#امیدکوکبی؛ ایستادگی دانشمند جوان بر سر اصول اخلاقی
امید کوکبی، دانشجوی فوق دکترای فیزیک اتمی در دانشگاه آستین تگزاس بود که در فرودگاه و در هنگام خروج از کشور، در بهمن ۸۹ بازداشت شد. جرم او در هنگام بازداشت "تجمع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی کشور" عنوان شد. او که متولد سال ۱۳۶۱ در گنبدکاووس بوده و سنی مذهب است، با رتبه ۳۹ در دانشگاه صنعتی شریف قبول شد و مدرک کار‌شناسی خود را در دو رشته فیزیک و مهندسی مکانیک از آنجا دریافت کرد. سپس برای ادامه تحصیل در مقطع کار‌شناسی ارشد و دکترا به خارج از کشور رفت و دکترای خود را در رشته فیزیک اپتیک و فوتونیک در دانشگاه بارسلون اسپانیا به اتمام رساند. این دانشجوی ترکمن ایرانی نهایتا در سال ۸۹ به دعوت دانشگاه آستین تگزاس به آمریکا رفت تا تحقیقات فوق دکترای خود را در آنجا ادامه دهد. چون رشته تحصیلی او در صنایع اتمی کاربرد زیادی دارد،در طی این سال‌ها مدام از طرف مقامات امنیتی دعوت به همکاری در پروژه‌های اتمی شد. او تمام این دعوت‌ها را به دلیل عدم تمایل شخصی رد کرد. کوکبی استدلال می‌کند که همین مساله موجب بازداشت و زندانی شدن وی شده است.
بازداشت و زندان
امید کوکبی ۳۶ روز را در ایام بازجویی در انفرادی به سر برد. وی در نامه‌ای که به دوست و هم دانشگاهی سابق خودش- علی شریفی- نوشته است، درباره اتهامات خود توضیح می‌دهد که در ابتدا به او اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" را زده بودند اما در نهایت به اتهام "ارتباط با دولت متخاصم آمریکا" به ۱۰ سال حبس محکوم شده است. او درباره این حکم سنگین می‌گوید: «این حکم ۱۰ ساله حبس نه برای خطای رفته از کسی، بلکه تنبیهی است برای کسی که حاضر نشده به خاطر اعتقادش به "آزادی انتخاب شخصی برای برگزیدن مسیر زندگی‌اش،" در داخل سیستم امنیتی و نظامی، علی رغم ارائه انگیزه‌های مالی و فنی فراوان آن، مشغول به کار شود ». وی همچنین به پیشنهادات فراوانی اشاره می‌کند که از سوی سازمان‌های نظامی و امنیتی به او ارائه شد و او به دلیل اینکه تمایلی به همکاری در پروژه‌های طبقه بندی شده و دولتی نداشت، آن‌ها را رد کرد.
"صفربی بی‌حق نظری" مادر امید کوکبی درباره وضعیت پسرش در زندان، از مشکلات جسمی او از ناحیه کلیه و معده و در عین حال از پویایی علمی و مطالعاتی فرزندش سخن می گوید. وی اشاره می کند که به رغم سختگیری بسیار مسئولین، امید کوکبی سعی می‌کند خود را از لحاظ علمی به روز نگاه دارد. او می‌گوید:«امید در زندان مشغول تدریس دروس علمی نظیر فیزیک، ریاضی و تدریس زبان های خارجی نظیر انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی به همبندیانش و زندانیان دیگر است. همچنین مشغول مطالعه مقالات و کتاب های علمی نیز است که ما به سختی به دستش می رسانیم، مقالات علمی و کتاب های علمی به سختی و پس از کنترل کامل و طی پروسه طولانی به دستش می رسد. او درباره وضعیت جسمی فرزندش ادامه می دهد: «هنوز پرونده امید به منوال خود باقی است. با تقاضای مرخصی و درخواست های اعزام برای درمان پزشکی او همچنان مخالفت می شود. وضعیت جسمی او چندان مساعد نیست و از ناراحتی معده و سنگ کلیوی رنج میبرد.»
اما بی توجهی مسئولین امنیتی و زندانبابان به وضعیت جسمی امید کوکبی نهایتا کار خودش را کرد و در اواخر فرودین 95 وکیل امیدکوکبی اعلام کرد که موکلش در زندان به سرطان کلیه مبتلا شده است، و خواستار آزادی مشروط وی شد، تا با اقدامات درمانی مناسب از بروز خطرات جانی جبران ناپذیر جلوگیری شود. در آبان ماه سال گذشته پس از درخواست های مکرر برای اعزام به بیمارستان، با نظر پزشکان و موافقت دادستانی او را به بیمارستان طالقانی بردند، اما متاسفانه به دلیل عدم هماهنگی زندان و مسئولین قضایی با بیمارستان و نبود تخت خالی، بدون درمان به زندان بازگردانده شد. اما بالاخره امید کوکبی در روز یک اردیبهشت در بیمارستان سینای تهران مورد عمل جراحی قرار گرفت.به علت وجود توده بدخیم پزشکان کلیه سمت راست او را به صورت کامل تخلیه کردند. این دانشجوی نخبه دکترای فیزیک که از ۵ سال و سه ماه پیش بدون مرخصی در زندان به سر برده است، در این مدت چندین بار دچار دفع سنگ کلیه و خونریزی داخلی شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/2jjfI8
#freeomid
@Tavaana_TavaanaTech
امید کوکبی، دانشجوی فوق دکترای فیزیک اتمی در دانشگاه آستین تگزاس بود که در فرودگاه و در هنگام خروج از کشور، در بهمن ۸۹ بازداشت شد. جرم او در هنگام بازداشت "تجمع و تبانی برای اقدام علیه امنیت ملی کشور" عنوان شد. او که متولد سال ۱۳۶۱ در گنبدکاووس بوده و سنی مذهب است، با رتبه ۳۹ در دانشگاه صنعتی شریف قبول شد و مدرک کار‌شناسی خود را در دو رشته فیزیک و مهندسی مکانیک از آنجا دریافت کرد. سپس برای ادامه تحصیل در مقطع کار‌شناسی ارشد و دکترا به خارج از کشور رفت و دکترای خود را در رشته فیزیک اپتیک و فوتونیک در دانشگاه بارسلون اسپانیا به اتمام رساند. این دانشجوی ترکمن ایرانی نهایتا در سال ۸۹ به دعوت دانشگاه آستین تگزاس به آمریکا رفت تا تحقیقات فوق دکترای خود را در آنجا ادامه دهد. چون رشته تحصیلی او در صنایع اتمی کاربرد زیادی دارد،در طی این سال‌ها مدام از طرف مقامات امنیتی دعوت به همکاری در پروژه‌های اتمی شد. او تمام این دعوت‌ها را به دلیل عدم تمایل شخصی رد کرد. کوکبی استدلال می‌کند که همین مساله موجب بازداشت و زندانی شدن وی شده است.
بازداشت و زندان
امید کوکبی ۳۶ روز را در ایام بازجویی در انفرادی به سر برد. وی در نامه‌ای که به دوست و هم دانشگاهی سابق خودش- علی شریفی- نوشته است، درباره اتهامات خود توضیح می‌دهد که در ابتدا به او اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" را زده بودند اما در نهایت به اتهام "ارتباط با دولت متخاصم آمریکا" به ۱۰ سال حبس محکوم شده است. او درباره این حکم سنگین می‌گوید: «این حکم ۱۰ ساله حبس نه برای خطای رفته از کسی، بلکه تنبیهی است برای کسی که حاضر نشده به خاطر اعتقادش به "آزادی انتخاب شخصی برای برگزیدن مسیر زندگی‌اش،" در داخل سیستم امنیتی و نظامی، علی رغم ارائه انگیزه‌های مالی و فنی فراوان آن، مشغول به کار شود ». وی همچنین به پیشنهادات فراوانی اشاره می‌کند که از سوی سازمان‌های نظامی و امنیتی به او ارائه شد و او به دلیل اینکه تمایلی به همکاری در پروژه‌های طبقه بندی شده و دولتی نداشت، آن‌ها را رد کرد.
"صفربی بی‌حق نظری" مادر امید کوکبی درباره وضعیت پسرش در زندان، از مشکلات جسمی او از ناحیه کلیه و معده و در عین حال از پویایی علمی و مطالعاتی فرزندش سخن می گوید. وی اشاره می کند که به رغم سختگیری بسیار مسئولین، امید کوکبی سعی می‌کند خود را از لحاظ علمی به روز نگاه دارد. او می‌گوید:«امید در زندان مشغول تدریس دروس علمی نظیر فیزیک، ریاضی و تدریس زبان های خارجی نظیر انگلیسی، اسپانیایی و فرانسوی به همبندیانش و زندانیان دیگر است. همچنین مشغول مطالعه مقالات و کتاب های علمی نیز است که ما به سختی به دستش می رسانیم، مقالات علمی و کتاب های علمی به سختی و پس از کنترل کامل و طی پروسه طولانی به دستش می رسد. او درباره وضعیت جسمی فرزندش ادامه می دهد: «هنوز پرونده امید به منوال خود باقی است. با تقاضای مرخصی و درخواست های اعزام برای درمان پزشکی او همچنان مخالفت می شود. وضعیت جسمی او چندان مساعد نیست و از ناراحتی معده و سنگ کلیوی رنج میبرد.»
اما بی توجهی مسئولین امنیتی و زندانبابان به وضعیت جسمی امید کوکبی نهایتا کار خودش را کرد و در اواخر فرودین 95 وکیل امیدکوکبی اعلام کرد که موکلش در زندان به سرطان کلیه مبتلا شده است، و خواستار آزادی مشروط وی شد، تا با اقدامات درمانی مناسب از بروز خطرات جانی جبران ناپذیر جلوگیری شود. در آبان ماه سال گذشته پس از درخواست های مکرر برای اعزام به بیمارستان، با نظر پزشکان و موافقت دادستانی او را به بیمارستان طالقانی بردند، اما متاسفانه به دلیل عدم هماهنگی زندان و مسئولین قضایی با بیمارستان و نبود تخت خالی، بدون درمان به زندان بازگردانده شد. اما بالاخره امید کوکبی در روز یک اردیبهشت در بیمارستان سینای تهران مورد عمل جراحی قرار گرفت.به علت وجود توده بدخیم پزشکان کلیه سمت راست او را به صورت کامل تخلیه کردند. این دانشجوی نخبه دکترای فیزیک که از ۵ سال و سه ماه پیش بدون مرخصی در زندان به سر برده است، در این مدت چندین بار دچار دفع سنگ کلیه و خونریزی داخلی شده است.
بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/2jjfI8
#freeomid
@Tavaana_TavaanaTech
«ای‌کاش امیدمان ناامید نشود!»
#مهنازافشار، هنرپیشه‌ی ایرانی در صفحه‌ی خود در مورد امید کوکبی نوشته است:
«ای‌کاش امیدمان ناامید نشود! به امید آزادی امید کوکبی»
اینکه هنرمند یا شاعر یا نویسنده‌ای بگوید من هنرمند هستم و سیاسی نیستم تنها رها کردن گریبان است از دستان وجدان و مسئولیت اخلاقی و وظیفه‌ی شهروندی.
برای اعتراض به نقض حقوق انسانی یک دانشمند جوان نباید لزوما سیاسی بود. نوشتن یک یا دو جمله - کاری که مهناز افشار کرده است- تنها انجام یک وظیفه‌ی انسانی است.
نظام‌های #توتالیتر و #تمامیت‌خواه بزرگ‌ترین ضربه‌ای که بر پیکره‌ی جامعه فرود می‌آورند این است که انسان‌ها را به افرادی تک‌افتاده و تنها تبدیل می‌کنند تا از این طریق سیطره بر این موجودات «تک‌افتاده» آسان‌تر باشد. پذیرفتن #مسئولیت_شهروندی وظیفه‌ی شهروندی هر انسانی است اعم از اینکه سیاسی باشد و یا نباشد.
امضا کردن یک #پتیشن ساده تنها دقایقی از وقت ما را می‌گیرد و این کم‌ترین رسالت یک #شهروند امروزی است.
لینک پتیشن برای آزادی #امیدکوکبی: http://bit.ly/1YItgrE
#FreeOmid
@Tavaana_TavaanaTech
#مهنازافشار، هنرپیشه‌ی ایرانی در صفحه‌ی خود در مورد امید کوکبی نوشته است:
«ای‌کاش امیدمان ناامید نشود! به امید آزادی امید کوکبی»
اینکه هنرمند یا شاعر یا نویسنده‌ای بگوید من هنرمند هستم و سیاسی نیستم تنها رها کردن گریبان است از دستان وجدان و مسئولیت اخلاقی و وظیفه‌ی شهروندی.
برای اعتراض به نقض حقوق انسانی یک دانشمند جوان نباید لزوما سیاسی بود. نوشتن یک یا دو جمله - کاری که مهناز افشار کرده است- تنها انجام یک وظیفه‌ی انسانی است.
نظام‌های #توتالیتر و #تمامیت‌خواه بزرگ‌ترین ضربه‌ای که بر پیکره‌ی جامعه فرود می‌آورند این است که انسان‌ها را به افرادی تک‌افتاده و تنها تبدیل می‌کنند تا از این طریق سیطره بر این موجودات «تک‌افتاده» آسان‌تر باشد. پذیرفتن #مسئولیت_شهروندی وظیفه‌ی شهروندی هر انسانی است اعم از اینکه سیاسی باشد و یا نباشد.
امضا کردن یک #پتیشن ساده تنها دقایقی از وقت ما را می‌گیرد و این کم‌ترین رسالت یک #شهروند امروزی است.
لینک پتیشن برای آزادی #امیدکوکبی: http://bit.ly/1YItgrE
#FreeOmid
@Tavaana_TavaanaTech
Thepetitionsite
petition: Don't let Omid Kokabee die in an Iranian prison!
Omid was thrown in an Iranian prison in 2011 for refusing to work with the government on military projects. Now he may be dying... (19036 signatures on petition)
کلیه راست #امیدکوکبی با موفقیت برداشته شد!
کاری از اسد بیناخواهی
منبع: رادیوزمانه
#freeomid
#زندانی #سرطان
@Tavaana_TavaanaTech
کاری از اسد بیناخواهی
منبع: رادیوزمانه
#freeomid
#زندانی #سرطان
@Tavaana_TavaanaTech