ملاقات برای زندانیان خارجی
آیا زندانیان یا بازداشتی های خارجی – که قوم و خویشی در ایران ندارند – تمام مدت حبس یا بازداشت خود را بدون ملاقات می‌گذرانند؟ خانواده‌های این زندانیان می‌توانند با سفر به ایران با آن‌ها ملاقات داشته باشند. ملاقات بستگان زندانی غیرایرانی باید با حضور مترجم صورت بگیرد، مگر اینکه آن‌ها در زمان ملاقات با هم به زبان فارسی صحبت کنند. این زندانیان علاوه بر خانواده‌شان، می‌توانند با نماینده سیاسی و کنسولی کشور متبوع خود نیز ملاقات داشته باشند.

در این صورت این مقامات باید با معرفی‌نامه وزارت امور خارجه و تصمیم دادستان کل کشور ملاقات کنند. زندانیانی که کشورشان در ایران نماینده سیاسی یا کنسولی ندارد، می‌توانند با نماینده سیاسی یا کنسولی کشوری که حافظ منافع کشور متبوع آن‌ها است، ملاقات داشته باشند.
https://tavaana.org/prisoners_rights66/
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=hqxqvb57tCE
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/tc7fhbqeceqr
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقال، اعزام و بدرقه محکوم

زندانی یا بازداشتی در همان محلی دوران حبس یا بازداشت خود را می‌گذراند که حکم یا قرار بازداشت او در آنجا صادر شده است. بنابراین در صورتی که مثلا قرار بازداشت متهمی در تهران صادر شده باشد، اعزام او به بازداشتگاه یا زندانی خارج از تهران قانوناً مجاز نیست؛ مگر در مورد زندانیانی که مقام قضائی مربوطه بر اساس قانون محل دیگری را برای تحمل کیفر آن‌ها تعیین کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights67/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=8uUYvXelEe0
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/afyhx2ggcxtm

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حق من: درباره حق مرخصی زندانیان سیاسی

در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.

https://youtu.be/gjIgIEHlLEE

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1

#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حقوق زندانیان بیمار

بعد از اینکه متهم، بازداشتی یا زندانی در زندان پذیرش شد، به بخش «تشخیص» فرستاده می‌شود. زندانی به مدت حداقل یک تا ۳ هفته در بخش تشخیص نگهداری می‌شود. در این مدت با انجام معاینات پزشکی و شناسایی بیماری‌های حاد یا واگیردار، شناخت شخصیت و وضعیت جسمی و روانی زندانی، و همین‌طور بررسی علل ارتکاب جرم، برای او «پرونده وضعیت» تشکیل می‌شود.
با تشکیل پرونده وضعیت، مقدمات طبقه‌بندی فراهم می‌شود. طبق ماده ۵۹ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، زندانی در بخش تشخیص، توسط پزشک و روانشناس موسسه معاینه و مصاحبه می‌شود. چنانچه پزشک یا روانشناس تشخیص دهد که برای بررسی تکمیلی و تخصصی لازم است، از فرد آزمایش‌های پزشکی، روانپزشکی و آزمون‌های روانشناسی گرفته می‌شود و وضعیت جسمی و روانی و بررسی او می‌شود و برایش «پرونده سلامت» تشکیل می‌شود.
در این پرونده باید مواردی چون علائم حیاتی، قد، وزن، بیماری فعلی، سوابق بیماری‌های قبلی، داروهای مصرفی، احتمال ابتلا به بیماری‌های مسری، واکسیناسیون، پوست، مو، دهان و دندان، بینایی، شنوایی، و موارد حساسیت، نوع ناتوانی، وضعیت بارداری و سایر شاخص‌های پزشکی و روانکاویِ او بررسی شده و ثبت ‌شود.
به این ترتیب می‌بایست شرایط مناسب برای نگهداری ایمنِ فرد بیمار در زندان، و در صورت لزوم، امکان مراقبت‌های ویژه برای او فراهم ‌شود.

https://tavaana.org/prisonersrights21/
در یوتیوب:
https://youtu.be/ugq69Rt1mjc
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id592959705
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/stedrb4sfjhp

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

بازداشتگاه‌های اختصاصی

تا تاریخ ۱۸ مهرماه ۱۳۸۵ بازداشتگاه‌ها فقط به صورت عمومی بودند و هیچ نهادی حق تأسیس و داشتن بازداشتگاه اختصاصی برای خود نداشت. اما در سال ۱۳۸۵ قوه قضائیه با تصویب «آئین‌نامه بازداشتگاه‌های اختصاصی»، به نیروی انتظامی، نیروهای مسلح و نهادهای امنیتی مثل: وزارت اطلاعات، اطلاعات سپاه و حفاظت اطلاعات اجازه داد بازداشتگاه‌هایی اختصاصی تحت نظارت سازمان زندان‌ها ایجاد کنند.

طبق این مجوز، بازداشتگاه‌هایی که توسط وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه پاسداران تأسیس و اداره می‌شوند موسوم به «بازداشتگاه امنیتی» بوده و به متهمان جرایم امنیتی اختصاص داده شده و قضات از اعزام سایر متهمان به این بازداشتگاه‌ها منع شده‌اند.

البته طبق تبصره ماده 4 آئین‌نامه اجرایی نحوه اداره بازداشتگاه‌های امنیتی، مسئولان و کارکنان این بازداشتگاه‌ها ملزم به رعایت حقوق شهروندی متهمان، مطابق «قانون حفظ حقوق شهروندی» و سایر ضوابط مربوطه از جمله آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی هستند.

بر اساس این آئین‌نامه، مسئولان و کارکنان این بازداشتگاه‌ها نمی‌توانند به بهانه اختصاصی‌بودن آن، از اجرای قانون حفظ حقوق شهروندی و سایر ضوابط ناظر به بازداشتگاه‌ها خودداری کنند.

https://youtu.be/duzyoK8OyuY
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/bazdashtgah-haye-ekhtesasi-padcast

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran

#حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #بازداشتگاه_اختصاصی #پادکست
#یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در این روزهای نوروزی، شاهد اعتصاب غذای اعتراضی زندانیان در زندان‌های جمهوری اسلامی هستیم.
اما یک پرسش:
آیا اعتصاب غذا در زندان ممنوع است؟

نه! اعتصاب غذا یا هر نوع اعتراض به نقض حقوق زندانیان توسط زندانی، یکی از حقوق اعتراضی آن‌ها است و در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها نیز منع نشده. اما اعتصاب یا هر نوع رفتار اعتراضی به صورت جمعی ممنوع است. بنابراین اگر هر زندانی به صورت فردی اعلام اعتصاب کند. اعم از اعتصاب غذا، یا هر نوع دیگر اعتصاب، منعی ندارد و مسئولان زندان وظیفه دارند که به خواسته‌های زندانیان توجه کنند و برای حفظ سلامتی آن‌ها اقدامات لازم را انجام دهند.
https://tavaana.org/hunger-strike/
در یوتیوب:
https://youtu.be/A2mNTcVSrjo
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/imsvm5zh5iz3
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id615410067

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

سلول انفرادی

تا پیش از تصویب آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی در سال ۱۴۰۰و نسخه‌های آئین‌نامه‌های قبلی، نگهداری زندانی متخلف در «سلول انفرادی» حداکثر به مدت ۳۰روز، سنگین‌ترین تنبیه انضباطی در آئین‌نامه اجرایی مصوب سال ۱۳۸۰بود وطبق بند ۴ماده ۱۶۹این آئین‌نامه، مصوب سال ۱۳۸۰، این مورد لازم‌الاجرا بود. اما در سال ۱۳۸۲تنبیه «نگهداری زندانی در سلول انفرادی به مدت ۳۰ روز» با رأی وحدتِ رویه‌ ۴۳۵ دیوان عدالت اداری در ۲۸ دی‌ماهِ سال ۱۳۸۲،ا بطال شد و از زمره‌ی تنبیه‌های انضباطی زندانیان متخلف، خارج شد. ولی از آنجا که در جمهوری اسلامی معمولا اِعمال مجازات‌ها و تنبیهات نه بر اساس اصول حقوقی و معیارهای انسانی، بلکه طبق سلایق مجریان قانون صورت می‌گیرد؛ در سال ۸۴ نگهداری زندانی در سلول انفرادی با انجام اصلاحاتی، مجدداً به عنوان یکی از تنبیهات انضباطی در آئین‌نامه درج شد. با این تفاوت که مدت آن از ۳۰ روز، به حداکثر ۲۰ روز کاهش پیدا کرد. خوشبختانه در آئین‌نامه اجرایی مصوب ۱۴۰۰، اساساً این نوع تنبیه در نظر گرفته نشده و نگهداری زندانی در سلول انفرادی نیز نفی شده است. هرچند که در عمل، خلاف آن را شاهد هستیم، اما آشنایی با قوانین و مقررات به ما کمک می‌کند تا کورکورانه و چشم‌بسته در برابر رفتارهای غیرقانونی – حتی نقض قوانین مصوب خود جمهوری اسلامی- تسلیم نشویم و حق خود را در هر لحظه و هر شرایطی فریاد بزنیم.

https://tavaana.org/prisoners-rights-51

در یوتیوب:
https://youtu.be/VtJmniiy6TQ?feature=shared

در کست‌باکس:
https://tinyurl.com/yc2xwuxt

در ساندکلاد:
https://on.soundcloud.com/vtH37

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حقوق زندانیان بیماری که دارو مصرف می‌کند

هرگاه محکوم تازه‌واردی نسخه یا دارویی همراه داشته باشد که مورد استفاده او است، بهداری زندان می بایست آن را در اختیار بگیرد تا براساس آن‌ و با تجویز پزشک، داروهای مورد نیاز به او داده شود. • هرگاه داروی مصرفی زندانی برای او جنبه حیاتی داشته باشد – مثلا قرص نیترو گلیسیرین – باید این دارو فوراً پس از معاینه و تجویز پزشک، در اختیار زندانیِ بیمار قرار بگیرد. در صورتی که در تحویل داروهای حیاتی به زندانی کوتاهی صورت بگیرد و این امر باعث شود که زندانی به خاطر نرسیدن دارو به بدنش آسیب جدی ببیند، مسئولان مربوطه قابل پیگرد کیفری و انتظامی خواهند بود؛ طبق ماده ۱۴۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، زندانیِ بیمار می‌تواند به خاطر عدم تحویل به‌موقع دارو که موجب آسیب جدی بر او شده است، از مسئولان مربوطه هم به مرجع قضائیِ کیفری و هم به مرجع انتظامی شکایت کند. • محکوم باید به محض احساس کسالت، موضوع را به مسئول امور نگهبانی زندان اطلاع دهد تا با اخذ معرفی‌نامه به بهداریِ مؤسسه یا زندان اعزام شود و دارو و دستورهای پزشکی لازم را دریافت کند. محکوم باید در حضور پزشک یا پزشک‌یار یا سایر مسئولان، داروی تجویزشده را مصرف کند.

بر اساس ماده ۱۴۰ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، نگهداری دارو در آسایشگاه به جز در هنگام ضرورت، ممنوع است. تشخیص این ضرورت به عهده پزشک زندان یا مؤسسه محل گذران محکومیت است که با معاینه کامل بیمار به عمل می‌آید.
https://tavaana.org/medicine-in-prison

در یوتیوب:
https://youtu.be/nWFIRRqaUMs
در کست‌باکس:
https://tinyurl.com/ystrk3vc
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/w2bplozyqtl2

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

بازرسی و تفتیش وسایل زندانیان

آیا مأموران زندان حق بازرسی از آسایشگاه و تفتیش وسایل زندانیان را دارند؟

بله. این امر در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها پیش‌بینی شده است. طبق ماده 75 آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، مسئولان زندان می‌توانند حداقل ماهی یک بار آسایشگاه را بازرسی کنند تا از عدم ورود وسایل ممنوعه به آسایشگاه مطمئن شوند.
در مورد نحوه بازرسی وسایل زندانیان و اینکه آیا زندانیان در زمان بازرسی، باید محل آسایشگاه را ترک کنند یا نه، در آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، ترتیبی معین نشده است. اما با توجه به مقررات حاکم بر حقوق متهمان و محکومان، لازم است که بازرسی از وسایل زندانیان در حضور و با نظارت شخصی آن‌ها و به نحوی صورت بگیرد که موجب به‌هم‌ریختگی وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان نشود.

همچنین عملیات بازرسی نباید جنبه اذیت و آزار محکومان را داشته باشد و وجهی از «شکنجه» محسوب شود. در غیر این صورت، از یک طرف، قانونمند‌بودن عملیات بازرسی و صحت مفاد صورت‌جلسات تنظیمی درباره بازرسی، می‌تواند توسط زندانیانِ مظنون به نگهداری موارد ممنوعه، مورد تردید یا انکار قرار گیرد. از طرف دیگر هم به‌هم‌ریختن وضعیت آسایشگاه و آسیب به وسایل زندانیان و اذیت و آزار آن‌ها به نوعی شکنجه و آزار زندانی تلقی می‌شود که قانونا جرم است و قابل پیگرد قانونی.

همینطور، بازرسی بندهای زندان در فصل زمستان نباید طوری باشد که زندانیان ساعت‌ها در سرمای زمستان زیر برف و باد و سرما در هواخوری مستقر شوند، یا در گرمای تابستان زیر نور شدید آفتاب بمانند و از رفتن به دستشویی داخل بند محروم شوند.
https://tavaana.org/prisoners_rights25
در یوتیوب:
https://youtu.be/cqeLD161FoM
در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id595852686
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/dp8fcdw8exp6

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر

#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

عدم تحمل زندان به چه معنی است؟

اگر در معاینات پزشکی مشخص شود که زندانی دچار بیماری حاد و ضعف جسمی شدید است – در صورت تشخیص پزشک معتمد – برای او «عدم تحمل زندان» اجرا می‌شود. به این معنی که با آن وضعیت و لزوم انجام معالجات و درمان در خارج از زندان، به دستور قاضی دادگاه صادرکننده حکم، تا رفع این وضعیت عدم تحمل زندان، اجرای حکم او به تأخیر می‌افتد. بر اساس ماده ۵۰۳ آئین دادرسی کیفری هم، در صورتی که محکوم در زندان دچار بیماری جسمیِ لاعلاج یا بیماری روانی شود و بنا به نظر پزشک یا روانشناس، ادامه اجرای حکم، وضعیت او را وخیم‌تر ‌کند، قاضیِ اجرا، باید دستور توقف حکم را صادر کند و زندانی را تا زمان بهبودی آزاد کند. همچنین اگر پزشک یا روانشناس زندان تشخیص دهد که بیماری جسمی یا روانی زندانی، در حدی است که نگهداری او در بازداشتگاه یا زندان برای او یا دیگر زندانیان خطرناک است، یا امکان دارد حبس موجب تشدید یا تأخیر در بهبودی او شود، یا ممکن است پزشک یا روانشناس زندان به این نتیجه برسد که مداوای زندانی در خارج از زندان ضروری است، باید مراتب را به قاضی اجرای احکام و مرجع قضائی گزارش ‌دهد. همچنین اگر پزشک تشخیص دهد که زندانی به علت سالمندی، یا به سبب ناتوانی جسمی و روانی، یا به دلیل داشتن اختلال هویت جنسیتی باید در شرایط و با امکانات خاص نگهداری شود، شورای طبقه‌بندی موظف است برنامه‌هایی را متناسب با مشکلات و نیازهای او تنظیم و ابلاغ کند و در حد امکان او را جدا از سایر زندانیان، در یک اتاق مستقلِ مجهز به امکانات لازم، نگهداری کند. طبق ماده ۳۶ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور، نباید هیچ گونه تبعیضی نسبت به این زندانیان با زندانیان سالم اعمال شود. این قبیل زندانیان هم مانند سایر زندانیان، حق استفاده از هواخوری، سالن ورزشی و سایر امکانات زندان را دارند و این امکانات باید برایشان فراهم شود.

https://tavaana.org/prisonersrights22/


https://youtu.be/Dvm6_s6o5yM

در کست‌باکس:
https://castbox.fm/episode/id4733738-id593745112

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/ttqch4ljebfc

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech