یک #حقوقدان #زن به ریاست‌جمهوری تایوان #انتخاب شد
۶۰ درصد از رای‌دهندگان تایوان برای نخستین بار یک زن را به عنوان رییس‌جمهور این کشور برگزیدند: "تسای اینگ ون". او از اعضای "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" است و سیاست "استقلال از چین" را دنبال می‌کند.

به گزارش خبرگزاری‌ها، انتخابات جزیره‌ی تایوان با پیروزی "تسای اینگ ون"، نامزد "حزب #دموکراتیک پیشرو" این کشور در رقابت با "اریک چو" از حزب حاکم کومینتانگ روز شنبه (۱۶ ژانویه) به پایان رسید.

"اریک چو" تنها توانست ۳۰ درصد آرا را از آن خود کند. او پس از اعلام نتایج موقتی انتخابات، به "تسای" تبریک گفت و با ابراز تاسف اعلام کرد که از رهبری حزب حاکم کناره‌گیری خواهد کرد.

با پیروزی "تسای اینگ ون"، "حزب دموکراتیک پیشرو تایوان" ۶۸ کرسی از ۱۱۳ کرسی پارلمان این کشور را از آن خود کرد. حزب کومینتانگ توانست تنها ۳۳ نماینده به مجلس در تایپه، پایتخت این جزیره بفرستد.

این سومین دوره‌ی انتخابات پس از اعلام استقلال تایوان در سال‌های دهه‌ی ۱۹۹۰، ۱۸ میلیون تن از ۲۳ میلیون ساکن جزیره حق رای داشتند.

DW (فارسی)
@Tavaana_Tavaanatech

#انتخابات یا #انتخاب «من»؟
حتی کسانی هم که «من» را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند. البته نه برای انتخاب شدن که فقط برای انتخاب کردن و رای دادن. چون کسانی می‌توانند رای بگیرند و انتخاب شوند که «من» آن‌ها را قبول داشته باشم.
شورای نگهبان، در واقع پاسدار و نگهبان همین «من» است. «من»ی که حتی اگر در سال‌های بعد هم در میان نباشم از هم‌ اکنون باید برای محکم کردن جای پای «من» در آینده، برنامه بریزم و بی‌خیال مردم، آن را اجرا کنم. خصوصاً حالا که برجامی هم در کار آمده است و دیگر خوشبختانه «دشمنان خارجی» هم مثل قضیه‌ی هسته‌ای نمی‌توانند جلوی «من» را بگیرند تا کوتاه بیایم.
این طوری است که #انتخابات، از انتخاب بین این یا آن تبدیل می‌شود به انتخاب بین «من» و «من».
و این طوری است که ترجمه‌ی این جمله که «حتی کسانی هم که من را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند» می‌شود «هان ای کسانی که من را قبول ندارید، همانا می‌توانید به کسانی رای دهید که من قبولشان دارم.»
این است منطق نامتوازن یک «من» که از قضا رهبر یک کشور است.

حسین قاضیان- جامعه‌شناس on.fb.me/1K0IeXx

(شما چه فکر می‌کنید؟)
@Tavaana_Tavaanatech