پیام جمعی از زندانیان سیاسی اوین به مناسبت فرا رسیدن «سال نو»

«سال پیش رو، سال پایان پلیدی‌ها خاکسترنشینی خواهد بود


به یزدان پناه و به یزدان گرای
که اویست بر نیک و بد رهنمای
«فردوسی»


درود بیکران بر مردم ایران زمین. امسال هم با تمام سیاهی‌ها و سختی‌ا و رنج‌ها به پایان رسید. سال پیش رو هم پایان پلیدی‌ها خاکسترنشینی خواهد بود.

چشم از پنجره بردارید منجی در آینه است، پس با همگرایی و یکدلی دست در دست یکدیگر دهیم و ظلم ستم از این خاک اجدادی بیرون سازیم
آینده ایران زمین چشم براه مردم و خروش جانانه شیرزنان و دلاور مردان است تا بار دیگر سربلندی جاودانمان دست پیدا کنیم.

نوروز ۲۵۸۴ بر همه هموطنان عزیز همایون باد

🔻امضا کنندگان

وحید قدیرزاده، شهریار بیات، خالد پیرزاده ( کوشان )، پرویز اکبری، میثم غلامی، محسن غیاثی، اکبر محمدیان، مصطفی محمد حسن، آزاد پیکری‌فر

پاینده ایران ایرانی
بهار ۲۵۸۴
زندانیان سیاسی اوین»

صدای زندانیان باشیم
و خانواده‌های آنها را فراموش نکنیم

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#زندان
#زندانی
#نوروز

@Tavaana_Tavaanatech

پیام نوروزی مهدی مسکین‌نواز از زندان بندر انزلی

«گفتگو راه‌حل عبور هم‌زمان از دو عامل رنج‌آور و خطرناکِ بی‌اعتمادی و بی‌اعتباری‌ست»


به نام وجود، به‌وجود وجدان‌گرایان دربند؛
به نام ایزد عشق و خرد؛
به نام ایران

سال ۱۴۰۴ با تمام تفاوت‌های میان‌نسلی‌اش، مصادف شده با یک‌صدمین سالروز تاج‌گذاری رضاشاه کبیر؛ و این خود، شیرینی این بهار را دوچندان می‌کند.
رضاشاهی که با تمام نقدهای وارده بر وی، از منظر نسبی‌گرایی، سکولار دموکراسی را براساس معادله‌ی زمان و مکان در تاریخ ایران عینیت بخشید.

در آغازین سال‌های قرن چهاردهم، ایران و ایران‌گرایان به پشتوانه‌ی نهضت مشروطه، در مسیر حاکمیت انسان بر سرنوشت اجتماعی ـ سیاسی خویش، خود را به نسل هزاره‌ی غرب رسانیدند، تا نامشان به‌عنوان فرزندان ایران نوین در تاریخ ثبت گردد.

ایام نوروز، ایام امید و آرزوهاست؛ و انسان به امید زنده است: زنده به دل، به زندگی، به وجود، به وجودیت؛
به امید پایان جنگ، تخاصم و دیکتاتوریسم؛
به امید پایان انقلاب‌هایی که به‌منظور حفظ انقلاب‌هایشان، دیکتاتوری می‌کنند.

بهار ۱۴۰۴ را به نیک‌اندیشان و فردوسی‌زبانان شادباش عرض نموده، و مواردی را تقدیم می‌دارم:
هم‌میهنان، فشارهای سیاسی بیرونی بدون کنش‌های مدنی درونی، ایران را به تله‌ی جنگی می‌کشاند که هسته‌ی اصلی رژیم، آن را رسالتِ مانده‌بر‌دوش قلمداد می‌کند.

در‌حالی‌که رسالت حقیقی، حفظ تمامیت ارضی و توان نظامی ـ اجتماعی‌ست؛
به‌عنوان قوی‌ترین نیروی بازدارنده در برابر مهاجمانی که در قواره‌ی بی‌قواره‌ی پانیسم، از خزر تا خلیج فارس به کمین نشسته‌اند.
گرامیان، این توان نظامی با کوچک شدن سفره‌ها و کوتاه شدن زندگی‌ها طی چند دهه‌ی اخیر به دست آمده؛
تویی که می‌دانی، نه تعلق به رژیم دارد و نه به مقلدانش.
اینک زمان آزمون «نظامیان ملی ـ میهنی» است، تا انتخاب کنند چگونه از این توان و سرمایه حفاظت خواهند کرد.

دوم آن‌که، گفتگو راه‌حل عبور هم‌زمان از دو عامل رنج‌آور و خطرناکِ بی‌اعتمادی و بی‌اعتباری‌ست.
هرکه از گفتگو شانه خالی کند، یا از اعتبار رقیب واهمه دارد، یا بی‌اعتمادی را به‌خطا، اعتبار فرض می‌کند.

سوم آن‌که، به پشتوانه‌ی گفتگوهای بسیار در چهار زندان، به این جمع‌بندی رسیده‌ام که غالب جامعه، آن‌چنان به دنبال طیف‌بندی‌های سفت و سخت نیستند؛
بلکه مجموعه و سیاستِ جامع‌پسندی را تعقیب و تحسین می‌کنند که «تحقق جامعه‌ی بازِ مدنی» را دستاورد و ظرفیتی تمام‌نشدنی بداند.

غالب جامعه، چه در ساختار جمهوری مشروطه و چه پادشاهی مشروطه، جناب آقای شاهزاده رضا پهلوی را به این دلیل به‌عنوان بدیل سیاسی در نظر دارند که بر «برگزاری انتخابات دموکراتیک» تأکید داشته، و تاکنون به هیچ جریانی اجازه نداده‌اند که وی را مصادره به مطلوب خویش نماید.
این نگاه، نگاهی کاملاً فراجناحی است.

در پایان، از هم‌میهنانم خواهشمندم در این گذار گران‌بها، به فرهنگ و آیین غالب در جوامع پیرامون ایران توجهی محترمانه داشته باشند.
ما به حمایت دولت‌ها و ملت‌های منطقه ـ به‌ویژه همسایگان‌مان ـ در این گذار نیازمندیم.

عضو کوچکی از خانواده‌ی معتقد و منتقد به مشروطه
مهدی مسکین‌نواز
۳۰ اسفند ۱۴۰۴»
در این روزها زندانیان و خانواده‌های آنان را از یاد نبریم.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نوروز
#زندانی
#زندان

@Tavaana_TavaanaTech