان تقویت کند. با این حال تاکنون تغییراتی در این زمینه انجام نشده است.
نقل از رادیو زمانه
@tavaanatech
Instagram
تواناتک
. واکنش کاربران #فضای_مجازی و عذرخواهی تلویزیون دولتی مراکش . تلویزیون دولتی مراکش دو روز پیش از #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان، برنامهای نشان داده که در آن به زنان آموزش داده میشود که چطور با آرایش جای کبودی ناشی از #خشونت_فیزیکی خانگی را روی صورت خود…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
« #حوری به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان برای حمايت از زنان سرزمینمان ایران
به امید روز های شاد و رنگی براي تمام اقوام و جنسیتهای كشور عزيزمان ايران 🙏🏻☀️💎»
با صدای :
دانیال مقدم، صبا کمالی و سحر زکریا
#نه_به_خشونت_علیه_زنان #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #حقوق_زنان #صدای_زن #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
به امید روز های شاد و رنگی براي تمام اقوام و جنسیتهای كشور عزيزمان ايران 🙏🏻☀️💎»
با صدای :
دانیال مقدم، صبا کمالی و سحر زکریا
#نه_به_خشونت_علیه_زنان #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #حقوق_زنان #صدای_زن #هنر_اعتراض #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
روز جهانی محو خشونت علیه زنان.
باران در چهارمین دهه زندگی خود آرزوهای بزرگی دارد. او یک زن ترنس پناهنده ایرانی است که قبل از فرار از ایران در رشته علوم سیاسی تحصیل کرده است. باران مانند اکثر زنان ترنس ایرانی به دلیل مشکلات اجتماعی، حقوقی و اسلامی نتوانست هویت جنسی واقعی خود را آزادانه زندگی کند. پلیس او را به دلیل پوشیدن لباس زنانه دستگیر کرد. بنابراین، او یک شب وحشتناک را در بازداشتگاه پلیس مردان گذراند. طبق قوانین جمهوری اسلامی، ترنس ها تنها زمانی با هویت واقعی خود شناخته می شوند که مراحل قانونی تغییر جنسیت را طی کرده و تحت عمل جراحی اجباری قرار گیرند. طبق قوانین اسلامی حاکم بر کشور ایران که با قوانین بین المللی متفاوت است، افراد ترنس بیمار روانی محسوب می شوند. اگر با کارت شناسایی مردانه و لباس زنانه در جامعه ظاهر شوند، پلیس می تواند آنها را به اتهام کلاهبرداری دستگیر و زندانی کند. این تجربیات تلخ باعث شد باران سالها هویت خود را پنهان کند و در نهایت به ترکیه پناهنده شود.
Photos by masiabolhassan
middleeastimages
مرتبط:
روایت یک ترنس از آزار کلامی و خشونت فیزیکی
https://youtu.be/oICzc4LbmRE
از وقتی زن شدم، دیگران برایم تصمیم گرفتند
https://youtu.be/Ke35rpuw89k?feature=shared
#ترنس #نه_به_خشونت_علیه_زنان #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
.@Tavaana_TavaanaTech
باران در چهارمین دهه زندگی خود آرزوهای بزرگی دارد. او یک زن ترنس پناهنده ایرانی است که قبل از فرار از ایران در رشته علوم سیاسی تحصیل کرده است. باران مانند اکثر زنان ترنس ایرانی به دلیل مشکلات اجتماعی، حقوقی و اسلامی نتوانست هویت جنسی واقعی خود را آزادانه زندگی کند. پلیس او را به دلیل پوشیدن لباس زنانه دستگیر کرد. بنابراین، او یک شب وحشتناک را در بازداشتگاه پلیس مردان گذراند. طبق قوانین جمهوری اسلامی، ترنس ها تنها زمانی با هویت واقعی خود شناخته می شوند که مراحل قانونی تغییر جنسیت را طی کرده و تحت عمل جراحی اجباری قرار گیرند. طبق قوانین اسلامی حاکم بر کشور ایران که با قوانین بین المللی متفاوت است، افراد ترنس بیمار روانی محسوب می شوند. اگر با کارت شناسایی مردانه و لباس زنانه در جامعه ظاهر شوند، پلیس می تواند آنها را به اتهام کلاهبرداری دستگیر و زندانی کند. این تجربیات تلخ باعث شد باران سالها هویت خود را پنهان کند و در نهایت به ترکیه پناهنده شود.
Photos by masiabolhassan
middleeastimages
مرتبط:
روایت یک ترنس از آزار کلامی و خشونت فیزیکی
https://youtu.be/oICzc4LbmRE
از وقتی زن شدم، دیگران برایم تصمیم گرفتند
https://youtu.be/Ke35rpuw89k?feature=shared
#ترنس #نه_به_خشونت_علیه_زنان #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#خشونت_علیه_زنان #یاری_مدنی_توانا
.@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from گفتوشنود
🟠 ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان است.
این روز به یاد سه خواهر مبارز جمهوری دومینیکن، میرابالها نامگذاری شده است. این سه زن بهدلیل مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو در سال ۱۹۶۰ به طرز وحشیانهای کشته شدند. داستان آنها نه تنها نمادی از مقاومت در برابر ظلم، بلکه الهامبخش حرکتی جهانی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شد.
هر سال، این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت تلخ که هنوز میلیونها زن در سراسر جهان از خشونتهای فیزیکی، روانی، و اجتماعی رنج میبرند. خشونت علیه زنان، نه یک مسئله شخصی، بلکه یک بحران جهانی است که همه ما را تحت تأثیر قرار میدهد.
- خشونت علیه زنان، یکی از شایعترین نقضهای حقوق بشر است که هنوز در سایه سکوت یا بیتفاوتی پنهان میماند.
- هدف از این روز، افزایش آگاهی، همبستگی جهانی و اقدام عملی برای پایان دادن به این نابرابری است.
رافائل لئونیداس تروخیو مولینا، معروف به «ال هِفه» (رئیس)، از سال ۱۹۳۰ تا زمان ترورش در ۱۹۶۱، بهعنوان حاکم نظامی جمهوری دومینیکن فعالیت کرد. او در دو دوره، از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و سپس از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲، رسماً رئیسجمهور بود و در سایر دورهها بهصورت غیررسمی و با قدرت نظامی بر کشور حکمرانی میکرد.
تروخیو هیچگونه مخالفتی را تحمل نمیکرد. افرادی که جرأت ابراز مخالفت داشتند، زندانی، شکنجه یا کشته میشدند. معمولاً اجساد آنان ناپدید میشد و شایع بود که خوراک کوسهها شدهاند.
او نام پایتخت را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد و بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نامگذاری کرد. این اقدامات نشاندهنده تمایل او به پرستش شخصیت خود بود.
در سال ۱۹۳۷، تروخیو دستور قتلعام نژادی هزاران نفر از مردم هائیتی را که در این کشور زندگی میکردند، صادر کرد. این واقعه به «کشتار پارسلی» معروف است.
تروخیو شبکه مخوفی از جاسوسان داشت که هر مخالفتی را با کشتن معترضان پاسخ میدادند. شایعه بود که قربانیان دیکتاتوری تروخیو اکثراً خوراک کوسهها میشدند.
پایان دیکتاتوری:
در ۳۰ مه ۱۹۶۱، تروخیو در یک درگیری مسلحانه در جادهای که از پایتخت به سن کریستوبال میرفت، کشته شد. نقشه این سوءقصد را مردانی از جمله ژنرال خوان توماس دیاس، آنتونیو دلامازا، آمادو گارسیا گررو و ژنرال آنتونیو ایمبرت باررا کشیده بودند.
داستان دوران حکمرانی و مرگ تروخیو و ماجراهای پس از آن را ماریو بارگاس یوسا در رمان «سور بز» روایت کردهاست.
دوران حکومت تروخیو بهعنوان یکی از خشنترین دورهها در تاریخ جمهوری دومینیکن شناخته میشود و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تاریخ این کشور داشته است.
#خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #StopViolenceAgainstWomen
@dialogue1402
این روز به یاد سه خواهر مبارز جمهوری دومینیکن، میرابالها نامگذاری شده است. این سه زن بهدلیل مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو در سال ۱۹۶۰ به طرز وحشیانهای کشته شدند. داستان آنها نه تنها نمادی از مقاومت در برابر ظلم، بلکه الهامبخش حرکتی جهانی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شد.
هر سال، این روز فرصتی است برای یادآوری این حقیقت تلخ که هنوز میلیونها زن در سراسر جهان از خشونتهای فیزیکی، روانی، و اجتماعی رنج میبرند. خشونت علیه زنان، نه یک مسئله شخصی، بلکه یک بحران جهانی است که همه ما را تحت تأثیر قرار میدهد.
- خشونت علیه زنان، یکی از شایعترین نقضهای حقوق بشر است که هنوز در سایه سکوت یا بیتفاوتی پنهان میماند.
- هدف از این روز، افزایش آگاهی، همبستگی جهانی و اقدام عملی برای پایان دادن به این نابرابری است.
رافائل لئونیداس تروخیو مولینا، معروف به «ال هِفه» (رئیس)، از سال ۱۹۳۰ تا زمان ترورش در ۱۹۶۱، بهعنوان حاکم نظامی جمهوری دومینیکن فعالیت کرد. او در دو دوره، از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۸ و سپس از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۲، رسماً رئیسجمهور بود و در سایر دورهها بهصورت غیررسمی و با قدرت نظامی بر کشور حکمرانی میکرد.
تروخیو هیچگونه مخالفتی را تحمل نمیکرد. افرادی که جرأت ابراز مخالفت داشتند، زندانی، شکنجه یا کشته میشدند. معمولاً اجساد آنان ناپدید میشد و شایع بود که خوراک کوسهها شدهاند.
او نام پایتخت را به «سیوداد تروخیو» تغییر داد و بلندترین کوه کشور را «پیکو تروخیو» نامگذاری کرد. این اقدامات نشاندهنده تمایل او به پرستش شخصیت خود بود.
در سال ۱۹۳۷، تروخیو دستور قتلعام نژادی هزاران نفر از مردم هائیتی را که در این کشور زندگی میکردند، صادر کرد. این واقعه به «کشتار پارسلی» معروف است.
تروخیو شبکه مخوفی از جاسوسان داشت که هر مخالفتی را با کشتن معترضان پاسخ میدادند. شایعه بود که قربانیان دیکتاتوری تروخیو اکثراً خوراک کوسهها میشدند.
پایان دیکتاتوری:
در ۳۰ مه ۱۹۶۱، تروخیو در یک درگیری مسلحانه در جادهای که از پایتخت به سن کریستوبال میرفت، کشته شد. نقشه این سوءقصد را مردانی از جمله ژنرال خوان توماس دیاس، آنتونیو دلامازا، آمادو گارسیا گررو و ژنرال آنتونیو ایمبرت باررا کشیده بودند.
داستان دوران حکمرانی و مرگ تروخیو و ماجراهای پس از آن را ماریو بارگاس یوسا در رمان «سور بز» روایت کردهاست.
دوران حکومت تروخیو بهعنوان یکی از خشنترین دورهها در تاریخ جمهوری دومینیکن شناخته میشود و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تاریخ این کشور داشته است.
#خشونت_علیه_زنان #نه_به_خشونت #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #StopViolenceAgainstWomen
@dialogue1402
بیانیه مشترک تشکلها و فعالان داخل و خارج ایران به مناسبت ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴: خطاب به دولتهای جهان به ویژه دولتهای اروپا، جمهوری اسلامی حکومت آپارتاید جنسیتی را بایکوت کنید!
زن، زندگی، آزادی!
بیانیه مشترک تشکلها و فعالان داخل و خارج ایران به مناسبت ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴
خطاب به دولتهای جهان به ویژه دولتهای اروپا
جمهوری اسلامی حکومت آپارتاید جنسیتی را بایکوت کنید!
ما، جمعی از تشکلها و فعالان داخل و خارج کشور، به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت به زنان، بر همبستگی جهانی علیه آپارتاید جنسیتی و نظام سرکوبگر جمهوری اسلامی تأکید میکنیم. ایران امروز، صحنه انقلابی است که با شعار "زن زندگی آزادی" به رهبری پرچمداران و پیشگامانی شجاع و جسور و تاریخ ساز، جهانیان را به مقاومت در برابر حجاب اجباری، تبعیض، خشونت و قوانین زنستیز اسلامی فراخوانده است..
نامهایی چون آهو دریایی، روشنک مولایی، آرزو بدری، آرزو خاوری و آیناز کریمی، ادامهدهندگان راه نیکا شاکرمی، ویدا موحد و دختران خیابان انقلاب هستند. اینها فقط نامهایی نیستند، بلکه نمادهایی از یک انقلاب زنانهاند که علیه حجاب، قوانین و رژیم جمهوری اسلامی به پا خواستهاند. حتی امروز، بند زنان زندان اوین نیز همگام با "خیابان" به خط مقدم انقلاب "زن زندگی آزادی" تبدیل شده است. هر یک از این نامها، فریادی است که از دل این انقلاب برخاسته و نشاندهنده عزم ارادهای راسخ است که هیچ سرکوبی نمیتواند آن را خاموش کند.
اما پاسخ جمهوری اسلامی به این انقلاب، خشونتی عریان بوده است:
کُشتن معترضان با گلوله، پرت کردن از بلندی، ناپدیدسازی، ناقص سازی
زندان، شکنجه، شلاق، اعدام
شلیک به اندام جنسی زنان و استفاده از تجاوز جنسی بهعنوان ابزار ایجاد رعب و وحشت
در ماههای اخیر، جمهوری اسلامی با صدور احکام اعدام علیه زنان زندانی سیاسی از جمله شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی که زیر تیغ اعدام اند، و برای دیگر زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان انقلاب زن زندگی آزادی، سرکوبها را شدت داده است. هدف از این خشونتها روشن است: مرعوب کردن و خاموش کردن صدای زنان که اصلیترین نیروی محرک انقلاب "زن زندگی آزادی" هستند.
سرکوبهای جمهوری اسلامی به خیابانها و بازداشتگاهها و زندانها محدود نمیشود. این رژیم با جنگافروزی در منطقه و حمایت از گروههای تروریستی و نیابتی، تلاش میکند بحرانهای خارجی را ابزاری برای تقویت سرکوب داخلی سازد. این سیاستها با هدف به حاشیه راندن انقلاب "زن زندگی آزادی" و حفظ حکومتی است که اکثریت مردم، خواهان سرنگونی آن هستند.
درخواست ما از دولتها:
۱. حکومت آپارتاید جنسیتی در ایران را بایکوت کنید!
هرگونه تعامل با جمهوری اسلامی، که نماد خشونت و جنایت سازمانیافته علیه زنان و کل جامعه است، تنها به مشروعیتبخشی به این جنایات میانجامد. ادامه روابط با این رژیم که خشونت علیه زنان را بصورت قانونی، دولتی و قضایی و در یک کلام حکومتی اعمال میکند، پشت کردن به ارزشهای جهانشمول آزادی، برابری و کرامت انسانی است.
۲. پرونده جنایات جمهوری اسلامی را به دادگاههای بینالمللی ارجاع دهید.
سرکوب، تجاوز جنسی، شکنجه و صدور و اجرای احکام اعدام جنایاتی علیه بشریت هستند که نباید بیپاسخ بمانند.
۳. حمایت عملی از انقلاب "زن زندگی آزادی" را به یک اولویت جهانی تبدیل کنید.
انقلاب زن زندگی آزادی، مبارزهای جهانی علیه آپارتاید جنسیتی و خشونت حکومتی است. فرآیندی برای ساختن آیندهای مبتنی بر سکولاریسم و حقوق جهانشمول است. دولتهایی که مدعی حقوق بشر و دموکراسی هستند باید از مبارزه زنان و مردم ایران برای ایجاد بدیلهایی مترقی حمایت کنند.
ما، امضاکنندگان این بیانیه، خواهان پایان دادن فوری به خشونت علیه زنان و کل جامعه ایران هستیم و قاطعانه اعلام میکنیم که این خواسته تنها با سرنگونی حکومت آپارتاید جنسیتی تحمیل شده بر ایران، محقق خواهد شد. ما تحت شعار و پرچم "زن زندگی آزادی"، و بر اساس "منشور مطالبات پیشرو زنان ایران"، اعلام میکنیم که امروز، هر دولتی که به ارزشهای انسانی، مدنیت، امنیت و صلح باور دارد، باید در حمایت از مبارزه تاریخی زنان ایران، بهویژه زنان پیشرو و انقلابی برای رهایی از رژیم دیکتاتوری اسلامی که منشا تبعیضهای جنسی و جنسیتی، اتنیکی، طبقاتی، و عامل اصلی خشونت است اقدام کند.
#بیانیه #آپارتاید_جنسیتی #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #زن_زندگی_آزادی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
زن، زندگی، آزادی!
بیانیه مشترک تشکلها و فعالان داخل و خارج ایران به مناسبت ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴
خطاب به دولتهای جهان به ویژه دولتهای اروپا
جمهوری اسلامی حکومت آپارتاید جنسیتی را بایکوت کنید!
ما، جمعی از تشکلها و فعالان داخل و خارج کشور، به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه علیه خشونت به زنان، بر همبستگی جهانی علیه آپارتاید جنسیتی و نظام سرکوبگر جمهوری اسلامی تأکید میکنیم. ایران امروز، صحنه انقلابی است که با شعار "زن زندگی آزادی" به رهبری پرچمداران و پیشگامانی شجاع و جسور و تاریخ ساز، جهانیان را به مقاومت در برابر حجاب اجباری، تبعیض، خشونت و قوانین زنستیز اسلامی فراخوانده است..
نامهایی چون آهو دریایی، روشنک مولایی، آرزو بدری، آرزو خاوری و آیناز کریمی، ادامهدهندگان راه نیکا شاکرمی، ویدا موحد و دختران خیابان انقلاب هستند. اینها فقط نامهایی نیستند، بلکه نمادهایی از یک انقلاب زنانهاند که علیه حجاب، قوانین و رژیم جمهوری اسلامی به پا خواستهاند. حتی امروز، بند زنان زندان اوین نیز همگام با "خیابان" به خط مقدم انقلاب "زن زندگی آزادی" تبدیل شده است. هر یک از این نامها، فریادی است که از دل این انقلاب برخاسته و نشاندهنده عزم ارادهای راسخ است که هیچ سرکوبی نمیتواند آن را خاموش کند.
اما پاسخ جمهوری اسلامی به این انقلاب، خشونتی عریان بوده است:
کُشتن معترضان با گلوله، پرت کردن از بلندی، ناپدیدسازی، ناقص سازی
زندان، شکنجه، شلاق، اعدام
شلیک به اندام جنسی زنان و استفاده از تجاوز جنسی بهعنوان ابزار ایجاد رعب و وحشت
در ماههای اخیر، جمهوری اسلامی با صدور احکام اعدام علیه زنان زندانی سیاسی از جمله شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی که زیر تیغ اعدام اند، و برای دیگر زندانیان سیاسی و بازداشت شدگان انقلاب زن زندگی آزادی، سرکوبها را شدت داده است. هدف از این خشونتها روشن است: مرعوب کردن و خاموش کردن صدای زنان که اصلیترین نیروی محرک انقلاب "زن زندگی آزادی" هستند.
سرکوبهای جمهوری اسلامی به خیابانها و بازداشتگاهها و زندانها محدود نمیشود. این رژیم با جنگافروزی در منطقه و حمایت از گروههای تروریستی و نیابتی، تلاش میکند بحرانهای خارجی را ابزاری برای تقویت سرکوب داخلی سازد. این سیاستها با هدف به حاشیه راندن انقلاب "زن زندگی آزادی" و حفظ حکومتی است که اکثریت مردم، خواهان سرنگونی آن هستند.
درخواست ما از دولتها:
۱. حکومت آپارتاید جنسیتی در ایران را بایکوت کنید!
هرگونه تعامل با جمهوری اسلامی، که نماد خشونت و جنایت سازمانیافته علیه زنان و کل جامعه است، تنها به مشروعیتبخشی به این جنایات میانجامد. ادامه روابط با این رژیم که خشونت علیه زنان را بصورت قانونی، دولتی و قضایی و در یک کلام حکومتی اعمال میکند، پشت کردن به ارزشهای جهانشمول آزادی، برابری و کرامت انسانی است.
۲. پرونده جنایات جمهوری اسلامی را به دادگاههای بینالمللی ارجاع دهید.
سرکوب، تجاوز جنسی، شکنجه و صدور و اجرای احکام اعدام جنایاتی علیه بشریت هستند که نباید بیپاسخ بمانند.
۳. حمایت عملی از انقلاب "زن زندگی آزادی" را به یک اولویت جهانی تبدیل کنید.
انقلاب زن زندگی آزادی، مبارزهای جهانی علیه آپارتاید جنسیتی و خشونت حکومتی است. فرآیندی برای ساختن آیندهای مبتنی بر سکولاریسم و حقوق جهانشمول است. دولتهایی که مدعی حقوق بشر و دموکراسی هستند باید از مبارزه زنان و مردم ایران برای ایجاد بدیلهایی مترقی حمایت کنند.
ما، امضاکنندگان این بیانیه، خواهان پایان دادن فوری به خشونت علیه زنان و کل جامعه ایران هستیم و قاطعانه اعلام میکنیم که این خواسته تنها با سرنگونی حکومت آپارتاید جنسیتی تحمیل شده بر ایران، محقق خواهد شد. ما تحت شعار و پرچم "زن زندگی آزادی"، و بر اساس "منشور مطالبات پیشرو زنان ایران"، اعلام میکنیم که امروز، هر دولتی که به ارزشهای انسانی، مدنیت، امنیت و صلح باور دارد، باید در حمایت از مبارزه تاریخی زنان ایران، بهویژه زنان پیشرو و انقلابی برای رهایی از رژیم دیکتاتوری اسلامی که منشا تبعیضهای جنسی و جنسیتی، اتنیکی، طبقاتی، و عامل اصلی خشونت است اقدام کند.
#بیانیه #آپارتاید_جنسیتی #روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان #زن_زندگی_آزادی #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
صفحه گرشاد چند روز پیش این ویدیو را با متن زیر منتشر کرد و نوشت:
🔴 روز جهانی منع خشونت علیه زنان «بدن من، تصمیم من»
امروز روز جهانی منع خشونت علیه زنان است، اما در ایران، این روز به تلخی یادآور واقعیتی روزمره است؛ جایی که بسیاری از زنان به دلیل قوانین حجاب اجباری هر روز با خشونت قانون و جامعه روبهرو میشوند.
حجاب اجباری چیزی فراتر از یک قانون سادهی پوشش است؛ بهانهای برای کنترل بدن زنان، تحمیل تصمیمات بر زندگیشان، و تنبیه هر کسی که جرات کند این «نظم» را برهم بزند.
حجاب اجباری، نه انتخاب بلکه دستوریست که زنان را از اختیار خودشان محروم میکند. برای بسیاری از زنان، سرپیچی از این اجبار ممکن است به بازداشت، ضرب و شتم، یا حتی محرومیت از حقوق اجتماعی بیانجامد. با این حال، روزانه زنانی در خیابانهای ایران شجاعانه ریسک میکنند؛ آنها حجاب اجباری را کنار میگذارند و به دنیا نشان میدهند که دیگر از دخالت و نظارت خستهاند و خواهان حق انتخاب بر بدن و زندگی خود هستند.
این روز نه تنها نمادی برای اعتراض به خشونتهای آشکار است، بلکه فرصتی برای افشای خشونتهای پنهانی است که در قوانین و عرفهای بهظاهر «عادی» ریشه دواندهاند. زنانی که در ایران این قوانین را به چالش میکشند، به دنیا نشان میدهند که مبارزهشان فراتر از پوشش است؛ آنها برای حق انتخاب، برای حفظ کرامت انسانی، و برای داشتن زندگیای آزادتر ایستادگی میکنند.
با جسارت و اراده، زنان ایران پیامی روشن به جهانیان میفرستند: «بدن من، تصمیم من.»
@gershadapp
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
#روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
🔴 روز جهانی منع خشونت علیه زنان «بدن من، تصمیم من»
امروز روز جهانی منع خشونت علیه زنان است، اما در ایران، این روز به تلخی یادآور واقعیتی روزمره است؛ جایی که بسیاری از زنان به دلیل قوانین حجاب اجباری هر روز با خشونت قانون و جامعه روبهرو میشوند.
حجاب اجباری چیزی فراتر از یک قانون سادهی پوشش است؛ بهانهای برای کنترل بدن زنان، تحمیل تصمیمات بر زندگیشان، و تنبیه هر کسی که جرات کند این «نظم» را برهم بزند.
حجاب اجباری، نه انتخاب بلکه دستوریست که زنان را از اختیار خودشان محروم میکند. برای بسیاری از زنان، سرپیچی از این اجبار ممکن است به بازداشت، ضرب و شتم، یا حتی محرومیت از حقوق اجتماعی بیانجامد. با این حال، روزانه زنانی در خیابانهای ایران شجاعانه ریسک میکنند؛ آنها حجاب اجباری را کنار میگذارند و به دنیا نشان میدهند که دیگر از دخالت و نظارت خستهاند و خواهان حق انتخاب بر بدن و زندگی خود هستند.
این روز نه تنها نمادی برای اعتراض به خشونتهای آشکار است، بلکه فرصتی برای افشای خشونتهای پنهانی است که در قوانین و عرفهای بهظاهر «عادی» ریشه دواندهاند. زنانی که در ایران این قوانین را به چالش میکشند، به دنیا نشان میدهند که مبارزهشان فراتر از پوشش است؛ آنها برای حق انتخاب، برای حفظ کرامت انسانی، و برای داشتن زندگیای آزادتر ایستادگی میکنند.
با جسارت و اراده، زنان ایران پیامی روشن به جهانیان میفرستند: «بدن من، تصمیم من.»
@gershadapp
#نه_به_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_تبعیض_جنسیتی
#روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#نه_به_پوشش_اجباری #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech