مدیریت هوش هیجانی در مدرسه

در جوامع امروزی دست‌یافتن به مدیریت‌های رفتاری، گفتاری و حتی مدیریت شیوه مطلوب زندگی، مستلزم شناخت دقیق هوش هیجانی افراد و آموزش درست برای تعالی این مهم است. مدت مدیدی از تمدن انسانی، معمولا سیستم‌های آموزشی و علمی، فنی و کاربردی، اجرایی و نمایشی به دنبال شناسایی افرادی بودند که از ضریب هوشی بالایی برخوردار باشند، اما مدتی نه چندان طولانی ست که در حیطه مهارت‌های انسانی تنها استعداد ذاتی بالا، جواب‌گوی تحولات و هیجانات اجتماعی نیست؛ زیرا جوامع امروزی متفاوت‌اند و مسیر تحولات اجتماعی و یافتن جایگاه اجتماعی مطمئن و مناسب، بسیار پیچیده شده است. بنابراین دست‌یابی به این امر مهم نیازمند شناخت دقیق هوش هیجانی دانش‌آموزان و اهمیت مدیریت آن در مدارس است.

هوش هیجانی (EQ): هوش هیجانی (عاطفی)، توانایی برای مدیریت اضطراب و کنترل تنش‌ها و انگیزه، امیدواری و خوش‌بینی در مواجهه با موانع در راه رسیدن به هدف است. (دنیل گولمن)

با توجه به تعریف جامع و دقیق هوش هیجانی (عاطفی)، یکی از مفاهیمی که بسیاری از کارکنان آموزشی در مدارس با آن درگیر هستند، کنترل تنش‌ها در راه رسیدن به هدف و یا به زبانی ساده‌تر پرخاشگری در نوجوانان است. بنابراین برای جلوگیری و مهار این نوع رفتارها در نوجوانان، نیازمند شناخت دقیق و آموزش دقیق هوش عاطفی هستیم؛ زیرا هوش هیجانی (EQ) برخلاف هوش ذاتی (IQ) کاملا اکتسابی است.

عوامل ایجاد پرخاشگری در نوجوانان:

الف) عوامل زیست‌شناختی.

ب) عوامل روان‌شناختى. مانند افسردگى، الگوهاى شخصیتی و تاثیر احساس گناه.

پ) عوامل فرهنگى، اجتماعى، اقتصادى و محیطى. مانند: خانواده، فقر، تاثیرات الگویى، تاثیرات پاداش و تایید اجتماعى و تاثیر وسایل ارتباط جمعى.

نوجوانان پرخاشگر

برای جلوگیری از پرخاشگری نوجوانان در مدارس، گام اول شناخت و ریشه‌یابی علت یا علل پرخاشگری است.
- وقتی فرد توسط دانش‌آموزان دیگر مورد تمسخر قرار گیرد:
در این مواقع، نوجوانی که هرگز مولفه قابل‌اعتمادبودن را تجربه نکرده است، بلافاصله با پرخاشگری عکس‌العمل نشان می‌دهد؛ زیرا حس نارضایتی و تصوراتی منفی که از خود داشته، به وسیله همسالانش تقویت و به یقین تبدیل می‌شود که خود عامل بسیار موثری برای بروز یک واکنش شدید است.


بیش‌تر بخوانید:
با کلیک در اینجا

#هوش_هیجانی #پرخاشگری
#ضریب_هوشی

@Tavaana_TavaanaTech