دوازدهم اسفند سال‌روز حق رای زنان در ایران است.
خمینی در روز ۱۷مهر یعنی فردای روزی که خبر لایحه اعطای حق رای به زنان از نشریات مخابره شد به محمدرضاشاه پهلوی تلگرامی فرستاد و در آن اعتراض خود را اعلام کرد. خمینی توشت:
«بسم اللّه الرحمن الرحیم
حضور مبارک اعلیحضرت همایونی
پس از اهدای تحیت و دعا، به طوری که در روزنامه‌ها منتشر است، دولت در انجمنهای ایالتی و ولایتی، «اسلام» را در رأی دهندگان و منتخبین شرط نکرده؛ و به زن‌ها حق رأی داده است. و این امر موجب نگرانی علمای اعلام و سایر طبقات مسلمین است. برخاطر همایونی مکشوف است که صلاح مملکت در حفظ احکام دین مبین اسلام و آرامش قلوب است. مستدعی است امر فرمایید مطالبی را که مخالف دیانت مقدسه ومذهب رسمی مملکت است از برنامه‌های دولتی و حزبی حذف نمایند تا موجب دعاگویی ملت مسلمان شود.
الداعی: روح‌اللّه الموسوی»
قانون مشروطه، زنان را درکنار دیوانگان وصغیران، زنان را نیز از حق رای محروم کرد. در مجلس اول،با تصویب قانون انتخابات، زنان اولین گروهی بودند که از انتخاب‌کردن و انتخاب‌شدن منع شدند. در مجلس دوم فقط یک نماینده بود که این قانون را به پرسش گرفت، محمدتقی وکیل‌الرعایا، نماینده همدان بودگفت:«بنده خیلی جرات می‌کنم و عرض می‌کنم که در آن اول، محروم‌کردن نسوان است که یک قسمت از مخلوق خداوند است که آن ها را محروم می‌کنیم. با کدام دلیل منطقی آن را محروم می‌کنیم.»این وضعیت ادامه یافت. دولت اسدالله اعلم، نخست‌وزیر وقت ایران در شانزدهم مهرماه ۱۳۴۱ خورشیدی در روزنامه‌های کیهان و اطلاعات منتشر شد. در این مصوبه، شرط مسلمان‌بودن انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان حذف شد.
انتخاب‌شوندگان می‌توانستند در مراسم تحلیف به کتاب آسمانی‌ای جز قران نیز قسم بخورند و هم‌چنین در انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان مانعی از حیث زن‌بودن وجود نداشت. این لایحه البته با واکنش منفی شدید روحانیان و بخش مذهبی‌تر جامعه مواجه شد.
این اعتراض‌ها چنان ادامه پیدا کرد که اعلم مجبور شد اعلام کند که لایحه‌ی انجمنهای ایالتی و ولایتی اجرا نخواهد شد. پس از این لغو، محمدرضاشاه خودش در تاریخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۴۱ با اعلام #انقلاب_سفید که در شش اصل خلاصه می‌شد اعطای حق رای را به زنان را نیز اعلام کرد. پس از این دولت در ۱۲ اسفندماه سال ۱۳۴۱، با صدور فرمانی حق رای زنان را به رسمیت شناخت.
#حق_رای_زنان
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
خمینی در روز ۱۷مهر یعنی فردای روزی که خبر لایحه اعطای حق رای به زنان از نشریات مخابره شد به محمدرضاشاه پهلوی تلگرامی فرستاد و در آن اعتراض خود را اعلام کرد. خمینی توشت:
«بسم اللّه الرحمن الرحیم
حضور مبارک اعلیحضرت همایونی
پس از اهدای تحیت و دعا، به طوری که در روزنامه‌ها منتشر است، دولت در انجمنهای ایالتی و ولایتی، «اسلام» را در رأی دهندگان و منتخبین شرط نکرده؛ و به زن‌ها حق رأی داده است. و این امر موجب نگرانی علمای اعلام و سایر طبقات مسلمین است. برخاطر همایونی مکشوف است که صلاح مملکت در حفظ احکام دین مبین اسلام و آرامش قلوب است. مستدعی است امر فرمایید مطالبی را که مخالف دیانت مقدسه ومذهب رسمی مملکت است از برنامه‌های دولتی و حزبی حذف نمایند تا موجب دعاگویی ملت مسلمان شود.
الداعی: روح‌اللّه الموسوی»
قانون مشروطه، زنان را درکنار دیوانگان وصغیران، زنان را نیز از حق رای محروم کرد. در مجلس اول،با تصویب قانون انتخابات، زنان اولین گروهی بودند که از انتخاب‌کردن و انتخاب‌شدن منع شدند. در مجلس دوم فقط یک نماینده بود که این قانون را به پرسش گرفت، محمدتقی وکیل‌الرعایا، نماینده همدان بودگفت:«بنده خیلی جرات می‌کنم و عرض می‌کنم که در آن اول، محروم‌کردن نسوان است که یک قسمت از مخلوق خداوند است که آن ها را محروم می‌کنیم. با کدام دلیل منطقی آن را محروم می‌کنیم.»این وضعیت ادامه یافت. دولت اسدالله اعلم، نخست‌وزیر وقت ایران در شانزدهم مهرماه ۱۳۴۱ خورشیدی در روزنامه‌های کیهان و اطلاعات منتشر شد. در این مصوبه، شرط مسلمان‌بودن انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان حذف شد.
انتخاب‌شوندگان می‌توانستند در مراسم تحلیف به کتاب آسمانی‌ای جز قران نیز قسم بخورند و هم‌چنین در انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان مانعی از حیث زن‌بودن وجود نداشت. این لایحه البته با واکنش منفی شدید روحانیان و بخش مذهبی‌تر جامعه مواجه شد.
این اعتراض‌ها چنان ادامه پیدا کرد که اعلم مجبور شد اعلام کند که لایحه‌ی انجمنهای ایالتی و ولایتی اجرا نخواهد شد. پس از این لغو، محمدرضاشاه خودش در تاریخ ۱۹ دی‌ماه ۱۳۴۱ با اعلام #انقلاب_سفید که در شش اصل خلاصه می‌شد اعطای حق رای را به زنان را نیز اعلام کرد. پس از این دولت در ۱۲ اسفندماه سال ۱۳۴۱، با صدور فرمانی حق رای زنان را به رسمیت شناخت.
#حق_رای_زنان
#یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech