پیام جمعی از زندانیان سیاسی اوین به مناسبت فرا رسیدن «سال نو»

«سال پیش رو، سال پایان پلیدی‌ها خاکسترنشینی خواهد بود


به یزدان پناه و به یزدان گرای
که اویست بر نیک و بد رهنمای
«فردوسی»


درود بیکران بر مردم ایران زمین. امسال هم با تمام سیاهی‌ها و سختی‌ا و رنج‌ها به پایان رسید. سال پیش رو هم پایان پلیدی‌ها خاکسترنشینی خواهد بود.

چشم از پنجره بردارید منجی در آینه است، پس با همگرایی و یکدلی دست در دست یکدیگر دهیم و ظلم ستم از این خاک اجدادی بیرون سازیم
آینده ایران زمین چشم براه مردم و خروش جانانه شیرزنان و دلاور مردان است تا بار دیگر سربلندی جاودانمان دست پیدا کنیم.

نوروز ۲۵۸۴ بر همه هموطنان عزیز همایون باد

🔻امضا کنندگان

وحید قدیرزاده، شهریار بیات، خالد پیرزاده ( کوشان )، پرویز اکبری، میثم غلامی، محسن غیاثی، اکبر محمدیان، مصطفی محمد حسن، آزاد پیکری‌فر

پاینده ایران ایرانی
بهار ۲۵۸۴
زندانیان سیاسی اوین»

صدای زندانیان باشیم
و خانواده‌های آنها را فراموش نکنیم

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#زندان
#زندانی
#نوروز

@Tavaana_Tavaanatech

پیام نوروزی مهدی مسکین‌نواز از زندان بندر انزلی

«گفتگو راه‌حل عبور هم‌زمان از دو عامل رنج‌آور و خطرناکِ بی‌اعتمادی و بی‌اعتباری‌ست»


به نام وجود، به‌وجود وجدان‌گرایان دربند؛
به نام ایزد عشق و خرد؛
به نام ایران

سال ۱۴۰۴ با تمام تفاوت‌های میان‌نسلی‌اش، مصادف شده با یک‌صدمین سالروز تاج‌گذاری رضاشاه کبیر؛ و این خود، شیرینی این بهار را دوچندان می‌کند.
رضاشاهی که با تمام نقدهای وارده بر وی، از منظر نسبی‌گرایی، سکولار دموکراسی را براساس معادله‌ی زمان و مکان در تاریخ ایران عینیت بخشید.

در آغازین سال‌های قرن چهاردهم، ایران و ایران‌گرایان به پشتوانه‌ی نهضت مشروطه، در مسیر حاکمیت انسان بر سرنوشت اجتماعی ـ سیاسی خویش، خود را به نسل هزاره‌ی غرب رسانیدند، تا نامشان به‌عنوان فرزندان ایران نوین در تاریخ ثبت گردد.

ایام نوروز، ایام امید و آرزوهاست؛ و انسان به امید زنده است: زنده به دل، به زندگی، به وجود، به وجودیت؛
به امید پایان جنگ، تخاصم و دیکتاتوریسم؛
به امید پایان انقلاب‌هایی که به‌منظور حفظ انقلاب‌هایشان، دیکتاتوری می‌کنند.

بهار ۱۴۰۴ را به نیک‌اندیشان و فردوسی‌زبانان شادباش عرض نموده، و مواردی را تقدیم می‌دارم:
هم‌میهنان، فشارهای سیاسی بیرونی بدون کنش‌های مدنی درونی، ایران را به تله‌ی جنگی می‌کشاند که هسته‌ی اصلی رژیم، آن را رسالتِ مانده‌بر‌دوش قلمداد می‌کند.

در‌حالی‌که رسالت حقیقی، حفظ تمامیت ارضی و توان نظامی ـ اجتماعی‌ست؛
به‌عنوان قوی‌ترین نیروی بازدارنده در برابر مهاجمانی که در قواره‌ی بی‌قواره‌ی پانیسم، از خزر تا خلیج فارس به کمین نشسته‌اند.
گرامیان، این توان نظامی با کوچک شدن سفره‌ها و کوتاه شدن زندگی‌ها طی چند دهه‌ی اخیر به دست آمده؛
تویی که می‌دانی، نه تعلق به رژیم دارد و نه به مقلدانش.
اینک زمان آزمون «نظامیان ملی ـ میهنی» است، تا انتخاب کنند چگونه از این توان و سرمایه حفاظت خواهند کرد.

دوم آن‌که، گفتگو راه‌حل عبور هم‌زمان از دو عامل رنج‌آور و خطرناکِ بی‌اعتمادی و بی‌اعتباری‌ست.
هرکه از گفتگو شانه خالی کند، یا از اعتبار رقیب واهمه دارد، یا بی‌اعتمادی را به‌خطا، اعتبار فرض می‌کند.

سوم آن‌که، به پشتوانه‌ی گفتگوهای بسیار در چهار زندان، به این جمع‌بندی رسیده‌ام که غالب جامعه، آن‌چنان به دنبال طیف‌بندی‌های سفت و سخت نیستند؛
بلکه مجموعه و سیاستِ جامع‌پسندی را تعقیب و تحسین می‌کنند که «تحقق جامعه‌ی بازِ مدنی» را دستاورد و ظرفیتی تمام‌نشدنی بداند.

غالب جامعه، چه در ساختار جمهوری مشروطه و چه پادشاهی مشروطه، جناب آقای شاهزاده رضا پهلوی را به این دلیل به‌عنوان بدیل سیاسی در نظر دارند که بر «برگزاری انتخابات دموکراتیک» تأکید داشته، و تاکنون به هیچ جریانی اجازه نداده‌اند که وی را مصادره به مطلوب خویش نماید.
این نگاه، نگاهی کاملاً فراجناحی است.

در پایان، از هم‌میهنانم خواهشمندم در این گذار گران‌بها، به فرهنگ و آیین غالب در جوامع پیرامون ایران توجهی محترمانه داشته باشند.
ما به حمایت دولت‌ها و ملت‌های منطقه ـ به‌ویژه همسایگان‌مان ـ در این گذار نیازمندیم.

عضو کوچکی از خانواده‌ی معتقد و منتقد به مشروطه
مهدی مسکین‌نواز
۳۰ اسفند ۱۴۰۴»
در این روزها زندانیان و خانواده‌های آنان را از یاد نبریم.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نوروز
#زندانی
#زندان

@Tavaana_TavaanaTech

پیام نوروزی حسین شنبه‌زاده، «زندانی نقطه»

وقتی روزای روشنی در راهه، چه بهتر‌ که به سیاهی شب عادت نکنیم

«سلام بچه‌ها. سال نوتون مبارک. از صمیم دل براتون آرزو می‌کنم بهترین روزای عمرتون پیش روتون باشه. و حسّی بهم می‌گه برای اغلب افرادی که این متن رو می‌خونن، این آرزوم محقق می‌شه.
حبس، همونطور که بارها گفته‌م، البته سختیای خودش رو داره. ولی این ‌رو هم بارها گفته‌م که زندانیای سیاسی شاید لزوماً الگو نباشن، ولی درس عبرت هم نیستن.

چیزی که حبس رو برای من تحمل‌پذیرتر می‌کنه اینه که سرم بلنده. با حفظ احترام به همهٔ عزیزانی که ساکن این خاک و این مرز نیستن، من تو خاک خودم موندم و حرفم رو زدم. خواه در حد یه نقطه. و به عقوبتی که مستحقش ‌‌نبودم دچار شدم و شدم زندانیِ نقطه. هه.

سرم بلنده که تا جایی که می‌تونستم، هیچ آدم ارزنده و آزاده‌ای رو نرنجوندم (اگه غیر از اینه، و اگه یکی از شما عزیزایی که آزاده‌اید و حتماً برای من مهمّید، نقار ‌و ‌دلشکستگی‌ای از من به دل داره، صمیمانه خواهش می‌کنم این برادرِ کوچکترشو به بزرگواری خودش ببخشه.)
اما عیدِ امسال برای من یه جور دیگه مبارک و فرخنده‌ست. شاید عزیزتر و شادتر از هر عیدی که توی زندگی تلخم دیده‌م. دلیلشم اینه که متاسفانه سال‌ها به شب عادت کرده بودم. کارهام رو، که تو زندان عمدتاً شامل مطالعه توی نور‌ کم و سیاهی شب می‌شه، بیشترْ شبا انجام می‌دادم.
کلی زحمت کشیدم و رنج تحمل ‌کردم و این روزا، بیشتر از ظلمت و سیاهی، روشنایی و سپیده می‌بینم. وقتی روزای روشنی در راهه، چه بهتر‌ که به سیاهی شب عادت نکنیم.

فدای شما خوشگلام بشم. بازم سال نوتون مبارک بچه‌ها.

کوچیکتون حسین، زندانی نقطه»

ـ حسین شنبه‌زاده، ویراستار و فعال فضای مجازی است که در اردی‌بهشت‌ماه سال ۱۴۰۳، زیر پست حساب کاربری خامنه‌ای در شبه اکس، تنها یک «.» گذاشت. این نقطه در همان زمان بیش از ۱۷ هزار لایک گرفت درحالی‌که پست حساب کاربری خامنه ای تا زمان بازداشت شنبه‌زاده فقط ۸۲۰۰ لایک دریافت کرده بود.

او مدتی بعد از درج این «.» بازداشت شد و مجموعا به ۱۲ سال حبس که ۵ سال آن به عنوان مجازات اشد قابل اجراست، محکوم شد.

#حسین_شنبه_زاده #زندانی_نقطه #نوروز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech