نوشته‌ای از نیلوفر بیضایی
فیلم "فروشنده" از اقای اصغر فرهادی را چندی پیش دیدم و آن را به اندازه ی هیچیک از فیلمهای پیشینش دوست نداشتم. برای فرهادی که استاد ریتم در سینماست، این فیلم یک عقبگرد بود. همچنین این نکته مرا تقریبا در تمام طول فیلم آزار می داد که علیرغم اینکه فیلم دو شخصیت اصلی زن و مرد دارد و با وجود اینکه فاجعه برای زن فیلم اتفاق افتاده است، مشغله ی اصلی فیلم، مرد داستان است و دغدغه های او.
در مورد تاثیرات مخرب روحی تجاوز بر زن فقط در یکی دو جا این مرد است که سخن می گوید و تقریبا در جایی نمی بینیم که این زن واقعا بجز اینکه از تنهایی می ترسد، چه زخمهای روحی و جسمی را با خود حمل می کند. حتی در رویارویی با متجاوز، این مرد است که وارد عمل می شود و در صحنه ی اصلی نیز این مرد است که با متجاوز سخن می گوید. بر خلاف دریافت برخی، یکی از بزرگترین ضعفهای فرهادی هم در این فیلم و هم در جدایی نادر از سیمین، ضعف در پرداخت شخصیت زن است . او در این دو فیلم زن را از نگاه مردانه بازسازی می کند و بنمایش می گذارد. موازی بودن وقایع فیلم با دستفروش آرتور میلر بخوبی پرداخته نشده، اگر نمونه های درخشان اینگونه پرداختها را در سینمای جهان بشناسیم. با اینهمه فرهادی فیلمساز بسیار خوبی ست و من هنوز معتقدم "درباره ی الی" بهترین فیلم فرهادی تاکنون بوده است. شاید اینها را باید پیش از امروز می نوشتم که او اسکار گرفته ولابد امروز باید از اسکار گرفتنش شاد باشیم.
واقعیت را بگویم در دل شاد شدم، اما این شادی طولی نکشید. زمانی که خانم انصاری پیام در نگاه اول انسانی آقای فرهادی را خواند، این شادی به غم بزرگی بدل شد. درست است که سیاست ممنوعیت ورود شهروندان هفت کشور از جمله ایران به آمریکا، سیاستی بغایت عیر انسانی است. اما این نیز درست است که در آمریکا لااقل یک سیستم قضایی مستقل وجود دارد که در برابر ترامپ می ایستد و آن را غیر قانونی می خواند. در همین مراسم اسکار از آغاز تا به انتها به ترامپ و سیاستهایش با طنز نقد شد و او و افکار عقب مانده اش بدرستی به سخره گرفته شد.
پس اعتراض به ترامپ برای آقای فرهادی هیچ هزینه ای که ندارد هیچ، حتی می تواند در گرفتن اسکار او نیز بسیار موثر بوده باشد. آنچه اقای فرهادی نگفت و ننوشت و احتمالا حاضر به پرداخت بهایش نیست، گفتن این نکته است که بسیاری از شهروندان ایران نیز امکان ورود به سرزمین خود را ندارند و در صورت ورود باید با زندان و آزار و شکنجه روبرو شوند.
همین خانم انصاری یا اقای نادری بعنوان ایرانی آمریکایی می توانند در بدو ورود به ایران بعنوان جاسوس آمریکا و سیا دستگیر شوند و چون نازنین زاغری و بسیاری دیگر به زندان بیفتند. سیاست "ما" و "غیر ما" سیاستی غیرانسانی ست اما مگر این جمهوری اسلامی نیست که سی و هشت سال است با همین سیاست هم شهروندان ایرانی را به دو شقه کرده و هم در سیاست جهانی، ایران را با تگناهای بسیار روبرو کرده است. آیا آقای فرهادی نمی توانست زبانی بیابد هر چند غیر مستقیم و به هر شیوه ای که می داند، تا لااقل به بخشی از بیدادگری حکومت حاکم بر مردمش اشاره کند. آیا ارزش این اشاره برای مردمی که صدایشان بزور خشونت و زندان در گلو خفه شده، بسیار بیشتر از ارزش یک اسکار نبود؟
از فیس‌بوک نیلوفر بیضایی
شما چه فکر می کنید؟
goo.gl/RRqb7B
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
فیلم "فروشنده" از اقای اصغر فرهادی را چندی پیش دیدم و آن را به اندازه ی هیچیک از فیلمهای پیشینش دوست نداشتم. برای فرهادی که استاد ریتم در سینماست، این فیلم یک عقبگرد بود. همچنین این نکته مرا تقریبا در تمام طول فیلم آزار می داد که علیرغم اینکه فیلم دو شخصیت اصلی زن و مرد دارد و با وجود اینکه فاجعه برای زن فیلم اتفاق افتاده است، مشغله ی اصلی فیلم، مرد داستان است و دغدغه های او.
در مورد تاثیرات مخرب روحی تجاوز بر زن فقط در یکی دو جا این مرد است که سخن می گوید و تقریبا در جایی نمی بینیم که این زن واقعا بجز اینکه از تنهایی می ترسد، چه زخمهای روحی و جسمی را با خود حمل می کند. حتی در رویارویی با متجاوز، این مرد است که وارد عمل می شود و در صحنه ی اصلی نیز این مرد است که با متجاوز سخن می گوید. بر خلاف دریافت برخی، یکی از بزرگترین ضعفهای فرهادی هم در این فیلم و هم در جدایی نادر از سیمین، ضعف در پرداخت شخصیت زن است . او در این دو فیلم زن را از نگاه مردانه بازسازی می کند و بنمایش می گذارد. موازی بودن وقایع فیلم با دستفروش آرتور میلر بخوبی پرداخته نشده، اگر نمونه های درخشان اینگونه پرداختها را در سینمای جهان بشناسیم. با اینهمه فرهادی فیلمساز بسیار خوبی ست و من هنوز معتقدم "درباره ی الی" بهترین فیلم فرهادی تاکنون بوده است. شاید اینها را باید پیش از امروز می نوشتم که او اسکار گرفته ولابد امروز باید از اسکار گرفتنش شاد باشیم.
واقعیت را بگویم در دل شاد شدم، اما این شادی طولی نکشید. زمانی که خانم انصاری پیام در نگاه اول انسانی آقای فرهادی را خواند، این شادی به غم بزرگی بدل شد. درست است که سیاست ممنوعیت ورود شهروندان هفت کشور از جمله ایران به آمریکا، سیاستی بغایت عیر انسانی است. اما این نیز درست است که در آمریکا لااقل یک سیستم قضایی مستقل وجود دارد که در برابر ترامپ می ایستد و آن را غیر قانونی می خواند. در همین مراسم اسکار از آغاز تا به انتها به ترامپ و سیاستهایش با طنز نقد شد و او و افکار عقب مانده اش بدرستی به سخره گرفته شد.
پس اعتراض به ترامپ برای آقای فرهادی هیچ هزینه ای که ندارد هیچ، حتی می تواند در گرفتن اسکار او نیز بسیار موثر بوده باشد. آنچه اقای فرهادی نگفت و ننوشت و احتمالا حاضر به پرداخت بهایش نیست، گفتن این نکته است که بسیاری از شهروندان ایران نیز امکان ورود به سرزمین خود را ندارند و در صورت ورود باید با زندان و آزار و شکنجه روبرو شوند.
همین خانم انصاری یا اقای نادری بعنوان ایرانی آمریکایی می توانند در بدو ورود به ایران بعنوان جاسوس آمریکا و سیا دستگیر شوند و چون نازنین زاغری و بسیاری دیگر به زندان بیفتند. سیاست "ما" و "غیر ما" سیاستی غیرانسانی ست اما مگر این جمهوری اسلامی نیست که سی و هشت سال است با همین سیاست هم شهروندان ایرانی را به دو شقه کرده و هم در سیاست جهانی، ایران را با تگناهای بسیار روبرو کرده است. آیا آقای فرهادی نمی توانست زبانی بیابد هر چند غیر مستقیم و به هر شیوه ای که می داند، تا لااقل به بخشی از بیدادگری حکومت حاکم بر مردمش اشاره کند. آیا ارزش این اشاره برای مردمی که صدایشان بزور خشونت و زندان در گلو خفه شده، بسیار بیشتر از ارزش یک اسکار نبود؟
از فیس‌بوک نیلوفر بیضایی
شما چه فکر می کنید؟
goo.gl/RRqb7B
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. نوشته‌ای از نیلوفر بیضایی . فیلم "فروشنده" از اقای #اصغر_فرهادی را چندی پیش دیدم و آن را به اندازه ی هیچیک از فیلمهای پیشینش دوست نداشتم. برای فرهادی که استاد ریتم در سینماست، این #فیلم یک عقبگرد بود. همچنین این نکته مرا تقریبا در تمام طول فیلم آزار می…
یادی از خسرو شکیبایی در ۷۳ سالگی‌اش
خسرو شکیبایی در ۷ فروردین‌ماه سال ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. شکیبایی قبل از اینکه وارد عرصه تئا‌تر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی و کانال‌سازی وآسانسورسازی کار می‌کرد.
وی که فارغ‌التحصیل بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود در ۱۹ سالگی برای اولین بار در نمایشنامه «پنجه عدالت» کار حسین افشار بازی کرد و بعد از مدتی به صورت کاملاً حرفه‌ای وارد عرصه تئا‌تر شد. از جمله نمایش‌هایی که وی در آنها ایفای نقش نموده، می‌توان به سنگ و سرنا، همه پسران من، شب بیست و یکم و بیا تا گل بر افشانیم اشاره کرد. او چندین نمایش تلویزیونی مانند فیزیکدان‌ها و هنگامه شیرین وصال را هم در کارنامه دارد.
وی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد و در نقش بازیگرانی چون «چارلتون هستون»، «جیمز می‌سون»، «بیلی کازبی» گویندگی کرد.
شکیبایی نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در فیلم کوتاه «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین رفت. در سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول بازی در نمایش «شب بیست و یکم» بود، مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی-۱۳۶۱) به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ نقش آفرینی‌هایی کرد. از جمله در فیلمهای دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد.
در نمایش «شاهزاده و گدا» کار هادی مرزبان بود که داریوش مهرجویی به طور اتفاقی این نمایش را دید و از آنجاکه در جستجوی بازیگری برای فیلم تازه‌اش «هامون» بود، شکیبایی را دعوت به کار کرد.
بعد از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی-۱۳۶۸) بود که نام خسرو شکیبایی بر سر زبان‌ها افتاد. او برای بازی در این فیلم از «هشتمین جشنواره فیلم فجر»، سیمرغ بلورین دریافت کرد. براساس نتایج یک نظرسنجی در سال ١٣٨٣، شخصیت «هامون»، عنوان ماندگار‌ترین شخصیت در تاریخ سینمای ایران را از آن خود کرد.
شکیبایی سه بار سیمرغ بلورین بهترین بازیگری مرد را از جشنواره فیلم فجر گرفت و یک بار هم دیپلم افتخار جشنواره به او اهدا شد، همچنانکه بار‌ها از سوی منتقدان و مجلات سینمایی تحسین شد.
هامون سینمای ایران، در طول سال‌های فعالیتش در سینما در آثاری چون «سارا»، «پری»، «سرزمین خورشید»، «یک بار برای همیشه»، «بلوف»، «درد مشترک»، «کیمیا»، «خواهران غریب»،، «کاغذ بی‌خط»، «رییس»، «حکم»، «سالاد فصل»، «شب» و... بازی کرد و با کارگردان‌هایی چون مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، کیومرث پوراحمد، سیروس الوند، احمدرضا درویش، فریدون جیرانی، رسول صدرعاملی و... همکاری داشت.
وی در سریال‌های «سمک عیار»، لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، در کنار هم، آواز مه، تفنگ سر پر و همچنین در چند فیلم تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت.
شکیبایی ۲۸ تیرماه ۱۳۸۷ در سن ۶۴ سالگی در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان گورستان بهشت زهرا دفن شد.
goo.gl/pqIIqX
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
خسرو شکیبایی در ۷ فروردین‌ماه سال ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. شکیبایی قبل از اینکه وارد عرصه تئا‌تر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی و کانال‌سازی وآسانسورسازی کار می‌کرد.
وی که فارغ‌التحصیل بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود در ۱۹ سالگی برای اولین بار در نمایشنامه «پنجه عدالت» کار حسین افشار بازی کرد و بعد از مدتی به صورت کاملاً حرفه‌ای وارد عرصه تئا‌تر شد. از جمله نمایش‌هایی که وی در آنها ایفای نقش نموده، می‌توان به سنگ و سرنا، همه پسران من، شب بیست و یکم و بیا تا گل بر افشانیم اشاره کرد. او چندین نمایش تلویزیونی مانند فیزیکدان‌ها و هنگامه شیرین وصال را هم در کارنامه دارد.
وی در سال ۱۳۴۷ وارد حرفهٔ دوبلوری شد و در نقش بازیگرانی چون «چارلتون هستون»، «جیمز می‌سون»، «بیلی کازبی» گویندگی کرد.
شکیبایی نخستین بار در سال ۱۳۵۳ در فیلم کوتاه «کتیبه» به کارگردانی فریبرز صالح مقابل دوربین رفت. در سال ۱۳۶۱ در حالی که مشغول بازی در نمایش «شب بیست و یکم» بود، مورد توجه مسعود کیمیایی قرار گرفت و با بازی در نقش کوتاهی در فیلم خط قرمز (مسعود کیمیایی-۱۳۶۱) به سینما آمد و تا سال ۱۳۶۸ نقش آفرینی‌هایی کرد. از جمله در فیلمهای دزد و نویسنده، ترن و رابطه خوب ظاهر شد.
در نمایش «شاهزاده و گدا» کار هادی مرزبان بود که داریوش مهرجویی به طور اتفاقی این نمایش را دید و از آنجاکه در جستجوی بازیگری برای فیلم تازه‌اش «هامون» بود، شکیبایی را دعوت به کار کرد.
بعد از بازی در فیلم هامون (داریوش مهرجویی-۱۳۶۸) بود که نام خسرو شکیبایی بر سر زبان‌ها افتاد. او برای بازی در این فیلم از «هشتمین جشنواره فیلم فجر»، سیمرغ بلورین دریافت کرد. براساس نتایج یک نظرسنجی در سال ١٣٨٣، شخصیت «هامون»، عنوان ماندگار‌ترین شخصیت در تاریخ سینمای ایران را از آن خود کرد.
شکیبایی سه بار سیمرغ بلورین بهترین بازیگری مرد را از جشنواره فیلم فجر گرفت و یک بار هم دیپلم افتخار جشنواره به او اهدا شد، همچنانکه بار‌ها از سوی منتقدان و مجلات سینمایی تحسین شد.
هامون سینمای ایران، در طول سال‌های فعالیتش در سینما در آثاری چون «سارا»، «پری»، «سرزمین خورشید»، «یک بار برای همیشه»، «بلوف»، «درد مشترک»، «کیمیا»، «خواهران غریب»،، «کاغذ بی‌خط»، «رییس»، «حکم»، «سالاد فصل»، «شب» و... بازی کرد و با کارگردان‌هایی چون مهرجویی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، کیومرث پوراحمد، سیروس الوند، احمدرضا درویش، فریدون جیرانی، رسول صدرعاملی و... همکاری داشت.
وی در سریال‌های «سمک عیار»، لحظه، کوچک جنگلی، مدرس، روزی روزگاری، خانه سبز، کاکتوس، در کنار هم، آواز مه، تفنگ سر پر و همچنین در چند فیلم تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت.
شکیبایی ۲۸ تیرماه ۱۳۸۷ در سن ۶۴ سالگی در بیمارستان پارسیان تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان گورستان بهشت زهرا دفن شد.
goo.gl/pqIIqX
https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یادی از #خسرو_شکیبایی در ۷۳ سالگی‌اش خسرو شکیبایی در ۷ فروردین‌ماه سال ۱۳۲۳ در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. شکیبایی قبل از اینکه وارد عرصه #تئا‌تر شود، در حرفه‌هایی چون خیاطی و کانال‌سازی وآسانسورسازی کار می‌کرد. وی که فارغ‌التحصیل #بازیگری دانشکده…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این جایزه تقدیم می‌شود به پویا بختیاری و همه دوربینهای تا ابد روشن...
"جایزه بهترین کارگردانی فیلم مستند بلند جشنواره #سینما_حقیقت به #فیلم_خسوف به کارگردانی #محسن_استادعلی تعلق گرفت.
محسن در پیامش [که مصطفی شیری (مستندساز) آن را خواند] اینگونه نوشت:
سلام به همه ی شما عزیزان
مدت زمان زیادی از وقایع آبان‌ماه نگذشته است.
دوربینهای ما مستندسازان خاموش بود و موبایل‌های جوانان این مرز و بوم روشن.
ثبت حقیقت به حضور و دریافت جایزه نیست، به جسارتِ بودن است در تنگناهای اجتماعی.
کاری که مردم به سرانجام رسانیدند و ما نظاره‌گر...
این جایزه تقدیم می‌شود به روح بلندِ جسورترین دوربین و مستندساز این سرزمین، #پویا_بختیاری و همه ی دوربینهای تا ابد روشن..."
از اینستاگرام فرهاد طالبی نژاد
talebinejadfarhad
#آبان۹۸
این کار آقای محسن استادعلی در گرامی‌داشت جانباختگان آبان ۹۸، قابل تقدیر و ستایش است.
@Tavaana_TavaanaTech
"جایزه بهترین کارگردانی فیلم مستند بلند جشنواره #سینما_حقیقت به #فیلم_خسوف به کارگردانی #محسن_استادعلی تعلق گرفت.
محسن در پیامش [که مصطفی شیری (مستندساز) آن را خواند] اینگونه نوشت:
سلام به همه ی شما عزیزان
مدت زمان زیادی از وقایع آبان‌ماه نگذشته است.
دوربینهای ما مستندسازان خاموش بود و موبایل‌های جوانان این مرز و بوم روشن.
ثبت حقیقت به حضور و دریافت جایزه نیست، به جسارتِ بودن است در تنگناهای اجتماعی.
کاری که مردم به سرانجام رسانیدند و ما نظاره‌گر...
این جایزه تقدیم می‌شود به روح بلندِ جسورترین دوربین و مستندساز این سرزمین، #پویا_بختیاری و همه ی دوربینهای تا ابد روشن..."
از اینستاگرام فرهاد طالبی نژاد
talebinejadfarhad
#آبان۹۸
این کار آقای محسن استادعلی در گرامی‌داشت جانباختگان آبان ۹۸، قابل تقدیر و ستایش است.
@Tavaana_TavaanaTech
یک فیلم، یک کتاب - ۱
.
فیلم
ویلهلم براسه، زندانی شماره ۳۴۴۴ آشویتس بود که از پدری آلمانی و مادری لهستانی به دنیا آمده بود. زمانی که لهستان به‌وسیله آلمان اشغال شد به او گفتند که اعلام کند آلمانی است و به رایش پایبندی دارد تا رهایی بیابد اما او زیر بار نرفت.
او تصمیم گرفت به مجارستان بگریزد اما بخت یارش نبود و در مرز بازداشت شد. باز به او گفتند که از هیتلر ستایش کند اما حاضر به این کار نشد و در اوت ۱۹۴۰ میلادی او را سوار قطاری کردند و به اردوگاه آشویتس فرستادند.
او در آشویتس رنج بسیار کشید اما از آنجا که عکاسی حرفه‌ای بود جان سالم به در برد و کارش شد انداختن عکس پرسنلی از اسرا برای تشکیل پرونده.
براسه شاهد مرگ و کشته‌شدن بسیاری از اسرا در آشویتس بود. پس از چند ماه با دکتر یوزف منگل روبرو می‌شود که بر روی زندانیان آشویتس به مثابه موشی آزمایشگاهی کارهای پزشکی‌اش را انجام می‌داد. منگل گاهی بدون بی‌هوش کردن افراد روی آنها عمل جراحی انجام می‌داد.
پس از پایان آشویتس به براسه دستور دادند که نگاتیوها را نابود کند اما او موفق می‌شود برخی از آنها را نجات دهد. پس از سقوط هیتلر و رهایی براسه او دیگر نتوانست عکاسی کند؛ چراکه هنگام عکاسی، مردگان مقابل دیدگانش رژه می‌رفتند.
فیلم مستند لهستانی «چهره‌نگار» (The Portraitist) در سال ۲۰۰۶، داستان زندگی ویلهلم براسه را به تصویر کشیده است.
کتاب
۱۵ سال از مرگ شاهرخ مسکوب گذشت. این پژوهشگر، شاهنامه‌پژوه و مترجم ایرانی بیستم دی‌ماه ۱۳۰۲ در شهر بابل به دنیا آمد و در ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ در پاریس درگذشت.
او در جوانی به حزب توده گرایش پیدا کرد اما خیلی زود از این حزب برید و از آن خارج شد. مسکوب پس از حمله وحشیانه شوروی به مجارستان، راه خود را از حزب توده جدا کرد.
او پس از این جدایی مسیرش را از سیاست جدا کرد و بیش از پیش به ادبیات و همینطور ترجمه پرداخت.
پس از انقلاب اسلامی زمانی که عرصه را بر نوشتن و تحقیق تنگ دید به فرانسه رفت. در فرانسه زندگی سختی را سپری کرد. او مدتی طولانی در عکاسی خواهرزاده‌اش کار می‌کرد و حتی پس از مدتی اتاق پشت همان عکاسی محل زندگی‌اش نیز شد.
کتاب «روزها در راه» خاطرات روزانه شاهرخ مسکوب است از آذرماه ۱۳۵۷ تا آخر سال ۱۳۷۵.
این کتاب خواندنی به بسیاری از گوشه‌های پنهان زندگی مسکوب و همینطور تاریخ این سال‌ها اشاره دارد.
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/3exzDNp
#کتاب #فیلم #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #کرونا #قرنطینه
@Tavaana_TavaanaTech
.
فیلم
ویلهلم براسه، زندانی شماره ۳۴۴۴ آشویتس بود که از پدری آلمانی و مادری لهستانی به دنیا آمده بود. زمانی که لهستان به‌وسیله آلمان اشغال شد به او گفتند که اعلام کند آلمانی است و به رایش پایبندی دارد تا رهایی بیابد اما او زیر بار نرفت.
او تصمیم گرفت به مجارستان بگریزد اما بخت یارش نبود و در مرز بازداشت شد. باز به او گفتند که از هیتلر ستایش کند اما حاضر به این کار نشد و در اوت ۱۹۴۰ میلادی او را سوار قطاری کردند و به اردوگاه آشویتس فرستادند.
او در آشویتس رنج بسیار کشید اما از آنجا که عکاسی حرفه‌ای بود جان سالم به در برد و کارش شد انداختن عکس پرسنلی از اسرا برای تشکیل پرونده.
براسه شاهد مرگ و کشته‌شدن بسیاری از اسرا در آشویتس بود. پس از چند ماه با دکتر یوزف منگل روبرو می‌شود که بر روی زندانیان آشویتس به مثابه موشی آزمایشگاهی کارهای پزشکی‌اش را انجام می‌داد. منگل گاهی بدون بی‌هوش کردن افراد روی آنها عمل جراحی انجام می‌داد.
پس از پایان آشویتس به براسه دستور دادند که نگاتیوها را نابود کند اما او موفق می‌شود برخی از آنها را نجات دهد. پس از سقوط هیتلر و رهایی براسه او دیگر نتوانست عکاسی کند؛ چراکه هنگام عکاسی، مردگان مقابل دیدگانش رژه می‌رفتند.
فیلم مستند لهستانی «چهره‌نگار» (The Portraitist) در سال ۲۰۰۶، داستان زندگی ویلهلم براسه را به تصویر کشیده است.
کتاب
۱۵ سال از مرگ شاهرخ مسکوب گذشت. این پژوهشگر، شاهنامه‌پژوه و مترجم ایرانی بیستم دی‌ماه ۱۳۰۲ در شهر بابل به دنیا آمد و در ۲۳ فروردین ۱۳۸۴ در پاریس درگذشت.
او در جوانی به حزب توده گرایش پیدا کرد اما خیلی زود از این حزب برید و از آن خارج شد. مسکوب پس از حمله وحشیانه شوروی به مجارستان، راه خود را از حزب توده جدا کرد.
او پس از این جدایی مسیرش را از سیاست جدا کرد و بیش از پیش به ادبیات و همینطور ترجمه پرداخت.
پس از انقلاب اسلامی زمانی که عرصه را بر نوشتن و تحقیق تنگ دید به فرانسه رفت. در فرانسه زندگی سختی را سپری کرد. او مدتی طولانی در عکاسی خواهرزاده‌اش کار می‌کرد و حتی پس از مدتی اتاق پشت همان عکاسی محل زندگی‌اش نیز شد.
کتاب «روزها در راه» خاطرات روزانه شاهرخ مسکوب است از آذرماه ۱۳۵۷ تا آخر سال ۱۳۷۵.
این کتاب خواندنی به بسیاری از گوشه‌های پنهان زندگی مسکوب و همینطور تاریخ این سال‌ها اشاره دارد.
بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/3exzDNp
#کتاب #فیلم #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #کرونا #قرنطینه
@Tavaana_TavaanaTech
توانا
یک فیلم، یک کتاب - ۱
فیلم ویلهلم براسه، زندانی شماره ۳۴۴۴ آشویتس بود که از پدری آلمانی و مادری لهستانی به دنیا آمده بود. زمانی که لهستان به‌وسیله آلمان اشغال شد به او گفتند که اعلام کند آلمانی است و به رایش پایبندی دارد
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
فیلم کوتاه دو با دو، کلاس درسی را نشان می‌دهد که آموزگار پس از شنیدن نطق مدیر مدرسه نسبت به تغییرات دروس، از دانش‌آموزانش می‌خواهد که در دفتر خود بنویسند: ۲+۲=۵
فیلم دو + دو به کارگردانی بابک انوری و تهیه‌کنندگی او و گاوین کولن محصول ۲۰۱۱ میلادی است. این فیلم نامزد دو جایزه بفتا بوده‌است.
فیلم موضوع دیکتاتوری را در قالب روابط معلم و دانش‌آموز در یک مدرسه روایت می‌کند.
بابک انوری در مورد فیلمش می‌گوید:
"برای من همیشه جالب بوده که ببینم مردم تا کجا عقب می‌نشینند و اجازه می‌دهند که به آنها زور گفته شود. آیا می‌توانیم نقطه‌ای را تعیین کنیم که از آنجا به بعد شکستن مرزهای پرسش واجب شود؟... "
.
فیلم به طور کلی در مورد دیکتاتوری و زورگویی است.
برداشت شما از این فیلم چیست؟ آیا خاطره‌ای برای شما تداعی نمی‌شود؟
یکی از مخاطبان توانا که خواستار انتشار این فیلم شده، گفته این فیلم نظام آموزشی ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی را برایش تداعی کرده است. شما چطور؟ آیا در دوره‌ی تحصیل‌تان با جزم‌اندیشی و زورگویی و تحمیل موضوعات ایدئولوژیک روبه‌رو شده‌اید؟
#دیکتاتوری #استبداد #نظام_آموزشی #فیلم_دو_با_دو
@Tavaana_TavaanaTech
فیلم دو + دو به کارگردانی بابک انوری و تهیه‌کنندگی او و گاوین کولن محصول ۲۰۱۱ میلادی است. این فیلم نامزد دو جایزه بفتا بوده‌است.
فیلم موضوع دیکتاتوری را در قالب روابط معلم و دانش‌آموز در یک مدرسه روایت می‌کند.
بابک انوری در مورد فیلمش می‌گوید:
"برای من همیشه جالب بوده که ببینم مردم تا کجا عقب می‌نشینند و اجازه می‌دهند که به آنها زور گفته شود. آیا می‌توانیم نقطه‌ای را تعیین کنیم که از آنجا به بعد شکستن مرزهای پرسش واجب شود؟... "
.
فیلم به طور کلی در مورد دیکتاتوری و زورگویی است.
برداشت شما از این فیلم چیست؟ آیا خاطره‌ای برای شما تداعی نمی‌شود؟
یکی از مخاطبان توانا که خواستار انتشار این فیلم شده، گفته این فیلم نظام آموزشی ایدئولوژیک در جمهوری اسلامی را برایش تداعی کرده است. شما چطور؟ آیا در دوره‌ی تحصیل‌تان با جزم‌اندیشی و زورگویی و تحمیل موضوعات ایدئولوژیک روبه‌رو شده‌اید؟
#دیکتاتوری #استبداد #نظام_آموزشی #فیلم_دو_با_دو
@Tavaana_TavaanaTech
یک فیلم، یک کتاب - ۲
فیلم
تایکا وایتیتی، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و کمدین نیوزیلندی فیلمی دارد به نام «جوجو خرگوشه» (Jojo Rabbit) که در سبک کمدی-درام و محصول سال ۲۰۱۹ است.
داستان فیلم متعلق به جنگ جهانی دوم در کشور آلمان است. پسر بچه‌ای به نام جوجو تحت تاثیر محیط زندگی‌اش، عاشق هیتلر است و آرزو دارد که محافظ شخصی «پیشوا» باشد. مادر این پسر بچه اما مخالف هیتلر است. این پسر بچه ده ساله دوست دارد در بزرگ‌سالی یک نازی خوب باشد، اگرچه از کشتن یک خرگوش هم ناتوان است. جوجو یک هیتلر خیالی در ذهن خود خلق می‌کند. فیلم با صحنه‌ای که روش درست اداکردن «سلام نازی» است آغاز می‌شود.
.
جوجو ده‌ساله متوجه می‌شود مادرش یک دختر نوجوان یهودی را پشت یکی از دیوارهای خانه‌شان پنهان کرده است. در دنیای کودکی ایدئولوژی‌زده او، یهودی کسی است که شاخ دارد و بدنش با بدن انسان‌های دیگر متفاوت است اما وقتی جوجو می‌بیند که او هم انسانی است مانند خودش و مانند همه انسان‌ها تعجب می‌کند.
یکی از منتقدان سینما می‌گوید که نفرت نه در قالب یک هیولا بلکه در شکل یک دوست به شما نزدیک می‌شود و این فیلم این مهم را به تصویر می‌کشد.
کتاب
.
«زندگی خصوصی مائو تسه‌تونگ» کتابی است که روایت آن را دکتر لی جی‌سویی، پزشک مخصوص مائو، انجام می‌دهد. لی جی‌سویی از نخستین سال‌های به قدرت رسیدن مائو در چین و پیروزی انقلاب کمونیستی همراه و پزشک اختصاصی او است. بنابراین روایت او از زندگی مائو روایتی است جذاب و خواندنی.
مائو رهبری است که با شعار «جهش بلند به پیش» - چیزی مثل همین جهش تولید خامنه‌ای - میلیون‌ها انسان را در چین بر اثر قحطی از بین برد. او مانند قدیسی در چین پرستیده می‌شد به شکلی که دستان او را متبرک می‌دانستند. (ص ۱۵۸)
مائو از جنگ اتمی با جهان هراس نداشت؛ چرا که جمعیت چین را بعد از این جنگ اتمی هم زیاد می‌دانست و خود را پیروز چنین جنگ ویران‌گری.
خواندن این کتاب هر انسانی را ممکن است متعجب کند؛ از اینکه چگونه چنین انسانی با این ویژگی‌ها، در برهه‌ای از زمان - و شاید هنوز- الگویی برای برخی فعالان سیاسی در سراسر جهان است.
این کتاب با ترجمه محمدجواد امیدوارنیا و به‌وسیله نشر «جهان کتاب» منتشر شده است.
https://bit.ly/2LkLbpX
#معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #کتاب #فیلم #یک_کتاب_یک_فیلم #مائو_تسه_تونگ #ایدئولوژی
@Tavaana_TavaanaTech
فیلم
تایکا وایتیتی، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و کمدین نیوزیلندی فیلمی دارد به نام «جوجو خرگوشه» (Jojo Rabbit) که در سبک کمدی-درام و محصول سال ۲۰۱۹ است.
داستان فیلم متعلق به جنگ جهانی دوم در کشور آلمان است. پسر بچه‌ای به نام جوجو تحت تاثیر محیط زندگی‌اش، عاشق هیتلر است و آرزو دارد که محافظ شخصی «پیشوا» باشد. مادر این پسر بچه اما مخالف هیتلر است. این پسر بچه ده ساله دوست دارد در بزرگ‌سالی یک نازی خوب باشد، اگرچه از کشتن یک خرگوش هم ناتوان است. جوجو یک هیتلر خیالی در ذهن خود خلق می‌کند. فیلم با صحنه‌ای که روش درست اداکردن «سلام نازی» است آغاز می‌شود.
.
جوجو ده‌ساله متوجه می‌شود مادرش یک دختر نوجوان یهودی را پشت یکی از دیوارهای خانه‌شان پنهان کرده است. در دنیای کودکی ایدئولوژی‌زده او، یهودی کسی است که شاخ دارد و بدنش با بدن انسان‌های دیگر متفاوت است اما وقتی جوجو می‌بیند که او هم انسانی است مانند خودش و مانند همه انسان‌ها تعجب می‌کند.
یکی از منتقدان سینما می‌گوید که نفرت نه در قالب یک هیولا بلکه در شکل یک دوست به شما نزدیک می‌شود و این فیلم این مهم را به تصویر می‌کشد.
کتاب
.
«زندگی خصوصی مائو تسه‌تونگ» کتابی است که روایت آن را دکتر لی جی‌سویی، پزشک مخصوص مائو، انجام می‌دهد. لی جی‌سویی از نخستین سال‌های به قدرت رسیدن مائو در چین و پیروزی انقلاب کمونیستی همراه و پزشک اختصاصی او است. بنابراین روایت او از زندگی مائو روایتی است جذاب و خواندنی.
مائو رهبری است که با شعار «جهش بلند به پیش» - چیزی مثل همین جهش تولید خامنه‌ای - میلیون‌ها انسان را در چین بر اثر قحطی از بین برد. او مانند قدیسی در چین پرستیده می‌شد به شکلی که دستان او را متبرک می‌دانستند. (ص ۱۵۸)
مائو از جنگ اتمی با جهان هراس نداشت؛ چرا که جمعیت چین را بعد از این جنگ اتمی هم زیاد می‌دانست و خود را پیروز چنین جنگ ویران‌گری.
خواندن این کتاب هر انسانی را ممکن است متعجب کند؛ از اینکه چگونه چنین انسانی با این ویژگی‌ها، در برهه‌ای از زمان - و شاید هنوز- الگویی برای برخی فعالان سیاسی در سراسر جهان است.
این کتاب با ترجمه محمدجواد امیدوارنیا و به‌وسیله نشر «جهان کتاب» منتشر شده است.
https://bit.ly/2LkLbpX
#معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #کتاب #فیلم #یک_کتاب_یک_فیلم #مائو_تسه_تونگ #ایدئولوژی
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
یک فیلم، یک کتاب - ۳
کتاب
شصت سال پیش در چنین روزهایی بود که «آدولف اتو آیشمان» - از عاملان اصلی هولوکاست و مجریان اصلی «راه حل نهایی» هیتلر برای از بین‌بردن یهودیان - به وسیله اسرائیل در آرژانتین ربوده و برای محاکمه به اورشلیم منتقل شد. آیشمن دستیار هیملر -رییس اساس- و از مهم‌ترین چهره‌های موثر در انتقال یهودیان از سراسر اروپا به اردوگاه‌های مرگ بود.
اسرائیل یازده سال تلاش کرده بود او را دستگیر کند اما موفق نشده بود. اطلاعات نادرستی که درباره زندگی آیشمن در آرژانتین، به موساد می‌رسید موجب می‌شد اسرائیل نتواند او را دستگیر کند.
اسرائیل تلاش بسیار کرد که از طریق دیپلماتیک و مذاکره با آرژانتین، آیشمن را دستگیر کند اما نتیجه نگرفت. آنچه از منابع تاریخی برمی‌آید این است که اسرائیل سرانجام از طریق پلیس اتریش می‌تواند به آیشمن دسترسی پیدا و او را برای محاکمه به اسراییل منتقل کند.
در دادگاه آیشمن، هانا آرنت، فیلسوف و تاریخ‌نگار آلمانی-آمریکایی، به عنوان خبرنگار نشریه نیویورکر ماموریت یافت این محاکمه طولانی را گزارش کند.
نتیجه این گزارش کتاب مشهوری از هانا آرنت شد با نام «آیشمن در اورشلیم؛ گزارشی درباره ابتذال شر» که سر و صدای بسیاری در جهان به پا کرد. متاسفانه این کتاب تا کنون به فارسی ترجمه نشده است، هرچند کتاب‌ها و مقالات بسیاری درباره آن به فارسی منتشر شده است.
کتاب «هانا آرنت، آخرین مصاحبه‌ها و دیگر گفت‌وگوها» با ترجمه هوشنگ جیرانی به فارسی و توسط نشر ققنوس منتشر شده است. خواندن مصاحبه‌های این کتاب می‌تواند در راستای درک اصطلاح «ابتذال شر» و همینطور دادگاه آیشمن سودمند باشد.
فیلم
رابرت یونگ، کارگردان بریتانیایی از زندگی آیشمن فیلمی به همین نام ساخته است در ژانر زندگی‌نامه‌ای. این فیلم در سال ۲۰۰۷ اکران شده است و از بازیگران آن می‌توان به توماس کرتشمن، استیون فرای، و فرانکا پوتنته اشاره کرد.
https://bit.ly/3dVw2rd
.
#فیلم #کتاب #هولوکاست #هانا_آرنت #آیشمن #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم
@Tavaana_TavaanaTech
کتاب
شصت سال پیش در چنین روزهایی بود که «آدولف اتو آیشمان» - از عاملان اصلی هولوکاست و مجریان اصلی «راه حل نهایی» هیتلر برای از بین‌بردن یهودیان - به وسیله اسرائیل در آرژانتین ربوده و برای محاکمه به اورشلیم منتقل شد. آیشمن دستیار هیملر -رییس اساس- و از مهم‌ترین چهره‌های موثر در انتقال یهودیان از سراسر اروپا به اردوگاه‌های مرگ بود.
اسرائیل یازده سال تلاش کرده بود او را دستگیر کند اما موفق نشده بود. اطلاعات نادرستی که درباره زندگی آیشمن در آرژانتین، به موساد می‌رسید موجب می‌شد اسرائیل نتواند او را دستگیر کند.
اسرائیل تلاش بسیار کرد که از طریق دیپلماتیک و مذاکره با آرژانتین، آیشمن را دستگیر کند اما نتیجه نگرفت. آنچه از منابع تاریخی برمی‌آید این است که اسرائیل سرانجام از طریق پلیس اتریش می‌تواند به آیشمن دسترسی پیدا و او را برای محاکمه به اسراییل منتقل کند.
در دادگاه آیشمن، هانا آرنت، فیلسوف و تاریخ‌نگار آلمانی-آمریکایی، به عنوان خبرنگار نشریه نیویورکر ماموریت یافت این محاکمه طولانی را گزارش کند.
نتیجه این گزارش کتاب مشهوری از هانا آرنت شد با نام «آیشمن در اورشلیم؛ گزارشی درباره ابتذال شر» که سر و صدای بسیاری در جهان به پا کرد. متاسفانه این کتاب تا کنون به فارسی ترجمه نشده است، هرچند کتاب‌ها و مقالات بسیاری درباره آن به فارسی منتشر شده است.
کتاب «هانا آرنت، آخرین مصاحبه‌ها و دیگر گفت‌وگوها» با ترجمه هوشنگ جیرانی به فارسی و توسط نشر ققنوس منتشر شده است. خواندن مصاحبه‌های این کتاب می‌تواند در راستای درک اصطلاح «ابتذال شر» و همینطور دادگاه آیشمن سودمند باشد.
فیلم
رابرت یونگ، کارگردان بریتانیایی از زندگی آیشمن فیلمی به همین نام ساخته است در ژانر زندگی‌نامه‌ای. این فیلم در سال ۲۰۰۷ اکران شده است و از بازیگران آن می‌توان به توماس کرتشمن، استیون فرای، و فرانکا پوتنته اشاره کرد.
https://bit.ly/3dVw2rd
.
#فیلم #کتاب #هولوکاست #هانا_آرنت #آیشمن #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یک فیلم، یک کتاب - ۳ کتاب شصت سال پیش در چنین روزهایی بود که «آدولف اتو آیشمان» - از عاملان اصلی هولوکاست و مجریان اصلی «راه حل نهایی» هیتلر برای از بین‌بردن یهودیان - به وسیله اسرائیل در آرژانتین ربوده و برای محاکمه به اورشلیم منتقل شد. آیشمن دستیار هیملر…
یک فیلم، یک کتاب - ۵
فیلم
«سنگسار ثریا م.» فیلمی است به کارگردانی سیروس نورسته، فیلمساز آمریکایی که ریشه ایرانی دارد. این فیلم بر اساس رمانی با همین نام نوشته فریدون صاحب‌جمع، ساخته شده است. صاحب‌جمع - روزنامه‌نگار و نویسنده ایرانی-فرانسوی - با نوشتن این رمان به شهرتی جهانی رسید.
«سنگسار ثریا م.»، قصه یک روزنامه‌نگار فرانسوی است که در سفرش به روستایی می‌رسد. ماشین او نیازمند تعمیر است و برای این کار آن را نزد هاشم که مکانیک روستا است می‌گذارد. این فرصت کوتاه توقف در روستا سبب می‌شود که این روزنامه‌نگار فرانسوی پای درد دل زنی به نام زهرا بنشیند و داستان تلخ خواهرزاده او یعنی ثریا را بشنود.
سنگسار ثریا روایت تلخی است از ستمی که بر زنان در ایران می‌رود.
این فیلم محصول سال ۲۰۰۸ آمریکا است و در آن شهره آغداشلو نیز نقش‌آفرینی می‌کند. پرویز صیاد نیز در این فیلم هنرنمایی می‌کند.
کتاب
«ذهن و بازار: جایگاه سرمایه‌داری در تفکر اروپای مدرن» کتابی است که امروز به معرفی آن می‌پردازیم.
جری مولر از سال ۱۹۸۴ به این‌سو استاد تاریخ دانشگاه کاتولیک آمریکا است. کتاب «ذهن و بازار» او، جایزه دانلد کاگنِ انجمن تاریخ را برای بهترین کتاب تاریخ اروپا از آن خود کرده است.
مولر در این کتاب خواندنی به دفاع از بازار می‌پردازد. او همچنین نسبت سرمایه‌داری با عدالت و برابری را می‌کاود و تلاش دارد به این پرسش پاسخ بدهد که آیا نظام سرمایه‌داری با محوریت بازار به بی‌عدلتی در جهان دامن زده است یا نه؛ در مجموع جهان را جای بهتری برای زندگی کرده است.
مولر کتابش را با این سخنان آغاز می‌کند: «جهانی که در آن زندگی می‌کنیم جهانی است ساخته نظام سرمایه‌داری. این نظام، در اشکال مختلف و پیوسته در حال تغییرش، سه قرن با ما بوده است، و سالیان دراز دیگری نیز همچنان با ما خواهد بود.» کتاب «ذهن و بازار» در واقع به این همراهی سه قرنی می‌پردازد.
این کتاب را مهدی نصراله‌زاده به فارسی برگردانده و نشر بیدگل آن را در ۷۱۷ صفحه منتشر کرده است.
https://bit.ly/36PzvW1
#یک_فیلم_یک_کتاب
#فیلم #کتاب #معرفی_کتاب #معرفی_کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
فیلم
«سنگسار ثریا م.» فیلمی است به کارگردانی سیروس نورسته، فیلمساز آمریکایی که ریشه ایرانی دارد. این فیلم بر اساس رمانی با همین نام نوشته فریدون صاحب‌جمع، ساخته شده است. صاحب‌جمع - روزنامه‌نگار و نویسنده ایرانی-فرانسوی - با نوشتن این رمان به شهرتی جهانی رسید.
«سنگسار ثریا م.»، قصه یک روزنامه‌نگار فرانسوی است که در سفرش به روستایی می‌رسد. ماشین او نیازمند تعمیر است و برای این کار آن را نزد هاشم که مکانیک روستا است می‌گذارد. این فرصت کوتاه توقف در روستا سبب می‌شود که این روزنامه‌نگار فرانسوی پای درد دل زنی به نام زهرا بنشیند و داستان تلخ خواهرزاده او یعنی ثریا را بشنود.
سنگسار ثریا روایت تلخی است از ستمی که بر زنان در ایران می‌رود.
این فیلم محصول سال ۲۰۰۸ آمریکا است و در آن شهره آغداشلو نیز نقش‌آفرینی می‌کند. پرویز صیاد نیز در این فیلم هنرنمایی می‌کند.
کتاب
«ذهن و بازار: جایگاه سرمایه‌داری در تفکر اروپای مدرن» کتابی است که امروز به معرفی آن می‌پردازیم.
جری مولر از سال ۱۹۸۴ به این‌سو استاد تاریخ دانشگاه کاتولیک آمریکا است. کتاب «ذهن و بازار» او، جایزه دانلد کاگنِ انجمن تاریخ را برای بهترین کتاب تاریخ اروپا از آن خود کرده است.
مولر در این کتاب خواندنی به دفاع از بازار می‌پردازد. او همچنین نسبت سرمایه‌داری با عدالت و برابری را می‌کاود و تلاش دارد به این پرسش پاسخ بدهد که آیا نظام سرمایه‌داری با محوریت بازار به بی‌عدلتی در جهان دامن زده است یا نه؛ در مجموع جهان را جای بهتری برای زندگی کرده است.
مولر کتابش را با این سخنان آغاز می‌کند: «جهانی که در آن زندگی می‌کنیم جهانی است ساخته نظام سرمایه‌داری. این نظام، در اشکال مختلف و پیوسته در حال تغییرش، سه قرن با ما بوده است، و سالیان دراز دیگری نیز همچنان با ما خواهد بود.» کتاب «ذهن و بازار» در واقع به این همراهی سه قرنی می‌پردازد.
این کتاب را مهدی نصراله‌زاده به فارسی برگردانده و نشر بیدگل آن را در ۷۱۷ صفحه منتشر کرده است.
https://bit.ly/36PzvW1
#یک_فیلم_یک_کتاب
#فیلم #کتاب #معرفی_کتاب #معرفی_کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یک فیلم، یک کتاب - ۵ فیلم «سنگسار ثریا م.» فیلمی است به کارگردانی سیروس نورسته، فیلمساز آمریکایی که ریشه ایرانی دارد. این فیلم بر اساس رمانی با همین نام نوشته فریدون صاحب‌جمع، ساخته شده است. صاحب‌جمع - روزنامه‌نگار و نویسنده ایرانی-فرانسوی - با نوشتن این…
یک فیلم، یک کتاب - ۶
فیلم
«خداحافظ لنین» فیلمی به کارگردانی ولفگانگ بکر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس آلمانی، و محصول سال ۲۰۰۳ میلادی است.
امیرعلی بنی‌اسدی در صفحه فیس‌بوک خود درباره این فیلم چنین می‌نویسد: «فیلم خداحافظ لنین با صحنه‌ای شروع می‌شود که دو کودک مشغول تماشای به فضا فرستادن اولین فضانورد اهل آلمان شرقی در تابستان ۱۹۷۸ هستند. همان موقع که دو کودک محو قدرت‌نمایی دولت کمونیستی در کشف فضا هستند دو مامور سازمان امنیت در آشپزخانه خانه‌شان مشغول بازجویی از مادرشان هستند. ... خداحافظ لنین ما را به دنیای توسعه نامتوازن می‌برد. حکومت‌هایی که انسان به فضا می‌فرستند ولی انسان روی زمین را فراموش می‌کنند. نظام‌های سیاسی که قدرت را در موشک و تکنولوژی می‌بینند و نسبت به حقوق مردم بی‌تفاوتند. گودبای لنین، پاشنه آشیل دایناسورهای سیاسی را نشان می‌دهد. موجوداتی که آن‌قدر بزرگ شده‌اند که کوچک‌ها را نمی‌بینند. دایناسورهایی که یک روز در این بی‌تعادلی تلوتلوخوران زمین خواهند خورد.»
تماشای این فیلم دیدنی را به شما توصیه می‌کنیم.
.
کتاب
دانش‌آموزان زیادی وجود دارند که در دوره ابتدایی مدرسه با مشکل دیکته‌نویسی مواجه هستند و عموم معلم‌ها و مربیان تربیتی و همینطور خانواده‌ها نمی‌دانند که این امر ممکن است یک اختلال باشد و نیازمند داشتن دانش درباره آن است.
در عموم موارد معلم وقتی می‌بیند دانش‌آموزی در دیکته‌اش غلط دارد یا رو به تحقیر او می‌آورد یا تمرین‌های نادرستی به او می‌دهد و مثلا می‌گوید «چند بار از روی غلط خود بنویس» یا «با کلمه غلط خود جمله بساز»، یا نمره صفر به او می‌دهد یا به هر حال یک کاری می‌کند که دانش‌آموز نتواند بر این اختلال غلبه پیدا کند.
دکتر مصطفی تبریزی، متخصص روانشناسی و مشاوره و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، در کتاب خواندنی «درمان اختلالات دیکته‌نویسی» به این موضوع مهم می‌پردازد. خواندن این کتاب برای معلم‌ها و خانواده‌ها می‌تواند سودمند باشد.
این کتاب را انتشارات فراروان منتشر کرده است.
https://bit.ly/30iWZ4y
.
#یک_کتاب_یک_فیلم #یک_فیلم_یک_کتاب #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #فیلم #کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
فیلم
«خداحافظ لنین» فیلمی به کارگردانی ولفگانگ بکر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس آلمانی، و محصول سال ۲۰۰۳ میلادی است.
امیرعلی بنی‌اسدی در صفحه فیس‌بوک خود درباره این فیلم چنین می‌نویسد: «فیلم خداحافظ لنین با صحنه‌ای شروع می‌شود که دو کودک مشغول تماشای به فضا فرستادن اولین فضانورد اهل آلمان شرقی در تابستان ۱۹۷۸ هستند. همان موقع که دو کودک محو قدرت‌نمایی دولت کمونیستی در کشف فضا هستند دو مامور سازمان امنیت در آشپزخانه خانه‌شان مشغول بازجویی از مادرشان هستند. ... خداحافظ لنین ما را به دنیای توسعه نامتوازن می‌برد. حکومت‌هایی که انسان به فضا می‌فرستند ولی انسان روی زمین را فراموش می‌کنند. نظام‌های سیاسی که قدرت را در موشک و تکنولوژی می‌بینند و نسبت به حقوق مردم بی‌تفاوتند. گودبای لنین، پاشنه آشیل دایناسورهای سیاسی را نشان می‌دهد. موجوداتی که آن‌قدر بزرگ شده‌اند که کوچک‌ها را نمی‌بینند. دایناسورهایی که یک روز در این بی‌تعادلی تلوتلوخوران زمین خواهند خورد.»
تماشای این فیلم دیدنی را به شما توصیه می‌کنیم.
.
کتاب
دانش‌آموزان زیادی وجود دارند که در دوره ابتدایی مدرسه با مشکل دیکته‌نویسی مواجه هستند و عموم معلم‌ها و مربیان تربیتی و همینطور خانواده‌ها نمی‌دانند که این امر ممکن است یک اختلال باشد و نیازمند داشتن دانش درباره آن است.
در عموم موارد معلم وقتی می‌بیند دانش‌آموزی در دیکته‌اش غلط دارد یا رو به تحقیر او می‌آورد یا تمرین‌های نادرستی به او می‌دهد و مثلا می‌گوید «چند بار از روی غلط خود بنویس» یا «با کلمه غلط خود جمله بساز»، یا نمره صفر به او می‌دهد یا به هر حال یک کاری می‌کند که دانش‌آموز نتواند بر این اختلال غلبه پیدا کند.
دکتر مصطفی تبریزی، متخصص روانشناسی و مشاوره و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، در کتاب خواندنی «درمان اختلالات دیکته‌نویسی» به این موضوع مهم می‌پردازد. خواندن این کتاب برای معلم‌ها و خانواده‌ها می‌تواند سودمند باشد.
این کتاب را انتشارات فراروان منتشر کرده است.
https://bit.ly/30iWZ4y
.
#یک_کتاب_یک_فیلم #یک_فیلم_یک_کتاب #معرفی_کتاب #معرفی_فیلم #فیلم #کتاب
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. یک فیلم، یک کتاب - ۶ فیلم «خداحافظ لنین» فیلمی به کارگردانی ولفگانگ بکر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس آلمانی، و محصول سال ۲۰۰۳ میلادی است. امیرعلی بنی‌اسدی در صفحه فیس‌بوک خود درباره این فیلم چنین می‌نویسد: «فیلم خداحافظ لنین با صحنه‌ای شروع می‌شود که دو کودک…
یک فیلم، یک کتاب - ۷
فیلم
«زندگی مانند گل سرخ» فیلمی است دیدنی که به زندگی «ادیت پیاف»، از سرشناس‌ترین خوانندگان فرانسه، می‌پردازد.
این فیلم زندگی پر فراز و نشیب ادیت پیاف و تلاش او برای دستیابی به حقوقش را به تصویر می‌کشد.
«زندگی مانند گل سرخ» به کارگردانی «الیویه داهان»، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فرانسوی، و محصول سال ۲۰۰۷ میلادی است. نقش ادیت پیاف را ماریون کوتیار - هنرپیشه، خواننده و ترانه‌سرای فرانسوی - بازی کرده است.
کتاب
تربیت سنتی تلاش داشته است که آداب زندگی، شایسته‌‌ها و ناشایست‌ها، مهارت‌های زندگی و مانند این را در قالب نصیحت و ضرب‌المثل به کودکان بیاموزاند که عموما هم بازخوردی منفی از سوی کودکان دارد و راه به جایی نمی‌برد.
روان‌شناسان تربیت معتقدند که کودکان آنچه را که در بازی‌ها می‌آموزند از هیچ منبع دیگری فرانمی‌گیرند.
همه والدین اوقاتی از خود را با کودکان‌شان سپری می‌کنند و این مسئله موجب می‌شود که گمان کنند از کودکان‌شان شناخت خوبی به دست آورده‌اند، در صورتی که چنین نیست.
روان‌شناسان بسیاری بر این نظرند که اگر والدین درک درستی از بازی‌ها و رابطه آنها با روان کودک نداشته باشند، در واقع کودکان خود را نمی‌توانند بشناسند.
دکتر ترزا کِلام در کتاب خواندنی «کاربرد بازی‌درمانی، راهنمای والدین، مربیان و درمانگران» از تاثیرات بازی بر کودکان سخن می‌گوید و اینکه شناخت ما از بازی تا چه اندازه می‌تواند تاثیرگذار باشد.
دکتر کِلام در این کتاب درباره برنامه‌ای برای والدین و مربیان تربیتی می‌نویسد که تاثیرات شگرفی در رابطه والد و کودک ایجاد می‌کند. او اساس برنامه‌اش را یک مدل تحقیق‌شده و بی‌نظیر می‌داند که بر مبنای آموزش «بازی‌درمانی مُراجع‌محور» (Client-Centered Play Therapy) طراحی شده است.
دکتر کِلام می‌گوید که این برنامه برای افزایش خودکنترلی، اعتمادبه‌نفس، عزت نفس، خلاقیت و توانایی مسئولیت‌پذیری در کودکان بسیار مهم است.
کتاب «کاربرد بازی‌درمانی» نوشته ترزا کِلام به وسیله نشر دانژه و با ترجمه مژگان حیاتی به فارسی ترجمه شده است.
#کتاب #فیلم #معرفی_فیلم #معرفی_کتاب
https://bit.ly/2V9sNWc
@Tavaana_Tavaanatech
فیلم
«زندگی مانند گل سرخ» فیلمی است دیدنی که به زندگی «ادیت پیاف»، از سرشناس‌ترین خوانندگان فرانسه، می‌پردازد.
این فیلم زندگی پر فراز و نشیب ادیت پیاف و تلاش او برای دستیابی به حقوقش را به تصویر می‌کشد.
«زندگی مانند گل سرخ» به کارگردانی «الیویه داهان»، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فرانسوی، و محصول سال ۲۰۰۷ میلادی است. نقش ادیت پیاف را ماریون کوتیار - هنرپیشه، خواننده و ترانه‌سرای فرانسوی - بازی کرده است.
کتاب
تربیت سنتی تلاش داشته است که آداب زندگی، شایسته‌‌ها و ناشایست‌ها، مهارت‌های زندگی و مانند این را در قالب نصیحت و ضرب‌المثل به کودکان بیاموزاند که عموما هم بازخوردی منفی از سوی کودکان دارد و راه به جایی نمی‌برد.
روان‌شناسان تربیت معتقدند که کودکان آنچه را که در بازی‌ها می‌آموزند از هیچ منبع دیگری فرانمی‌گیرند.
همه والدین اوقاتی از خود را با کودکان‌شان سپری می‌کنند و این مسئله موجب می‌شود که گمان کنند از کودکان‌شان شناخت خوبی به دست آورده‌اند، در صورتی که چنین نیست.
روان‌شناسان بسیاری بر این نظرند که اگر والدین درک درستی از بازی‌ها و رابطه آنها با روان کودک نداشته باشند، در واقع کودکان خود را نمی‌توانند بشناسند.
دکتر ترزا کِلام در کتاب خواندنی «کاربرد بازی‌درمانی، راهنمای والدین، مربیان و درمانگران» از تاثیرات بازی بر کودکان سخن می‌گوید و اینکه شناخت ما از بازی تا چه اندازه می‌تواند تاثیرگذار باشد.
دکتر کِلام در این کتاب درباره برنامه‌ای برای والدین و مربیان تربیتی می‌نویسد که تاثیرات شگرفی در رابطه والد و کودک ایجاد می‌کند. او اساس برنامه‌اش را یک مدل تحقیق‌شده و بی‌نظیر می‌داند که بر مبنای آموزش «بازی‌درمانی مُراجع‌محور» (Client-Centered Play Therapy) طراحی شده است.
دکتر کِلام می‌گوید که این برنامه برای افزایش خودکنترلی، اعتمادبه‌نفس، عزت نفس، خلاقیت و توانایی مسئولیت‌پذیری در کودکان بسیار مهم است.
کتاب «کاربرد بازی‌درمانی» نوشته ترزا کِلام به وسیله نشر دانژه و با ترجمه مژگان حیاتی به فارسی ترجمه شده است.
#کتاب #فیلم #معرفی_فیلم #معرفی_کتاب
https://bit.ly/2V9sNWc
@Tavaana_Tavaanatech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
یک فیلم، یک کتاب - ۷ فیلم «زندگی مانند گل سرخ» فیلمی است دیدنی که به زندگی «ادیت پیاف»، از سرشناس‌ترین خوانندگان فرانسه، می‌پردازد. این فیلم زندگی پر فراز و نشیب ادیت پیاف و تلاش او برای دستیابی به حقوقش را به تصویر می‌کشد. «زندگی مانند گل سرخ» به کارگردانی…
«تصویر یه خانم در حمام به روایت جمهوری اسلامی! من دیگه حرفی ندارم 😶»
متن و تصویر ارسالی از همراهان
- آیا از میان همراهان کسی نام این سریال یا فیلم را می‌داند؟
-- قوانین جمهوری اسلامی گاهی شعور آدمی را به بازی می‌گیرند. آخر کدام زن با شال و روسری دوش می‌گیرد؟! اصلا چرا خودشان چنین صحنه‌ای می‌آفرینند که مجبور شوند زنی را با شال زیر دوش حمام نشان دهند؟!
#روسری #حجاب_اجباری #فیلم #سریال #جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
«تصویر یه خانم در حمام به روایت جمهوری اسلامی! من دیگه حرفی ندارم 😶»
متن و تصویر ارسالی از همراهان
- آیا از میان همراهان کسی نام این سریال یا فیلم را می‌داند؟
-- قوانین جمهوری اسلامی گاهی شعور آدمی را به بازی می‌گیرند. آخر کدام زن با شال و روسری دوش می‌گیرد؟! اصلا چرا خودشان چنین صحنه‌ای می‌آفرینند که مجبور شوند زنی را با شال زیر دوش حمام نشان دهند؟!
#روسری #حجاب_اجباری #فیلم #سریال #جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ابوالفضل پورعرب می‌گوید، هنگام فیلمبرداری فیلم سینمایی عروس، در سکانسی که دو بازیگر داخل خودرو تنها بودند، باید یک نفر به دستور وزارت ارشاد در صندلی عقب می‌خوابید و مواظب می‌بود تا مشکل شرعی ایجاد نشود.
چنین شغل‌هایی در ایران تحت سیطره جمهوری اسلامی داشته‌ایم (فرد درازکشیده در صندلی عقب) و چنین بی‌اعتمادی و اهانت‌های ...
#وزارت_ارشاد #جمهوری_اسلامی #سینما #فیلم_عروس #نیکی_کریمی #ابوالفضل_پورعرب
@Tavaana_TavaanaTech
چنین شغل‌هایی در ایران تحت سیطره جمهوری اسلامی داشته‌ایم (فرد درازکشیده در صندلی عقب) و چنین بی‌اعتمادی و اهانت‌های ...
#وزارت_ارشاد #جمهوری_اسلامی #سینما #فیلم_عروس #نیکی_کریمی #ابوالفضل_پورعرب
@Tavaana_TavaanaTech