نگین گپولواک: نخستین رهبر ارکستر زن افغانستان
طالبان و حکومت استبدادی آن سال‌های سال موسیقی را برای دختران جوان افغانی ممنوع کردند. حالا اما نگین گپولواک، دختری ۱۷ ساله و اهل افغانستان این مرزها را شکسته و عنوان نخستین رهبر ارکستر این کشور را کسب کرده است.
نگین از خانواده‌ای تنگدست اهل روستای کُنار است. روستایی که مردم آن شیوه زندگی سنتی و بسته‌ای دارند. نگین می‌گوید: «دختران در کُنار مدرسه نمی‌روند و اجازه ندارند موسیقی بخوانند. من مجبور بودم به کابل سفر کنم تا به آرزوهایم برسم.» پدرش وقتی ۹ ساله بود او را به کابل فرستاد. در این شهر بود که برای اولین به موسیقی گوش داد و برنامه‌های تلویزیونی را دید. نهایتا به موسسه موسیقی ملی افغانستان ملحق شد و چهار سال دروس موسیقی را با دویست دانشجوی دیگر فراگرفت.
نگین می‌گوید در خانواده خودش هم با مخالفت‌هایی روبرو شد. مادرش مشکلی با رفتن به مدرسه نداشت اما علاقه نداشت دخترش موسیقی بخواند. عمویش هم اعلام کرده بود «هیچ دختری در خانواده ما نباید موسیقی بخواند. خلاف سنت است.» فشارها اثر کرد و او شش ماه کلاس‌ها را ترک کرد تا نهایتا پدرش در این موضوع داخل شده و به عمویش گفت که «زندگی نگین است. اگر علاقه دارد باید #موسیقی بخواند.»
احمد سرمست موسس و گرداننده موسسه می‌گوید که این مشکلی جدی و معمول است: «کودکان با اجازه پدر و مادر در اینجا ثبت‌نام می‌کنند اما مدتی بعد مخالفت‌های عمو، پدربزرگ و خاله و اهالی روستا آنقدر فشار می‌آورد که مجبور می‌شوند برنامه را ترک کنند.»
مشکل فقط #سنت نیست. گروهی از مردم نگاهی #خشونت‌آمیز به موسیقی دارند و بر این تصور هستند که باعث گناه می‌شود. مثلا سال گذشته در یکی از کنسرت‌های برنامه‌ریزی شده دانشجویی، خارج از موسسه بمب منفجر کردند. یک تماشاگر کشته شد و شنوایی سرمست هم آسیب دید. حرکت‌های تندی که شاید بسیاری را از اداره موسسه موسیقی منصرف کند اما سرمست تاکنون این کار را نکرده است. او می‌گوید نگین و دانشجویانی مثل او #الهام‌بخش هستند.
نگین در ماه فوریه ۲۰۱۳ از طرف موسسه به امریکا سفر کرد و چند اجرای بسیار عالی در «کارنگی هال» شهر نیویورک و «کندی‌سنتر» شهر واشنگتن دی.سی داشت. نگین از تجربه‌اش با شوق یاد می‌کند: «عالی بود. حس خیلی خوبی داشتم و همین موضوع تشویقم کرد پیانیست بزرگی شوم.»
زمانی که به کابل بازگشت کلاس‌های پیانو را جدی‌تر دنبال کرد. او حالا به #دانشجویان دختر و پسر کمک می‌کند در ارکستر‌ها حضور پیدا کرده و خودشان را نشان دهند. نگین در کنسرتی که چند روز پیش برگزار شد رهبر اصلی بود.
او تمرینات جدی‌تری را پیگیری می‌کند و شور و علاقه‌اش سبب موفقیتش شده است. او می‌گوید که آرزویش تبدیل شدن به #پیانیست و رهبری کنسرت در #افغانستان و کشورهای دیگر دنیا است.
با تلخیص از وب‌سایت بی‌بی‌سی انگلیسی
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر #حقوق_زنان
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
طالبان و حکومت استبدادی آن سال‌های سال موسیقی را برای دختران جوان افغانی ممنوع کردند. حالا اما نگین گپولواک، دختری ۱۷ ساله و اهل افغانستان این مرزها را شکسته و عنوان نخستین رهبر ارکستر این کشور را کسب کرده است.
نگین از خانواده‌ای تنگدست اهل روستای کُنار است. روستایی که مردم آن شیوه زندگی سنتی و بسته‌ای دارند. نگین می‌گوید: «دختران در کُنار مدرسه نمی‌روند و اجازه ندارند موسیقی بخوانند. من مجبور بودم به کابل سفر کنم تا به آرزوهایم برسم.» پدرش وقتی ۹ ساله بود او را به کابل فرستاد. در این شهر بود که برای اولین به موسیقی گوش داد و برنامه‌های تلویزیونی را دید. نهایتا به موسسه موسیقی ملی افغانستان ملحق شد و چهار سال دروس موسیقی را با دویست دانشجوی دیگر فراگرفت.
نگین می‌گوید در خانواده خودش هم با مخالفت‌هایی روبرو شد. مادرش مشکلی با رفتن به مدرسه نداشت اما علاقه نداشت دخترش موسیقی بخواند. عمویش هم اعلام کرده بود «هیچ دختری در خانواده ما نباید موسیقی بخواند. خلاف سنت است.» فشارها اثر کرد و او شش ماه کلاس‌ها را ترک کرد تا نهایتا پدرش در این موضوع داخل شده و به عمویش گفت که «زندگی نگین است. اگر علاقه دارد باید #موسیقی بخواند.»
احمد سرمست موسس و گرداننده موسسه می‌گوید که این مشکلی جدی و معمول است: «کودکان با اجازه پدر و مادر در اینجا ثبت‌نام می‌کنند اما مدتی بعد مخالفت‌های عمو، پدربزرگ و خاله و اهالی روستا آنقدر فشار می‌آورد که مجبور می‌شوند برنامه را ترک کنند.»
مشکل فقط #سنت نیست. گروهی از مردم نگاهی #خشونت‌آمیز به موسیقی دارند و بر این تصور هستند که باعث گناه می‌شود. مثلا سال گذشته در یکی از کنسرت‌های برنامه‌ریزی شده دانشجویی، خارج از موسسه بمب منفجر کردند. یک تماشاگر کشته شد و شنوایی سرمست هم آسیب دید. حرکت‌های تندی که شاید بسیاری را از اداره موسسه موسیقی منصرف کند اما سرمست تاکنون این کار را نکرده است. او می‌گوید نگین و دانشجویانی مثل او #الهام‌بخش هستند.
نگین در ماه فوریه ۲۰۱۳ از طرف موسسه به امریکا سفر کرد و چند اجرای بسیار عالی در «کارنگی هال» شهر نیویورک و «کندی‌سنتر» شهر واشنگتن دی.سی داشت. نگین از تجربه‌اش با شوق یاد می‌کند: «عالی بود. حس خیلی خوبی داشتم و همین موضوع تشویقم کرد پیانیست بزرگی شوم.»
زمانی که به کابل بازگشت کلاس‌های پیانو را جدی‌تر دنبال کرد. او حالا به #دانشجویان دختر و پسر کمک می‌کند در ارکستر‌ها حضور پیدا کرده و خودشان را نشان دهند. نگین در کنسرتی که چند روز پیش برگزار شد رهبر اصلی بود.
او تمرینات جدی‌تری را پیگیری می‌کند و شور و علاقه‌اش سبب موفقیتش شده است. او می‌گوید که آرزویش تبدیل شدن به #پیانیست و رهبری کنسرت در #افغانستان و کشورهای دیگر دنیا است.
با تلخیص از وب‌سایت بی‌بی‌سی انگلیسی
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر #حقوق_زنان
توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech