۴۰ زن زخم‌های درياچه اروميه را بخيه می‌زنند
۴۰ زن از اهالي دو روستاي «قره قزلو» و «چپقلو» با همکاري طرح بين المللي تالاب ها و با انتخاب معيشت جايگزين به احياي درياچه اروميه و تالاب «قره قشلاق» کمک مي کنند. ۲۰ زن روستاي «قره قزلو» حتي از کاشت «گوجه» و «هندوانه» توسط مردانشان به دليل «پر آب بر بودن» جلوگيري کردند. به جاي آن با سرمايه اندک خود کارگاه خياطي راه انداختند تا با کسب درآمد از دوخت ودوزي که آب نمي خواهد هم کمک خرج خانواده باشند و هم با ذخيره آب، به احياي درياچه اروميه وتالاب قره قشلاق کمک کنند.
آنها ۵ ميليون تومان سرمايه مشترک را در يک صندوق ريختند. ۱۷۰ مانتو دوختند اما فقط ۲ ميليون تومان فروش داشتند. با وجود اين در گفت و گو با روزنامه ايران مي گويند که شک ندارند در سال هاي آتي يک کارگاه بزرگ مانتو و لباس هاي فرم خواهند داشت. همين ريسک پذيري تفاوت آنها با زنان روستاي «چپقلو» است که منتظرند تا وام قرض الحسنه وعده داده شده توسط فرمانداري به آنها برسد و با اجاره يک مکان کار خياطي را شروع کنند. «ولي الله فرج اللهي» فرماندار بناب در گفت و گو با خبرنگار ما تاکيد مي کند به محض رسيدن پول، پرداخت وام زنان اين دو روستا در اولويت است! البته زمان دادن وام ها مشخص نيست. فعالان حوزه محيط زيست هم اعتقاد دارند خيرين با کمک هاي خود و خريد چرخ خياطي براي آنها مي توانند تا حدودي گره آنها را بازکنند.
زنان روستاي قره قزلو عزم خود را جزم کرده اند تا زرينه رود را نجات بدهند، خيال قره قشلاق را راحت کنند و مرهمي بر زخم هاي درياچه اروميه بگذارند. «برادري» خود را هم اثبات کرده اند، آنقدر که امسال پا را در يک کفش کردند و با مردانشان براي کاشت هندوانه و گوجه به صحرا نرفتند: «وقتي ما نرفتيم مردهامون هم نرفتند ديگه.» آنها حالاديگر از حال و روز درياچه خبر دارند. بابت سرنوشتي که در کمين زرينه رود نشسته دل نگرانند. از زخم ريزگردهاي نمکي که مثل خوره به جان کشاورزي و باغداري منطقه افتاده، دلشوره گرفته اند. البته خوره اي که به جان #درياچه #اروميه افتاده، هنوز آن زخم کاري را به سرسبزي روستاي «قره قزلو» نزده، برعکس روستاي «چپقلو» که زمين هاي زراعي را بي بار کرده؛ زمين هايي بي زايش.
زنان قره قزلو «زرينه رود» را بيشتر دوست دارند حتي از پولي که از کشت و برداشت گوجه و هندوانه به دست مي آورند براي همين هم اسم گروه شان را گذاشته اند «زرينه». البته پول آنچناني هم از کشت و برداشت گوجه و هندوانه به آنها نمي رسد. اين مساله را «لطفي» مدير اداره #محيط_زيست بناب به خبرنگار ما مي گويد. صيفي جات دو سوي جاده اي را که ما را به روستاي چپقلو مي برد نشان مي دهد و مي گويد: «گوجه را از کشاورز کيلويي ۲۰۰تا۳۰۰ تومان مي خرند و به کردستان عراق صادر مي کنند.» همه چيز به جيب دلالان مي رود و «آب مجازي» هم به عراق صادر مي شود. هر کيلو گوجه ۳۰۰ ليتر آب مي برد و هر کيلو هندوانه ۵۰۰ ليتر. اين همان آب مجازي است که «مهدي مجتهدي» عضو ديگر انجمن زيست محيطي «دامون» هم آن را يادآوري مي کند که تاکنون در محاسبات کمتر ديده شده است!
زهرا کشوری
روزنامه ایران
بیش‌تر بخوانید:
http://goo.gl/lX3pBV
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر
@Tavaana_Tavaanatech
۴۰ زن از اهالي دو روستاي «قره قزلو» و «چپقلو» با همکاري طرح بين المللي تالاب ها و با انتخاب معيشت جايگزين به احياي درياچه اروميه و تالاب «قره قشلاق» کمک مي کنند. ۲۰ زن روستاي «قره قزلو» حتي از کاشت «گوجه» و «هندوانه» توسط مردانشان به دليل «پر آب بر بودن» جلوگيري کردند. به جاي آن با سرمايه اندک خود کارگاه خياطي راه انداختند تا با کسب درآمد از دوخت ودوزي که آب نمي خواهد هم کمک خرج خانواده باشند و هم با ذخيره آب، به احياي درياچه اروميه وتالاب قره قشلاق کمک کنند.
آنها ۵ ميليون تومان سرمايه مشترک را در يک صندوق ريختند. ۱۷۰ مانتو دوختند اما فقط ۲ ميليون تومان فروش داشتند. با وجود اين در گفت و گو با روزنامه ايران مي گويند که شک ندارند در سال هاي آتي يک کارگاه بزرگ مانتو و لباس هاي فرم خواهند داشت. همين ريسک پذيري تفاوت آنها با زنان روستاي «چپقلو» است که منتظرند تا وام قرض الحسنه وعده داده شده توسط فرمانداري به آنها برسد و با اجاره يک مکان کار خياطي را شروع کنند. «ولي الله فرج اللهي» فرماندار بناب در گفت و گو با خبرنگار ما تاکيد مي کند به محض رسيدن پول، پرداخت وام زنان اين دو روستا در اولويت است! البته زمان دادن وام ها مشخص نيست. فعالان حوزه محيط زيست هم اعتقاد دارند خيرين با کمک هاي خود و خريد چرخ خياطي براي آنها مي توانند تا حدودي گره آنها را بازکنند.
زنان روستاي قره قزلو عزم خود را جزم کرده اند تا زرينه رود را نجات بدهند، خيال قره قشلاق را راحت کنند و مرهمي بر زخم هاي درياچه اروميه بگذارند. «برادري» خود را هم اثبات کرده اند، آنقدر که امسال پا را در يک کفش کردند و با مردانشان براي کاشت هندوانه و گوجه به صحرا نرفتند: «وقتي ما نرفتيم مردهامون هم نرفتند ديگه.» آنها حالاديگر از حال و روز درياچه خبر دارند. بابت سرنوشتي که در کمين زرينه رود نشسته دل نگرانند. از زخم ريزگردهاي نمکي که مثل خوره به جان کشاورزي و باغداري منطقه افتاده، دلشوره گرفته اند. البته خوره اي که به جان #درياچه #اروميه افتاده، هنوز آن زخم کاري را به سرسبزي روستاي «قره قزلو» نزده، برعکس روستاي «چپقلو» که زمين هاي زراعي را بي بار کرده؛ زمين هايي بي زايش.
زنان قره قزلو «زرينه رود» را بيشتر دوست دارند حتي از پولي که از کشت و برداشت گوجه و هندوانه به دست مي آورند براي همين هم اسم گروه شان را گذاشته اند «زرينه». البته پول آنچناني هم از کشت و برداشت گوجه و هندوانه به آنها نمي رسد. اين مساله را «لطفي» مدير اداره #محيط_زيست بناب به خبرنگار ما مي گويد. صيفي جات دو سوي جاده اي را که ما را به روستاي چپقلو مي برد نشان مي دهد و مي گويد: «گوجه را از کشاورز کيلويي ۲۰۰تا۳۰۰ تومان مي خرند و به کردستان عراق صادر مي کنند.» همه چيز به جيب دلالان مي رود و «آب مجازي» هم به عراق صادر مي شود. هر کيلو گوجه ۳۰۰ ليتر آب مي برد و هر کيلو هندوانه ۵۰۰ ليتر. اين همان آب مجازي است که «مهدي مجتهدي» عضو ديگر انجمن زيست محيطي «دامون» هم آن را يادآوري مي کند که تاکنون در محاسبات کمتر ديده شده است!
زهرا کشوری
روزنامه ایران
بیش‌تر بخوانید:
http://goo.gl/lX3pBV
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر
@Tavaana_Tavaanatech
«دهم آبان، جشن آبانگان را، در زمانى كه رودها، درياچه ها، تالاب ها و آب هاى زيرزمينى ايرانزمين با نابودى روبرو هستند، بيش از هر زمان ديگرى گرامى می‌داريم.
«جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی بزرگ «آب»ها در ایران.
آناهيتا بانويى است جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرّین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستارۀ هشت‌گوش بر سر، كفشهائی درخشان در پا، با بالاپوشی زرّین و پرچینی از پوست سگ آبى. اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسبهای گردونۀ او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقۀ آسمان جای گزیده است و بر كرانۀ هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته، با صد پنجرۀ درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند. معابد آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا میشده است.
در جشن آبانگان، ايرانيان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، فرشتۀ آب را نیایش میکردند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) میشمردند و هیچگاه آن را آلوده نمیکردند. در آيين و فرهنگ نياكان ما، آب و خاك و هوا و آتش هرگز نمى بايستى آلوده مى شدند. فرهنگى كه نياز حياتى امروز ما است.
ابوريحان بيرونى می‌نويسد: ... آبان‌روز دهم آبان ماه است و آن را عید میدانند که به جهت همراه بودن دو نام، آبانگان میگویند. در این روز، زو، پسر طهماسپ از سلسلۀ پیشدادیان به شاهی رسید، مردم را به کندن قناتها و نهرها و بازسازی آنها فرمان داد، در این روز به کشورهای هفت‌گانه خبر رسید که فریدون ، بیوراسب (ضحاک — آژی‌دهاک) را اسیر کرده، خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را دارا شوند …
در اين روز، ايرانيان باستان، برای گرامیداشت مقام فرشتۀ آبها، به كنار جوی‌ها و نهرها و قناتها رفته و با خواندن اوستای آبزور (بخشی از اوستا كه به آب و آبان تعلق دارد) كه توسط مؤبد خوانده میشد، اهورامزدا را ستایش كرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را كرده و پس از آن به شادی میپرداختند.
.
در اين دوران، كه درياچه اروميه، درياچه هامون، درياچه بختگان، تالاب انزلى، رود كارون، زاينده رود، سيمينه رود و كل سرمايه آبى ايرانزمين، به ويژه به علت اداره فاجعه بار آن، در حال نابودى است، جشن آبانگان ميتواند فرصتى باشد براى جامعه مدنى كه براى نجات رودها، درياچه ها، تالاب ها، آب هاى زيرزمينى و زيست بوم ايرانزمين كوشاتر گردد.
جشن آبانگان و آناهيتا، ايزدبانوى آب، را گرامى می‌داريم.»
برگرفته از فیس‌بوک
Saeed Bashirtash
goo.gl/4MurHL
مطالب مرتبط:
بحران‌های محیط زیست در ایران
http://bit.ly/2ah8zp5
از تکریم آب در ایران دیروز تا بحران آب در ایران امروز
http://bit.ly/2ejCnz7
@Tavaana_TavaanaTech
«جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی بزرگ «آب»ها در ایران.
آناهيتا بانويى است جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرّین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستارۀ هشت‌گوش بر سر، كفشهائی درخشان در پا، با بالاپوشی زرّین و پرچینی از پوست سگ آبى. اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسبهای گردونۀ او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقۀ آسمان جای گزیده است و بر كرانۀ هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته، با صد پنجرۀ درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند. معابد آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا میشده است.
در جشن آبانگان، ايرانيان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، فرشتۀ آب را نیایش میکردند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) میشمردند و هیچگاه آن را آلوده نمیکردند. در آيين و فرهنگ نياكان ما، آب و خاك و هوا و آتش هرگز نمى بايستى آلوده مى شدند. فرهنگى كه نياز حياتى امروز ما است.
ابوريحان بيرونى می‌نويسد: ... آبان‌روز دهم آبان ماه است و آن را عید میدانند که به جهت همراه بودن دو نام، آبانگان میگویند. در این روز، زو، پسر طهماسپ از سلسلۀ پیشدادیان به شاهی رسید، مردم را به کندن قناتها و نهرها و بازسازی آنها فرمان داد، در این روز به کشورهای هفت‌گانه خبر رسید که فریدون ، بیوراسب (ضحاک — آژی‌دهاک) را اسیر کرده، خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را دارا شوند …
در اين روز، ايرانيان باستان، برای گرامیداشت مقام فرشتۀ آبها، به كنار جوی‌ها و نهرها و قناتها رفته و با خواندن اوستای آبزور (بخشی از اوستا كه به آب و آبان تعلق دارد) كه توسط مؤبد خوانده میشد، اهورامزدا را ستایش كرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را كرده و پس از آن به شادی میپرداختند.
.
در اين دوران، كه درياچه اروميه، درياچه هامون، درياچه بختگان، تالاب انزلى، رود كارون، زاينده رود، سيمينه رود و كل سرمايه آبى ايرانزمين، به ويژه به علت اداره فاجعه بار آن، در حال نابودى است، جشن آبانگان ميتواند فرصتى باشد براى جامعه مدنى كه براى نجات رودها، درياچه ها، تالاب ها، آب هاى زيرزمينى و زيست بوم ايرانزمين كوشاتر گردد.
جشن آبانگان و آناهيتا، ايزدبانوى آب، را گرامى می‌داريم.»
برگرفته از فیس‌بوک
Saeed Bashirtash
goo.gl/4MurHL
مطالب مرتبط:
بحران‌های محیط زیست در ایران
http://bit.ly/2ah8zp5
از تکریم آب در ایران دیروز تا بحران آب در ایران امروز
http://bit.ly/2ejCnz7
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. «دهم آبان، #جشن_آبانگان را، در زمانى كه رودها، #درياچه ها، #تالاب ها و #آب هاى زيرزمينى ايرانزمين با نابودى روبرو هستند، بيش از هر زمان ديگرى گرامى می‌داريم. «جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی…
Forwarded from آموزشکده توانا
«دهم آبان، جشن آبانگان را، در زمانى كه رودها، درياچه ها، تالاب ها و آب هاى زيرزمينى ايرانزمين با نابودى روبرو هستند، بيش از هر زمان ديگرى گرامى می‌داريم.
«جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی بزرگ «آب»ها در ایران.
آناهيتا بانويى است جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرّین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستارۀ هشت‌گوش بر سر، كفشهائی درخشان در پا، با بالاپوشی زرّین و پرچینی از پوست سگ آبى. اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسبهای گردونۀ او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقۀ آسمان جای گزیده است و بر كرانۀ هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته، با صد پنجرۀ درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند. معابد آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا میشده است.
در جشن آبانگان، ايرانيان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، فرشتۀ آب را نیایش میکردند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) میشمردند و هیچگاه آن را آلوده نمیکردند. در آيين و فرهنگ نياكان ما، آب و خاك و هوا و آتش هرگز نمى بايستى آلوده مى شدند. فرهنگى كه نياز حياتى امروز ما است.
ابوريحان بيرونى می‌نويسد: ... آبان‌روز دهم آبان ماه است و آن را عید میدانند که به جهت همراه بودن دو نام، آبانگان میگویند. در این روز، زو، پسر طهماسپ از سلسلۀ پیشدادیان به شاهی رسید، مردم را به کندن قناتها و نهرها و بازسازی آنها فرمان داد، در این روز به کشورهای هفت‌گانه خبر رسید که فریدون ، بیوراسب (ضحاک — آژی‌دهاک) را اسیر کرده، خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را دارا شوند …
در اين روز، ايرانيان باستان، برای گرامیداشت مقام فرشتۀ آبها، به كنار جوی‌ها و نهرها و قناتها رفته و با خواندن اوستای آبزور (بخشی از اوستا كه به آب و آبان تعلق دارد) كه توسط مؤبد خوانده میشد، اهورامزدا را ستایش كرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را كرده و پس از آن به شادی میپرداختند.
.
در اين دوران، كه درياچه اروميه، درياچه هامون، درياچه بختگان، تالاب انزلى، رود كارون، زاينده رود، سيمينه رود و كل سرمايه آبى ايرانزمين، به ويژه به علت اداره فاجعه بار آن، در حال نابودى است، جشن آبانگان ميتواند فرصتى باشد براى جامعه مدنى كه براى نجات رودها، درياچه ها، تالاب ها، آب هاى زيرزمينى و زيست بوم ايرانزمين كوشاتر گردد.
جشن آبانگان و آناهيتا، ايزدبانوى آب، را گرامى می‌داريم.»
برگرفته از فیس‌بوک
Saeed Bashirtash
goo.gl/4MurHL
مطالب مرتبط:
بحران‌های محیط زیست در ایران
http://bit.ly/2ah8zp5
از تکریم آب در ایران دیروز تا بحران آب در ایران امروز
http://bit.ly/2ejCnz7
@Tavaana_TavaanaTech
«جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی بزرگ «آب»ها در ایران.
آناهيتا بانويى است جوان، خوش‌اندام، بلندبالا، زیباچهره، با بازوان سپید و اندامی برازنده، كمربند تنگ بر میان بسته، به جواهر آراسته، با طوقی زرّین بر گردن، گوشواری چهارگوش در گوش، تاجی با سد ستارۀ هشت‌گوش بر سر، كفشهائی درخشان در پا، با بالاپوشی زرّین و پرچینی از پوست سگ آبى. اَناهید گردونه‌ای دارد با چهار اسب سفید، اسبهای گردونۀ او ابر، باران، برف و تگرگ هستند.
او در بلندترین طبقۀ آسمان جای گزیده است و بر كرانۀ هر دریاچه‌ای، خانه‌ای آراسته، با صد پنجرۀ درخشان و هزار ستون خوش‌تراش دارد. او از فراز ابرهای آسمان، به فرمان اهورامزدا، باران و برف و تگرگ را فرو می‌باراند. معابد آناهیتا معمولا در كنار رودها برپا میشده است.
در جشن آبانگان، ايرانيان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، فرشتۀ آب را نیایش میکردند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) میشمردند و هیچگاه آن را آلوده نمیکردند. در آيين و فرهنگ نياكان ما، آب و خاك و هوا و آتش هرگز نمى بايستى آلوده مى شدند. فرهنگى كه نياز حياتى امروز ما است.
ابوريحان بيرونى می‌نويسد: ... آبان‌روز دهم آبان ماه است و آن را عید میدانند که به جهت همراه بودن دو نام، آبانگان میگویند. در این روز، زو، پسر طهماسپ از سلسلۀ پیشدادیان به شاهی رسید، مردم را به کندن قناتها و نهرها و بازسازی آنها فرمان داد، در این روز به کشورهای هفت‌گانه خبر رسید که فریدون ، بیوراسب (ضحاک — آژی‌دهاک) را اسیر کرده، خود به پادشاهی رسیده و به مردم دستور داده است که خانه و زندگی خود را دارا شوند …
در اين روز، ايرانيان باستان، برای گرامیداشت مقام فرشتۀ آبها، به كنار جوی‌ها و نهرها و قناتها رفته و با خواندن اوستای آبزور (بخشی از اوستا كه به آب و آبان تعلق دارد) كه توسط مؤبد خوانده میشد، اهورامزدا را ستایش كرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را كرده و پس از آن به شادی میپرداختند.
.
در اين دوران، كه درياچه اروميه، درياچه هامون، درياچه بختگان، تالاب انزلى، رود كارون، زاينده رود، سيمينه رود و كل سرمايه آبى ايرانزمين، به ويژه به علت اداره فاجعه بار آن، در حال نابودى است، جشن آبانگان ميتواند فرصتى باشد براى جامعه مدنى كه براى نجات رودها، درياچه ها، تالاب ها، آب هاى زيرزمينى و زيست بوم ايرانزمين كوشاتر گردد.
جشن آبانگان و آناهيتا، ايزدبانوى آب، را گرامى می‌داريم.»
برگرفته از فیس‌بوک
Saeed Bashirtash
goo.gl/4MurHL
مطالب مرتبط:
بحران‌های محیط زیست در ایران
http://bit.ly/2ah8zp5
از تکریم آب در ایران دیروز تا بحران آب در ایران امروز
http://bit.ly/2ejCnz7
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. «دهم آبان، #جشن_آبانگان را، در زمانى كه رودها، #درياچه ها، #تالاب ها و #آب هاى زيرزمينى ايرانزمين با نابودى روبرو هستند، بيش از هر زمان ديگرى گرامى می‌داريم. «جشن آبانگان» جشنی است در گرامیداشت «آب» و رودهاى پهناور و خروشان و در گراميداشت"آناهيتا" ایزدبانوی…