آموزشکده توانا
61.5K subscribers
27.9K photos
34.9K videos
2.53K files
18K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
قمر آریان، زنی ایستاده بر قله‌های فرهنگ
goo.gl/149wMf

وقتی قمر آریان درگذشت بسیاری از خبرگزاری‌ها نوشتند که قمر آریان، همسر دکتر زرینکوب درگذشت؛ گویا که مهم‌ترین ویژگی ِ این زن ِ پژوهش‌گر، همسر ِ زرینکوب‌بودن است در حالی‌که قمر آریان خود پژوهش‌گر و نویسنده‌ای توانا بود. قمر آریان از نخستین فارغ‌التحصیلان زن از دانش‌کده‌ی ادبیات ِ دانش‌گاه تهران و از نخستین استادان دانش‌گاه زن در ایران بود. ایشان هم‌چنین از اعضای شورای عالی علمی دایره‌المعارف بزرگ اسلامی بود.

قمر آریان از اولین‌هایی بود که تاثیرات فراوانی در عرصه‌ی فرهنگ از خود بر جای گذارد. دکتر قمر آریان فروردین‌ماه به دنیا آمد و فروردین‌ماه نیز از دنیا رفت.

قمر آریان اول فروردین‌ماه ۱۳۰۱ در قوچان دیده به جهان گشود.

در آن زمان قوچان مدرسه‌ی دخترانه نداشت از این‌رو پدر ِ قمر که از مردان متنفذ و صاحب‌اعتبار شهر بود مبادرت به ساخت مدرسه‌ای دخترانه در قوچان کرد و یکی از زنان باسواد شهر را به ریاست این مدرسه گمارد. قمر آریان تا ششم دبستان را در این مدرسه به تحصیل پرداخت و پس از آن سه کلاس ِ اول دبیرستان را با معلم سرخانه سپری کرد و برای امتحان سال نهم به مشهد رفت. او به مدت دو سال نیز در دانش‌سرای مقدماتی دختران مشهد به تدریس پرداخت و هم‌زمان با تدریس، خود نیز به تحصیل در کلاس ششم ادبی مشغول شد. امتحانات این مقطع در تهران برگزار می‌شد و این‌گونه شد که قمر به تهران آمد. او در تهران ماندگار شد و به تحصیل پرداخت. قمر آریان در سال ۱۳۲۷ موفق به کسب مدرک لیسانس از دانش‌گاه تهران شد. او فوق لیسانس و دکترای خود را نیز در همین دانش‌گاه گذراند. او در سال ۱۳۳۷ مدرک دکترای ادبیات خود را از دانش‌گاه تهران اخذ کرد.

قمر آریان در مدت تحصیل، از کلاس درس اساتید بزرگی هم‌چون بدیع‌الزمان فروزان‌فر، علی‌اصغر حکمت، جلال همایی، محمد معین، ذبیح‌الله صفا، احمد بهمن‌یار و … بهره‌های فراوان برگرفت. رساله‌ی دکترای قمر آریان درباره مسیحیت و انجیل بود که بعدها با عنوان «چهره‌ی مسیحیت و تاثیر آن در ادبیات» و پس از آن با نام «چهره‌ی مسیح در ادب فارسی» و در قالب کتاب به انتشار رسید. درجه‌ی بسیار خوب نتیجه‌ی دکترای قمر آریان در سال ۱۳۳۷ بود.

قمر آریان در گفت‌وگویی در مورد آشنایی خود با زرینکوب سخن می‌گوید. آریان می‌گوید که زرینکوب شاگرد فوق‌العاده‌ای بود و خودش نیز از شاگردان خوب به حساب می‌آمده است. آریان می‌گوید که در برخی درس‌ها از زرینکوب کمک می‌گرفته است و در بیش‌تر کلاس‌ها با یک‌دیگر هم‌کلاس بوده‌اند. آریان در این مصاحبه می‌گوید: «وقتی از من خواستگاری کرد، قبول کردم و هم‌راه با هم به مشهد پیش پدر و مادرم رفتیم. وقتی به پدرم گفتم آقای عبدالحسین زرینکوب که اهل علم و مطالعه است از من چنین خواهشی کرده است، پدرم گفت: من مقالات ایشان را خوانده ام. ایشان باید پیرمرد باشد. گفتم: ایشان فقط ۳۰ سالشان است. پدرم گفت: نویسنده این مقاله‌ها پخته تر از آن است که ایشان نشان می‌دهند؛ همه این را می‌گفتند.»

قمر آریان ۲۳ فروردین‌ماه سال ۱۳۹۱ در سن ۹۰ سالگی در تهران درگذشت و او را در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپردند.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/A8nM9V

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
زادروز عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان
goo.gl/kBhGfr

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

عبدالحسین زرینکوب در ۲۷ اسفندماه ۱۳۰۱ در شهر بروجرد به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند و پس از آن برای ادامه تحصیل به تهران آمد. زرینکوب در کنار تحصیل به تشویق پدرش که مردی دین‌دار بود در اوقات فراغت به فراگیری علوم دینی و حوزوی می‌پرداخت و تحصیل فقه و تفسیر ادبیات عرب می‌کرد. در این زمان کم‌تر کتابی در حوزه‌ی فلسفه و تاریخ و ادبیات به فارسی منتشر شده بود که زرینکوب آن را نخوانده باشد.

او در سال ۱۳۱۹ تحصیلات دبیرستانی را به پایان برد و پس از آن به بروجرد بازگشت و در دبیرستان‌های خرم‌آباد و بروجرد به تدریس پرداخت.

در همین زمان بود که نخستین کتاب زرینکوب به نام فلسفه، شعر یا تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران در بروجرد منتشر شد. در سال ۱۳۲۰ زرینکوب در امتحان ورودی دانشکده‌ی حقوق شرکت کرد و رتبه‌ی اول را کسب کرد اما پدرش او را وادار کرد که به زادگاهش برگردد. در آن زمان علی‌اکبر دهخدا ریاست دانشگاه را برعهده داشت و از این‌که چنین دانشجوی اهل اندیشه‌ای را از دست می‌دهد اظهار تاسف کرده بود. اشتیاق به تحصیل بار دیگر زرینکوب را به تهران کشاند. در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

پس از کسب مدرک دکترا، زرینکوب به دعوت فروزانفر برای تدریس در دانشکده‌ی علوم معقول و منقول دعوت به کار شد که در سال ۱۳۳۵ با رتبه‌ی دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech
زادروز عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

عبدالحسین زرینکوب در ۲۷ اسفندماه ۱۳۰۱ در شهر بروجرد به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند و پس از آن برای ادامه تحصیل به تهران آمد. زرینکوب در کنار تحصیل به تشویق پدرش که مردی دین‌دار بود در اوقات فراغت به فراگیری علوم دینی و حوزوی می‌پرداخت و تحصیل فقه و تفسیر ادبیات عرب می‌کرد. در این زمان کم‌تر کتابی در حوزه‌ی فلسفه و تاریخ و ادبیات به فارسی منتشر شده بود که زرینکوب آن را نخوانده باشد.

او در سال ۱۳۱۹ تحصیلات دبیرستانی را به پایان برد و پس از آن به بروجرد بازگشت و در دبیرستان‌های خرم‌آباد و بروجرد به تدریس پرداخت.

در همین زمان بود که نخستین کتاب زرینکوب به نام فلسفه، شعر یا تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران در بروجرد منتشر شد. در سال ۱۳۲۰ زرینکوب در امتحان ورودی دانشکده‌ی حقوق شرکت کرد و رتبه‌ی اول را کسب کرد اما پدرش او را وادار کرد که به زادگاهش برگردد. در آن زمان علی‌اکبر دهخدا ریاست دانشگاه را برعهده داشت و از این‌که چنین دانشجوی اهل اندیشه‌ای را از دست می‌دهد اظهار تاسف کرده بود. اشتیاق به تحصیل بار دیگر زرینکوب را به تهران کشاند. در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

پس از کسب مدرک دکترا، زرینکوب به دعوت فروزانفر برای تدریس در دانشکده‌ی علوم معقول و منقول دعوت به کار شد که در سال ۱۳۳۵ با رتبه‌ی دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد درگذشت عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

دکتر عبدالحسین زرینکوب در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران درگذشت.

از عبدالحسین زرینکوب آثار بسیاری بر جای مانده است که می‌توان به نقد ادبی، با کاروان حله، از کوچه‌ی رندان، سیری در شعر فارسی، سر نی، بحر در کوزه، پله‌پله تا ملاقات، پیر گنجه، در جست‌وجوی ناکجاآباد، تاریخ ایران بعد از اسلام، روزگاران، بامداد اسلام، کارنامه‌ی اسلام، فرار از مدرسه، جستجو در تصوف ایران و در قلمرو وجدان بخشی از آثار زرینکوب هستند. علی دهباشی دو اثر بامداد اسلام(۱۳۴۶) و کارنامه‌ی اسلام (۱۳۴۸) را بدون شک از شاه‌کارهای زرینکوب می‌داند. علی دهباشی در مورد آثار زرینکوب در حوزه‌ی نقد ادبی می‌گوید: «دکتر زرّین‏‌کوب را باید یکى از پرکارترین نویسندگان در زمینه نقد عملى به حساب آورد. مقالات وى در این زمینه که از سال‌هاى جوانى در مجلاّت ادبى عصر همچون سخن، یغما، راهنماى کتاب و… به چاپ مى‏‌رسید چنان تشخّص و معروفیتى داشتند که مورد علاقه بزرگانى چون ملک‌الشعراى بهار و علاّمه محمد قزوینى قرار گرفتند، و آن‌گونه که مرحوم حبیب یغمائى گفته است، ملک‌الشعراى بهار «چون مجله یغما به دستش می‌‏رسید نخست مقاله وى را مى‏‌خواند و به من سفارش مى‏‌کرد که در هر شماره از زرین‏‌کوب مقالتى داشته باشم.»

زرینکوب در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech
زادروز عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

عبدالحسین زرینکوب در ۲۷ اسفندماه ۱۳۰۱ در شهر بروجرد به دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی و بخشی از متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند و پس از آن برای ادامه تحصیل به تهران آمد. زرینکوب در کنار تحصیل به تشویق پدرش که مردی دین‌دار بود در اوقات فراغت به فراگیری علوم دینی و حوزوی می‌پرداخت و تحصیل فقه و تفسیر ادبیات عرب می‌کرد. در این زمان کم‌تر کتابی در حوزه‌ی فلسفه و تاریخ و ادبیات به فارسی منتشر شده بود که زرینکوب آن را نخوانده باشد.

او در سال ۱۳۱۹ تحصیلات دبیرستانی را به پایان برد و پس از آن به بروجرد بازگشت و در دبیرستان‌های خرم‌آباد و بروجرد به تدریس پرداخت.

در همین زمان بود که نخستین کتاب زرینکوب به نام فلسفه، شعر یا تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران در بروجرد منتشر شد. در سال ۱۳۲۰ زرینکوب در امتحان ورودی دانشکده‌ی حقوق شرکت کرد و رتبه‌ی اول را کسب کرد اما پدرش او را وادار کرد که به زادگاهش برگردد. در آن زمان علی‌اکبر دهخدا ریاست دانشگاه را برعهده داشت و از این‌که چنین دانشجوی اهل اندیشه‌ای را از دست می‌دهد اظهار تاسف کرده بود. اشتیاق به تحصیل بار دیگر زرینکوب را به تهران کشاند. در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

پس از کسب مدرک دکترا، زرینکوب به دعوت فروزانفر برای تدریس در دانشکده‌ی علوم معقول و منقول دعوت به کار شد که در سال ۱۳۳۵ با رتبه‌ی دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد درگذشت عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

دکتر عبدالحسین زرینکوب در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران درگذشت.

از عبدالحسین زرینکوب آثار بسیاری بر جای مانده است که می‌توان به نقد ادبی، با کاروان حله، از کوچه‌ی رندان، سیری در شعر فارسی، سر نی، بحر در کوزه، پله‌پله تا ملاقات، پیر گنجه، در جست‌وجوی ناکجاآباد، تاریخ ایران بعد از اسلام، روزگاران، بامداد اسلام، کارنامه‌ی اسلام، فرار از مدرسه، جستجو در تصوف ایران و در قلمرو وجدان بخشی از آثار زرینکوب هستند. علی دهباشی دو اثر بامداد اسلام(۱۳۴۶) و کارنامه‌ی اسلام (۱۳۴۸) را بدون شک از شاه‌کارهای زرینکوب می‌داند. علی دهباشی در مورد آثار زرینکوب در حوزه‌ی نقد ادبی می‌گوید: «دکتر زرّین‏‌کوب را باید یکى از پرکارترین نویسندگان در زمینه نقد عملى به حساب آورد. مقالات وى در این زمینه که از سال‌هاى جوانى در مجلاّت ادبى عصر همچون سخن، یغما، راهنماى کتاب و… به چاپ مى‏‌رسید چنان تشخّص و معروفیتى داشتند که مورد علاقه بزرگانى چون ملک‌الشعراى بهار و علاّمه محمد قزوینى قرار گرفتند، و آن‌گونه که مرحوم حبیب یغمائى گفته است، ملک‌الشعراى بهار «چون مجله یغما به دستش می‌‏رسید نخست مقاله وى را مى‏‌خواند و به من سفارش مى‏‌کرد که در هر شماره از زرین‏‌کوب مقالتى داشته باشم.»

زرینکوب در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech
سالگرد درگذشت عبدالحسین زرینکوب، مردی از کوچه‌ی رندان

بسیاری از اهل مطالعه‌ی تاریخ و کتاب‌های تاریخی نام کتاب «دو قرن سکوت» را شنیده‌اند. این کتاب سرگذشت ایران در دو سده‌ی اول پس از سیطره‌ی اعراب بر ایران است. نویسنده‌ی این کتاب دکتر عبدالحسین زرینکوب ادیب و تاریخ‌نگار و منتقد ادبی ایران معاصر است.

دکتر عبدالحسین زرینکوب در ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ در تهران درگذشت.

از عبدالحسین زرینکوب آثار بسیاری بر جای مانده است که می‌توان به نقد ادبی، با کاروان حله، از کوچه‌ی رندان، سیری در شعر فارسی، سر نی، بحر در کوزه، پله‌پله تا ملاقات، پیر گنجه، در جست‌وجوی ناکجاآباد، تاریخ ایران بعد از اسلام، روزگاران، بامداد اسلام، کارنامه‌ی اسلام، فرار از مدرسه، جستجو در تصوف ایران و در قلمرو وجدان بخشی از آثار زرینکوب هستند. علی دهباشی دو اثر بامداد اسلام(۱۳۴۶) و کارنامه‌ی اسلام (۱۳۴۸) را بدون شک از شاه‌کارهای زرینکوب می‌داند. علی دهباشی در مورد آثار زرینکوب در حوزه‌ی نقد ادبی می‌گوید: «دکتر زرّین‏‌کوب را باید یکى از پرکارترین نویسندگان در زمینه نقد عملى به حساب آورد. مقالات وى در این زمینه که از سال‌هاى جوانى در مجلاّت ادبى عصر همچون سخن، یغما، راهنماى کتاب و… به چاپ مى‏‌رسید چنان تشخّص و معروفیتى داشتند که مورد علاقه بزرگانى چون ملک‌الشعراى بهار و علاّمه محمد قزوینى قرار گرفتند، و آن‌گونه که مرحوم حبیب یغمائى گفته است، ملک‌الشعراى بهار «چون مجله یغما به دستش می‌‏رسید نخست مقاله وى را مى‏‌خواند و به من سفارش مى‏‌کرد که در هر شماره از زرین‏‌کوب مقالتى داشته باشم.»

زرینکوب در سال ۱۳۲۴ و پس از آن‌که در امتحان ورودی دانشکده‌ی علوم معقول و منقول و دانشکده‌ی ادبیات رتبه‌ی اول را کسب کرد وارد رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد. او در سال ۱۳۲۷ به عنوان دانشجوی رتبه‌ی اول دانشگاه فارغ‌التحصیل شد و سال بعد وارد دوره‌ی دکترای رشته‌ی ادبیات دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۳۴ از رساله‌ی دکترای خود با عنوان «نقدالشعر، تاریخ و اصول آن» که زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر تالیف شده بود با موفقیت دفاع کرد.

بیش‌تر بخوانید:
https://goo.gl/RZB7ga

#پروفایل #زرین_کوب #دو_قرن_سکوت

@Tavaana_TavaanaTech