مازیار سیدنژاد جهت گذراندن حبس ۵ ساله در اردیبهشت ۱۴۰۲ راهی زندان اوین شد.
پنج سال زندان در سنین جوانی به علت درخواست برای پرداخت به موقع حقوق و اعطای بیمه مناسب کاری! یکی از کاربران توییتر درباره مازیار سیدنژاد نوشته بود: «جرمش از نگاه نظام، همکاری با گروه‌های برانداز نظام است! او تنها یک فعال کارگری است که دل در گروِ سربلندی کارگران دارد؛ مسیر فلسفیِ ذهنِ او را جرم دانسته و دهانش را میبویند که مبادا از کارگر گفته باشد! صدایِ مازیار باشیم».
مازیار سیدنژاد یک کارگر بود. اما کارگری ساده و سربزیر نبود. او به ستم و بی‌عدالتی معترض بود. او اکنون تاوان اعتراض می‌دهد. در تهران. در زندان اوین. او از معترضان وقایع مربوط به اعتراضات نیشکر هفت تپه و فولاد است.
در کشورهای مدرن و مردم‌مدار فعالیت‌های کارگری عمیقا محترم شمرده می‌شوند. چه آنکه حکومت برخاسته از جامعه می‌داند که فعالیت‌های کارگری در تامین نیازهای اساسی جامعه نقش بازی می‌کند و بنیان شکل دهنده توسعه جامعه است.
ضمن اینکه نفس ایجاد اشتغال به واسطه فعالیت‌های کارگری می‌تواند امنیت اقتصادی – و در نتیجه – سیاسی جامعه را نیز تضمین کند و از این منظر نیز به نفع یک حکومت است که فعالیت‌های کارگری برای بهبود وضعیت کارگران در آن وجود داشته باشد.
اما در جمهوری اسلامی محدودسازی حقوق بدیهی کارگران، ممانعت از تشکیل تشکیلات کارگری مستقل، ممنوعیت طرح مطالبات آنان، بی‌توجهی محض به ایمنی کار (که منجر به مرگ روزانه کارگران می‌شود) و سرکوب سخت تظاهرات کارگری از جمله نمونه‌های نوع رفتار جمهوری اسلامی با کارگران است. به عبارت دیگر، جمهوری اسلامی اساسا کارگر را یک خطر امنیتی ارزیابی می‌کند نه مانند کشورهای دموکراتیک دنیا، یک نیرو برای توسعه کشور.
مازیار سیدنژاد، فعال کارگری که در بالا از او یاد شد قربانی چنین نگاهی در جمهوری اسلامی است. او از سال ۱۳۹۷ درگیر داغ و درفشی است که جمهوری اسلامی علیه او اعمال می‌کند. مازیار به همراه یاران خود در آذر سال ۱۳۹۷ تجمعی به علت «عدم پرداخت حقوق» و «نداشتن بیمه مناسب» برگزار کردند.
همین اعتراض ساده موجب بازداشت او بیش از سه ماه شد. او در ایام بازداشت و تحت شکنجه مجبور شد علیه خود به اعتراف اجباری نیز دست بزند که در کنار دیگر اعترافات اجباری با عنوان «طراحی سوخته» در صداوسیما پخش شد.
بیشتر بخوانید
#مازیار_سیدنژاد #پروفایل #یاری_مدنی_توانا
پنج سال زندان در سنین جوانی به علت درخواست برای پرداخت به موقع حقوق و اعطای بیمه مناسب کاری! یکی از کاربران توییتر درباره مازیار سیدنژاد نوشته بود: «جرمش از نگاه نظام، همکاری با گروه‌های برانداز نظام است! او تنها یک فعال کارگری است که دل در گروِ سربلندی کارگران دارد؛ مسیر فلسفیِ ذهنِ او را جرم دانسته و دهانش را میبویند که مبادا از کارگر گفته باشد! صدایِ مازیار باشیم».
مازیار سیدنژاد یک کارگر بود. اما کارگری ساده و سربزیر نبود. او به ستم و بی‌عدالتی معترض بود. او اکنون تاوان اعتراض می‌دهد. در تهران. در زندان اوین. او از معترضان وقایع مربوط به اعتراضات نیشکر هفت تپه و فولاد است.
در کشورهای مدرن و مردم‌مدار فعالیت‌های کارگری عمیقا محترم شمرده می‌شوند. چه آنکه حکومت برخاسته از جامعه می‌داند که فعالیت‌های کارگری در تامین نیازهای اساسی جامعه نقش بازی می‌کند و بنیان شکل دهنده توسعه جامعه است.
ضمن اینکه نفس ایجاد اشتغال به واسطه فعالیت‌های کارگری می‌تواند امنیت اقتصادی – و در نتیجه – سیاسی جامعه را نیز تضمین کند و از این منظر نیز به نفع یک حکومت است که فعالیت‌های کارگری برای بهبود وضعیت کارگران در آن وجود داشته باشد.
اما در جمهوری اسلامی محدودسازی حقوق بدیهی کارگران، ممانعت از تشکیل تشکیلات کارگری مستقل، ممنوعیت طرح مطالبات آنان، بی‌توجهی محض به ایمنی کار (که منجر به مرگ روزانه کارگران می‌شود) و سرکوب سخت تظاهرات کارگری از جمله نمونه‌های نوع رفتار جمهوری اسلامی با کارگران است. به عبارت دیگر، جمهوری اسلامی اساسا کارگر را یک خطر امنیتی ارزیابی می‌کند نه مانند کشورهای دموکراتیک دنیا، یک نیرو برای توسعه کشور.
مازیار سیدنژاد، فعال کارگری که در بالا از او یاد شد قربانی چنین نگاهی در جمهوری اسلامی است. او از سال ۱۳۹۷ درگیر داغ و درفشی است که جمهوری اسلامی علیه او اعمال می‌کند. مازیار به همراه یاران خود در آذر سال ۱۳۹۷ تجمعی به علت «عدم پرداخت حقوق» و «نداشتن بیمه مناسب» برگزار کردند.
همین اعتراض ساده موجب بازداشت او بیش از سه ماه شد. او در ایام بازداشت و تحت شکنجه مجبور شد علیه خود به اعتراف اجباری نیز دست بزند که در کنار دیگر اعترافات اجباری با عنوان «طراحی سوخته» در صداوسیما پخش شد.
بیشتر بخوانید
#مازیار_سیدنژاد #پروفایل #یاری_مدنی_توانا