«آقا، این وضعیت کارگاه من است. بعد از ۵ روز تعطیلی و ۵ روز قطعی برق، تازه اداره برق اطلاعیه داده که از ۸ صبح تا ۱۰ شب، تا اطلاع ثانوی هر روز قطعی داریم. کلیه شرکت‌های صنعتی درگیر این وضعیت‌اند. هزینه کارگاه من روزانه ۳۰ میلیون تومان است؛ یعنی ماهی ۹۰۰ میلیون تومان. از کجا باید این هزینه را بیاورم؟ اصلاً من به کنار، جواب مشتری‌هایم را چه باید بدهم؟ سفارش‌هایم را چه کار باید بکنم؟

این‌ها به کنار، من ۳۰ تا پرسنل دارم، ۳۰ تا کارگر دارم. این‌ها از کجا خرج زن و بچه‌شان را بیاورند؟ نان از کجا ببرند بدهند به زن و بچه‌شان؟ چه‌جوری شرمنده زن و بچه‌شان نشوند؟ اجاره خانه دارند، قسط دارند، وام دارند، هزینه بچه‌های مدرسه‌شان هست.

آخه این انصاف است؟ خدا را خوش می‌آید؟ ما باید دیگر چه کار کنیم که نکردیم؟ چرا باید هر روز برق قطع بشود؟»

این سخن یک کارفرما و صنعتگر است. در ایرانی که حکومت ولایی ادعا دارد که حکومتی مقتدر است و ابرقدرت منطقه است و مردم را تشویق می‌کند که جمعیت را افزایش دهند و مدعیست که کشور ظرفیت جمعیت ۱۵۰ میلیون نفری را هم دارد.
کشوری که دومین ذخایر گاز جهان را دارد، ولی کمبود گاز دارد. کمبود برق دارد. تولید در رکود است و تورم افسار گسیخته.

حکومت کشور را برای صرفه‌جویی تعطیل کرده، اما کمک به گروه‌های تروریستی را تعطیل نکرده، مقامات مختلفش مرتب بر لزوم اجرای قانون قرون وسطایی حجاب و عفاف تاکید می‌کنند...

#کمبود_گاز #قطع_برق #رکود_اقتصادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech