مهندس عبدالحمید اشراق چهرۀ کوشای #معماری و فرهنگ ایران درگذشت
عبدالحمید اشراق شیفتۀ ایران بود و شور اشاعه و بزرگداشت فرهنگ این سرزمین را در سر داشت. شوق دیدار، گفتگو، یاد گذشته و زیستن در حال در وجودش موج می زد. تا آنجا که توانِ تن همراهی کرد، در گرد هم آوردن ادب دوستان و هنر ورزان از پای ننشست و در گرامیداشت تاریخ و میراث ایران زمین کوشید. او خود هنرمندی فروتن و هنر دوستی صمیمی و بزرگ منش بود.
عبدالحمید اشراق زادۀ سال ۱۳۱۰ در شیراز بود. در کودکی چندان به موسیقی علاقه یافت که بگفتۀ خود «با جعبۀ گَز، یک قطعه چوب و چند رشته نخ قیتون» تاری ساخت و به نواختن پرداخت و اندکی بعد برای آموختن #نوازندگی نزد احمد ادب رفت و پس از آن در تهران به شاگردی علی اکبر شهبازی نشست.
عبدالحمید اشراق در سال ۱۳۴۳ از «مدرسۀ عالی هنرهای زیبا»ی پاریس دیپلم معماری گرفت و یک سال نیز در مرکز «تونی گارنیه» به پژوهش در شهرسازی پرداخت. پس از باز گشت به ایران در سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ در دانشگاه ملّی به تدریس پرداخت. او با همراهی یکی از دوستانش در سال ۱۳۳۰«مجلۀ #موزیک ایران» را پدید آورد و خود مدیریت آنرا بر عهده گرفت. در این نشریه که ۶ سال دوام آورد بر خلاف مجلۀ دولتی #موسیقی، به موسیقی ایران پرداخته می شد. او همچنین بنیانگذار و مدیر مجلۀ «هنر و معماری» بود که از سال ۱۳۴۵ تا هنگام وقوع انقلاب به دو زبان فارسی و فرانسه منتشر می شد.
مهندس اشراق همچنین نخستین موسسۀ ایرانی #کارتوگرافی را ایجاد کرد و نقشۀ شهرهای ایران را در پانزده جلد به فارسی و انگلیسی منتشر ساخت. وی همچنین در سال ۱۳۴۶ «اتحادیۀ معماران ایران» را بنیان نهاد و تا ۱۳۵۷ دبیر کلی آنرا بر عهده داشت. وی سالها در تهران مدیر عامل شرکت مهندسین مشاور اِساکو بود.
عبدالحمید #اشراق پس از #انقلاب، ناگزیر به ترک ایران شد و شور و توان خود را در گسترش فرهنگ ایران در فرانسه بکار گرفت. در بنیان گذاری چند انجمن فرهنگی شرکت کرد و تا پایان زندگی ریاست انجمن فرهنگ ایران را بر عهده داشت. نشست های ماهانه ای که به همّت و ریاست او در پاریس تشکیل می شد مجمع #ایران دوستان و #فرهنگ پروران بود. او در ۱۵ سال گذشته عضو هیئت امنای دانشنامۀ #ایرانیکا بود و نیز در انجمن #معماران و #شهرسازان فرانسه عضویت داشت.
مهندس #عبدالحمیداشراق در روز ۱۸ آذر/ ۹ دسامبر پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت.
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech
عبدالحمید اشراق شیفتۀ ایران بود و شور اشاعه و بزرگداشت فرهنگ این سرزمین را در سر داشت. شوق دیدار، گفتگو، یاد گذشته و زیستن در حال در وجودش موج می زد. تا آنجا که توانِ تن همراهی کرد، در گرد هم آوردن ادب دوستان و هنر ورزان از پای ننشست و در گرامیداشت تاریخ و میراث ایران زمین کوشید. او خود هنرمندی فروتن و هنر دوستی صمیمی و بزرگ منش بود.
عبدالحمید اشراق زادۀ سال ۱۳۱۰ در شیراز بود. در کودکی چندان به موسیقی علاقه یافت که بگفتۀ خود «با جعبۀ گَز، یک قطعه چوب و چند رشته نخ قیتون» تاری ساخت و به نواختن پرداخت و اندکی بعد برای آموختن #نوازندگی نزد احمد ادب رفت و پس از آن در تهران به شاگردی علی اکبر شهبازی نشست.
عبدالحمید اشراق در سال ۱۳۴۳ از «مدرسۀ عالی هنرهای زیبا»ی پاریس دیپلم معماری گرفت و یک سال نیز در مرکز «تونی گارنیه» به پژوهش در شهرسازی پرداخت. پس از باز گشت به ایران در سال های ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ در دانشگاه ملّی به تدریس پرداخت. او با همراهی یکی از دوستانش در سال ۱۳۳۰«مجلۀ #موزیک ایران» را پدید آورد و خود مدیریت آنرا بر عهده گرفت. در این نشریه که ۶ سال دوام آورد بر خلاف مجلۀ دولتی #موسیقی، به موسیقی ایران پرداخته می شد. او همچنین بنیانگذار و مدیر مجلۀ «هنر و معماری» بود که از سال ۱۳۴۵ تا هنگام وقوع انقلاب به دو زبان فارسی و فرانسه منتشر می شد.
مهندس اشراق همچنین نخستین موسسۀ ایرانی #کارتوگرافی را ایجاد کرد و نقشۀ شهرهای ایران را در پانزده جلد به فارسی و انگلیسی منتشر ساخت. وی همچنین در سال ۱۳۴۶ «اتحادیۀ معماران ایران» را بنیان نهاد و تا ۱۳۵۷ دبیر کلی آنرا بر عهده داشت. وی سالها در تهران مدیر عامل شرکت مهندسین مشاور اِساکو بود.
عبدالحمید #اشراق پس از #انقلاب، ناگزیر به ترک ایران شد و شور و توان خود را در گسترش فرهنگ ایران در فرانسه بکار گرفت. در بنیان گذاری چند انجمن فرهنگی شرکت کرد و تا پایان زندگی ریاست انجمن فرهنگ ایران را بر عهده داشت. نشست های ماهانه ای که به همّت و ریاست او در پاریس تشکیل می شد مجمع #ایران دوستان و #فرهنگ پروران بود. او در ۱۵ سال گذشته عضو هیئت امنای دانشنامۀ #ایرانیکا بود و نیز در انجمن #معماران و #شهرسازان فرانسه عضویت داشت.
مهندس #عبدالحمیداشراق در روز ۱۸ آذر/ ۹ دسامبر پس از یک دوره طولانی بیماری درگذشت.
#توانا
@Tavaana_TavaanaTech