‏"اتهام من این است که بهائی هستم. من چگونه می‌توانم محارب با خدا باشم؟ مگر کسی می‌تواند با خدا محاربه کند؟"

‏این جمله را ⁧ #عباس_ایدلخانی⁩ در جلسه‌ی دادگاه خود و خطاب به حاکم شرع گفته بود. ۳۸ سال پیش در چنین روزی، ۱۰ مرداد ۱۳۶۴، او را پس از بازجویی‌های سخت و شکنجه‌های بسیار با اتهاماتی از جمله "محاربه با خدا و رسول خدا" در زندان اوین اعدام و پیکر بی‌جانش را بدون اطلاع خانواده دفن کردند. او به هنگام اعدام ۵۰ سال داشت.

‏در قسمتی از وصیت‌نامه‌ی عباس ایدلخانی خطاب به همسرش آمده است: "همسر عزیز و بسیار خوب و مهربانم...امیدوارم که حال شما خوب باشد...اگر از حال من بخواهی بحمدالله خوب هستم...و به وجود همسر شجاع و مهربان افتخار می‌کنم. پروین جان، تو همیشه در قلب من هستی، چه در این عالم و چه در عالم دیگر...درست است که من در زندان هستم ولی فکر می‌کنم که شماها بیش از من در زحمت هستید..."

‏یادش گرامی

‏*برگرفته از کتاب "سرکوب و کشتار دگراندیشان مذهبی در ایران" جلد دوم

- برگرفته از توییتر «ژینوس فروتن»

https://twitter.com/zhinoosforootan/status/1686345590966489088?s=46

#گفتگو_توانا #عباس_ایدلخانی #حقوق_بهاییان #مدارای_مذهبی

@dialogue1402