جنگ هفتادودو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

گاهی اشتباه انسان در ندیدن حقیقت واقعی جهان 
چنان است که نمیتوانیم عذر تقصیری را برای آن بیاوریم. اشتباه تا زمانی که فردی است و مشکلی برای جامعه ندارد و تاوانش را خود شخص بر دوش میکشد، چشم پوشی کاملا امری اخلاقی است.اما زمانی که ندیدن واقعیت محض توسط شخصی و بیان ان در جمع که باعث انحراف گروهی و توهین و اهانت به گروه دیگر است عذر تقصیر آوردن و چشم پوشی و سکوت در برابر چنین اشخاصی شراکت در جرم و حمایت و همدستی با نادان است و از رذایل اخلاقی به حساب می آید.

حال اینکه ما با کدام چشم به این نادان متظاهر یاوه گو نگاه کنیم منوط به درایت و عقل ماست.
 در آخر اینکه شما با کدامین چشم به این شخص نگاه میکنید؟

خود بینی‌ات پسر، یک اشتباه بود
این مستی از غرور، اوج گناه بود
سوغاتی تو چیست؟ حرّاف بی‌عمل!
سودت برای ما غم بود و آه بود

آغوش این وطن باز است و بی دریغ
بر هر عقیده و هر راه و هر طریق
این خاک، خاک ماست، کُرد و بلوچ و لُر
مفکن در این سرا، ای بی خرد! حریق

تو گیرِِ مذهبی، من در هوای عشق
قدری سکوت کن، بشنو صدای عشق
ما ریشه‌مان یکی است، در خاکِ این وطن
از دشمنی نگو، در سرسرای عشق

بخشید جرم تو آن مفتی عزیز
هان! آبروی خود، زین پس چنین مریز!
از من نه، از حسین بشنو تو این سخن:
آزاده شو، پسر! کمتر بگو مجیز!

علی رضا جعفری(آزادی)

#آزادی_مذهبی #رواداری #دیگرستیزی #گفتگو_توانا

@dialogue1402

«حسن نیت»

اثر سلمان رشدی
ترجمه: آموزشکده توانا

سال ۱۹۸۹ آیت‌الله خمینی، بنیانگذار و رهبر جمهوری اسلامی، فتوای قتل سلمان رشدی را صادر کرد؛ چون – به زعم او – در کتاب «آیه‌های شیطانی» به باورهای اسلامی توهین شده بود. این فراخوان سرنوشت کتاب و نویسنده را دستخوش حوادث بسیاری قرار داد؛ اجازه انتشار کتاب در بسیاری کشورها حتی چند کشور اروپایی داده نشد و چند کتابفروشی آمریکایی عرضه‌کننده آن هدف بمب‌گذاری تروریستی قرار گرفتند. در نتیجه عمده کتابفروشی‌ها از عرضه آن صرف نظر کردند.

سلمان رشدی، متولد ۱۹۴۷ در خانواده‌ای مسلمان در بمبئی و فارغ‌التحصیل دانشگاه کمبریج، پس از انتشار کتاب‌های «کودکان نیمه‌شب» و «شرم» به عنوان شخصیتی ادبی شناخته شد. انتشار «آيه‌های شیطانی» و تهدیدشدن به مرگ در پی فتوای خمینی، بالاجبار او را به زندگی مخفیانه کشانید. رشدی یک سال پس از آن‌که دور از ملاء عام به سر برد مقاله «حسن نیت» را درباره اثرش و آنچه در این مدت از سر گذرانیده بود نوشت و تاکید کرد: «بدون آزادی برای رنجاندن یا خشمگین‌کردن دیگری، آزادی مفهومی ندارد.»

«حسن نیت»، گزیده مقاله سلمان رشدی را با ترجمه آموزشکده توانا به فارسی به رایگان دانلود کنید و بخوانید!

برای دانلود به صفحه توانا رجوع کنید:

‏ https://tavaana.org/in_good_faith/

#گفتگو #رواداری #نقد_دین #ترور #تروریسم #گفتگو_توانا
‏ @dialogue1402

سلمان رشدی: «بدون آزادی برای رنجاندن یا خشمگین‌کردن دیگری، آزادی مفهومی ندارد»

#سلمان_رشدی #آزادی_بیان #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
پدیده دین‌گریزی در ایران را می‌توان به عوامل گوناگونی نسبت داد که بخشی از آن به نحوه تبلیغ و ترویج دین بازمی‌گردد. هزینه‌های کلان و تبلیغات گسترده مذهبی، وقتی با اعمال فشارهای اجتماعی، محدودیت‌های فردی، و رفتارهای متناقض برخی از مدعیان دین همراه شود، می‌تواند تأثیر معکوس داشته باشد. این امر به ویژه زمانی رخ می‌دهد که میان شعارها و عملکرد واقعی فاصله‌ای آشکار وجود دارد. نسل‌های جوان‌تر، که به دنبال آزادی بیان، تنوع فکری و معنویت شخصی هستند، ممکن است نسبت به دین سنتی احساس بیگانگی کنند. در نتیجه، دین‌گریزی به عنوان واکنشی به فشارهای ساختاری و فرهنگی گسترش یافته و نوعی جستجوی جایگزین برای معنای زندگی را نمایان می‌سازد.



چرا با این حجم وسیع از هزینه و تبلیغات مذهبی، دین‌گریزی در ایران افزايش يافته است؟

پاسخ برخی مخاطبان را در تصویر می‌خوانید.

شما هم دیدگاه‌های خود را با ما به اشتراک بگذارید.

#دین‌ناباوری #ناباورمندی #خداناباوری #آتئیست #دین_گریزی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

حقوق خداناباوران زیر تیغ جمهوری اسلامی؛ سرکوب بی‌پایان، اصلاح‌ناپذیری نظام

یادداشتی از محمد خوش‌بیان، روحانی سابق


خداناباوری یا عدم اعتقاد به خدا، یکی از گرایش‌های فکری و عقیدتی است که در جوامع مختلف وجود دارد. در جمهوری اسلامی ایران، خداناباوران به عنوان افرادی که از باورهای دینی رسمی تبعیت نمی‌کنند، با تبعیض‌ها و محدودیت‌های شدید مواجه هستند
حقوق بشر و آزادی عقیده
حقوق بشر بر اساس اسناد بین‌المللی، به ویژه اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر آزادی عقیده و مذهب تأکید دارد. ماده 18 این اعلامیه به روشنی اعلام می‌کند که هر فردی حق دارد عقیده یا مذهب خود را آزادانه انتخاب کرده و آن را بیان کند. از این منظر، خداناباوران نیز به عنوان افرادی که عقاید متفاوتی دارند، باید از حقوق برابر و آزادی کامل برخوردار باشند.
قرآن کریم نیز به کرامت انسانی اشاره می‌کند و می‌فرماید: «وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ» (سوره اسراء: آیه ۷۰)؛ “ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم.” این آیه به روشنی نشان می‌دهد که همه انسان‌ها، بدون توجه به عقایدشان، دارای کرامت ذاتی هستند و باید حقوقشان محترم شمرده شود.
همچنین، در حدیثی از پیامبر اسلام آمده است: «الناسُ سَواسِیةٌ کَأسنانِ المُشْطِ»؛ “مردم مانند دندانه‌های شانه با یکدیگر برابرند.” این حدیث بر برابری انسان‌ها و لزوم حفظ حقوق همه افراد، صرف‌نظر از عقاید و باورهایشان، تأکید دارد.
جمهوری اسلامی ایران از بدو تأسیس خود، با تأکید بر ایدئولوژی دینی و تمرکز قدرت در دست روحانیت، قوانینی را اعمال کرده که به طور مستقیم و غیرمستقیم خداناباوران و دیگر اقلیت‌های فکری و عقیدتی را تحت فشار قرار می‌دهد. این حکومت، با بهره‌گیری از ابزارهای قانونی و امنیتی، فضای آزادی بیان و تفکر را محدود کرده و هرگونه صدای مخالف را سرکوب می‌کند.
خداناباوران در این سیستم، از حقوق ابتدایی مانند آزادی بیان، حق تحصیل، اشتغال، و حتی برخورداری از حقوق مدنی و اجتماعی محروم می‌شوند. این سیاست‌ها نه تنها ناقض اصول اولیه حقوق بشر است، بلکه به تفرقه‌افکنی و ایجاد تنش‌های عمیق در جامعه منجر شده است.
جمهوری اسلامی، به ویژه رهبران آن مانند روح الله خمینی و علی خامنه‌ای، به طور مکرر از دین به عنوان ابزاری برای توجیه سرکوب و جنایات خود استفاده کرده‌اند. خمینی در دوران جنگ ایران و عراق و به‌خصوص در اعدام‌های دسته‌جمعی سال ۱۳۶۷، و خامنه‌ای در سرکوب اعتراضات مردمی، از مفاهیم دینی برای پوشاندن اقدامات سرکوبگرانه خود بهره برده‌اند.
این استفاده ابزاری از دین، باعث شده تا بسیاری از مردم نسبت به اصول دینی بی‌اعتماد شوند و شکاف‌های عمیق اجتماعی ایجاد شود. حکومت با تحمیل ایدئولوژی خود، حقوق بسیاری از افراد، به‌ویژه خداناباوران و دیگر اقلیت‌ها را نقض کرده و فضایی از ترس و ناامنی در جامعه ایجاد کرده است.
با توجه به ساختار ایدئولوژیک و تمرکز قدرت در جمهوری اسلامی، این حکومت اساساً قابل تغییر نیست. هرگونه اصلاحات جزئی در چارچوب این نظام به دلیل ماهیت سرکوبگرانه و اقتدارگرای آن، غیرممکن است. جمهوری اسلامی بر پایه سرکوب عقاید و کنترل ایدئولوژیک بنا شده و تغییر واقعی در این نظام به معنای فروپاشی آن خواهد بود.
جمهوری اسلامی نه تنها تمایلی به پذیرش حقوق خداناباوران و سایر اقلیت‌های فکری ندارد، بلکه از اساس بر مبنای سرکوب هرگونه صدای مخالف و حفظ قدرت به هر قیمتی شکل گرفته است. بنابراین، انتظار تغییر یا اصلاح این نظام، انتظاری غیرواقع‌بینانه است. برای دستیابی به جامعه‌ای که در آن حقوق تمامی افراد، بدون توجه به عقایدشان، محترم شمرده شود، نیاز به تغییری ریشه‌ای در ساختار سیاسی و حکومتی وجود دارد. جمهوری اسلامی، با ساختار و ماهیت کنونی خود، هرگز قادر به ایجاد چنین جامعه‌ای نخواهد بود.

#خداناباوران #آتئیست #حکومت_ایدئولوژیک #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

جامعۀ جهانی بهائی خواستار پاسخگویی ایران در نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل شد

جامعۀ جهانی بهائی طی بیانیه‌ای از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است تا در چهارمین نشست بررسی ادواری جهانی (UPR) شورای حقوق بشر، نقض مداوم حقوق بشر در ایران را بررسی کرده و جمهوری اسلامی را به دلیل سرکوب سیستماتیک جامعۀ بهائی مورد بازخواست قرار دهند. این نشست قرار است در تاریخ ۵ بهمن ۱۴۰۳ در ژنو برگزار شود.
در این بیانیه، بهائیان از کشورهای عضو خواسته‌اند که تعهد خود به حقوق بشر را نشان دهند و در جریان این نشست، نقض آشکار حقوق بهائیان در ایران را محکوم کنند. این درخواست در حالی مطرح شده که حکومت ایران در بررسی‌های قبلی تعهدات متعددی را پذیرفته بود، اما اقدامات معناداری برای کاهش سرکوب‌ها انجام نداده است. برعکس، تبعیض علیه بهائیان، که بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند، تشدید شده است.

تشدید سرکوب‌ها علیه بهائیان

بر اساس این بیانیه، بهائیان ایران همچنان با تبعیض و سرکوب گسترده مواجه‌اند. از جمله این موارد می‌توان به بازداشت‌های خودسرانه، مصادرۀ اموال، محرومیت از تحصیلات عالی و اشتغال، تخریب گورستان‌ها و نفرت‌پراکنی حکومتی اشاره کرد. این سرکوب‌ها، که از زمان انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ آغاز شده، با ابلاغ سند شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۶۹، به سیاست رسمی کشور تبدیل شده است. این سند که به امضای آیت‌الله خامنه‌ای رسیده، بر تبعیض ساختاری علیه بهائیان تأکید دارد.

درخواست برای اقدام جهانی

سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل، با اشاره به این سرکوب‌ها گفت:
«آزار و اذیت بهائیان در ایران نه تنها نقض حقوق بشر، بلکه لکه‌ای ننگ بر وجدان جمهوری اسلامی است. کشورهای عضو سازمان ملل باید از این فرصت برای مقابله با تبعیض دینی و حمایت از حقوق این جامعۀ صلح‌آمیز استفاده کنند.»

محکومیت بین‌المللی

بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی، از جمله دیده‌بان حقوق بشر، آزار بهائیان ایران یکی از شدیدترین موارد نقض آزادی دینی در جهان است. گزارشگر ویژۀ سازمان ملل این اقدامات را مصداق «جنایت علیه بشریت» توصیف کرده است. همچنین، گزارش‌ها نشان می‌دهند که زنان بهائی به‌طور خاص هدف سرکوب‌های شدیدتری قرار گرفته‌اند.

توصیه‌های جامعۀ جهانی بهائی

در پایان این بیانیه، جامعۀ جهانی بهائی از کشورهای عضو سازمان ملل درخواست کرده است که در این نشست، موارد زیر را به ایران توصیه کنند:
ـ تضمین برابری و عدم تبعیض علیه بهائیان، به‌ویژه در آموزش و اشتغال.
ـ رعایت آزادی دین و توقف همۀ اشکال سرکوب عقیدتی.
ـ بازگرداندن املاک و اموال مصادره‌شده به بهائیان.
ـ توقف فوری نفرت‌پراکنی حکومتی و تشویق مدارا در جامعه.

این بیانیه با تأکید بر اهمیت فرایند بررسی ادواری جهانی، از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است که به مسئولیت خود در قبال حقوق بشر عمل کرده و حکومت ایران را وادار به تغییرات ملموس و پایان دادن به نقض سیستماتیک حقوق جامعۀ بهائی کنند. جامعۀ جهانی بهائی این نشست را فرصتی سرنوشت‌ساز برای مقابله با تبعیض دینی و حمایت از عدالت و برابری در ایران می‌داند.



#بهائی #بهائیان_ایران #داستان_ما_یکیست #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌
عرفان ثابتی، پژوهشگر جامعه‌‌شناسی دین و فلسفه، در واکنش به کشته شدن دو قاضی بدنام جمهوری اسلامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «علی رازینی، در دورۀ ۱۳۶۳-۱۳۶۰ به سرکوب بهائیان مشهد مشغول بود.»

آقای ثابتی افزود: «مهندس فیروز پردل، در ٨ آبان ۱۳۶۳ پس از یک سال حبس و شکنجه با حکم رازینی اعدام شد. خانوادۀ مهندس پردل سه روز از اعدام او بی‌خبر بودند و پنج روز طول کشید تا پیکر او را تحویل گرفتند و زیر نظر چند پاسدار به خاک سپردند.»

روز شنبه در تیراندازی مقابل کاخ دادگستری، سه قاضی دیوان عالی کشور هدف تیراندازی قرار گرفتند که دو نفر کشته و یکی مجروح شد. محمد مقیسه و علی رازینی قضاتی بودند که پیشتر قاضی دادگاه انقلاب بودند کشته شدند.
این دو قضات بدنامی بوده که به قاضی مرگ معروف بودند و در طی مدت مسئولیت خود احکام سنگین و فراقانونی فراوانی علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی صادر کردند.

#بهائیان_ایران #بهائی #داستان_ما_یکیست #مقیسه #رازینی #گفتگو_توانا
@Dialogue1402

شبکه وصال حق، که اخبار اهل سنت را پوشش می‌دهد. ویدیویی از زنده‌یاد شهرام احمدی را منتشر کرد، جوانی که با حکم محمد مقیسه اعدام شد.

قاضی مقیسه درعرض پنج دقیقه شهرام احمدی را به اتهام محاربه دادگاهی وذحکم اعدام او را قاضی مقیسه صادر کرد،
شهرام احمدی می‌گوید: در طول دادگاه اصلا نمی‌توانستم از خودم دفاع کنم وقتی حرف می‌زدم قاضی مقیسه می گفت؛ تو خفه شو سنی کثافت

شهرام احمدی یکی از بیست زندانی اهل سنت بود که هشت سال و نیم پیش اعدام شدند. او در نامه‌ای نوشته بود:


«آرزو دارم که مثل یک انسان، مثل یک متهم، در یک دادگاه عادلانه محاکمه شوم، وکیلم را دیده باشم، او پرونده‌ام را خوانده باشد، شکنجه‌گرم کنار قاضی نایستاده باشد، قاضی خشمگین نباشد، قاضی نگوید یا از مملکت شیعه می‌روید، یا می‌میرید، دادگاه از پنج دقیقه بیش‌تر باشد و من اجازه صحبت کردن داشته باشم.
اگر این رویا متحقق شود، در آن‌جا خواهم گفت

- آقای قاضی، من عضو هیچ گروهی نبوده‌ام و هیچ خشونتی در هیچ سطحی از من سر نزده است. من در زندگی خطاهای زیادی مرتکب شده‌ام، اما مجازات هیچ‌کدام‌شان به موجب هیچ قانونی مرگ نیست، مگر قانون آنان که می‌گویند یا با ما، یا بر دار.
- آقای قاضی، زمانی که در بازداشتگاه سپاه بودم، کسی که پایش را روی زخم‌هایم فشار می‌داد، از من می‌خواست که به سناریویی که ساخته بود اعتراف کنم. وقتی به اطلاعات رفتم، آن‌ها داستان سپاه را نپسندیدند. با ریتم شلاق بازجو، ریتم زمان به هم ریخت، سوار بر بدن از هم پاشیده من شدیم و به گذشته رفتیم و او داستانش را روی ورق‌های با چشم‌بند انگشت‌خورده من، از نو نوشت. آقای قاضی، این سرگذشت من نیست، داستانی است که آن مردان خشمگین سرائیده‌اند، دست خود را به خون بی‌گناه آلوده نکنید.»

ویدیو ظاهراً در داخل زندان و مخفیانه ضبط شده است.

به امید روزی که همه از «حق حیات» دیگری، با هر دین و آئینی دفاع کنند و کسی به خاطر اعتقاداتش کشته نشود.


#شهرام_احمدی #محمد_مقیسه #اهل_سنت #رواداری #نه_به_اعدام #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

شور انقلابی داشتیم، پای لخت زنان را با تیرکمون می‌زدیم. جیغ می‌زدند

بهرام عظیمی: در این شور انقلابی داشتیم و عقل‌مان نمی‌رسید. زن ۸۰ ساله‌ای، به من و دو دوست دیگرم که فقط ۱۲سال‌مان بود، گفت ۵ ریال می‌دهم با تیرکمان مگسی، بزنید به پای لخت زنان. گفت این زنان، شیطان هستند. من یک پا را زدم و ۵ ریال گرفتم. دوستم ۲۵ ریال کاسب شد و ۵ پا را زد. دوست دیگرم نزد، چون نشانه‌گیری‌اش خوب نبود، نه اینکه بفهمد کار غلطی است.

در این روایت، کودکان ۱۲ساله به‌جای بهره‌مندی از فضایی برای رشد فکری و اخلاقی، در معرض القائات مسموم قرار گرفته‌اند. به آنان تلقین شده که زنان با پای برهنه، نماد "شیطان" هستند و آسیب رساندن به آن‌ها، عملی مشروع و حتی مقدس است. به کودکان گفت که اصلا آن‌ها انسان نیستند. بدتر از این، با وعده‌های مالی کوچک، آنان را به ابزاری برای اجرای این تفکرات تبدیل کرده‌اند.

گرچه در این ماجرا آقای عظیمی از یک زن سخن می‌گوید، ولی این افکار در لایه‌های مختلف حکومت وجود داشته است و سال‌ها در مدارس و منابر و تریبون‌های مختلف تبلیغ شده است.

در این ماجرا، کودکانی که هیچ‌گونه درک روشنی از معنای عمل خود نداشته‌اند، به دست بزرگسالانی که مسئولیت تربیت اخلاقی آن‌ها را بر عهده داشتند، به رفتارهایی وادار شده‌اند که در تضاد با اصول انسانی و اخلاقی است. این روند، نه‌تنها تأثیر مخربی بر رشد شخصیت این کودکان داشته، بلکه جامعه‌ای بیمار را پایه‌ریزی کرده است که در آن خشونت و تعصب، جایگزین انسانیت و احترام به حقوق دیگران می‌شود.

در نظام‌های ایدئولوژیک، از کودکان به‌عنوان قربانیان بی‌دفاع استفاده می‌کنند تا روایت‌های اخلاقی خود را تثبیت کنند. شستشوی مغزی از سنین پایین، کودکان را از توانایی تفکر مستقل محروم کرده و آن‌ها را به ابزاری برای اجرای اهداف نظام تبدیل می‌کند.

#انقلاب۵۷ #دیگری_ستیزی #حجاب_اجباری #حقوق_کودکان #شور_انقلابی #ایدئولوژی #گفتگو_توانا

@Dialogue1402

‌

اتهام سب‌النبی و مجازات ناشی از آن از جمله مصادیق بارز خوانش شریعت‌مدارانه و اسلامگرایانه از نظام حقوقی مستقر در یک کشور است.

بنا به توضیح قانون مجازات اسلامی که در ایران موجود است: «بنا بر ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی هر کس به پیامبر اسلام یا یکی از پیامبران عظام (نوح، عیسی، موسی و ابراهیم) دشنام دهد یا به آنها توهین کند، "ساب‌النبی" و به مجازات اعدام محکوم می‌شود».

نکته این است که بر اساس تبصره‌ای که پای آن ماده قرار دارد دشنام و توهین به امامان شیعه و دختر پیامبر اسلام نیز در حکم سب‌النبی محسوب شده و مجازات مرگ در پی خواهد داشت.

«توهین» به پیامبر اسلام و دیگر «معصومان» مذهب شیعه در قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی اگر هم مصداق سب‌النبی نباشد دستکم یک تا ۵ سال زندان دارد.

چنین مجازات سنگینی برای ابراز نظر - حتی توهین‌آمیز - نسبت به شخصیت‌های محترم و مقدس یک مذهب نشانگر بالادستی عقیده نسبت به جان انسان است.


بیشتر در مورد سب‌النبی در وبسایت گفت‌وشنود بخوانید

https://dialog.tavaana.org/executions-for-criticizing/

#گفتگو_توانا #تتلو #سب_النبی #اعدام

@Dialogue1402