مرضیه وفامهر، فیلمساز و بازیگر و همسر کارگردان نامدار ایران ناصر تقوایی، در واکنش به کشته شدن محمد مقیسه نوشته:
«در ذهن من، مقیسه کسی بود که اجازه نمی‌داد منِ متهم یا وکیلم در دادگاه دفاع کنیم. او با ارعاب، از لحظه‌ی اول مرا مجرم فرض می‌کرد. در ذهن من، مقیسه کسی بود که ناصر تقوایی عزیزم را (با سندی بابت وثیقه در دست) بارها در طول دادگاهم از اتاق بیرون کرد؛ با ارعاب و خشونت.
من هر روز چهره‌ی او، چهره‌ی سانسورچی‌ها، چهره‌ی مأمور امنیتی که دستور داد پروانه‌ی مؤسسه‌ی ناصر تقوایی را تا امروز به من ندهند، چهره‌ی وزرای ارشاد که پایمال‌کنندگان حقوق تقوایی هستند، چهره‌ی آن گروه سینماگر رانتی حقیر که مانع‌تراشی کردند برای تقوایی یا برای هر هنرمند مستقلی، چهره‌ی حراج‌گذاران رانتی آثار هنری، چهره‌ی پول‌شوهای بازار هنر، چهره‌ی بی‌شکل هر مانع‌تراش و شایعه‌پرداز پشت پرده که نمی‌دانم چه شکلی دارد، چهره‌ی شما که جوانیِ جوانان ایران را کشتید، چهره‌ی یکایک شما را ناخواسته در ذهن مرور می‌کنم و ناخواسته بدترین عاقبت‌ها را برایتان متصور می‌شوم.
هر روز، هر شب، هر لحظه، در خواب، در بیداری، ناخواسته، بدترین عاقبت‌ها.»
#مرضيه_وفامهر #ناصر_تقوايى #قاضى_مقيسه #منتقدان_امنيتى_سينما #پولشويى #حراج_آثار_هنری #رانت #سانسورچى #سانسور #محمد_مقيسه #دادگاه_انقلاب #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
«در ذهن من، مقیسه کسی بود که اجازه نمی‌داد منِ متهم یا وکیلم در دادگاه دفاع کنیم. او با ارعاب، از لحظه‌ی اول مرا مجرم فرض می‌کرد. در ذهن من، مقیسه کسی بود که ناصر تقوایی عزیزم را (با سندی بابت وثیقه در دست) بارها در طول دادگاهم از اتاق بیرون کرد؛ با ارعاب و خشونت.
من هر روز چهره‌ی او، چهره‌ی سانسورچی‌ها، چهره‌ی مأمور امنیتی که دستور داد پروانه‌ی مؤسسه‌ی ناصر تقوایی را تا امروز به من ندهند، چهره‌ی وزرای ارشاد که پایمال‌کنندگان حقوق تقوایی هستند، چهره‌ی آن گروه سینماگر رانتی حقیر که مانع‌تراشی کردند برای تقوایی یا برای هر هنرمند مستقلی، چهره‌ی حراج‌گذاران رانتی آثار هنری، چهره‌ی پول‌شوهای بازار هنر، چهره‌ی بی‌شکل هر مانع‌تراش و شایعه‌پرداز پشت پرده که نمی‌دانم چه شکلی دارد، چهره‌ی شما که جوانیِ جوانان ایران را کشتید، چهره‌ی یکایک شما را ناخواسته در ذهن مرور می‌کنم و ناخواسته بدترین عاقبت‌ها را برایتان متصور می‌شوم.
هر روز، هر شب، هر لحظه، در خواب، در بیداری، ناخواسته، بدترین عاقبت‌ها.»
#مرضيه_وفامهر #ناصر_تقوايى #قاضى_مقيسه #منتقدان_امنيتى_سينما #پولشويى #حراج_آثار_هنری #رانت #سانسورچى #سانسور #محمد_مقيسه #دادگاه_انقلاب #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک: هزینه‌ای بر دوش جامعه
در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، تورم افسارگسیخته، کاهش سطح رفاه عمومی و مشکلات اساسی در بخش‌های آموزش، بهداشت، محیط زیست و صنعت مواجه است، تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک که نه‌تنها ارزش افزوده‌ای برای جامعه ندارند، بلکه تمام کارکردشان حفظ و گسترش ایدئولوژی جمهوری اسلامی است، نشانه‌ای از اولویت‌های ناعادلانه و ناکارآمد حاکمیت محسوب می‌شود.
این نهادها، که بودجه‌های چند هزار میلیارد تومانی دریافت می‌کنند، نه دردی از مردم دوا می‌کنند، نه در بهبود کیفیت زندگی شهروندان نقشی دارند و نه در پیشرفت علمی و اقتصادی کشور مؤثرند. در عوض، کارکرد اصلی آن‌ها تبلیغ و تحمیل گفتمان حاکمیت، کنترل اجتماعی، سرکوب جریان‌های فکری مستقل و حفظ سلطه ایدئولوژیک بر جامعه است.
در حالی که دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی مستقل، نظام آموزشی و زیرساخت‌های حیاتی کشور با کمبود منابع مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، میلیاردها تومان به سازمان‌هایی اختصاص می‌یابد که عمدتاً به تبلیغات حکومتی، ترویج ایدئولوژی مذهبی رسمی، کنترل افکار عمومی و سرکوب آزادی‌های فکری و اجتماعی مشغول‌اند. نهادهایی که نه تولید علم دارند، نه در توسعه پایدار کشور مؤثرند، و نه نقشی در بهبود معیشت مردم ایفا می‌کنند.
این رانت سازمان‌یافته که تحت عنوان بودجه فرهنگی و دینی توزیع می‌شود، نه‌تنها کمکی به فرهنگ و دین جامعه نمی‌کند، بلکه به نارضایتی عمومی، گسترش فساد، و اتلاف منابع ملی منجر شده و فاصله بین مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند. وقتی نهادهای وابسته به حکومت، بدون هیچ‌گونه پاسخگویی، میلیاردها تومان از بودجه عمومی را مصرف می‌کنند، اما دانش‌آموزان در مدارس فرسوده درس می‌خوانند، بیمارستان‌ها از تأمین دارو و تجهیزات درمانی ناتوان‌اند، و کارگران و معلمان با حداقل حقوق دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مشخص است که نظام بودجه‌ریزی کشور نه بر اساس نیازهای جامعه، بلکه صرفاً بر مبنای حفظ سلطه ایدئولوژیک طراحی شده است.
سؤال اساسی این است که تا چه زمانی مردم باید هزینه سرپا نگه داشتن این نهادهای ناکارآمد را بپردازند؟
#بودجه #ایدئولوژی #تبلیغات_اسلامی #نظام_ولایی #رانت #نه_به_جمهورى_اسلامى #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، تورم افسارگسیخته، کاهش سطح رفاه عمومی و مشکلات اساسی در بخش‌های آموزش، بهداشت، محیط زیست و صنعت مواجه است، تخصیص بودجه کلان به نهادهای ایدئولوژیک که نه‌تنها ارزش افزوده‌ای برای جامعه ندارند، بلکه تمام کارکردشان حفظ و گسترش ایدئولوژی جمهوری اسلامی است، نشانه‌ای از اولویت‌های ناعادلانه و ناکارآمد حاکمیت محسوب می‌شود.
این نهادها، که بودجه‌های چند هزار میلیارد تومانی دریافت می‌کنند، نه دردی از مردم دوا می‌کنند، نه در بهبود کیفیت زندگی شهروندان نقشی دارند و نه در پیشرفت علمی و اقتصادی کشور مؤثرند. در عوض، کارکرد اصلی آن‌ها تبلیغ و تحمیل گفتمان حاکمیت، کنترل اجتماعی، سرکوب جریان‌های فکری مستقل و حفظ سلطه ایدئولوژیک بر جامعه است.
در حالی که دانشگاه‌ها، مراکز پژوهشی مستقل، نظام آموزشی و زیرساخت‌های حیاتی کشور با کمبود منابع مالی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، میلیاردها تومان به سازمان‌هایی اختصاص می‌یابد که عمدتاً به تبلیغات حکومتی، ترویج ایدئولوژی مذهبی رسمی، کنترل افکار عمومی و سرکوب آزادی‌های فکری و اجتماعی مشغول‌اند. نهادهایی که نه تولید علم دارند، نه در توسعه پایدار کشور مؤثرند، و نه نقشی در بهبود معیشت مردم ایفا می‌کنند.
این رانت سازمان‌یافته که تحت عنوان بودجه فرهنگی و دینی توزیع می‌شود، نه‌تنها کمکی به فرهنگ و دین جامعه نمی‌کند، بلکه به نارضایتی عمومی، گسترش فساد، و اتلاف منابع ملی منجر شده و فاصله بین مردم و حاکمیت را عمیق‌تر می‌کند. وقتی نهادهای وابسته به حکومت، بدون هیچ‌گونه پاسخگویی، میلیاردها تومان از بودجه عمومی را مصرف می‌کنند، اما دانش‌آموزان در مدارس فرسوده درس می‌خوانند، بیمارستان‌ها از تأمین دارو و تجهیزات درمانی ناتوان‌اند، و کارگران و معلمان با حداقل حقوق دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مشخص است که نظام بودجه‌ریزی کشور نه بر اساس نیازهای جامعه، بلکه صرفاً بر مبنای حفظ سلطه ایدئولوژیک طراحی شده است.
سؤال اساسی این است که تا چه زمانی مردم باید هزینه سرپا نگه داشتن این نهادهای ناکارآمد را بپردازند؟
#بودجه #ایدئولوژی #تبلیغات_اسلامی #نظام_ولایی #رانت #نه_به_جمهورى_اسلامى #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech