«مادر بهکیش چند سال پیش در جمع مادران عزادار گفته بود: «صبر و استقامت داشته باشید، بالاخره نتیجه می‌ده. جسد هیچ کدوم از بچه‌هام رو به من ندادند. داغ فرزند خیلی سخته. اونهم نه یکی نه دو تا پنج تا، با دامادم می‌شه شش تا. آنهم چه بچه‌هایی، یکی از یکی نازنین‌تر. من به اسم همشون قسم می‌خورم و امید دارم که روزی دادم را بستانم. محمود و علی رو که کشتن، بعداز سه ماه فقط ساک اون‌ها رو دادند و حتی وصیتنامه‌هایشان را هم ندادند و گفتند: «پاره کرده‌ایم». هر چه فریاد می‌زدم، التماس می‌کردم، بگید کجا خاکشان کرده‌اید؟ نگفتند. مدت‌های طولانی در راه اوین و بهشت زهرا سرگردان بودم. به بهشت زهرا می‌رفتم می‌گفتند: برید از اوین بپرسید ما نمی‌دانیم. به اوین می‌رفتم می‌گفتند: برید از بهشت زهرا بپرسید ما نمی‌دانیم. آخر، یکی از مامورهای بهشت زهرا دلش به حال ما سوخت و آدرس #خاوران رو داد که با همسرم به خاوران رفتیم ودیدیم چه فاجعه‌ای اتفاق افتاده.فقط برای همه مادرها آرزوی صبر دارم و امیدوارم خون بچه‌های ما پایمال نشه.»

#مادر #بهکیش عزیز همه این سال‌ها به این امید زنده بود که روزی در دادگاه بنشیند و #عاملان و #آمران #اعدام فرزندانش جلوی او بایستند و پاسخ دهند. امید داشت دادش را بستاند و استقامتش نتیجه دهد اما مثل بسیاری دیگر بدون اینکه شاهد اجرای #عدالت و روشن شدن حقیقت باشد، چشم از جهان فرو بست. این چشم‌انتظاری مادربهکیش‌ها، وظیفه‌ای که تک تک ما برای #دادخواهی #کشته‌شدگان این سال‌ها داریم، سنگین‌تر می‌کند.»

برگرفته از فیس‌بوک مریم حسین‌خواه

#توانا
@Tavaana_TavaanaTech