دکتر باقری‌نیا استاد دانشگاه، در این ویدیو با اشاره به جهنم ساخت سپاه در فومن به دو تصویر هم‌زمان از خدا در نظام جمهوری اسلامی می‌پردازد: خدای تنبیه‌گر و خدای مشکل‌گشا.

او معتقد است که این دو تصویر نه‌تنها جنبه دینی دارند، بلکه ابزاری برای کنترل سیاسی‌اند. در بحران‌هایی مانند کرونا، به‌جای برنامه‌ریزی و پاسخگویی، رهبر جمهوری اسلامی مردم را به دعا دعوت می‌کند؛ تصویری از خدایی که باید مشکلات را حل کند. از سوی دیگر، پروژه‌هایی چون "جهنم فومن" تصویر خدای مجازات‌گر را تقویت می‌کنند؛ خدایی که با نافرمانی انسان را عذاب می‌دهد. این دوگانه‌ی ترس و امید، ابزار مهمی برای حفظ سلطه است.

در این نگاه، فرد به جای مطالبه‌گری اجتماعی، به دعا، نذر و توکل پناه می‌برد و حکومت از مسئولیت می‌گریزد. این پدیده در جوامعی رشد می‌کند که در آن‌ها رفاه، عدالت و پاسخگویی غایب است. دکتر باقری‌نیا تأکید می‌کند که در جوامع مدرن، نهادهای انسانی جای خدای مشکل‌گشا را گرفته‌اند؛ اگر کسی بیمار شود یا مورد ظلم قرار گیرد، به پزشک و دادگاه مراجعه می‌کند، نه به دعا و توسل.

او در پایان، با اشاره به نقد نیچه، این نوع خدا را زاده درماندگی انسان می‌داند، نه عشق یا معنویت. در مقابل، خدایی که منبع معناست و نه ابزار قدرت، خدایی‌ست شخصی، بی‌قضاوت و بی‌معامله.

پرسش نهایی او از مخاطب این است: آیا خدای من منشأ آرامش است یا ابزار سلطه؟

#خدا #باور #دعا #بهشت #جهنم #گفتگو_توانا


@Dialogue1402