«ما آن‌قدر نومیدانه از #انسانیت دور شده‌ایم که برای سهم کوچکمان از غذا، تمام اصول را زیر پا می‌گذاریم، و البته تمام دستاوردهای پیشینیان و فرصت‌های آیندگان را... مبادا که هستی شکننده‌مان را زیر پا بگذارند. ما غرور، ِ شوق و وفاداری را کم داریم. ما حتی از مرگ ِ جهانی اتمی نمی‌ترسیم، یا از جنگ ِ جهانی سومی. خود را لای جرز دیوار قایم کرده‌ایم و از چیزی جز شجاعت مدنی نمی‌ترسیم. ما از اینکه از گله عقب بیفتیم و تنها قدم برداریم می‌ترسیم؛ مبادا که نان گندم و گرما و اجازه اقامت در مسکو را از دست بدهیم. همان‌طور که مرام سیاسی‌مان را اشباع کردند، درست همان‌طور هم به ما یاد دادند که به خود تلقین ِ کنیم که زندگی راحت، کمال زندگی است؛ که راه فراری از پیش زمینه‌های محیطی و اجتماعی وجود ندارد؛ که آگاهی یعنی زندگی روزمره؛ که اصلا به ما چه؟! مگر چه کار می‌توانیم بکنیم؟»
آنچه خواندید بخش‌هایی از #کتاب « زندگی نه با دروغ» نوشته اثر #الکساندرسولژنیتسین بود.
الکساندر سولژنیتسین از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم می شناسند. وی در ۱۹۴۵، به دلیل اشاره ای انتقادی به استالین در یک نامه خصوصی دستگیر شد و بدون محاکمه به هشت سال زندان در یک اردوگاه کار محکوم شد. حبس او در روز مرگ استالین در ۱۹۵۳ پایان یافت اما به جای آزادی او را به "تبعید دایمی" در قراقستان فرستادند. #سولژنیتسین در ۱۹۷۴ کمی پس از آنکه اولین جلد کتابش در باره گولاک – مجمع الجزایر گولاک- منتشر شد که وضعیت اردوگاه های زندانیان شوروی را عریان می ساخت، از اتحاد شوروی اخراج شد او را دستگیر کردند؛ تابعیت شوروی را از او سلب کردند و به آلمان غربی فرستادند. او نهایتا به آمریکا آمد و در شهر کوچکی در ورمونت ساکن شد.

فایل پی‌دی‌اف کتاب را دانلود کنید: http://bit.ly/1Osl7SE

@Tavaana_TavaanaTech

«ما آن‌قدر نومیدانه از #انسانیت دور شده‌ایم که برای سهم کوچکمان از غذا، تمام اصول را زیر پا می‌گذاریم، و البته تمام دستاوردهای پیشینیان و فرصت‌های آیندگان را... مبادا که هستی شکننده‌مان را زیر پا بگذارند. ما غرور، ِ شوق و وفاداری را کم داریم. ما حتی از مرگ ِ جهانی اتمی نمی‌ترسیم، یا از جنگ ِ جهانی سومی. خود را لای جرز دیوار قایم کرده‌ایم و از چیزی جز شجاعت مدنی نمی‌ترسیم. ما از اینکه از گله عقب بیفتیم و تنها قدم برداریم می‌ترسیم؛ مبادا که نان گندم و گرما و اجازه اقامت در مسکو را از دست بدهیم. همان‌طور که مرام سیاسی‌مان را اشباع کردند، درست همان‌طور هم به ما یاد دادند که به خود تلقین ِ کنیم که زندگی راحت، کمال زندگی است؛ که راه فراری از پیش زمینه‌های محیطی و اجتماعی وجود ندارد؛ که آگاهی یعنی زندگی روزمره؛ که اصلا به ما چه؟! مگر چه کار می‌توانیم بکنیم؟»
آنچه خواندید بخش‌هایی از #کتاب « زندگی نه با دروغ» نوشته اثر #الکساندرسولژنیتسین بود.
الکساندر سولژنیتسین از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم می شناسند. وی در ۱۹۴۵، به دلیل اشاره ای انتقادی به استالین در یک نامه خصوصی دستگیر شد و بدون محاکمه به هشت سال زندان در یک اردوگاه کار محکوم شد. حبس او در روز مرگ استالین در ۱۹۵۳ پایان یافت اما به جای آزادی او را به "تبعید دایمی" در قراقستان فرستادند. #سولژنیتسین در ۱۹۷۴ کمی پس از آنکه اولین جلد کتابش در باره گولاک – مجمع الجزایر گولاک- منتشر شد که وضعیت اردوگاه های زندانیان شوروی را عریان می ساخت، از اتحاد شوروی اخراج شد او را دستگیر کردند؛ تابعیت شوروی را از او سلب کردند و به آلمان غربی فرستادند. او نهایتا به آمریکا آمد و در شهر کوچکی در ورمونت ساکن شد.

فایل پی‌دی‌اف کتاب را دانلود کنید: http://bit.ly/1Osl7SE

@Tavaana_TavaanaTech

«ما آن‌قدر نومیدانه از #انسانیت دور شده‌ایم که برای سهم کوچکمان از غذا، تمام اصول را زیر پا می‌گذاریم، و البته تمام دستاوردهای پیشینیان و فرصت‌های آیندگان را... مبادا که هستی شکننده‌مان را زیر پا بگذارند. ما غرور، ِ شوق و وفاداری را کم داریم. ما حتی از مرگ ِ جهانی اتمی نمی‌ترسیم، یا از جنگ ِ جهانی سومی. خود را لای جرز دیوار قایم کرده‌ایم و از چیزی جز شجاعت مدنی نمی‌ترسیم. ما از اینکه از گله عقب بیفتیم و تنها قدم برداریم می‌ترسیم؛ مبادا که نان گندم و گرما و اجازه اقامت در مسکو را از دست بدهیم. همان‌طور که مرام سیاسی‌مان را اشباع کردند، درست همان‌طور هم به ما یاد دادند که به خود تلقین ِ کنیم که زندگی راحت، کمال زندگی است؛ که راه فراری از پیش زمینه‌های محیطی و اجتماعی وجود ندارد؛ که آگاهی یعنی زندگی روزمره؛ که اصلا به ما چه؟! مگر چه کار می‌توانیم بکنیم؟»
آنچه خواندید بخش‌هایی از #کتاب « زندگی نه با دروغ» نوشته اثر #الکساندرسولژنیتسین بود.
الکساندر سولژنیتسین از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم می شناسند. وی در ۱۹۴۵، به دلیل اشاره ای انتقادی به استالین در یک نامه خصوصی دستگیر شد و بدون محاکمه به هشت سال زندان در یک اردوگاه کار محکوم شد. حبس او در روز مرگ استالین در ۱۹۵۳ پایان یافت اما به جای آزادی او را به "تبعید دایمی" در قراقستان فرستادند. #سولژنیتسین در ۱۹۷۴ کمی پس از آنکه اولین جلد کتابش در باره گولاک – مجمع الجزایر گولاک- منتشر شد که وضعیت اردوگاه های زندانیان شوروی را عریان می ساخت، از اتحاد شوروی اخراج شد او را دستگیر کردند؛ تابعیت شوروی را از او سلب کردند و به آلمان غربی فرستادند. او نهایتا به آمریکا آمد و در شهر کوچکی در ورمونت ساکن شد.

فایل پی‌دی‌اف کتاب را دانلود کنید: http://bit.ly/1Osl7SE

@Tavaana_TavaanaTech