سالگرد درگذشت مهرانگیز منوچهریان؛ طلایه‌دار زنان حقوقدان ایران در عصر پهلوی
مهرانگیز منوچهریان نخستین زن ایرانی بود که دکترای حقوق گرفت. او که از دوران دانشجویی فعالیت‌هایش در زمینه برابری حقوق زنان و مردان چشمگیر بود، از منتقدین قانون ارث و مهریه بود و همچنین به قانون مذکر بودن ولیعهد ایران اعتراض کرده بود. بعدها عضو مجلس سنا شد و قانون خانواده مصوب زمان شاه، از دستاوردهای تلاش‌های او و سایر زنان بود.
مهرانگیز منوچهریان در سال ۱۹۶۸ به همراه «النور روزولت» اولین جایزه «صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» را دریافت کرد. او در سال ۱۹۷۱ نیز برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد.
مهرانگیز منوچهریان دستی در سیاست نیز داشت. او جزء نخستین زنان سناتور ایرانی بود و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۱ و از دوره چهارم تا ششم مجلس سنا در آن عضویت داشت. در دوره چهارم مجلس سنا، با انتصاب شاه به مجلس سنا راه یافت.
«فریبا داوودی مهاجر» - فعال حقوق زنان - منوچهریان را در مجلس سنا بسیار فعال توصیف می‌کند و درباره او می‌گوید: «از اندک نمایندگانی بود که بیش‌ترین توجه خود را به مشکلات حقوقی زنان می‌کرد و تلاش می‌کرد دیگر سناتورهای مجلس را نیز به این مسائل حساس کند.»
مهرانگیز منوچهریان در سال ۱۳۵۱ در اعتراض به قانون گذرنامه در مجلس سنا، از سناتوری استعفا کرد و با وجود اصرار مقامات و خواست دربار، حاضر به بازپس گیری آن نشد. قانون گذرنامه مسافرت زنان به خارج از کشور را مشروط به اجازه همسر می‌دانست و مهرانگیز منوچهریان، در اعتراض خود به این قانون، آن را با ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر – که دولت ایران آن را امضا کرده بود – در تعارض می‌دانست. او پس از استعفا، با پیشنهاداتی چون وزارت دادگستری، آموزش و پرورش، و ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران رو به رو شد که همه را رد کرد.
آزار و اذیت مداوم پس از انقلاب اسلامی
مهرانگیز منوچهریان پس از استعفا از مجلس سنا به فعالیت‌های حقوقی خود ادامه داد و در زمان اوج گیری انقلاب اسلامی نیز در آن مداخله‌ای نداشت. اما او به رغم آن‌که در انقلاب اسلامی هیچ شرکتی نداشت، اما یکی از معدود افرادی بود که فعالانه با اعدام‌های اول انقلاب مخالفت کرد. در رفراندوم جمهوری اسلامی نیز شرکت نکرد و به قوانینی چون لغو قضاوت زنان نیز اعتراض کرد. منوچهریان در قالب «اتحادیه زنان حقوقدان ایران» نیز در ترتیب اعتراضات به «حجاب اجباری» بسیار فعال بود. این اتحادیه به لغو قانون حمایت از خانواده که با دستور شخص خمینی ملغی شد، نیز اعتراض کرد. قانونی که منوچهریان با خون دل بسیار در تصویب آن کوشیده بود. زنی که با افتخارات بسیار بین‌المللی خود در زمینه‌های حقوق بشری و تالیف و ترجمه ده‌ها کتاب و مقاله و فعالیت‌های خستگی‌ناپذیر در زمینه اصلاح قوانین مربوط به زنان و کودکان، می‌بایست جزو مفاخر یک سرزمین شمرده می‌شد، پس از انقلاب اسلامی نه تنها مورد تکریم قرار نگرفت که هیچ، بار‌ها به دادگاه‌های حکومت اسلامی احضار شد و در یکی از این احضار‌ها نیز، در سال ۱۳۶۱، پرونده وکالت او برای همیشه لغو می‌شود.
آزار و اذیت‌های مداوم منوچهریان شبیه به یک انتقام بود. جرم او چیزی نبود جز سابقه‌ای که در راستای آزادیخواهی و اصلا قوانین مربوط به زنان برای خود دست و پا کرده بود. چنانکه وقتی در سال ۶۷ او را دوباره احضار می‌کنند و این بار تصمیم می‌گیرند، حقوق‌های دریافتی‌اش در زمان سناتوری مجلس سنا را از او پس بگیرند، در متن دادنامه و در ذمّ مهرانگیز منوچهریان این‌گونه می‌نویسند: «نقش وی (دکتر منوچهریان) در مصوبات منتهی به آزادی و به فساد کشیدن زنان جامعه محرز بوده... و در پیاده کردن فرهنگ غربی در بین زنان ایران ازطرق مختلف از جمله کتاب نویسی و...» و کیست که منظور حکومتگران اسلامی از «فساد» را نداند؟
زنی که پس از انقلاب اسلامی یک عمر دستاوردهای حقوقی خود را از دست رفته می‌دید، در چهاردهم تیر ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در تهران درگذشت و در قطعه ۷۴ بهشت زهرا و در ردیف ۱۱۸ به خاک سپرده شد.
درباره فعالیت‌های مهرانگیز منوچهریان و زندگی او بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/2XlVL3u
#مهرانگیز_منوچهریان #حقوق_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
مهرانگیز منوچهریان نخستین زن ایرانی بود که دکترای حقوق گرفت. او که از دوران دانشجویی فعالیت‌هایش در زمینه برابری حقوق زنان و مردان چشمگیر بود، از منتقدین قانون ارث و مهریه بود و همچنین به قانون مذکر بودن ولیعهد ایران اعتراض کرده بود. بعدها عضو مجلس سنا شد و قانون خانواده مصوب زمان شاه، از دستاوردهای تلاش‌های او و سایر زنان بود.
مهرانگیز منوچهریان در سال ۱۹۶۸ به همراه «النور روزولت» اولین جایزه «صلح حقوق بشر سازمان ملل متحد» را دریافت کرد. او در سال ۱۹۷۱ نیز برنده «جایزه صلح مرکز صلح جهانی از طریق حقوق» شد.
مهرانگیز منوچهریان دستی در سیاست نیز داشت. او جزء نخستین زنان سناتور ایرانی بود و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۱ و از دوره چهارم تا ششم مجلس سنا در آن عضویت داشت. در دوره چهارم مجلس سنا، با انتصاب شاه به مجلس سنا راه یافت.
«فریبا داوودی مهاجر» - فعال حقوق زنان - منوچهریان را در مجلس سنا بسیار فعال توصیف می‌کند و درباره او می‌گوید: «از اندک نمایندگانی بود که بیش‌ترین توجه خود را به مشکلات حقوقی زنان می‌کرد و تلاش می‌کرد دیگر سناتورهای مجلس را نیز به این مسائل حساس کند.»
مهرانگیز منوچهریان در سال ۱۳۵۱ در اعتراض به قانون گذرنامه در مجلس سنا، از سناتوری استعفا کرد و با وجود اصرار مقامات و خواست دربار، حاضر به بازپس گیری آن نشد. قانون گذرنامه مسافرت زنان به خارج از کشور را مشروط به اجازه همسر می‌دانست و مهرانگیز منوچهریان، در اعتراض خود به این قانون، آن را با ماده ۱۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر – که دولت ایران آن را امضا کرده بود – در تعارض می‌دانست. او پس از استعفا، با پیشنهاداتی چون وزارت دادگستری، آموزش و پرورش، و ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران رو به رو شد که همه را رد کرد.
آزار و اذیت مداوم پس از انقلاب اسلامی
مهرانگیز منوچهریان پس از استعفا از مجلس سنا به فعالیت‌های حقوقی خود ادامه داد و در زمان اوج گیری انقلاب اسلامی نیز در آن مداخله‌ای نداشت. اما او به رغم آن‌که در انقلاب اسلامی هیچ شرکتی نداشت، اما یکی از معدود افرادی بود که فعالانه با اعدام‌های اول انقلاب مخالفت کرد. در رفراندوم جمهوری اسلامی نیز شرکت نکرد و به قوانینی چون لغو قضاوت زنان نیز اعتراض کرد. منوچهریان در قالب «اتحادیه زنان حقوقدان ایران» نیز در ترتیب اعتراضات به «حجاب اجباری» بسیار فعال بود. این اتحادیه به لغو قانون حمایت از خانواده که با دستور شخص خمینی ملغی شد، نیز اعتراض کرد. قانونی که منوچهریان با خون دل بسیار در تصویب آن کوشیده بود. زنی که با افتخارات بسیار بین‌المللی خود در زمینه‌های حقوق بشری و تالیف و ترجمه ده‌ها کتاب و مقاله و فعالیت‌های خستگی‌ناپذیر در زمینه اصلاح قوانین مربوط به زنان و کودکان، می‌بایست جزو مفاخر یک سرزمین شمرده می‌شد، پس از انقلاب اسلامی نه تنها مورد تکریم قرار نگرفت که هیچ، بار‌ها به دادگاه‌های حکومت اسلامی احضار شد و در یکی از این احضار‌ها نیز، در سال ۱۳۶۱، پرونده وکالت او برای همیشه لغو می‌شود.
آزار و اذیت‌های مداوم منوچهریان شبیه به یک انتقام بود. جرم او چیزی نبود جز سابقه‌ای که در راستای آزادیخواهی و اصلا قوانین مربوط به زنان برای خود دست و پا کرده بود. چنانکه وقتی در سال ۶۷ او را دوباره احضار می‌کنند و این بار تصمیم می‌گیرند، حقوق‌های دریافتی‌اش در زمان سناتوری مجلس سنا را از او پس بگیرند، در متن دادنامه و در ذمّ مهرانگیز منوچهریان این‌گونه می‌نویسند: «نقش وی (دکتر منوچهریان) در مصوبات منتهی به آزادی و به فساد کشیدن زنان جامعه محرز بوده... و در پیاده کردن فرهنگ غربی در بین زنان ایران ازطرق مختلف از جمله کتاب نویسی و...» و کیست که منظور حکومتگران اسلامی از «فساد» را نداند؟
زنی که پس از انقلاب اسلامی یک عمر دستاوردهای حقوقی خود را از دست رفته می‌دید، در چهاردهم تیر ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در تهران درگذشت و در قطعه ۷۴ بهشت زهرا و در ردیف ۱۱۸ به خاک سپرده شد.
درباره فعالیت‌های مهرانگیز منوچهریان و زندگی او بیشتر بخوانید:
http://bit.ly/2XlVL3u
#مهرانگیز_منوچهریان #حقوق_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
مهرانگیز منوچهریان؛ طلایه‌دار زنان حقوقدان ایران در عصر پهلوی
مهرانگیز منوچهریان نخستین سناتور زن ایران و از نخستین زنانی بود که به مجلس شورای ملی راه یافتند. او سالیان دراز برای حق رأی زنان، برچیدن قوانین ضد زن و وضع قوانین حامی زنان و کودکان تلاش کرد. طرح مترقی «قانون خانواده» با تلاش‌های او به تصویب رسید؛ قانونی که آیت‌الله خمینی تصویب آن را «نابودی زندگی خانواده مسلمان» دانشت.
او که از دوران دانشگاه منتقد شرط «مرد بودن» ولیعهد بود، در مجلس کوشش بسیار کرد تا «نیابت سلطنت» برای ملکه کشور نیز قانونی شد.
سالیان دراز برای حقوق کودکان تلاش کرد. باور داشت که «طفل نامشروع نمی‌تواند وجود داشته باشد و کلمات موهن ولدالزنا، حرام‌زاده و نامشروع باید از کلیه قوانین حذف شود».
منوچهریان که ریاست افتخاری مادام‌العمر اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان را بر عهده داشت، با اوج‌گرفتن انقلاب اسلامی از جمله مخالفان آن بود و پس از بار‌ها احضار به دادگاه‌های انقلاب نیز در سال ۱۳۶۱ پروانه وکالتش برای همیشه لغو شد.
#مهرانگیز_منوچهریان #حق_رای_زنان #حقوق_زنان #حقوق_کودکان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
مهرانگیز منوچهریان نخستین سناتور زن ایران و از نخستین زنانی بود که به مجلس شورای ملی راه یافتند. او سالیان دراز برای حق رأی زنان، برچیدن قوانین ضد زن و وضع قوانین حامی زنان و کودکان تلاش کرد. طرح مترقی «قانون خانواده» با تلاش‌های او به تصویب رسید؛ قانونی که آیت‌الله خمینی تصویب آن را «نابودی زندگی خانواده مسلمان» دانشت.
او که از دوران دانشگاه منتقد شرط «مرد بودن» ولیعهد بود، در مجلس کوشش بسیار کرد تا «نیابت سلطنت» برای ملکه کشور نیز قانونی شد.
سالیان دراز برای حقوق کودکان تلاش کرد. باور داشت که «طفل نامشروع نمی‌تواند وجود داشته باشد و کلمات موهن ولدالزنا، حرام‌زاده و نامشروع باید از کلیه قوانین حذف شود».
منوچهریان که ریاست افتخاری مادام‌العمر اتحادیه بین‌المللی زنان حقوقدان را بر عهده داشت، با اوج‌گرفتن انقلاب اسلامی از جمله مخالفان آن بود و پس از بار‌ها احضار به دادگاه‌های انقلاب نیز در سال ۱۳۶۱ پروانه وکالتش برای همیشه لغو شد.
#مهرانگیز_منوچهریان #حق_رای_زنان #حقوق_زنان #حقوق_کودکان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech