«سیمون دوبووار می‌گوید از همان کودکی به دختربچه و پسربچه آموزش داده می‌شود که چطور باید با بدنش رفتار کند. پسربچه‌ها مجاز هستند که هر طور می‌خواهند بنشینند و هر چقدر دلشان می‌خواهد پایشان را باز کنند و دختربچه‌ها مجبورند خود را جمع و جور کنند و با پاهای بسته بنشینند و هر کدام حسی متفاوت نسبت به بدن خود پیدا می‌کنند. پسربچه‌ها به خاطر آلت مردانه‌شان حس برتری و قدرت پیدا می‌کنند و آن را به نمایش می‌گذارند و دختربچه‌ها حس شرم و خجالت از آلت زنانه‌شان می‌یابند و آن را می‌پوشانند. همین مساله ظاهرا ساده منجر می‌شود که در محیط‌های مشترک، مردها به خود حق می‌دهند که فضای بیشتری را اشغال کنند و جا را برای زن‌ها تنگ کنند و آن‌ها را به فضای کوچک‌تر برانند. به همین دلیل وقتی همه به نحوه نشستن آقای مسئول اعتراض می‌کنند، او برای توجیه کارش می‌گوید من همیشه اینجوری می‌نشینم و حتی عامدانه دوباره در مراسم ترحیم خبرنگارها همانطور می‌نشیند. جدا از اینکه شواهد نشان می‌دهد که او در جایی که لازم ببیند، بلد است چطور بنشیند و مبادی آداب اجتماعی رفتار کند، نکته مهم همین عادی بودن طرز نشستن او برای خودش و تعدادی دیگر از افراد جامعه است. فقط کافی است به طرز نشستن بخشی از مردان در مهمانی‌ها، تاکسی‌ها، کلاس‌های درسی و سالن‌های تئاتر و کنسرت و سینما و هر فضای مشترک دیگری نگاهی کنیم تا دریابیم که مردها هر طور راحتند، می‌نشینند و این زن‌ها هستند که باید مراقب نشستن‌شان باشند تا جنبه تحریک‌آمیز و زشت و شرم‌آوری نداشته باشد. اساسا زن‌ها باید همواره بدن خود را کنترل کنند و حواس‌شان باشد که در فضاهای عمومی وقتی می‌نشینند، می‌ایستند، خم می‌شوند، می‌دوند و هر کاری می‌کنند، اندام‌هایشان جلب توجه نکند و بارها زن‌ها به خاطر تکان خوردن سینه‌ها یا باسن‌شان موقع تحرک مورد مواخذه قرار گرفتند و مجبورند طوری در اجتماع حضور داشته باشند که انگار بدنی ندارند و تن آنها فضایی را به خود اختصاص نمی‌دهد. در همان ویدئوی تلخ دیدار خبرنگاران زن با آقای مسئول، مرد راحت روی صندلی لم داده و زن در خودش جمع شده و مدام دستش به روسری‌اش است تا مویش را بپوشاند. جدا از اینکه در آن موقعیت دردناک آقای مسئول باید سرپا در برابر خبرنگاران سوگوار به احترام‌ می‌ایستاد و از شرم سرش را پایین می‌انداخت، نحوه نشستن مرد در برابر یک زن به خوبی نشان می‌دهد که چطور زنان باید برای کوچک‌ترین و ساده‌ترین حقوق انسانی‌شان بجنگند و مدام یادآوری کنند که ما هستیم و بدن داریم و حضور ما را نادیده نگیرید و جای ما را اشغال نکنید.»

از اینستاگرام نزهت بادی روزنامه‌نگار
#بدن_زنان

@Tavaana_TavaanaTech