رهام سبحانی هنرمند ایرانی، درباره ممنوع‌الکار شدن تعدادی از بازیکران، متنی به شرح زیر منتشر کرد:
«سیزده سال است که در کشورم اجازه‌ی فعالیتِ هنری ندارم. ناگفته نماند اگر در برخی مقاطع به مناسبت‌هایی (از جمله شِبه‌گشایش‌های پیشا انتخاباتی) چراغ سبزهایی هم داده شده بود، به اختیار نپذیرفتم و عطایش به لقایش بخشیدم. گرچه در طی این دوران کسی از جامعه‌ی موسیقی به حمایت برنخاست -همان‌گونه که از بزرگان و پیش‌کسوتانِ مغضوب و خانه‌نشینِ ما نیز پشتیبانی نشده بود- ولی بسی شادم از این‌که امروز هم‌گرایی و وحدتِ بخش‌هایی از جامعه - به‌ویژه جامعه‌ی هنری ایران- رنگ و بوی متفاوتی پیدا کرده و بی‌شک این تغییر و تحول، مدیونِ رویدادهای سترگِ این یک‌سالِ اخیر می‌باشد.
ایرانِ پس از ژینا، آهسته‌آهسته دورانِ بلوغ‌اش را سپری می‌نماید. جامعه‌ی هنری غربال شده است و تشخیصِ هنرمند و شِبه‌هنرمند برای جامعه‌ی سرگشته‌ی ایران، سهل‌تر. اگر بر موسیقی‌دان، نویسنده و شاعری ظلم شود، اگر در حقِ هنرپیشه یا کارگردانی جفا شود، اگر حقِ معلم، استاد دانشگاه، دانشجو یا کارگری ضایع شود، اگر خبرنگار، پزشک یا وکیلی به‌خاطرِ پایبندی به پیشه‌اش گرفتار شود، جامعه واکنش نشان خواهد داد. گرچه در این میان، هنوز بسیارند شِبه‌هنرمندانِ دَلّالی که بر این امواجِ نابه‌سامان سوار شده و بر رونقِ دُکان‌های خویش می‌افزایند، ولی بر همگان روشن است که تَشتِ رسوایی ایشان نیز -مانند بسیاری از سلبریتی‌ها- دیر یا زود از بام فرو خواهد افتاد.
به عنوانِ عضوی از خانواده‌ی بزرگِ هنرِ این سرزمین، از همه‌ی هنرمندانِ «مستقل» و شریفی که با صِدق و وفا از حق و حقوقِ خود و مردمان‌شان دفاع کرده و موردِ بی‌مهری، اهانت و غضبِ هنرستیزان قرار گرفته‌اند، تمام‌قد حمایت کرده و کنارشان می‌ایستم. در پایان، وظیفه‌ی خود می‌دانم به‌طورِ ویژه از هنرمندِ شریفی یاد کنم که مناعت و فروتنی‌اش -و همچنین غفلت و ناسپاسی اهالی هنر- اجازه نداد تا جامعه از انسانیت و مسئولیت‌پذیری او و ستم‌هایی که بر ایشان روا داشته‌اند -آن‌گونه که باید- آگاه شود. خانم معصومه قاسمی‌پور! در قلبِ ما جای دارید و صبر، مقاومت و انسانیت‌تان را می‌ستایم.»
#هیچ_چیز_عادی_نیست #هنرمندان_ممنوع_الكار #معصومه_قاسمی_پور #سرکوب_هنرمندان #هنرمندان_مستقل #زن_زندگی_آزادی #لیلا_نقدی_پری #علیه_فراموشی #سانسور #ایران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«سیزده سال است که در کشورم اجازه‌ی فعالیتِ هنری ندارم. ناگفته نماند اگر در برخی مقاطع به مناسبت‌هایی (از جمله شِبه‌گشایش‌های پیشا انتخاباتی) چراغ سبزهایی هم داده شده بود، به اختیار نپذیرفتم و عطایش به لقایش بخشیدم. گرچه در طی این دوران کسی از جامعه‌ی موسیقی به حمایت برنخاست -همان‌گونه که از بزرگان و پیش‌کسوتانِ مغضوب و خانه‌نشینِ ما نیز پشتیبانی نشده بود- ولی بسی شادم از این‌که امروز هم‌گرایی و وحدتِ بخش‌هایی از جامعه - به‌ویژه جامعه‌ی هنری ایران- رنگ و بوی متفاوتی پیدا کرده و بی‌شک این تغییر و تحول، مدیونِ رویدادهای سترگِ این یک‌سالِ اخیر می‌باشد.
ایرانِ پس از ژینا، آهسته‌آهسته دورانِ بلوغ‌اش را سپری می‌نماید. جامعه‌ی هنری غربال شده است و تشخیصِ هنرمند و شِبه‌هنرمند برای جامعه‌ی سرگشته‌ی ایران، سهل‌تر. اگر بر موسیقی‌دان، نویسنده و شاعری ظلم شود، اگر در حقِ هنرپیشه یا کارگردانی جفا شود، اگر حقِ معلم، استاد دانشگاه، دانشجو یا کارگری ضایع شود، اگر خبرنگار، پزشک یا وکیلی به‌خاطرِ پایبندی به پیشه‌اش گرفتار شود، جامعه واکنش نشان خواهد داد. گرچه در این میان، هنوز بسیارند شِبه‌هنرمندانِ دَلّالی که بر این امواجِ نابه‌سامان سوار شده و بر رونقِ دُکان‌های خویش می‌افزایند، ولی بر همگان روشن است که تَشتِ رسوایی ایشان نیز -مانند بسیاری از سلبریتی‌ها- دیر یا زود از بام فرو خواهد افتاد.
به عنوانِ عضوی از خانواده‌ی بزرگِ هنرِ این سرزمین، از همه‌ی هنرمندانِ «مستقل» و شریفی که با صِدق و وفا از حق و حقوقِ خود و مردمان‌شان دفاع کرده و موردِ بی‌مهری، اهانت و غضبِ هنرستیزان قرار گرفته‌اند، تمام‌قد حمایت کرده و کنارشان می‌ایستم. در پایان، وظیفه‌ی خود می‌دانم به‌طورِ ویژه از هنرمندِ شریفی یاد کنم که مناعت و فروتنی‌اش -و همچنین غفلت و ناسپاسی اهالی هنر- اجازه نداد تا جامعه از انسانیت و مسئولیت‌پذیری او و ستم‌هایی که بر ایشان روا داشته‌اند -آن‌گونه که باید- آگاه شود. خانم معصومه قاسمی‌پور! در قلبِ ما جای دارید و صبر، مقاومت و انسانیت‌تان را می‌ستایم.»
#هیچ_چیز_عادی_نیست #هنرمندان_ممنوع_الكار #معصومه_قاسمی_پور #سرکوب_هنرمندان #هنرمندان_مستقل #زن_زندگی_آزادی #لیلا_نقدی_پری #علیه_فراموشی #سانسور #ایران #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
معصومه قاسمی‌پور: اعلام برائت از حکومت و حجاب اجباری
معصومه قاسمی‌پور، بازیگر سینما و تلویزیون، در یک پست اینستاگرامی اعلام کرد که دو سال است حجاب اجباری را کنار گذاشته است. او در این نوشته، با صراحت از حکومت، فرهنگ و هنر رسمی آن و هنرمندانی که در سیستم حکومتی فعالیت می‌کنند، اعلام برائت کرد.
او نوشت که «بیست سال در این حرفه با لچک تحمیلی بازیگری کرده‌ام» اما همیشه از تبلیغ کارهایش خودداری کرده، زیرا آگاه بوده که «یک جای بزرگ از ایفای نقش در محصولات ایرانی، به‌ویژه کاراکتر زن، می‌لَغزد و اشتباه است.» او همچنین تأکید کرده که کناره‌گیری‌اش از بازیگری نه از ناتوانی، بلکه از آگاهی بوده است.
معصومه قاسمی‌پور با اشاره به تجربه‌ی بیست‌ساله‌ی خود در این حرفه، تأکید کرد که با شرافت و آگاهی نسبت به حکومت و هنرمندان رانتی سیستم حاکم، مسیر خود را انتخاب کرده است. او نوشت که دیگر هرگز با «حجاب تحمیلی و تحقیرکننده» بازی نخواهد کرد و بابت تمام نقش‌هایی که در آن «لچک کثیف حکومتی» بر سر داشته، از مردم طبقه‌ی خود عذرخواهی می‌کند.
او همچنین نوشته‌ای از ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ را بازنشر کرد که در آن آمده بود:
«ایستادنمان در برابر این ساختار فاسد حاکم، و برداشتن حجاب، و مقاومتمان، نه شجاعت است، نه شرف، نه وجدان، بلکه انجام وظیفه است. عمل به "حقیقت" است و ایستادن به پای "درستی" و "روشنی".»
معصومه قاسمی‌پور در ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ در شهر آمل بازداشت شد، اما پس از رسانه‌ای شدن خبر بازداشتش، با قید وثیقه آزاد شد.
📌 متن کامل این نوشته را در اسلایدها بخوانید.
خانم معصومه قاسمی‌پور، در پست اینستاگرامی خود از هشتگ #نه_به_جمهوری_اسلامی و هشتگ نام چند نفر از جان‌باختگان آبان ۹۸ و خیزش انقلابی ۱۴۰۱ (محسن محمدپور و محمد اقبال نائب‌زهی) و دو معترض اعدام شده (فرزاد کمانگر و شیرین علم‌هولی) و از دو زندانی سیاسی زن، زینب جلالیان و مریم اکبری‌منفرد، استفاده کرده است.
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستاده_ایم
#صدای_زنان_ایران
#حق_آواز_زنان
#تبعیض
#محسن_محمد_پور
#مهسا_امینی
#شیرین_علم_هولی
#فرزاد_کمانگر
#محمد_اقبال_نائب_زهی
#زینب_جلالیان
#مریم_اکبری_منفرد
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#معصومه_قاسمی_پور
#نه_به_پوشش_اجباری
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
معصومه قاسمی‌پور، بازیگر سینما و تلویزیون، در یک پست اینستاگرامی اعلام کرد که دو سال است حجاب اجباری را کنار گذاشته است. او در این نوشته، با صراحت از حکومت، فرهنگ و هنر رسمی آن و هنرمندانی که در سیستم حکومتی فعالیت می‌کنند، اعلام برائت کرد.
او نوشت که «بیست سال در این حرفه با لچک تحمیلی بازیگری کرده‌ام» اما همیشه از تبلیغ کارهایش خودداری کرده، زیرا آگاه بوده که «یک جای بزرگ از ایفای نقش در محصولات ایرانی، به‌ویژه کاراکتر زن، می‌لَغزد و اشتباه است.» او همچنین تأکید کرده که کناره‌گیری‌اش از بازیگری نه از ناتوانی، بلکه از آگاهی بوده است.
معصومه قاسمی‌پور با اشاره به تجربه‌ی بیست‌ساله‌ی خود در این حرفه، تأکید کرد که با شرافت و آگاهی نسبت به حکومت و هنرمندان رانتی سیستم حاکم، مسیر خود را انتخاب کرده است. او نوشت که دیگر هرگز با «حجاب تحمیلی و تحقیرکننده» بازی نخواهد کرد و بابت تمام نقش‌هایی که در آن «لچک کثیف حکومتی» بر سر داشته، از مردم طبقه‌ی خود عذرخواهی می‌کند.
او همچنین نوشته‌ای از ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ را بازنشر کرد که در آن آمده بود:
«ایستادنمان در برابر این ساختار فاسد حاکم، و برداشتن حجاب، و مقاومتمان، نه شجاعت است، نه شرف، نه وجدان، بلکه انجام وظیفه است. عمل به "حقیقت" است و ایستادن به پای "درستی" و "روشنی".»
معصومه قاسمی‌پور در ۲۵ شهریور ۱۴۰۲ در شهر آمل بازداشت شد، اما پس از رسانه‌ای شدن خبر بازداشتش، با قید وثیقه آزاد شد.
📌 متن کامل این نوشته را در اسلایدها بخوانید.
خانم معصومه قاسمی‌پور، در پست اینستاگرامی خود از هشتگ #نه_به_جمهوری_اسلامی و هشتگ نام چند نفر از جان‌باختگان آبان ۹۸ و خیزش انقلابی ۱۴۰۱ (محسن محمدپور و محمد اقبال نائب‌زهی) و دو معترض اعدام شده (فرزاد کمانگر و شیرین علم‌هولی) و از دو زندانی سیاسی زن، زینب جلالیان و مریم اکبری‌منفرد، استفاده کرده است.
#زن_زندگی_آزادی
#ما_ایستاده_ایم
#صدای_زنان_ایران
#حق_آواز_زنان
#تبعیض
#محسن_محمد_پور
#مهسا_امینی
#شیرین_علم_هولی
#فرزاد_کمانگر
#محمد_اقبال_نائب_زهی
#زینب_جلالیان
#مریم_اکبری_منفرد
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#معصومه_قاسمی_پور
#نه_به_پوشش_اجباری
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech