آموزشکده توانا
61.6K subscribers
27.9K photos
34.8K videos
2.53K files
18K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
#مهسا_ترابی در اعتراض محدودیت شرکت #زنان درمسابقه #ماراتن شیراز، دو ساعت جلوتر استارت زد و بدون شماره 42 کیلومتر دوید
@Tavaana_TavaanaTech
👇👇👇👇👇👇👇👇
#مهسا_ترابی در اعتراض محدودیت شرکت #زنان درمسابقه #ماراتن شیراز، دو ساعت جلوتر استارت زد و بدون شماره 42 کیلومتر دوید

مهسا ترابی در جریان مسابقه ماراتن بزرگ ایران که در استان فارس شد، برای اعتراض به منوعیت شرکت زنان در آن، پیش از شروع رسمی مسابقه دویدن را آغاز کرد و چهل و دو کیلومتر مسیر این ماراتن را طی کرد.

این ماراتن که با عنوان "نخستین ماراتن بین‌المللی در ایران" در سال های پس از انقلاب و با شعار "من در ایران می‌دوم" برگزار شد 200 دونده از 30 کشور در تخت جمشید و به مسافت 42 کیلیومتر برگزار شد و تنها "مردان" حق شرکت در مسابقه را داشتند.

مهسا ترابی اما در یک اعتراض ابتکاری به ممنوعیت شرکت زنان در این مسابقه ماراتن، دو ساعت پیش از آغاز رسمی از نقطه آغاز مسابقه دویدن را آغاز کرد و تمام 42 کیلیومتر مسیر مسابقه را طی کرد تا نشان دهد که زنان نیز می‌توانند در این مسابقه‌ ماراتن شرکت کنند.

در این مسابقه مهسا ترابی در این مسابقه شماره رسمی نداشت اما شرکت غیررسمی او در مسابقه ماراتن ایران، شبیه اقدام کاترین سویتزر در مسابقه دوی #ماراتن بوستون به سال ۱۹۶۷ میلادی است، هنگامی که در آمریکا هم تا آن تاریخ زنان حق شرکت در مسابقه ماراتن را نداشتند. اقدام کاترین سویتزر راهگشای حضور #زنان در ماراتن شد.

منبع: ایران وایر
#برابری #حقوق_زنان
@Tavaana_TavaanaTech
حاشیه‌های مارتن شیراز
۴۲ کیلومتر دویدن یک زن و بالا بردن پرچم آمریکا

در حاشیه مارتن شیراز، مهسا ترابی دونده ایرانی در اعتراض به محدودیت شرکت #زنان در مارتن، دو ساعت جلوتر دویدن را آغاز کرد و ۴۲ کیلومتر را دوید.

همچنین در این مسابقه یک دونده مرد به دلیل عدم اجازه به شرکت‌ آمریکایی‌‌ها، پرچم #آمریکا را به نشانه #دوستی در خط پایان بالا برد.

دوندگانی از ۳۰ کشور در #تخت_جمشید گرد هم آمدند تا در یک ماراتن، امنیت ایران را انعکاس جهانی دهند.

این ماراتن که نزدیک به ۲۰۰ شرکت‌کننده از کشورهایی چون آلمان، اتریش، استرالیا، چین، دانمارک، مصر، فرانسه، مجارستان، یونان، ایران، ژاپن، ایتالیا، ایرلند، لبنان، لوکزامبورگ، هلند، ایسلند، پاکستان، لهستان، آفریقای جنوبی، سوئد، ترکیه، انگلیس و امارات دارد، در فاصله ۴۲کیلومتری بین دروازه شهر شیراز تا #پرسپولیس برگزار شد. حضور در این #ماراتن به دو شکل تفریحی و استقامتی است.

@Tavaana_TavaanaTech
حدودا پنجاه سال پیش، در چنین روزهایی کاترین سویتزر تصمیم گرفت در مسابقه‌ی دو ماراتن بوستون شرکت کند. مهم‌ترین و اولین موضوع در یک مسابقه‌ی دو و میدانی داشتن شماره است. اما زنان اجازه‌ی حضور در مسابقات را نداشتند. کاترین تصمیم گرفت زمان ثبت‌ نام با تغییر کوچکی در نامش زن بودنِ خود را مخفی کند. بنابراین به او شماره ۲۶۱ تعلق گرفت. در طول مسیر برخی مسئولان و مردان دونده وقتی متوجه این موضوع شدند، چندین بار سعی در بیرون کردن او از مسابقه را کردند، اما او با کمک‌های دوست‌ِ خود که در کنارش می‌دوید، اولین زنی شد که ماراتن را به پایان رسانده است.

عکس‌های او بلافاصله تمامی صفحات روزنامه‌ها را به خود اختصاص داد. از آن‌جایی که اکثریت مطلق صندلی‌های #قدرت در اختیار #مردان بود، خشم این سیاستمداران برانگیخته شد، که اقدام او غیرقانونی بوده است. حتما از مردم، زن و مرد، کسانی هم بودند در نیم قرن گذشته که حرکت او را رادیکال نامیدند، یا گفتند حالا میان این همه مشکلات، مسئله‌ی زنان دویدن نیست. این کار غیر قانونی است و... اما او بدون توجه به هیچ‌کدام از این حرف‌ها دوید و تا انتهای خط هم دوید و شد الهام بخشِ هزاران هزار زنِ دیگر و خیلی زودتر از آن‌چیزی که انتظار می‌رفت، محدودیت زنان در مارتن از بین رفت.

حالا امروز، فقط پنجاه سالِ بعد، نام او که یک نویسنده و روزنامه‌نگار هم است، در «تالار مشاهیر دوندگان استقامت» قرار دارد. چند روز پیش در شیراز نیز مسابقه‌ی دو ماراتنی به نام «نخستین ماراتن بین‌المللی در ایران» و با شعار «امنیت ایران» برگزار شد و به مانند پنجاه سال پیش فقط مردان اجازه‌ی دویدن داشتند. اما این میان "مهسا ترابی" چند ساعت زودتر و بدون توجه به تمامی این قوانین تبعیض آمیز و ضدزن تمام مسیر بیش از چهل کیلومتر را دوید.

هر چند او شماره‌ی رسمی نداشت و مقامی کسب نکرد، اما بی‌شک رتبه‌ی اول آن ماراتن به او تعلق دارد. تاریخ همیشه به شکل‌های مختلف تکرار می‌شود، گاهی مضحک و گاهی آموزنده. آن‌ها که امروز به مهسا و مهساها شماره برای دویدن نمی‌دهند و شوی ماراتنی با شعار «من در ایران می‌دوم» برگزار می‌کنند، دور یا نزدیک، اگر باشند، به صف و با حسی توام از #خجالت و #شرمسازی در کنار امثال او عکس خواهند گرفت، به مانند همانی که در عکس مشهور #ماراتن بوستون سعی در متوقف کردن کاترین را داشت، که بعد از مدتی خود تبدیل به یکی از فعالین مبارزه برای حق #دویدن #زنان شد و در کنار همانی که روزی برای بیرون کردنش با خشم و نفرت تلاش می‌کرد، با افتخار عکس یادگاری گرفت.

برگرفته از صفحه‌ی محسن فرشیدی
https://goo.gl/xFCEju

@Tavaana_TavaanaTech
ویترینی‌ها. نمایشی‌ها. دکوری‌ها. نمادین‌ها!
goo.gl/oeE0LR

از نگاه بسیاری از مسئولان ورزش ایران، بانوان چنین جایگاهی در عملکردشان دارند. مثل بانوانی که برای دو ماراتن تهران ثبت‌نام کردند و چون نمادین بودند، نباید مثل بقیه در مسابقه شرکت می‌کردند، باید به چیتگر می‌رفتند و بعد هم برنامه‌ها تغییر کرد و قرار شد دور دریاچه آزادی بدوند. ماجرا نه امنیتی بود و نه امنیت را به‌خطر می‌انداخت. عده‌ای همزمان مسیر دیگری را انتخاب کردند تا نشان دهند هیچ مشکلی برای دویدن بانوان در تهران وجود ندارد. پیامی روشن برای جامعه‌ای که از مدیران نالایق رنج می‌برد. همه‌چیز به مدیرانی برمی‌گردد که در غروب تهران، سایه‌هایشان بلند شده است و فکر می‌کنند قدشان از لحاظ مدیریتی بلند شده است. مدیرانی که کارنامه ندارند. بلد نیستند. کارهای بزرگ نکرده‌اند. برنامه و هدف ندارند. برای همین در فضای ذهنِ کوچک‌شان، توهم می‌آفرینند، داستان می‌سازند و از ترس، پنهان می‌شوند. برگزاری پرحاشیه دو ماراتن تهران، نشان از فدراسیونی بی‌تجربه داشت. فدراسیونی که حتی فرم‌های ثبت‌نامش هم غلط‌های املایی داشت و به‌نظر می‌رسید اصلا با مراجع تامین امنیت هماهنگی نداشت که بارها مسیر را تغییر داد. این نوع برگزاری مسابقات نه‌تنها اعتباری به ورزش ایران نمی‌دهد بلکه مایه آبروریزی هم هست. مثل رقابت‌های شطرنج قهرمانی بانوان جهان که در ایران برگزار شد اما جوایزش تا هفته‌ها تامین نشد تا فدراسیون جهانی ایران را تهدید به تعلیق کند. این میزبانی‌ها بعد از برجام چه ارزشی برای ورزش ایران دارد؟ بی‌پرنسیب و بی‌برنامه. بدون نقشه راه. وزارت ورزش ملزم به نظارت و بازگرداندن شخصیت و وقار به ورزش ایران است. همین حالا در فیفا، گروهی فقط پرونده‌های شکایت از باشگاه‌های ایرانی را زیرنظر دارند و حکم محرومیت می‌دهند. زنگ خطر برای وزارت ورزش و جوانان به صدا درنیامده است؟

نظر شما درباره این نوشته از علی عالی چیست؟

لینک مطلب:
http://bit.ly/2pcBzjT

https://t.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
.
«این تصاویر مسابقات ماراتن زنان عربستانه که چندی پیش برگزار شد. سال‌هاست به عرب‌ها فحش می‌دیم و وضعیت اونا رو بدتر از خودمون می‌دونیم. حالا همون‌قدر که ما به عقب می‌ریم، اونا دارن جلو می‌رن. باید منتظر خبرهای خوب بیش‌تری از عربستان باشیم و امیدوار باشیم که ما زنان ایرانی، حقوق‌مون رو پس بگیریم.»

این نوشته و تصاویر را یکی از همراهان توانا برای ما فرستاده است.
شما چه فکر می‌کنید؟
goo.gl/m5TePP

مطالب مرتبط

جنبش زنان؛ از مشروطه تا امروز
http://goo.gl/QRN7s4
حمایت از حقوق زنان در ایران
bit.ly/1h6pQQd

@Tavaana_TavaanaTech