تگرگی از ابرها

صانع ژاله ۲۶ ساله، دانشجوی هنرهای نمایشی دانشگاه هنر، جوانی عاشق هنر و مطالعه از شهر پاوه که همانند محمد مختاری در جریان اعتراضات جنبش سبز در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ بر اثر اصابت مستقیم گلوله کشته شد.

پس از قیام مردم مصر و تونس، میرحسین موسوی و مهدی کروبی دو نامزد معترض به نتایج انتخابات خرداد ۸۸ طی نامه‌ای درخواست مجوز برای راهپیمایی و اعلام حمایت از اعتراضات مصر و تونس کردند. اگر چه وزارت کشور با این درخواست مخالفت کرد اما این فراخوان جمع زیادی از شهروندان را برای راهپیمایی اعتراضی به خیابان‌ها کشاند.
صانع یکی کسانی بود که در این راهپیمایی اعتراضی با گلوله نیروهای امنیتی کشته شد.
رسانه‌های حکومتی او را بسیجی معرفی کرده و خبرگزاری فارس دست به انتشار تصویری زد که ادعا می‌شد تصویر کارت عضویت ژاله در نیروی مقاومت بسیج است. انتشار تصویر صانع در کنار آیت‌الله منتظری توسط رسانه‌های غیر حکومتی اما باعث خشم نهادهای امنیتی شد. حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در گفتگو با تلویزیون دولتی ایران، ژاله را جاسوس و نفوذی حکومت اعلام کرد که در هنگام ملاقات با منتظری خبرهای خوبی را به آن‌ها داده بود.

تشییع جنازه صانع هم به صحنهٔ درگیری طرفداران و مخالفان حکومت تبدیل شد. دانشجویان دانشگاه هنر قرار گذاشته بودند که صبح روز چهارشنبه، ۲۷ بهمن ماه برای ادای احترام به صانع ژاله و عزاداری در دانشگاه جمع شوند اما دانشگاه پر بود از نیروهای بسیجی و لباس شخصی.

صانع ژاله، تحت حراست نیروهای نظامی و انتظامی تشییع شد و حضور دانشجویان با برخورد تند و خشن لباس شخصی‌ها و نیروهای امنیتی روبه‌رو شد.پیکر صانع ژاله در پاوه به خانواده او تحویل داده نشد. نیروهای امنیتی خودشان پیکر صانع را در پاوه به خاک سپردند. بنیاد شهید تلاش کرد خانواده صانع را مجاب کند تا زیر برگه‌ای را امضا کند که آن‌ها صانع را شهید معرفی کنند ولی خانواده صانع چنین اجازه‌ای را به آن‌ها ندادند.

یادش گرامی!
goo.gl/OYf9kP

ویدئو قسمتی از ترانه شاهین نجفی برای صانع ژاله

https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ

«باشد كه يادمان نرود: هشتاد و هشت فقط دو تا هشت نبود. بعضی ها چه ناشناس، برای آزادی هزینه داده اند.

امیر یوسف زاده دانشجوی جوانی بود که در جریان حمله به کوی دانشگاه کشته شد.

یادتان هست شب ۲۴ خرداد هشتاد و هشت به کوی دانشگاه حمله کردند و دانشجویان را با بی رحمی مورد ضرب و شتم قرار دادند؟ امیر یوسف زاده یکی از آن دانشجویان بود که ۶ تیرماه ۸۸ جسدش را به خانواده‌اش تحویل دادند تا به خاک سپرده شود.

بسیاری از آنان که کشته شدند، حتی عکسی هم از آنها منتشر نشد.

این عکس امیر است که برای نخسیتن بار در سال ٢٠١٢ منتشر شد. عکسی که یکی از همکلاسی های امیر فرستاده است و نوشته است:«به امیر حسودی ام می شود که با عزت رفت و ما ماندیم و ...».

پدر امیر یوسف زاده تنها یکبار مصاحبه ای انجام داد و گفت:«امیر تکیه گاه خانواده ما بود، امیر همه چیزِ ما بود ، امیر همه کسِ خانواده ی ما بود.... امیدوارم داغی که به دل من و مادر امیر گذاشته اند را خدا به دل خودشان هم بگذارد ..ما که دیگر کاری از دست مان بر نمی آید...».

این مطلب از فیس بوک آقای جواد متولی برداشته شده است.

bit.ly/2l7lmMO
منابع مرتبط

شریعت، حکومت اسلامی و حقوق بشر
bit.ly/2h5DS5B
مسئولیت شهروندی در دموکراسی:
bit.ly/2cuJk0O
حقوق و مسئولیت‌های شهروندان دموکراتیک:
bit.ly/1zUZf9R
پاسخگویی، مسئولیت و شفافیت- محمدرضا نیک‌فر
bit.ly/1kTEw1O

@Tavaana_TavaanaTech

«مادر! سهراب را کشتند»

شاید هیچ کس تصور آن را هم نمی کرد که «انتخابات» ریاست جمهوری سال ۸۸ محملی شود برای اعتراضات گسترده میلیونی به کلیت حکومت جمهوری اسلامی و شعارهایی سر داده شود که تمام خط قرمزهای نظام مستقر را در نوردد. اما با دستکاری حکومت در آرای مردمی و اعلام «محمود احمدی‌نژاد» به عنوان کاندیدای پیروز، عملا حکومت به امید میلیون‌ها نفر دهن کجی کرد و راهی را انتخاب کرد تا مردم معترض راهی جز اعتراض خیابانی نبینند.

اما خرداد ۸۸ تبلور مدنی ترین اعتراضات مدنی تاریخ ایران بود. راهپیمایی مشهور به «تظاهرات سکوت» در ۲۵ خرداد - سه روز پس از برگزاری «انتخابات» مشکوک - در کتاب تاریخ معاصر ایران، صفحه ای پرشکوه است و جلوه ای تابان دارد. تظاهراتی که در تهران خطی به درازای میدان آزادی تا میدان فردوسی را در بر می‌گرفت اما کوچکترین خشونت‌ورزی از سوی مردم دیده نشد. موج میلیونی مردمی که در سکوت خیابان‌های مرکزی تهران را درنوردیدند تا بگویند معترض هستند به نتیجه اعلام شده «انتخابات». اما این شکوه مدنی از جانب معترضان پاسخی ناروا و خونین از جانب سرکوبگران گرفت.

سهراب اعرابی متولد اسفند ۶۸ بود؛ فرزند محمدرضا اعرابی و پروین فهیمی. پدرش را به تازگی از دست داده بود و سه برادر و یک مادر برای او باقی مانده بودند. قرار بود در تیر ۸۸ در کنکور دانشگاه ها شرکت کند. اما شور سیاسی - اجتماعی نیز در سر داشت و در جریان تبلیغات انتخاباتی سال ۸۸، از هواداران میرحسین موسوی بود و به همراه مادر و برادرش در کارناوال‌های انتخاباتی شرکت می‌جست و سعی می‌کرد حضوری فعال داشته باشد.

پس از اعلام نتایج «انتخابات»، سهراب آرام نمی‌گیرد و به اعتراض به خیابان می‌زند. دوشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ سهراب اعرابی نیز همراه جمعیت به میدان آزادی می‌رسد. اما گلوله‌ها به سوی مردم شلیک می‌شوند؛ پایگاه بسیج مقداد از جمله ساختمان‌هایی بود که قاتلان مردم معترض را نشانه می‌گرفتند. نیروی انتظامی اذعان کرد در آن روز هفت نفر کشته شدند و سهراب یکی از این هفت تن بود. تیر سینه سهراب را شکافت. یکی از نزدیکان خانواده سهراب به این نکته اشاره می‌کند که بعدها که جسد سهراب تحویل خانواده شد، روشن شد که پزشکان سعی کرده بودند او را نجات دهند، اما موفق نشده بودند.

پسر جوان در ۲۵ خرداد شهید راه آزادی و عدالت شده بود، اما خانواده سهراب اعرابی پس از ۲۶ روز فهمیدند که پسرشان در جریان اعتراضات جان خود را از دست داده است.

بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/qmDMW2

#سهراب_اعرابی #انتخابات۸۸ #جنبش_سبز #توانا #آموزشکده_توانا #ایران #۲۵خرداد

@Tavaana_TavaanaTech

«اون سرباز اگر شرافت داشت هیچ‌وقت اون معترض رو کشان کشان نمی‌برد که حالا زیر کلاه بخواد اشکریزی کنه و منتظر باشه بقیه جلوشو بگیرن! مسئولیت‌پذیری شخصی چی‌ میشه پس؟ اتفاقا کسانی که تو پست‌های نظامی و امنیتی هستند باید مسئولیت‌پذیری بیشتری داشته باشند. چی می‌شد سرباز بی‌خیال معترض می‌شد؟ اعدام می‌کردنش؟! ایندست دروغا دیگه رو شده‌اند!»
.
.#جنبش_سبز #یگان_ویژه #تکلیف_شهروندی #اطلاعات_سپاه

@Tavaana_TavaanaTech