احمد تفضلی؛ دشنه قهر ایران‌ستیزان بر قلب ایران‌شناسان


احمد تفضلی، زبان‌شناس، ایران‌شناس و پژوهش‌گر ایرانی، در سال ۱۳۱۶ دیده به جهان گشود. او در رشته زبان‌های باستانی دکترا گرفت. موضوع پایان‌نامه‌اش تصحیح و ترجمه سوتکرنسک، نخستین بخش از اوستای ساسانی و نسک دوم بود.
تفضلی مدتی به‌عنوان پژوهش‌گر در بنیاد فرهنگ ایران به کار مشغول شد و از سال ۱۳۴۷ با سمت استادیار گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی به هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پیوست و پس از آن با سمت استاد زبان‌های باستانی ایرانی در دانشگاه به تدریس مشغول شد و ده سال ریاست بخش دانشجویان خارجی دانشکده ادبیات را بر عهده داشت.

پژوهش‌های احمد تفضلی با همراهی بدیع‌الزمان فروزانفر در بازنویسی یادداشت‌های کتاب «عطار» آغاز شد. فروزان‌فر همواره دید علمی و سخت‌کوشی و موشکافی تفضلی را می‌ستود.

تفضلی به زبان‌های انگلیسی، فرانسه و آلمانی تسلط داشت و با زبان‌های روسی و عربی نیز آشنا بود.
این ایران‌شناس و پژوهشگر، ساعت دوازده و نیم روز ۲۴ دی‌ماه ۱۳۷۵ دفتر کارش را در دانش‌گاه تهران ترک کرد تا به منزل خود در شمیران برود اما هیچ‌گاه به منزل نرسید. او میانه‌ راه ربوده شد و توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران به قتل رسید.

درباره او بیشتر بخوانید:
https://tavaana.org/ahmad_tafazoli/

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#ادبیات
#قتلهای_زنجیره_ای
#احمد_تفضلی
@Tavaana_TavaanaTech