تصویربرداری از #پلنگ حین خوردن قوچ وحشی در #بشاگرد
@Tavaana_Tavaanatech
#حیات_وحش #حیات‌وحش
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

خدیجه ...
اینجا روستای «سرزه چارکان»، یکی از ده‌ها روستای #قحطی‌زده و #خشک #بشاگرد. یکی از همان‌ها که سالهاست فراموش شده. جایی دور، انتهای بیابان. #تبعید در نیستی.
مردم اینجا آب ندارند. برق ندارند. گاز ندارند. محرومند از ساده‌ترین #حقوق_زیستن و یک جایی در این #محرومیت و #نیستی خدیجه زندگی می‌کند. دختری چهارساله که با خانواده‌ای هشت نفره و «بی‌سواد» در روستای سرزه روزگار می‌گذراند. چهار سال خاموش، بی نور و رنگ. خدیجه و برادرش «دیستروفی قرینه» دارند، این یعنی چیزی نزدیک به نابینایی مطلق. دردی اضافه بر بقیه نداشتن‌ها و محرومیت‌ها. زندگی خدیجه در جایی می‌گذرد که بقیه خانوارهایش هم اوضاع چندان خوبی ندارند، در «سرزه چارکان»، دور و بی آب و علف، که گویی تابحال گذر هیچ فرد و مسوول و سازمانی آنجا نیفتاده است.
عکس: همت خواهی - ایسنا

عکس های بیشتر را اینجا ببینید:
http://goo.gl/wvDvle

ویدئویی با استفاده از این عکس ها تقدیم می شود.
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

بشاگرد منطقه‌ایست دورافتاده در شرق استان هرمزگان. بیشتر مردم روستاهای بشاگرد به دلیل خشکسالی‌ شدید، فقر و نبود جاده ارتباطی مناسب در کپر زندگی می‌کنند. رنج فقر، دورافتادگی و خشکسالی زندگی را بر ساکنان این منطقه سخت کرده است. در این میان زنان و دختران دو چندان گرفتار رنج‌اند. آنها مجبورند متحمل سایه سیاه اعتیاد، زور و تعصبات کورکورانه مردان نیز باشند. همچنین زنانی که به دلایل مختلف شوهران خود را از دست داده‌اند و با دست خالی بار سرپرستی فرزندانشان را به دوش می‌کشند و نیز دخترانی که مجبور می‌شوند در سن کم تن به ازدواج دهند، ازدواج‌هایی که بیشتر ناخواسته و ناآگاهانه‌اند.

منبع: ایسنا
عکس‌ها از: همت خواهی
goo.gl/eMYQw5
مطالب مرتبط:

ازدواج کودکان و برده‌داری
http://bit.ly/2hlVsEX
نجود علی: مبارزه علیه ازدواج کودکان در یمن
http://bit.ly/1nuVi8R
ازدواج کودکان
http://bit.ly/QtKWdi
حقوق کودک و نوجوان: از تولد تا هجده سالگی
http://bit.ly/1Gpv2WC

میلیون‌ها فقیر ایرانی و هیولای گرسنگی
http://bit.ly/2dglOa8

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

اگر قیامتی هست ما گریبان مسئولان را می‌گیریم!
http://bit.ly/2kfnPa4
نمی‌دانم از کجا شروع کنم؛ از زنان روستای «پاکوه سیاه» که همه عمرشان حمام ندیده‌اند یا مادربزرگی که قمقمه‌اش را از چشمه کوچکی پر می‌کند که بزهایش هم از آن می‌نوشند؟

از نوجوان‌های روستای «دارزان» بگویم که ساعت ۳ نیمه شب راه پر افت و خیز کوهستانی را می‌پیمایند تا دم دمای صبح به مدرسه برسند یا از زن بیوه ۳۳ساله‌ای که با ۶ سر عائله به هزار زحمت می‌تواند شکم‌ بچه‌هایش را نیم سیر از نان خشک پر کند؟ نمی‌دانم از اهالی روستای «پاسه» بگویم که با یک دبه آب هفته‌ای را سر می‌کنند یا از آدم‌های «دوون» که سال‌هاست طعم هیچ میوه‌ای را نچشیده‌اند و نمی‌دانند سیری قبل از خواب یعنی چه؟ می‌توانم گزارش را از کودکان «درکاه» آغاز کنم که تنها تفریح و سرگرمی‌شان دویدن با پای برهنه در خاک و خل است یا از انتظار ملال‌آور سالخوردگان روستای «نزوپرارن» برای مردن! سردرگمم که نقطه اوج داستان کجاست، آغاز روایت کجا می‌تواند باشد، تصویر طلایی برای نوشتن کدام است؟ از غرب هرمزگان راه می‌افتم و به شرقی‌ترین نقطه این استان یعنی #بشاگرد در مرز سیستان و بلوچستان می‌رسم. مردم روستاهای دورافتاده و کپری در طول مسیر، تنها سه خواسته مشترک دارند و بس؛ آب، جاده، بهداشت.

این ویدیو قسمتی از مستند«اگر قیامتی هست» ساخته بنیاد خیریه خواجه نصیر الدین طوسی است. لطفا تا حد ممکن این فیلم را باز نشر دهید تا افراد بیشتری از وضعیت نابسامان هموطنان عزیزمان آگاه شوند و به مشکلی از مردم محروم بشاگرد حل کنند.

گزارش حمید حاجی‌پور را در «ایران‌آنلاین» بخوانید:
http://bit.ly/2lwcwKT

مطالب مرتبط:
میلیون‌ها فقیر ایرانی و هیولای گرسنگی
http://bit.ly/2dglOa8
گوشه‌ای از رنجی که سیستان و بلوچستان می‌برد
https://goo.gl/WFc3Ru
بی‌شناسنامه‌ها؛ مردمی که شناسایی نمی‌شوند
https://goo.gl/NCbHnu
چرا باید هوای هم را داشته باشیم؟
http://bit.ly/SJKqJ2

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

دو هفته از سیل ویرانگر در جنوب شرقی ایران می‌گذرد. به این سیل نباید به چشم فاجعه نگاه کرد. زیرا باعث شده این منطقه مورد توجه رسانه‌ها قرار گیرد.

در برخی از مناطق سیل‌زده شهرستان‌های جاسک و بشاگرد در ۳۰۰ کیلومتری شرق بندرعباس مرکز استان هرمزگان ساکنان هیچ نداشتند تا سیل با خود بِکَند و بِبَرد. چون آن‌ها به‌جای خانه در کَپَر روز را به شب می‌رساندند و تمام دارایی‌شان یک یا چند بُز و تعدادی ظرف بی‌رنگ‌ورو و نهایتاً دو دست لباس بود. همان ساکنانی که در بعضی از مناطق 7 روز بعد از سیل هیچ راهی برای دسترسی به آن‌ها وجود نداشت. چون هرگز سیم تلفنی به آن مناطق کشیده نشده و جاده‌هایشان برای عبور و مرور اتومبیل در روزهای عادی هم مناسب نیست.

مردمانی که سال‌هاست درگیر خشک‌سالی، گردوخاک و هجوم شن‌های روان شده‌اند. به‌گونه‌ای که سفره‌هایشان هرروز خالی‌تر و حیاتشان به خطر افتاده است.

روستاهایی فاقد برق و آب‌لوله‌کشی. ساکنان این منطقه سال‌هاست با حفر گودالی در بالادست روستا آب باران را در آن جمع می‌کنند و به‌صورت دستی یا استفاده از چهارپایان آب غیربهداشتی مورداستفاده روزمره خود را برای آشامیدن و شستشو به محل زندگی‌شان منتقل می‌کنند.

بر اساس اظهارات رئیس مدیریت بحران در بخش کشاورزی جهاد کشاورزی هرمزگان بعد از وقوع سیل دی‌ماه هزار و ۵۲۰ رأس دام تلف‌ شده است.
مانند بحران‌های ازاین‌دست در ایران، مردم انتقادات زیادی نسبت به عدم حضور یا حضور دیرهنگام مسئولان امر در جاسک و بشاگرد دارند و می‌گویند باگذشت دو هفته از بحران سیل که زندگی روزمره صدها تن از مردم منطقه را مختل کرده است خبری از حضور برخی مسئولان مرتبط، در مناطق آسیب‌دیده نبوده است.

فراموشی؛ ترسناک‌تر از سیل
تعدادی از ساکنان ۵۶ روستای محدوده رودخانه جگین در جاسک که در طول دو هفته گذشته هیچ راه ارتباطی به خارج از محل زندگی‌شان نداشته‌اند تخریب پل‌ها و جاده‌ها را اصلی‌ترین نگرانی خود عنوان می‌کنند و می‌گویند بی‌توجهی به این منطقه تاریخی است حالا هم نگرانیم مبادا مسئولان با فروکش کردن سیل و آواربرداری‌ها، بار دیگر مردم سیل‌زده را فراموش کنند.
موضوعی که باعث شده است صدها کودک و دانش‌آموز و به‌ویژه دختران از ادامه تحصیل در جاسک و بشاگرد بازبمانند و هرمزگان با بیش از سه هزار کودک بازمانده از تحصیل پس از سیستان و بلوچستان و جنوب کرمان در جایگاه سوم قرار بگیرد.
.
البته در حال حاضر مشکل برخی از دانش‌آموزان فقط راه ارتباطی نیست چون تعدادی از مدارس که برخی از آن‌ها کپری بودند در جریان این سیل با آسیب‌های جدی مواجه شده‌اند. صدها دانش‌آموز این مناطق به دلایل مختلف مانند تخریب مدرسه، تخریب جاده، از نداشتن لباس و لوازم موردنیاز مدرسه امکان حضور در کلاس‌های درس را ندارند.

یکی از مهم‌ترین معضلات کمک‌رسانی به این مناطق، عدم امکان برقراری ارتباط تلفنی و موبایلی در منطقه است اساساً در اکثر روستاهای منطقه تلفن و موبایل تعریفی ندارد و پدیده‌ای کاملاً غریب است.

این‌که خسارت واردشده به اندک داشته‌های مردم چه زمانی جبران می‌شود با توجه به تجربه تلخ موارد ازاین‌دست در ایران دورنمای روشنی ندارد؛ اما انتظار اولیه بیش از ۱۰ هزار تَن از ساکنان درگیر با سیل دو هفته بعد از حادثه، حل مسئله آب سالم آشامیدنی، ایجاد سرپناه‌های امن خانگی، آموزشی، حمام و سرویس بهداشتی است.

منبع عصر ایران

#سیل
#هرمزگان #بشاگرد #جاسک
#سیستان_و_بلوچستان
#کرمان

@Tavaana_TavaanaTech