به امید روزی که زنان و مردان ایرانی در خیابان‌های ایران آزادانه برقصند و آزادی را جشن بگیرند.

بخوانید:
جرمی به نام رقص
http://goo.gl/qGwi3w
شادی ما و شادی آنها
https://goo.gl/RHP8bz

#برقص_تا_برقصیم #رقص #زندگی_میخواهیم #سلطان_قلبها

@Tavaana_TavaanaTech

هایده چنگیزیان یکی از اولین زنان رقصنده باله در ایران است. او از دوران کودکی علاقه‌ی بسیاری به رقص داشته است. آن‌گونه که گفته‌ می‌شود «یپرم خان»، آوازخوان ارمنی، اول بار در یک مجلس عروسی به استعداد این دختر جوان در رقص پی برد و با پیشنهاد این خواننده بود که هایده به کلاس‌های رقص «مادام یلنا آودیسیان» رفت و به فراگیری رقص پرداخت.

مادام یلنا با نام هنری «مادام یلنا» از بنیان‌گذاران ِ «هنر باله در ایران» بود. سرکیس جانبازیان دیگر استاد ِ رقص باله که به او لقب پدر باله‌ی ایران داده‌اند در این کار با مادام یلنا هم‌کاری می‌کرد. دوران کودکی هایده در کلاس مادام یلنا گذشت.

هایده پس از پیروزی انقلاب اسلامی حرفه‌اش را از دست داد چرا که پس از انقلاب رقص ممنوع شد و از لحاظ شرعی آن را حرام دانستند. هایده چنگیزیان مجبور شد ایران را ترک کند. او ابتدا به کشور آمریکا رفت و از آن‌جا به آلمان مهاجرت کرد و در نهایت در پرتغال و شهر لیسبون ساکن شد.

رقص را یکی از زیباترین و نخستین هنرهای بشری می‌دانند. باله این هنر ارزنده جهانی اما سال‌های درازی است که در میهن ما به فراموشی سپرده شده. این بار نه تنها زنان که مردان نیز از اجرای این «حرکات موزون» محرومند. در نخستین روزهای پس از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران جلسه‌ای برای تعیین تکلیف وضع هنرمندان با حضور چند تن از روحانیون و مدیران هنری در باغ منظریه تشکیل شد. سرپرست تالار رودکی از آیت‌الله مفتح می‌خواهد که چیزی در مورد وضعیت باله در آینده بگوید. آیت‌الله برافروخته پاسخ می‌دهد که جمهوری اسلامی و باله؟! چهل سالی است که نه تنها از باله که از رقصندگان آن نیز کم‌تر خبری به گوش می‌رسد.‌

«هایده چنگیزیان» در گفت‌وگویی درباره وضعیت امروز باله در ایران می‌گوید:
https://bit.ly/1Ijinqy


#رقص #برقص_تا_برقصیم
#هایده_چنگیزیان
#باله #باله_ایرانی #روز_جهانی_رقص

@Tavaana_TavaanaTech