گفتند «آب می‌خواهیم»؛ آن‌ها را کشتند و از خانواده‌هایشان اعتراف گرفتند
مردم استان خوزستان در دوره‌های مختلف شاهد وعده و وعید‌های دروغ و بی‌توجهی مقامات جمهوری اسلامی برای رسیدگی به مشکلات‌شان و رفع آن بوده‌اند. در پی همین بی‌توجهی حکومت به وضع فاجعه‌بار معیشتی مردم و البته بالاگرفتن بحران آب در این منطقه، مردم شهرهایی از این استان از روز ۲۴ تیر ۱۴۰۰ دست به اعتراضات مسالمت‌آمیز زدند؛ اعتراضاتی که در حدود ۱۲ شهر از این استان پا گرفت و رفته‌رفته به دیگر استان‌ها نیز کشیده شد.
حکومت از همان ساعات اولیه ماموران خود را برای سرکوب معترضان به منطقه روانه کرد تا پاسخ کسانی که می‌گفتند «آب نداریم» را با گلوله بدهد. در روزهای ابتدایی اعتراضات دست‌کم سه جوان معترض با شلیک گلوله نیروهای جمهوری اسلامی جان خود را از دست دادند؛ حادثه تلخی که احساسات مردم را در سراسر ایران جریحه‌دار کرد و واکنش‌های بسیاری را از سوی کاربران و فعالان در فضای مجازی برانگیخت.
اما سریع‌ترین واکنش جمهوری اسلامی گرفتن اعترافات اجباری از خانواده‌‌‌های داغدار این کشته‌شدگان بود برای این‌که آنان را حامی حکومت جا بزنند و معترضان به بی‌آبی را اغتشاشگر جلوه دهند.
قاسم خضیری
قاسم خضیری (ناصری)، ۱۸ساله و از اهالی منطقه کانتکس اهواز، ۲۶ تیرماه ۱۴۰۰ - یک روز پس از اصابت گلوله ماموران سرکوبگر - بر اثر شدت جراحات جان باخت. به گفته نزدیکانش او تنها سرپرست خانواده بود و در یک باتری‌فروشی، کارگری می‌کرد. حدودا یک روز بعد کشته‌شدن او، شخصی که عموی قاسم معرفی می‌شود در ویدیویی که از خبرگزاری فارس - نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی - منتشر شد، او را «بسیجی» و «اهل نماز و روزه» معرفی کرد. او گفت: «مرحوم قاسم اهل نماز و روزه و از نیروهای بسیجی پایگاه مسجد محل بود و اهل تجمع و اغتشاش نبود.» این اعترافات از تمامی خبرگزاری‌های حکومتی پخش شد.
ادامه گزارش را در سایت توانا بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Khozestan_Eterafate_Ejbari
#گزارش #خوزستان #آب_مثل_آبان #خوزستان_تشنه #اعتراف_اجباری #خوزستان_تنها_نیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #جوانان_مردم_رو_میکشند_زبانشان_هم_دراز_است
@Tavaana_TavaanaTech
مردم استان خوزستان در دوره‌های مختلف شاهد وعده و وعید‌های دروغ و بی‌توجهی مقامات جمهوری اسلامی برای رسیدگی به مشکلات‌شان و رفع آن بوده‌اند. در پی همین بی‌توجهی حکومت به وضع فاجعه‌بار معیشتی مردم و البته بالاگرفتن بحران آب در این منطقه، مردم شهرهایی از این استان از روز ۲۴ تیر ۱۴۰۰ دست به اعتراضات مسالمت‌آمیز زدند؛ اعتراضاتی که در حدود ۱۲ شهر از این استان پا گرفت و رفته‌رفته به دیگر استان‌ها نیز کشیده شد.
حکومت از همان ساعات اولیه ماموران خود را برای سرکوب معترضان به منطقه روانه کرد تا پاسخ کسانی که می‌گفتند «آب نداریم» را با گلوله بدهد. در روزهای ابتدایی اعتراضات دست‌کم سه جوان معترض با شلیک گلوله نیروهای جمهوری اسلامی جان خود را از دست دادند؛ حادثه تلخی که احساسات مردم را در سراسر ایران جریحه‌دار کرد و واکنش‌های بسیاری را از سوی کاربران و فعالان در فضای مجازی برانگیخت.
اما سریع‌ترین واکنش جمهوری اسلامی گرفتن اعترافات اجباری از خانواده‌‌‌های داغدار این کشته‌شدگان بود برای این‌که آنان را حامی حکومت جا بزنند و معترضان به بی‌آبی را اغتشاشگر جلوه دهند.
قاسم خضیری
قاسم خضیری (ناصری)، ۱۸ساله و از اهالی منطقه کانتکس اهواز، ۲۶ تیرماه ۱۴۰۰ - یک روز پس از اصابت گلوله ماموران سرکوبگر - بر اثر شدت جراحات جان باخت. به گفته نزدیکانش او تنها سرپرست خانواده بود و در یک باتری‌فروشی، کارگری می‌کرد. حدودا یک روز بعد کشته‌شدن او، شخصی که عموی قاسم معرفی می‌شود در ویدیویی که از خبرگزاری فارس - نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی - منتشر شد، او را «بسیجی» و «اهل نماز و روزه» معرفی کرد. او گفت: «مرحوم قاسم اهل نماز و روزه و از نیروهای بسیجی پایگاه مسجد محل بود و اهل تجمع و اغتشاش نبود.» این اعترافات از تمامی خبرگزاری‌های حکومتی پخش شد.
ادامه گزارش را در سایت توانا بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Khozestan_Eterafate_Ejbari
#گزارش #خوزستان #آب_مثل_آبان #خوزستان_تشنه #اعتراف_اجباری #خوزستان_تنها_نیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #جوانان_مردم_رو_میکشند_زبانشان_هم_دراز_است
@Tavaana_TavaanaTech